Τεστ κόπωσης. Αυτή είναι η συνήθης απάντηση των καρδιολόγων όταν θέλουν να διαπιστώσουν την κατάσταση της καρδιάς. Αν είναι σφριγηλή ή αγκομαχάει. Και συνήθης η συμβουλή. Ασκηση. Το περπάτημα είναι ο στενότερος φίλος της καρδιάς.
Αν λοιπόν βγει κάποιος/α στους δρόμους, κάνοντας πράξη τη συμβουλή, θα διαπιστώσει πόσο επιβαρυντική για την καρδιά και το νευρικό σύστημα είναι η κίνηση. Νευρικότητα, κορναρίσματα, επιθετική συμπεριφορά, ακατάσχετο υβρεολόγιο, τουτέστιν λουτρό, εν μέσω χειμώνος, με μπινελίκια που συχνά κοκκινίζουν ακόμη και τα πεζοδρόμια, μαθημένα να εκτονώνουν το στραβό κοινωνικό κλίμα.
Είναι όμως και αυτό ένα χρήσιμο τεστ κοινωνικής κόπωσης. Εχει γίνει εικόνισμα η ανοχή ως δημοκρατική αρετή. Ο σεβασμός της διαφορετικής άποψης. Η αναγνώριση όλων των δικαιωμάτων σε όλους/ες τους πολίτες χωρίς καμιά διάκριση.
Η ώρα της πράξης είναι ο καθρέφτης. Ενας τέτοιος είναι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Οπου περισσεύει η χολή ένθεν κακείθεν. Ιδίως στις περιπτώσεις πολιτικών διαζυγίων τα οποία σπανίως είναι βελούδινα. Κι έτσι όποιος διαβαίνει τον ρουβίκωνα του κομματικού μαντριού ή τολμά να διατυπώσει μια αιρετική άποψη, καθίσταται στόχος. Καλοδεχούμενη η κριτική. Ομως το ανασηκωμένο φρύδι συχνά μαρτυράει δυσανεξία.
Υποδεχτήκαμε τον καινούργιο χρόνο με ρινίσματα τέτοιας δυσανεξίας. Μακάρι να περιοριζόταν στις διαφορετικές απόψεις για δύο κινηματογραφικές ταινίες που προκάλεσαν το ενδιαφέρον των πολιτών: τη «Φόνισσα» του Παπαδιαμάντη και το «Poor Things» του Λάνθιμου. Εχω την εντύπωση ότι τα δύο κινηματογραφικά έργα λειτουργούν όπως τα πεζοδρόμια. Γίνονται δέκτες του κοινωνικού κοχλασμού. Είναι τα σημάδια μιας σοβούσας κοινωνικής κόπωσης.
Η κατάσταση είναι πιο έντονη στην περίπτωση της συζήτησης για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών και την τεκνοθεσία. Ενα ζήτημα που θα έπρεπε να είναι μια διαδικασία απλής νομοθετικής ρύθμισης προκαλεί κοινωνικούς και πολιτικούς τριγμούς. Εχει διεμβολίσει οριζόντια όλα τα κοινωνικά στρώματα, πυροδοτώντας ζέουσες συζητήσεις και έντονες αντεγκλήσεις.
Ενα στοιχείο αυτής της συζήτησης είναι το συμφέρον των παιδιών. Απολύτως δικαιολογημένο. Προκαλεί προβληματισμούς που το νοιάξιμο για τα παιδιά δεν τέμνει οριζόντια όλα τα κόμματα σε άλλα παραδείγματα, πρόσφορα για εκδήλωση κοινωνικής ευαισθησίας. Οπως στα παιδιά των προσφύγων που άφησαν την ψυχούλα τους στα κύματα του Αιγαίου. Ή σ’ αυτά που βιάζονται. Και γίνονται τροφή στις αρρωστημένες ορέξεις των δυτικών εταίρων –και των ιθαγενών ωσαύτως.
Η συζήτηση για τα ομόφυλα ζευγάρια ανέδειξε κοινωνικές ευαισθησίες. Προκαλεί έντονες συζητήσεις μες στους κομματικούς σχηματισμούς. Κι αυτό θα ήταν μια κατάκτηση. Αν προικοδοτούσε την κοινωνική ζωή με την ανάγκη για ουσιαστικό διάλογο. Χωρίς τον πέλεκυ της κομματικής πειθαρχίας. Αν γινόταν συζήτηση και για το δικαίωμα στη ζωή. Να μην έχουμε γυναικοκτονίες. Να έχουν τα παιδιά δικαίωμα στο μέλλον. Καιρός να γίνει ένα τεστ κοινωνικής ευαισθησίας.
Ευάγγελος Αυδίκος
Πηγή: efsyn.gr
Είναι όμως και αυτό ένα χρήσιμο τεστ κοινωνικής κόπωσης. Εχει γίνει εικόνισμα η ανοχή ως δημοκρατική αρετή. Ο σεβασμός της διαφορετικής άποψης. Η αναγνώριση όλων των δικαιωμάτων σε όλους/ες τους πολίτες χωρίς καμιά διάκριση.
Η ώρα της πράξης είναι ο καθρέφτης. Ενας τέτοιος είναι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Οπου περισσεύει η χολή ένθεν κακείθεν. Ιδίως στις περιπτώσεις πολιτικών διαζυγίων τα οποία σπανίως είναι βελούδινα. Κι έτσι όποιος διαβαίνει τον ρουβίκωνα του κομματικού μαντριού ή τολμά να διατυπώσει μια αιρετική άποψη, καθίσταται στόχος. Καλοδεχούμενη η κριτική. Ομως το ανασηκωμένο φρύδι συχνά μαρτυράει δυσανεξία.
Υποδεχτήκαμε τον καινούργιο χρόνο με ρινίσματα τέτοιας δυσανεξίας. Μακάρι να περιοριζόταν στις διαφορετικές απόψεις για δύο κινηματογραφικές ταινίες που προκάλεσαν το ενδιαφέρον των πολιτών: τη «Φόνισσα» του Παπαδιαμάντη και το «Poor Things» του Λάνθιμου. Εχω την εντύπωση ότι τα δύο κινηματογραφικά έργα λειτουργούν όπως τα πεζοδρόμια. Γίνονται δέκτες του κοινωνικού κοχλασμού. Είναι τα σημάδια μιας σοβούσας κοινωνικής κόπωσης.
Η κατάσταση είναι πιο έντονη στην περίπτωση της συζήτησης για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών και την τεκνοθεσία. Ενα ζήτημα που θα έπρεπε να είναι μια διαδικασία απλής νομοθετικής ρύθμισης προκαλεί κοινωνικούς και πολιτικούς τριγμούς. Εχει διεμβολίσει οριζόντια όλα τα κοινωνικά στρώματα, πυροδοτώντας ζέουσες συζητήσεις και έντονες αντεγκλήσεις.
Ενα στοιχείο αυτής της συζήτησης είναι το συμφέρον των παιδιών. Απολύτως δικαιολογημένο. Προκαλεί προβληματισμούς που το νοιάξιμο για τα παιδιά δεν τέμνει οριζόντια όλα τα κόμματα σε άλλα παραδείγματα, πρόσφορα για εκδήλωση κοινωνικής ευαισθησίας. Οπως στα παιδιά των προσφύγων που άφησαν την ψυχούλα τους στα κύματα του Αιγαίου. Ή σ’ αυτά που βιάζονται. Και γίνονται τροφή στις αρρωστημένες ορέξεις των δυτικών εταίρων –και των ιθαγενών ωσαύτως.
Η συζήτηση για τα ομόφυλα ζευγάρια ανέδειξε κοινωνικές ευαισθησίες. Προκαλεί έντονες συζητήσεις μες στους κομματικούς σχηματισμούς. Κι αυτό θα ήταν μια κατάκτηση. Αν προικοδοτούσε την κοινωνική ζωή με την ανάγκη για ουσιαστικό διάλογο. Χωρίς τον πέλεκυ της κομματικής πειθαρχίας. Αν γινόταν συζήτηση και για το δικαίωμα στη ζωή. Να μην έχουμε γυναικοκτονίες. Να έχουν τα παιδιά δικαίωμα στο μέλλον. Καιρός να γίνει ένα τεστ κοινωνικής ευαισθησίας.
Ευάγγελος Αυδίκος
Πηγή: efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου