Χαρακτηριστικά βλάσφημοι τυγχάνουμε παλαιόθεν οι Νεοέλληνες. Χωρίς δεύτερη σκέψη κατεβάζουμε καντήλια και εικονοστάσια με ολόκληρο το σεπτό τους περιεχόμενο. Περνάμε μέχρι γενεές δεκατέσσερις τα οικογενειακά δέντρα, επιδεικνύοντας ξεχωριστή προτίμηση σε τόπους καταγωγής, επαγγέλματα και σε άπασες τις εκφάνσεις του κοινωνικού, οικονομικού, πολιτισμικού και κυρίως του ερωτικού βίου. Συναγωνιζόμαστε επαξίως Ιταλούς, Γάλλους, Σλάβους, Σάξονες και Ανατολίτες. Κι όλα αυτά διαστρέφοντας με σεξιστικό μένος το θείο δώρο της γενετήσιας συνεύρεσης σε προσβλητικό μέσον απώτατης εκδίκησης. Διαθέτουμε, μολαταύτα, ένα ιδιαίτερο μπινελίκι, μοναδικό ίσως στο διεθνές υβρεολόγιο.
Υβρις χαριτωμένη, διαχρονική και άκρως πολιτική. Πρόκειται για το περίφημο «γ@μώ τα υπουργεία σου» που ανάγεται στην εποχή των προπατόρων μας και θα φωλιάζει στο στόμα των απογόνων μας μέχρι τρισεγγόνων και βάλε. Στον αιώνα τον άπαντα, πά’ να πει. Αποτελεί την ελάχιστη ικανοποίηση για τα εξαντλητικά δεινά στα οποία μάς υποβάλλει η απρόσκοπτη λειτουργία της διοίκησης από καταβολής κράτους. Οντας σοφότεροι από μας, οι αρχαίοι ημών είχαν ανθιστεί την πεπονόφλουδα. Στις δημόσιες θέσεις και τα αξιώματα εναλλάσσονταν εκ περιτροπής απαξάπαντες οι πολίτες. Οσοι διαχειρίζονταν, τουτέστιν, τις υποθέσεις του άστεως αποκτούσαν ενσυναίσθηση και πρωτίστως δεν έβρισκε γόνιμο έδαφος να τραφεί η Λερναία Υδρα της γραφειοκρατίας.
Το υδροκέφαλο τέρας που έχει θαυμάσια περιγράψει με επτά μόλις λέξεις η Χάνα Αρεντ ως «την κυριαρχία του τίποτα και του κανενός». Το σύγχρονο ελληνικό κράτος οργανώθηκε με βάση τα ευρωπαϊκά πρότυπα του 19ου αιώνα. Η οθωμανική νοοτροπία, ωστόσο, διαπερνούσε ώς το μεδούλι τους κοντυλοφόρους που ανέλαβαν δημόσια καθήκοντα, οπότε δημιουργήθηκε το εκτρωματικό κακέκτυπο της Ψωροκώσταινας. Οσοι δοκίμασαν να το πολεμήσουν δεν έτυχαν της καλύτερης μεταχείρισης. Ο Καποδίστριας ανταμείφθηκε με πρόωρο, βίαιο και τόσο άδικο θάνατο. Οι υπόλοιποι βαθμηδόν συμβιβάστηκαν. Οποιος αναλαμβάνει πρωθυπουργός, τουλάχιστον από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, κηρύσσει ανένδοτο αγώνα εναντίον της διαπλοκής, της διαφθοράς και της γραφειοκρατίας, αλλά λίαν συντόμως ανακρούει πρύμναν. Το τέρας τον έχει ήδη κατασπαράξει.
Ρωτήστε ειδικότερους από μένα για τα αίτια! «Κάθε αλλαγή βρίσκει αντίσταση επειδή οι γραφειοκράτες έχουν επενδυμένα συμφέροντα στο χάος μέσα στο οποίο λειτουργούν» έλεγε ο Ρίτσαρντ Νίξον, με τον Τζέιμς Γκόλντσμιθ να συμπληρώνει: «Εχουμε φτάσει στο σημείο όπου ο ιδιωτικός τομέας είναι το κομμάτι της οικονομίας που ελέγχει η κυβέρνηση και ο δημόσιος το κομμάτι που δεν ελέγχει κανένας». Από κοντά κι ο Καναδός Λόρενς Πίτερ: «H γραφειοκρατία υπερασπίζεται το status quo για πολύ καιρό αφότου το quo έχει χάσει το status του».
Ακατατόπιστος περί τα καθ’ ημάς ο Στέφανος Κασσελάκης αναφέρθηκε σε δολοφόνους παιδιών που ψηφίζει ξανά και ξανά το αδαές πόπολο με τη Νου Δου να τον κατηγορεί εν εξάλλω για πολακισμό. Ο οξυδερκής και φλεγματικός Εμμανουήλ Ροΐδης, ωστόσο, αποκαλύπτει τις βαθύτερες προθέσεις τους με μια αποστροφή που ισχύει απαρεγκλίτως από τον προ-προηγούμενο αιώνα: «Ως οι Ινδοί εις φυλάς, ούτω και οι Ελληνες διαιρούνται εις τρεις κατηγορίας: α) εις συμπολιτευομένους, ήτοι έχοντας κοχλιάριον να βυθίζωσιν εις την χύτραν του προϋπολογισμού, β) εις αντιπολιτευομένους, ήτοι μη έχοντας κοχλιάριον και ζητούντας εν παντί τρόπω να λάβωσιν τοιούτον, γ) εις εργαζομένους, ήτοι ούτε έχοντας κοχλιάριον ούτε ζητούντας, αλλ’ επιφορτισμένους να γεμίζωσι την χύτραν διά του ιδρώτος των». Προσβλέπει στο κοχλιάριον, κοινώς την κουτάλα, γι’ αυτό υβρίζει τους υπουργούς και όχι τα υπουργεία.
Δημήτρης Νανούρης
Πηγή: efsyn.gr
Το υδροκέφαλο τέρας που έχει θαυμάσια περιγράψει με επτά μόλις λέξεις η Χάνα Αρεντ ως «την κυριαρχία του τίποτα και του κανενός». Το σύγχρονο ελληνικό κράτος οργανώθηκε με βάση τα ευρωπαϊκά πρότυπα του 19ου αιώνα. Η οθωμανική νοοτροπία, ωστόσο, διαπερνούσε ώς το μεδούλι τους κοντυλοφόρους που ανέλαβαν δημόσια καθήκοντα, οπότε δημιουργήθηκε το εκτρωματικό κακέκτυπο της Ψωροκώσταινας. Οσοι δοκίμασαν να το πολεμήσουν δεν έτυχαν της καλύτερης μεταχείρισης. Ο Καποδίστριας ανταμείφθηκε με πρόωρο, βίαιο και τόσο άδικο θάνατο. Οι υπόλοιποι βαθμηδόν συμβιβάστηκαν. Οποιος αναλαμβάνει πρωθυπουργός, τουλάχιστον από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, κηρύσσει ανένδοτο αγώνα εναντίον της διαπλοκής, της διαφθοράς και της γραφειοκρατίας, αλλά λίαν συντόμως ανακρούει πρύμναν. Το τέρας τον έχει ήδη κατασπαράξει.
Ρωτήστε ειδικότερους από μένα για τα αίτια! «Κάθε αλλαγή βρίσκει αντίσταση επειδή οι γραφειοκράτες έχουν επενδυμένα συμφέροντα στο χάος μέσα στο οποίο λειτουργούν» έλεγε ο Ρίτσαρντ Νίξον, με τον Τζέιμς Γκόλντσμιθ να συμπληρώνει: «Εχουμε φτάσει στο σημείο όπου ο ιδιωτικός τομέας είναι το κομμάτι της οικονομίας που ελέγχει η κυβέρνηση και ο δημόσιος το κομμάτι που δεν ελέγχει κανένας». Από κοντά κι ο Καναδός Λόρενς Πίτερ: «H γραφειοκρατία υπερασπίζεται το status quo για πολύ καιρό αφότου το quo έχει χάσει το status του».
Ακατατόπιστος περί τα καθ’ ημάς ο Στέφανος Κασσελάκης αναφέρθηκε σε δολοφόνους παιδιών που ψηφίζει ξανά και ξανά το αδαές πόπολο με τη Νου Δου να τον κατηγορεί εν εξάλλω για πολακισμό. Ο οξυδερκής και φλεγματικός Εμμανουήλ Ροΐδης, ωστόσο, αποκαλύπτει τις βαθύτερες προθέσεις τους με μια αποστροφή που ισχύει απαρεγκλίτως από τον προ-προηγούμενο αιώνα: «Ως οι Ινδοί εις φυλάς, ούτω και οι Ελληνες διαιρούνται εις τρεις κατηγορίας: α) εις συμπολιτευομένους, ήτοι έχοντας κοχλιάριον να βυθίζωσιν εις την χύτραν του προϋπολογισμού, β) εις αντιπολιτευομένους, ήτοι μη έχοντας κοχλιάριον και ζητούντας εν παντί τρόπω να λάβωσιν τοιούτον, γ) εις εργαζομένους, ήτοι ούτε έχοντας κοχλιάριον ούτε ζητούντας, αλλ’ επιφορτισμένους να γεμίζωσι την χύτραν διά του ιδρώτος των». Προσβλέπει στο κοχλιάριον, κοινώς την κουτάλα, γι’ αυτό υβρίζει τους υπουργούς και όχι τα υπουργεία.
Δημήτρης Νανούρης
Πηγή: efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου