Χρόνια πολλά, Ursula

Κάθε χρόνο, στις 8 Μαρτίου, οι εφημερίδες γεμίζουν με δελτία προσώπων και φορέων, που συμπαρατάσσονται στην γραμμή της επετείου της ημέρας της γυναίκας. Και καλά μέχρι ένα σημείο, λες δεν βαριέσαι, αλλά μετά από λίγο σκέφτεσαι (αν σκέφτεσαι), ποιάς γυναίκας ακριβώς; 

Της Ursula von der Leyen, που με την πολιτική της υποστήριξη βοήθησε το Ισραήλ να σκοτώσει χιλιάδες Παλαιστίνιες γυναίκες και μητέρες (και τα παιδιά τους); Των δεκάδων γυναικών (και ανδρών) μελών του ΕΛΚ, που με την πολιτική τους υποστήριξη έδωσαν το πράσινο φως στην Ursula von der Leyen να διεκδικήσει εκ νέου, μετά τις ευρωεκλογές, μια δεύτερη θητεία στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή; Πόσες γυναίκες εκεί έξω έχουν εξουσία και προνόμια στα χέρια τους, τα οποία εκμεταλλεύονται για προσωπικό τους όφελος, εις βάρος είτε άλλων γυναικών, είτε και ανδρών; Πόσες φορές πέσαμε θύματα απαράδεκτων συμπεριφορών και πρακτικών από γυναίκες γιατρούς και νοσηλεύτριες; Και πόσες ακόμα φορές περιμέναμε να εξυπηρετηθούμε, σε κάποια βρωμερή γωνιά ενός τρισάθλιου δημόσιου κτιρίου, όπου στεγάζεται κάποια υπηρεσία, επειδή η υπάλληλος μιλούσε στο κινητό της ή έβαφε τα νύχια της; Όποιος πει ότι ήταν λίγες, είναι απλά υποκριτής. Η συνήθης αποστροφή στα πηγαδάκια που αφορούν την αναξιοπιστία του δημοσίου είναι "να μην σου τύχει γυναίκα υπάλληλος", προφανώς επιβεβαιώνοντας τα παραπάνω, τα οποία συνήθως οι περισσότεροι δεν έχουν την διάθεση να συγκεκριμενοποιήσουν (και ας μην γελιόμαστε, ανάλογες διατυπώσεις υπάρχουν και για τους άνδρες, πχ. "όλα τα γουρούνια έχουν την ίδια μούρη"). Είναι δηλαδή πιο εύκολο να μιλήσεις με γενικότητες. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν γενικές αλήθειες, ούτε και ότι είναι καθολικές.
Μια τέτοια ευκολία είναι και η γενικότητα της παγκόσμιας ημέρας της γυναίκας. Αντί να μιλήσουμε για όλες τις ανισότητες, ή τέλος πάντων για τις ανισότητες χωρίς αστερίσκους, εμείς βάζουμε στην ανισότητα ταμπέλα γένους θηλυκού. Λες και οι γυναίκες γεννήθηκαν για να είναι εξ ορισμού φορείς ανισοτήτων. Με συγχωρείτε, όχι, δεν βιώνουν όλες οι γυναίκες ανισότητες, ούτε και όλες οι γυναίκες μεγάλωσαν σε περιθωριακά και υποβαθμισμένα κοινωνικά περιβάλλοντα. Τα κορίτσια της Αρσακείου δεν έχουν καμία σχέση με τα κορίτσια των δυτικών συνοικιών. Οι κυρίες των βορείων προαστίων ούτε καν μπορούν να διανοηθούν το πώς ζει μια μέση γυναίκα, έξω από τα βόρεια προάστια. Και τί σχέση έχουν οι σχολικές καθαρίστριες με τις γυναίκες σε υψηλές ιεραρχικά θέσεις; Καμία. Όπως και εγώ δεν έχω καμία σχέση με τον διευθύνοντα σύμβουλο κάποιας τράπεζας, αλλά και με δεκάδες άλλους άνδρες. Αυτοί άνδρες. Εγώ άνδρας. Αυτοί πλούσιοι. Εγώ φτωχός. Φυσικά, καταλαβαίνω ότι το σύστημα κάνει μια χαρά την δουλειά του, όταν μπορεί και μας βάζει όλους και όλες στο ίδιο καζάνι. Αντί λοιπόν στις 8 Μαρτίου να φέρνουμε στο προσκήνιο τις ανισότητες εις βάρος ορισμένων ανθρώπων, ή εν πάση περιπτώσει ορισμένων κοινωνικών κατηγοριών στις οποίες πολλές γυναίκες ανήκουν (ανασφάλιστες, ανεκπαίδευτες, φυλακισμένες, κλπ.), εμείς μοιράζουμε ευχές, έτσι, γενικώς και αορίστως. Για εμένα, όταν η παγκόσμια ημέρα της γυναίκας δεν μπορεί να φέρει σε δύσκολη θέση την Ursula von der Leyen, την κάθε γυναίκα σε θέση ισχύος και κάθε γυναίκα που ταυτίζεται με μια συστημική πορεία σκέψης, λόγου και δράσης, σημαίνει ότι η επέτειος και τα μηνύματά της έχουν ενσωματωθεί πλήρως από το σύστημα. Άρα είναι μια επέτειος χωρίς αγωνιστικό νόημα.

του Γεώργιου Τσίπη, αρχαιολόγου
O κ. Γ. Τσίπης έχει διατελέσει αιρετός τοπικός σύμβουλος νέων του πρώην δήμου Αντιγονιδών