ΕΠΣ Πέλλας - Α1 Ερασιτεχνική: ΠΑΣ Μέγας Αλέξανδρος Πέλλας - Εθνικός Γιαννιτσών 0 - 0. Τι είχαμε, τι χάσαμε...

Σ' ένα παιχνίδι περισσότερο τακτικής, με δυνατές μονομαχίες κι ελάχιστες καλές φάσεις και κλασικές ευκαιρίες, με κορυφαία αυτών την απώλεια πέναλτι των φιλοξενουμένων στις αρχές του δευτέρου ημιχρόνου, το τελικό αποτέλεσμα στο δημοτικό γήπεδο Πέλλας μάλλον δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικό, απ' αυτό της «λευκής» ισοπαλίας. Μια ακόμη ισοπαλία λοιπόν για την ομάδα της Πέλλας, που φέτος έχει καταρρίψει κάθε προηγούμενο δικό της ρεκόρ μ' αυτό το αποτέλεσμα...

Πολύ ισορροπημένο το πρώτος μέρος, με τους γηπεδούχους ελαφρώς καλύτερους με πιο πολλές κερδισμένες μπάλες στα 3/4 του γηπέδου, όμως στο δημιουργικό και αποτελεσματικό κομμάτι και τις δύο ομάδες προσανατολισμένες να κρατούν πρωτίστως μακριά από το τέρμα τους τους αντίπαλους επιθετικούς παρά με πολύ απαιτητικές επιθετικές προσπάθειες, κι έτσι να μην δημιουργούνται ανοιχτοί χώροι και άμεσοι σοβαροί κίνδυνοι. Μόνο δύο αξιόλογα σουτ με τον Εμμανουηλίδη αρχικά για τους γηπεδούχους και τον Στεφανίδη λίγο αργότερα για τους φιλοξενούμενους καταγράφηκαν στο πρώτο ημίχρονο, όχι όμως με τις καλύτερες των προϋποθέσεων, αφού θα χρειάζονται και οι δύο ιδανικές εκτελέσεις για να καταλήξουν σε γκολ.

Στο δεύτερο μέρος ο Εθνικός Γιαννιτσών είχε την γηπεδική υπεροχή με καλή κυκλοφορία, όμως στα 3/4 του γηπέδου και κυρίως στο δικό του μισό γήπεδο και οι όποιες καλές ευκαιρίες δημιουργήθηκαν από τις δύο ομάδες, προέκυψαν από στιγμιαία αμυντική αδράνεια και λάθη και όχι τόσο από σοβαρά οργανωμένες επιθετικές προσπάθειες. Η ευκαιρία του αγώνα για τους φιλοξενούμενους σχεδόν με την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου (50'), όταν ο Στεφανίδης νικήθηκε σε εκτέλεση πέναλτι από το «εξπέρ του είδους» φέτος Γιώργο Παναγιωτόπουλο (7 αποκρούσεις πέναλτι !!! συν 2 αποκρούσεις του έτερου τερματοφύλακα της Πέλλας Βασίλα, κάνουν το σύνολο να φαίνεται εξωπραγματικό για οποιαδήποτε ποδοσφαιρική κατηγορία). Ένα πέναλτι που λιγότερο το προκάλεσε ο τερματοφύλακας της Πέλλας με την παρακινδυνευμένη του έξοδο και περισσότερο το κέρδισε ο μεσοεπιθετικός του Εθνικού Γιάννης Πελτέκης. Πολύ καλές ευκαιρίες που μπορούν να χαρακτηριστούν ιδιαίτερα επικίνδυνες για κάποιο γκολ στο δεύτερο ημίχρονο, με τους Εμμανουηλίδη σε δύο φάσεις για τον Μέγα Αλέξανδρο, κι από μία με τους Στεφανίδη και Μπάλλα για τον Εθνικό, εκτός της προαναφερθείσας απώλειας του πέναλτι.
Διαιτητική τριπλέτα οι κ.κ. Ραμπούσης, Κεσίσογλου Κ. και η κα Κάρτζιου, με τον ρέφερι μάλλον «ελαστικό» στις όποιες αποφάσεις του...
Σε ακόμη μια μέρα βολική απ' όλες τις απόψεις, οι φίλοι και φίλες της Πέλλας, δεν τίμησαν δυστυχώς με την παρουσία τους το ποδοσφαιρικό τους σύλλογο, σ' ένα αρκετά αξιόλογο για τα δεδομένα του πρωταθλήματος και της περιοχής αγώνα και μάλιστα χωρίς να υπάρχουν άλλες αντίστοιχες ή διαφορετικές εκδηλώσεις κοντά ή περιφερειακά... Είναι ο μοναδικός τοπικός σύλλογος, ο ιστορικότερος όλων, με τεράστιο κοινωνικό, παιδαγωγικό και αθλητικό αποτύπωμα και ρόλο διαχρονικά στην κοινωνία της Πέλλας, που δεν τυγχάνει δυστυχώς σε καμία του αθλητική εκδήλωση της ελάχιστης κοινής αποδοχής των κατοίκων της (δυο και τρεις «εκδηλώσεις» εβδομαδιαία είτε εντός, είτε εκτός έδρας), τα τελευταία πολύ δύσκολα για κάθε συλλογική προσπάθεια, χρόνια! Μάλλον ατυχώς δεν προχώρησε η σκέψη, παράγοντες, προπονητές και ποδοσφαιριστές και της ανδρικής ομάδας και των παιδικών μας τμημάτων, να εμφανιστούν μασκαρεμένοι στο γήπεδο συνοδευόμενοι από βραζιλιάνες μαζορέτες, για ένα ξέφρενο καρναβαλικό «υπερθέαμα», υπό τους ήχους των Mambo, Samba, Lambada, Boooooomba, Macarena,Tic Tic Tac, The Ketchup (Aserejé), Que te la pongooooo... Προφανώς πιο μεγάλη είναι η κοινωνική και η πολιτιστική προσφορά και μάλλον είναι σημαντικότερη η προαγωγή ανθρώπινων ιδανικών και αξιών (για την κοινωνική αποδοχή και την «εμπορική» επιτυχία δεν το συζητάμε, είναι εμφανώς πολλαπλάσια!) τέτοιων περιστασιακών «εορταστικών» για κάθε απίθανο και πιθανό λόγο εκδηλώσεων και δεν το έχουμε καταλάβει όλοι εμείς που ασχολούμαστε τόσα χρόνια με τους αθλητικούς συλλόγους. Κάτι κάνουμε λάθος προφανώς, κι ας το πληρώνουμε αδρά με προσωπικό κόπο, θυσίες και οικονομικό κόστος... Αλλά αν υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις, αντιλήψεις και προτάσεις για να το κάνουμε καλύτερο και πιο ελκυστικό, παραμένουμε με ανοιχτά αυτιά, να τις ακούσουμε, να τις συζητήσουμε και αν πράγματι είναι ρεαλιστικές και χρήσιμες, να τις υιοθετήσουμε γιατί όχι. 

Όλα είναι απαραίτητα φυσικά κανείς δεν μπορεί να πει το αντίθετο, κι αυτά και κείνα και τα άλλα και το καθένα με τον τρόπο, την σημασία και την χρησιμότητά του, πρέπει να παίρνει από την κοινωνία την απήχηση, την συμμετοχή, την στήριξη και την θέση που του αξίζει... Γίνεται όμως έτσι; Κι όλα αυτά χωρίς καμία ανταγωνιστική διάθεση με κανέναν, παρά μόνο προς χρήση παραλληλισμού για να γίνουν πιο κατανοητά τα «μεγέθη» για τα οποία αναφέρθηκα.

Οι δύο προπονητές κ.κ. Αμπιντίν και Χαρπίδης είχαν στην διάθεσή τους και χρησιμοποίησαν: