Ήταν επιτυχημένη η πρόταση δυσπιστίας;

Σίγουρα η πρόταση δυσπιστίας ήταν επιτυχημένη από πλευράς τακτικής. Ο Νίκος Ανδρουλάκης είχε προ μερικών ημερών απορρίψει αίτημα κατάθεσης πρότασης δυσπιστίας από άλλο κόμμα της αντιπολίτευσης, αφήνοντας να περάσει το μήνυμα ότι κάτι τέτοιο δεν τον ενδιαφέρει. Αποτέλεσμα αυτού ήταν μια εξ απίνης νέα πρόταση εκ μέρους του κόμματός του, που άφησε την κυβέρνηση κυριολεκτικά στα κρύα του λουτρού. Από την συζήτηση ήταν εμφανέστατο αυτό, όπως και από το timing του προγράμματος του πρωθυπουργού (έλειπε στο εξωτερικό όταν δημοσιοποιήθηκε η πρόθεση του ΠΑΣΟΚ). Η πρόταση άφησε, σε κάθε περίπτωση, εκτεθειμένη την κυβέρνηση και τα κόμματα που δεν την υποστήριξαν πολιτικά (την πρόταση, όχι την κυβέρνηση), και παρά το γεγονός ότι κάποια εξ αυτών ψήφισαν θετικά, υπέρ δηλαδή της πρότασης. Η πρόταση τελικά απορρίφθηκε, όπως ήταν φυσικά αναμενόμενο, γι' αυτό και είναι αποτυχημένη. Αν η κυβέρνηση είχε κάποιες απώλειες σε επίπεδο δικών της βουλευτών, που θα αποφάσιζαν να αναγνωρίσουν τα λάθη της και να ψηφίσουν υπέρ της πρότασης, τότε θα λέγαμε ότι η κυβέρνηση, έστω και εν μέρει, πήρε το μήνυμα. Αντ' αυτού όλα καλά και δεν τρέχει κάστανο, προφανώς σε κάποια παράλληλη πραγματικότητα. Διότι όταν κάποιος έρχεται στο μαγαζί σου και παραπονιέται για το ότι βρήκε τρίχα μέσα στο πιάτο που του σέρβιρες, αλλά εσύ δεν το αναγνωρίζεις, τότε το πρόβλημα είναι δικό σου. Αυτό έκανε η κυβέρνηση και αυτό θα έκανε και κάθε άλλη κυβέρνηση. Οι ευθύνες όλου του πολιτικού συστήματος είναι τεράστιες ως προς την συγκάλυψη ευθυνών.

Απαράδεκτες εκφράσεις ακούσαμε πολλές. Απαράδεκτες από κάθε άποψη. Μία όμως αξίζει της προσοχής μας. Ο υπουργός Δικαιοσύνης εκσφενδόνισε προς τους αντιπάλους του την φράση "είστε για τα μπάζα". Του απαντώ πως έχει δίκιο, αλλά για κάποιον όχι και τόσο ανεξήγητο λόγο, προτίμησε το β' αντί του α' προσώπου του πληθυντικού αριθμού. Ναι, κύριε υπουργέ, είστε για τα μπάζα. Το β' όμως πρόσωπο αφήστε να το χρησιμοποιούμε εμείς. Εσείς μπορείτε να χρησιμοποιείτε το α' πρόσωπο. Άλλωστε ζείτε στην α' κοινωνική κατηγορία. Κανείς σας δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι είναι πολίτης β' κατηγορίας, και αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Για να δούμε όμως λίγο πιο προσεκτικά γιατί είστε όντως για τα μπάζα. Είστε για τα μπάζα, διότι διακινείται η βάσιμη άποψη ότι παρεμβήκατε στο έργο της Δικαιοσύνης (πρωτοφανές για τα ελληνικά δεδομένα), καθώς εφόσον προέρχεστε από το ΠΑΣΟΚ και εφόσον ο κ. Ευ. Βενιζέλος ανέλαβε να εκπροσωπήσει νομικά στο ΣτΕ τον γαλάζιο δήμαρχο κ. Παναγιώτη Γκυρίνη, πιθανότατα παρείχατε εγγυήσεις στον κ. Βενιζέλο ότι δεν θα χάσει την δίκη, με αποτέλεσμα το ΣτΕ να κρίνει την υπόθεση Γκυρίνη-Κουρκουτά με κριτήρια πολιτικά και όχι νομικά. Αποτέλεσμα αυτού η δικαίωση του γαλάζιου δημάρχου από το ΣτΕ, του εκλεκτού της ΝΔ για τον δήμο Αλεξάνδρειας (ήδη σε τρίτη συνεχόμενη δημαρχιακή θητεία, μετά το πολιτικό παιχνίδι εις βάρος του συνδυασμού της κ. Δώρας Κουρκουτά). Είστε για τα μπάζα, καθώς φύγατε από το ΠΑΣΟΚ και πήγατε στην ΝΔ για λόγους υπουργοποίησης, και όχι επειδή αλλάξατε ιδεολογία (αν είχατε και ποτέ). Είστε για τα μπάζα, διότι υπάρχει αίτημα από την Ευρωπαϊκή Εισαγγελία για άρση ασυλίας δύο πρώην υπουργών και νυν βουλευτών, αλλά εσείς και το μεγαλύτερο μέρος της βουλής το φυλάτε σε κάποιο συρτάρι (μήπως έχετε κι έναν αστυνομικό να φυλάει το συρτάρι, ποιός ξέρει). Είστε για τα μπάζα, απλά γιατί κάθε φορά που μιλάτε από το βήμα της βουλής θέλω να ξεράσω. Μιλάω με την δική σας γλώσσα. Μην παρεξηγηθώ.
Αν η πρόταση δυσπιστίας ήταν ή δεν ήταν επιτυχημένη για την κοινωνία, κατ' εμέ είναι μια ερώτηση που δεν έχει σχεδόν κανένα νόημα να απαντηθεί. Προφανώς βέβαια έχει νόημα να συζητηθεί, γι' αυτό και δηλώνω πως δεν νομίζω ότι η ελληνική κοινωνία μπορεί να δυσπιστήσει περισσότερο απέναντι στο εγχώριο πολιτικό κατεστημένο. Από αυτή την άποψη, για κάποιους ήταν και ταυτόχρονα για κάποιους άλλους δεν ήταν επιτυχημένη. Με άλλα λόγια ούτε αύξησε την δυσπιστία, ούτε όμως και την μείωσε. Σε τοπικό επίπεδο, όπως τουλάχιστον τα ζω, τα πράγματα είναι υποτονικά. Για πολιτικά κανένας δεν θέλει να μιλάει, οι δε νεότεροι ούτε καν είναι σε θέση να μιλήσουν. Με κάποιους πιο μεγάλους, που έζησαν τον πολιτικό οίστρο της μεταπολίτευσης, χονδρικά μέχρι και την είσοδο της χώρας στην Ευρωζώνη (2001), πραγματικά πάντα θα βρούμε κάτι να πούμε για την πολιτική. Το θέμα όμως είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι, οι περισσότεροι από αυτούς πλέον συνταξιούχοι, είναι πολιτικά ανενεργοί. Και είναι λογικό. Συνεπώς δεν είναι αυτοί που μπορούν ή/και θέλουν να βγουν μπροστά και να διαμορφώσουν το πολιτικό τοπίο. Δεν είναι αυτοί που θα θέσουν υποψηφιότητα στις επόμενες εκλογές. Υπάρχει δηλαδή εδώ ένα τεράστιο πολιτικό κενό, το κενό της απουσίας μιας νέας γενιάς πολιτικών προσώπων και στελεχών. Οι νεότεροι που ενδιαφέρονται για συμμετοχή στις εκλογές και για την γενικότερη πολιτική ενεργοποίηση, είναι ελάχιστοι (και από αυτούς ακόμα πιο λίγοι οι αξιόλογοι). Προφανώς λοιπόν και υπάρχει σχέση αιτιώδους συνάφειας ανάμεσα στην αποχή των νέων από τις εκλογές και στην υποεκπροσώπηση της νέας γενιάς στα ψηφοδέλτια των κομμάτων. Διότι ο νέος θα ψηφίσει κάποιον που είναι πιο κοντά στην ηλικία του, όχι γιατί είναι πιο ωραίος, αλλά γιατί με αυτόν/ήν έχει εν τέλει περισσότερα κοινά στοιχεία. Και όταν στις εκλογές δεν βρίσκεις κάποιον υποψήφιο που να ταιριάζει με εσένα και την κοινωνική ομάδα από την οποία προέρχεσαι, τότε απλά δεν πας να ψηφίσεις. Γι' αυτό και σύσσωμο το πολιτικό σύστημα είναι αποτυχημένο, καθώς πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, κανένας στις καλές εποχές δεν γύρισε να κοιτάξει πίσω. Να ξαναδεί τί χάσαμε και τί κερδίσαμε. Όλοι σας κοιτούσατε είτε δεξιά, είτε αριστερά. Και το βράδυ στο κέντρο μέχρι το χάραμα.

του Γεώργιου Τσίπη, αρχαιολόγου
O κ. Γ. Τσίπης έχει διατελέσει αιρετός τοπικός σύμβουλος νέων του πρώην δήμου Αντιγονιδών.