Η Ελλάδα κατατάσσεται στις φτωχότερες χώρες της Ε.Ε., με τη βούλα της επίσημης στατιστικής. Σύμφωνα με τη Eurostat, με κριτήριο το διαθέσιμο εισόδημα, η χώρα μας κατατάσσεται στην ομάδα των πιο φτωχών μελών της Ε.Ε., μαζί με τη Ρουμανία, τη Βουλγαρία και τις άλλες βαλκανικές χώρες της Ενωσης.
Πάνω από ένας στους τέσσερις κατοίκους της χώρας ήταν στο κατώφλι της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού το 2023, σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ. Και δεν υπάρχει η παραμικρή ένδειξη ότι στο μεταξύ το αναπτυξιακό «θαύμα» της κυβέρνησης Μητσοτάκη έχει αλλάξει στο ελάχιστο την κατάσταση στη διάρκεια αυτής της χρονιάς.
Ουδείς έχει αμφιβολία ότι αυτά τα στοιχεία, αλλά κυρίως το χειροπιαστό και καθημερινό βίωμα της ένδειας για εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά, είναι αποτέλεσμα της συλλογικής φτωχοποίησης της ελληνικής κοινωνίας έπειτα από μια δεκαετία βασανιστικής «θεραπείας» της κρίσης χρέους με το «φάρμακο» των μνημονίων. Πήρε, άλλωστε, και επίσημο όνομα αυτή η θεραπεία: «εσωτερική υποτίμηση» την ονόμασαν το ΔΝΤ και τα άλλα σκέλη της μνημονιακής τρόικας.
Παρότι τα μνημόνια... μας τελείωσαν, παρότι η χρηματιστική οικονομία της κυβέρνησης Μητσοτάκη βρίσκεται σε ευφορία και κερδοσκοπική απληστία, η εικόνα της φτωχής Ελλάδας δεν έχει αλλάξει. Η πληθωριστική κρίση, μάλιστα, επιδείνωσε την κατάσταση, ανεξάρτητα από το πού... ορίζει την τιμή της φέτας ο πρωθυπουργός.
Αλλά το πώς μοιράζεται η συλλογική φτώχεια μιας ήδη φτωχής χώρας έχει τη σημασία του. Η έρευνα της ΔιαΝέοσις και του Παρατηρητηρίου Περιφερειακών Πολιτικών που «φωτίζει» σήμερα η «Εφ.Συν.» αποκαλύπτει ότι, εκτός από την απομάκρυνση της Ελλάδας από τους μέσους όρους της Ε.Ε., μέσα στην ίδια τη χώρα καταγράφονται διαφορετικές ταχύτητες και μεγάλες αποκλίσεις από περιοχή σε περιοχή.
Τα αποτελέσματα της έρευνας δεν μας εκπλήσσουν. Μάλλον επιβεβαιώνουν δεδομένα των τεράστιων ανισοτήτων που ήδη γνωρίζαμε. Μεταξύ Κρήτης, Βορείου Αιγαίου και Πελοποννήσου υπάρχουν χαοτικές διαφορές στα ποσοστά φτώχειας επί του πληθυσμού.
Η Βόρεια, η Δυτική Ελλάδα και η Πελοπόννησος κρατούν τα σκήπτρα της φτωχοποίησης, ενώ η υδροκέφαλη Αττική, η Κρήτη και το Νότιο Αιγαίου της τουριστικής πλημμυρίδας την προηγούμενη πενταετία απορρόφησαν το μεγαλύτερο μέρος του πλούτου που εισέρρευσε στη χώρα. Και αυτή η ψαλίδα της άνισης κατανομής μπορεί να ανοίξει κι άλλο, όσο δεν υπάρχει ίχνος περιφερειακής πολιτικής, με βάση τις ανάγκες, τα πλεονεκτήματα και τις υστερήσεις κάθε περιοχής.
Πηγή: efsyn.gr
Ουδείς έχει αμφιβολία ότι αυτά τα στοιχεία, αλλά κυρίως το χειροπιαστό και καθημερινό βίωμα της ένδειας για εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά, είναι αποτέλεσμα της συλλογικής φτωχοποίησης της ελληνικής κοινωνίας έπειτα από μια δεκαετία βασανιστικής «θεραπείας» της κρίσης χρέους με το «φάρμακο» των μνημονίων. Πήρε, άλλωστε, και επίσημο όνομα αυτή η θεραπεία: «εσωτερική υποτίμηση» την ονόμασαν το ΔΝΤ και τα άλλα σκέλη της μνημονιακής τρόικας.
Παρότι τα μνημόνια... μας τελείωσαν, παρότι η χρηματιστική οικονομία της κυβέρνησης Μητσοτάκη βρίσκεται σε ευφορία και κερδοσκοπική απληστία, η εικόνα της φτωχής Ελλάδας δεν έχει αλλάξει. Η πληθωριστική κρίση, μάλιστα, επιδείνωσε την κατάσταση, ανεξάρτητα από το πού... ορίζει την τιμή της φέτας ο πρωθυπουργός.
Αλλά το πώς μοιράζεται η συλλογική φτώχεια μιας ήδη φτωχής χώρας έχει τη σημασία του. Η έρευνα της ΔιαΝέοσις και του Παρατηρητηρίου Περιφερειακών Πολιτικών που «φωτίζει» σήμερα η «Εφ.Συν.» αποκαλύπτει ότι, εκτός από την απομάκρυνση της Ελλάδας από τους μέσους όρους της Ε.Ε., μέσα στην ίδια τη χώρα καταγράφονται διαφορετικές ταχύτητες και μεγάλες αποκλίσεις από περιοχή σε περιοχή.
Τα αποτελέσματα της έρευνας δεν μας εκπλήσσουν. Μάλλον επιβεβαιώνουν δεδομένα των τεράστιων ανισοτήτων που ήδη γνωρίζαμε. Μεταξύ Κρήτης, Βορείου Αιγαίου και Πελοποννήσου υπάρχουν χαοτικές διαφορές στα ποσοστά φτώχειας επί του πληθυσμού.
Η Βόρεια, η Δυτική Ελλάδα και η Πελοπόννησος κρατούν τα σκήπτρα της φτωχοποίησης, ενώ η υδροκέφαλη Αττική, η Κρήτη και το Νότιο Αιγαίου της τουριστικής πλημμυρίδας την προηγούμενη πενταετία απορρόφησαν το μεγαλύτερο μέρος του πλούτου που εισέρρευσε στη χώρα. Και αυτή η ψαλίδα της άνισης κατανομής μπορεί να ανοίξει κι άλλο, όσο δεν υπάρχει ίχνος περιφερειακής πολιτικής, με βάση τις ανάγκες, τα πλεονεκτήματα και τις υστερήσεις κάθε περιοχής.
Πηγή: efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου