Κάθε άλλο παρά κεραυνός εν αιθρία θα μπορούσε να θεωρηθεί η πρόσφατη έκθεση του ΓΛΚ (2/13620/ΔΕΠ/5-3-2024) που εκδόθηκε ως απάντηση σε ερώτημα ΟΤΑ αναφορικά με τη μισθολογική εξέλιξη των εργαζομένων που υπηρετούν σε δημόσιους φορείς με προσωρινή διαταγή. Το πολυσυζητημένο έγγραφο, παρά τη σθεναρή απαίτηση των συνδικάτων για άμεση ανάκλησή του και παρά τις δεσμεύσεις των υπουργών Εσωτερικών και Οικονομικών για την άμεση επανεξέταση του ζητήματος, εξακολουθεί να ισχύει θέτοντας τους συμβασιούχους σε μια οιονεί «δεύτερη ταχύτητα», οι οποίοι πέρα από τη χρόνια μάχη τους για τη διατήρηση της προσωρινής διαταγής έρχονται αντιμέτωποι με ένα «έγγραφο-φρένο» το οποίο εμποδίζει τη μισθολογική τους ωρίμανση σύμφωνα με τις εκάστοτε ισχύουσες δημοσίας τάξεως διατάξεις και τους καταδικάζει σε επισφαλή και αναξιοπρεπή εργασία με αποδοχές κατώτερες των κατώτατων.
Κατ’ αρχήν πρέπει να σημειωθεί ότι η ερμηνεία διατάξεων νόμου και η «υπόδειξη» του τρόπου εκτέλεσης των δικαστικών αποφάσεων εκφεύγει των ορίων της αρμοδιότητας του ΓΛΚ του οποίου οι αρμοδιότητες περιορίζονται στις προβλεπόμενες στο α. 3 του ν. 2362/1995. Αναφορικά με ερωτήματα που άπτονται της επίλυσης νομικών ζητημάτων στο Δημόσιο, γνωμοδοτική αρμοδιότητα έχει το ΝΣΚ (α. 8 παρ. 1 ν. 4831/2021). Παρά τα ανωτέρω, έως και σήμερα, ήτοι έναν μήνα από τη δημοσίευση του εγγράφου, καθίσταται άξια απορίας η ολιγωρία των κυβερνητικών οργάνων και η μη παραπομπή των σχετικών ερωτημάτων που καταιγίζουν την Τοπική Αυτοδιοίκηση από τα εποπτεύοντα υπουργεία στο ΝΣΚ, αν και έχουν ήδη τεθεί ενώπιον του υπηρεσιακού συμβουλίου του Δήμου Αθηναίων δύο πληρέστατα γνωμοδοτικά σημειώματα, τα οποία δίνουν το «πράσινο φως» για τη σύμφωνη με το ενιαίο μισθολόγιο εξέλιξη των συμβασιούχων που απασχολούνται με προσωρινή διαταγή.
Ειδικότερα, κατά το ΓΛΚ: «Σύμφωνα με την προσωρινή διαταγή ασφαλιστικών μέτρων η υπηρεσία σας θα πρέπει να αποδέχεται προσωρινά τις υπηρεσίες των αιτούντων, καταβάλλοντας σε αυτούς τις συμφωνηθείσες αποδοχές τους μέχρι την οριστική εκδίκαση των ασφαλιστικών μέτρων…Επιπλέον, οι υπάλληλοι των οποίων η σύμβαση έληξε και απασχολούνται δυνάμει προσωρινής διαταγής δεν εξελίσσονται μισθολογικά σύμφωνα με το ν. 4354/2015, ούτε είναι δικαιούχοι των αυξήσεων του ν. 5043/2015, διότι η απασχόλησή τους κατά το χρονικό διάστημα αυτό δεν στηρίζεται στη σύμβαση εργασίας».
Ο άκαμπτος, ανελαστικός τρόπος αντιμετώπισης του ζητήματος από το ΓΛΚ, προκειμένου να τεθεί «στον πάγο» η μισθολογική εξέλιξη των συμβασιούχων, εκτοπίζοντας βιαίως την πιο ευάλωτη κατηγορία εργαζομένων από το πεδίο των ν. 4354/2015 και 5045/2023, και, περαιτέρω, αποκλείοντας το προσωπικό αυτό ακόμη και από την προσαύξηση των 40 € που θα έδινε μια ταπεινή ενίσχυση στις γλίσχρες αποδοχές του, μας προβλημάτισε αναφορικά με την εγκυρότητα των παραπάνω επιχειρημάτων.
Κατά τη διατύπωση των διατακτικών των προσωρινών διαταγών, η αναφορά στις «αντίστοιχες» και «νόμιμες» (και όχι «συμφωνηθείσες») αποδοχές που υποχρεούται ο ΟΤΑ να καταβάλλει έχει την έννοια ότι, κατά τη διάρκεια ισχύος της προσωρινής διαταγής, η έννομη σχέση θα διατηρηθεί αμετάβλητη, δηλαδή θα συνεχίσει να διέπεται από τους ίδιους μισθολογικούς όρους και να καταλαμβάνεται από το σύνολο των διατάξεων των ν. 4354/2015 και ν. 5045/2023 που διαμορφώνουν το «νόμιμο» καθεστώς αμοιβής των υπαλλήλων ορισμένου χρόνου στους ΟΤΑ. Περαιτέρω, η αναφορά στο α. 7 του ν. 4354/2015 περί «σχέσης» και όχι σύμβασης εργασίας αποσυνδέει τον αναγκαίο για τη μισθολογική εξέλιξη χρόνο από το συμβατικό πλαίσιο πρόσληψης και προκρίνει το είδος της σχέσης ως εξαρτημένης εργασίας. Συνεπώς, η εξαρτημένη εργασία που παρέχεται σε εκτέλεση μη οριστικών αποφάσεων θα πρέπει να προσμετράται ως χρόνος εργασίας υπό το προηγούμενο νομικό καθεστώς. Αλλωστε, διαφορετική προσέγγιση προσκρούει ευθέως στις αρχές της ισότητας (4 παρ. 1 Σ) και της ίσης μεταχείρισης (22 παρ. 1 β' Σ, 119 της Συνθήκης της EOK, 4 της Οδηγίας 1999/70/ΕΚ).
Συνεπώς επί των ερωτημάτων που τέθηκαν ενώπιον του ΓΛΚ προσήκει καταφατική απάντηση. Καθίσταται δε αυτονόητο ότι κατά την προαγωγή από το κατώτερο μ.κ. στο αμέσως επόμενο θα πρέπει να χορηγούνται τόσο οι «αντίστοιχες» μισθολογικές ωριμάνσεις όσο και οι «νόμιμες» προσαυξήσεις που συμπληρώνουν τους βασικούς μισθούς των υπαλλήλων των ΟΤΑ.
Το ανωτέρω, επιπόλαιο έγγραφο του ΓΛΚ, με αδόκιμη νομική ορολογία («προσωρινή διαταγή ασφαλιστικών μέτρων»), παρά τη φτωχή νομική του υποστήριξη, πυροδοτεί τη δημιουργία συνθηκών ομηρίας και άνισης διακριτής μεταχείρισης σε βάρος χιλιάδων εργαζομένων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση οι οποίοι συνεχίζουν να απασχολούνται ως προσωπικό δεύτερης κατηγορίας στον ίδιο πάγκο εργασίας με τους μόνιμους συναδέλφους τους.
Δημήτρης Περπατάρης, Γιάννης Χατζηχρήστου / Δικηγόροι-εργατολόγοι
Πηγή: efsyn.gr
Ειδικότερα, κατά το ΓΛΚ: «Σύμφωνα με την προσωρινή διαταγή ασφαλιστικών μέτρων η υπηρεσία σας θα πρέπει να αποδέχεται προσωρινά τις υπηρεσίες των αιτούντων, καταβάλλοντας σε αυτούς τις συμφωνηθείσες αποδοχές τους μέχρι την οριστική εκδίκαση των ασφαλιστικών μέτρων…Επιπλέον, οι υπάλληλοι των οποίων η σύμβαση έληξε και απασχολούνται δυνάμει προσωρινής διαταγής δεν εξελίσσονται μισθολογικά σύμφωνα με το ν. 4354/2015, ούτε είναι δικαιούχοι των αυξήσεων του ν. 5043/2015, διότι η απασχόλησή τους κατά το χρονικό διάστημα αυτό δεν στηρίζεται στη σύμβαση εργασίας».
Ο άκαμπτος, ανελαστικός τρόπος αντιμετώπισης του ζητήματος από το ΓΛΚ, προκειμένου να τεθεί «στον πάγο» η μισθολογική εξέλιξη των συμβασιούχων, εκτοπίζοντας βιαίως την πιο ευάλωτη κατηγορία εργαζομένων από το πεδίο των ν. 4354/2015 και 5045/2023, και, περαιτέρω, αποκλείοντας το προσωπικό αυτό ακόμη και από την προσαύξηση των 40 € που θα έδινε μια ταπεινή ενίσχυση στις γλίσχρες αποδοχές του, μας προβλημάτισε αναφορικά με την εγκυρότητα των παραπάνω επιχειρημάτων.
Κατά τη διατύπωση των διατακτικών των προσωρινών διαταγών, η αναφορά στις «αντίστοιχες» και «νόμιμες» (και όχι «συμφωνηθείσες») αποδοχές που υποχρεούται ο ΟΤΑ να καταβάλλει έχει την έννοια ότι, κατά τη διάρκεια ισχύος της προσωρινής διαταγής, η έννομη σχέση θα διατηρηθεί αμετάβλητη, δηλαδή θα συνεχίσει να διέπεται από τους ίδιους μισθολογικούς όρους και να καταλαμβάνεται από το σύνολο των διατάξεων των ν. 4354/2015 και ν. 5045/2023 που διαμορφώνουν το «νόμιμο» καθεστώς αμοιβής των υπαλλήλων ορισμένου χρόνου στους ΟΤΑ. Περαιτέρω, η αναφορά στο α. 7 του ν. 4354/2015 περί «σχέσης» και όχι σύμβασης εργασίας αποσυνδέει τον αναγκαίο για τη μισθολογική εξέλιξη χρόνο από το συμβατικό πλαίσιο πρόσληψης και προκρίνει το είδος της σχέσης ως εξαρτημένης εργασίας. Συνεπώς, η εξαρτημένη εργασία που παρέχεται σε εκτέλεση μη οριστικών αποφάσεων θα πρέπει να προσμετράται ως χρόνος εργασίας υπό το προηγούμενο νομικό καθεστώς. Αλλωστε, διαφορετική προσέγγιση προσκρούει ευθέως στις αρχές της ισότητας (4 παρ. 1 Σ) και της ίσης μεταχείρισης (22 παρ. 1 β' Σ, 119 της Συνθήκης της EOK, 4 της Οδηγίας 1999/70/ΕΚ).
Συνεπώς επί των ερωτημάτων που τέθηκαν ενώπιον του ΓΛΚ προσήκει καταφατική απάντηση. Καθίσταται δε αυτονόητο ότι κατά την προαγωγή από το κατώτερο μ.κ. στο αμέσως επόμενο θα πρέπει να χορηγούνται τόσο οι «αντίστοιχες» μισθολογικές ωριμάνσεις όσο και οι «νόμιμες» προσαυξήσεις που συμπληρώνουν τους βασικούς μισθούς των υπαλλήλων των ΟΤΑ.
Το ανωτέρω, επιπόλαιο έγγραφο του ΓΛΚ, με αδόκιμη νομική ορολογία («προσωρινή διαταγή ασφαλιστικών μέτρων»), παρά τη φτωχή νομική του υποστήριξη, πυροδοτεί τη δημιουργία συνθηκών ομηρίας και άνισης διακριτής μεταχείρισης σε βάρος χιλιάδων εργαζομένων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση οι οποίοι συνεχίζουν να απασχολούνται ως προσωπικό δεύτερης κατηγορίας στον ίδιο πάγκο εργασίας με τους μόνιμους συναδέλφους τους.
Δημήτρης Περπατάρης, Γιάννης Χατζηχρήστου / Δικηγόροι-εργατολόγοι
Πηγή: efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου