Για την ελευθερία του ύπνου

Τις τελευταίες ώρες, φαίνεται ότι το Ισραήλ θα κερδίσει στην Eurovision '24, ή έστω ότι έχει πολλές πιθανότητες για κάτι τέτοιο. Προσωπικά, δεν θα ασχοληθώ με το καλλιτεχνικό μέρος. Αν είναι ή δεν είναι αξιόλογο τραγούδι, είναι άσχετο με τις προθέσεις μου πάνω σε αυτό το σύντομο κείμενο.

Η Eurovision ήταν ένας καλλιτεχνικός διαγωνισμός που οικοδομήθηκε πάνω στην ανάγκη των κρατών της μεταπολεμικής Ευρώπης να αποκαταστήσουν την ειρήνη δια της αλληλεγγύης (United by Music). Πρωτίστως βεβαίως, γιατί από εκεί και πέρα υπήρχαν και ένα σωρό άλλα ζητήματα (και υπάρχουν ακόμα), που επίσης είχαν εκτροχιαστεί και έπρεπε να αποκατασταθούν. Από το 1956 μέχρι σήμερα, λοιπόν, η Ευρώπη έχει αλλάξει- δεν έχει αλλάξει όμως ο κόσμος. Οι πολίτες των κρατών της Ευρώπης, των οποίων τα ΜΜΕ συμμετέχουν στην σύνθεση της EBU, του ραδιοτηλεοπτικού φορέα που αναλαμβάνει την διοργάνωση του διαγωνισμού, πληρώνουν φόρους υπέρ αυτής. Η Eurovision δεν στήνεται στου κασίδη το κεφάλι, επειδή κάποιοι, που ενδεχομένως σήμερα είναι η πλειοψηφία, είναι επίσης και ανιστόρητοι. Θα πρέπει λοιπόν να θυμόμαστε ότι ένας θεσμός, που θέλουμε και πιστεύουμε ότι είναι η Eurovision, οφείλει πρώτα και πάνω απ' όλα να σέβεται την ιστορία του, δηλαδή τον ίδιο του τον εαυτό. Όταν λοιπόν καλείς ή δέχεσαι ένα κράτος που διεξάγει πόλεμο εναντίον ενός άλλου κράτους, και πόσο μάλλον όταν αυτός ο πόλεμος βασίζεται στην μισαλλοδοξία της θρησκευτικής ή όποιας άλλης αίσθησης ανωτερότητας, αυτομάτως αποποιείσαι έναντι της συλλογικής συνειδήσεως των αρχών τις οποίες υποτίθεται ότι πρεσβεύεις. Όχι, η Eurovision, έτσι όπως διεξάγεται σήμερα, δεν είναι ένας καλλιτεχνικός διαγωνισμός. Οι πλούσιες Big Five (Γαλλία, Γερμανία, Ισπανία, Ιταλία και Βρετανία) πηγαίνουν απευθείας στον τελικό, οι φτωχότεροι διαγκωνίζονται για μια θέση στην μεγάλη βραδιά, ενώ το Ισραήλ έχει βήμα -με τα δικά μας χρήματα- για να ξεπλύνει το έγκλημα που συντελείται, με απόλυτη ευθύνη του, στην Παλαιστίνη.
Κοντά στον βασιλικό ποτίζεται κι η γλάστρα, κι έτσι η Ευρώπη, γλάστρα μια ζωή και για πάντα, βρίσκει κι αυτή τρόπο δίπλα στο Ισραήλ να καμαρώσει που υποστήριξε την γενοκτονία εις βάρος των Παλαιστινίων, καθώς και για το γεγονός ότι δεν έκανε τίποτα για να αποτραπεί η επανάληψη της ανθρωπιστικής τραγωδίας στην Λωρίδα της Γάζας. Αυτό στο χωριό μου το λέμε πλυντήριο. Βάζεις μέσα τα ρούχα και βγαίνουν καθαρά, αλλά εσύ που τα φοράς είσαι πάντα ο ίδιος. Κι έρχομαι στο προκείμενο. Διαβάζουμε στον ελεγχόμενο εγχώριο Τύπο ότι η κ. Μαρίνα Σάττι χασμουρήθηκε, εν είδει πολιτικού σχολίου, την ώρα που η Ισραηλινή εκπρόσωπος έδινε συνέντευξη Τύπου. Ωραία. Και πού είναι το πρόβλημα; Ελευθερία του Τύπου δεν υπάρχει στην Ελλάδα, αλλά δεν ήξερα ότι δεν υπάρχει και η ελευθερία του ύπνου. Δηλαδή όποιος επιλέγει να κλείνει τα μάτια στο μακελειό και αντ' αυτού να βλέπει μια κυρία να τραγουδάει, σαν να μην συμβαίνει τίποτα, έχει περισσότερα δικαιώματα από αυτόν που δεν θέλει να βλέπει την ίδια κυρία να παίζει θέατρο; Η κ. Σάττι είναι πανέξυπνη και κατάφερε να κάνει πολιτικό σχόλιο, χωρίς να πει λέξη. Βέβαια η ΕΡΤ έσπευσε να μας καθησυχάσει ότι αυτό που βλέπουμε δεν είναι αυτό που νομίζουμε ότι βλέπουμε (και το αντίστροφο), και ότι συνεπώς ναι μεν πρόκειται όντως για χασμουρητό (αυτό δεν μπορεί να το αρνηθεί), αλλά φυσικά δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Να θυμίσουμε λοιπόν στην ΕΡΤ πως όταν κάποιος χασμουριέται σημαίνει ότι δεν έχει λάβει ορό καφεΐνης σε ενδοφλέβια μορφή, για να μην νυστάζει ποτέ, ενώ επίσης, μέχρι και σήμερα που μιλάμε, ο ύπνος είναι δικαίωμα. Όπως λοιπόν υπάρχει ένα κοινώς αποδεκτό σύστημα, νομικό, πολιτικό, κλπ., που επιτρέπει σε κάποιους να κοιμούνται όρθιοι, έτσι υπάρχει και ένα άλλο σύστημα που δίνει την δυνατότητα σε κάποιους άλλους να κλείνουν τα μάτια, κατ' ανάγκην δυστυχώς, για να μην βλέπουν μια παρέλαση από κοιμισμένα δίποδα. Έτσι λειτουργεί η άμυνα του ανθρώπινου οργανισμού. Τα λόγια αυτά είναι ίσως κάπως σκληρά, αλλά πάντως πολύ λίγα για να περιγράψουν το μέγεθος της καταστροφής ενός θεσμού και ενός κόσμου- του κόσμου μας.

του Γεώργιου Τσίπη, αρχαιολόγου
O κ. Γ. Τσίπης έχει διατελέσει αιρετός τοπικός σύμβουλος νέων του πρώην δήμου Αντιγονιδών.