Ο αθάνατος «Γκόρτσος» ζει και βασιλεύει, ρίχνεται στη μάχη του σταυρού, με το «κυνήγι της γριάς», drones, περιοδείες και ταξίματα ● Πεσκέσια μικρά και ρουσφέτια μεγάλα γίνονται δόλωμα για την άγρα ψήφων, παλιές υποχρεώσεις αναβιώνουν, μεγάλες υποσχέσεις για έργα και μικρές υποσχέσεις για μετακινήσεις κάδων μακριά από την αυλή του ψηφοφόρου μοιράζονται αφειδώς προς πάσα κατεύθυνση ● Ο προεκλογικός μπαξές έχει από όλα. Σοβαρά προγράμματα και γονατογραφήματα, αιρετούς που άλλαξαν επί της ουσίας τον τόπο τους κι άλλους που έκαναν μονάχα έργα βιτρίνας, επαγγελματίες της πολιτικής, αλλά και ανθρώπους που αγωνιούν κι αγωνίζονται ενάντια στην ερήμωση και τη φτωχοποίηση, τη γυναίκα του Γιώργη που μπήκε για να πιάσει το ψηφοδέλτιο την ποσόστωση ενώ κάνει τα κουμάντα ο σύζυγος και γυναίκες που δίνουν πραγματική μάχη αντιπαλεύοντας τα χίλια μύρια στερεότυπα, Χατζηαβάτες και ενεργούς πολίτες.
Με μια τόση δα παραλλαγή στους στίχους του Διονύση Τζεφρώνη, που τους μελοποίησε ο Θωμάς Μπακαλάκος, θα μπορούσε κανείς να περιγράψει με ελάχιστες λέξεις το κλίμα των δημοτικών - περιφερειακών εκλογών στις μικρές πόλεις και στα χωριά της ελληνικής περιφέρειας. «Ηρθε ο βουλευτής στο χωριό, βόλτες από κει και από δω / Μοιράζει υποσχέσεις στους αγρότες / Θα σας γλιτώσουμε από τη δυστυχία / Νερό θα φέρουμε, θα φτιάξουμε σχολεία», έλεγε ο Τζεφρώνης δεκαετίες πριν και μοιάζει σαν να μην πέρασε μια μέρα καθώς οι υποψήφιοι σαρώνουν πόλεις, κεφαλοχώρια και χωριουδάκια ανά την επικράτεια.
Η μεγάλη εξέδρα στη λιλιπούτεια πόλη όπου βρισκόμαστε έχει στηθεί από νωρίς, όπως και τα ογκώδη ηχεία γύρω γύρω στην πλατεία. Με σάουντρακ από τους «Πειρατές της Καραϊβικής» και τα απαραίτητα ιλουστρασιόν φυλλάδια, μια επαγγελματική ομάδα από ηχολήπτες, καμεραμάν, φωτογράφο κι ένα drone είναι πανέτοιμη για την κεντρική ομιλία του «παιδιού του τόπου μας» που θέλει να προσφέρει τις υπηρεσίες του στους δημότες. Η λέξη «προσφορά» είναι άλλωστε στα SOS κάθε υποψηφίου – απαραιτήτως μαζί με το «όραμα», το «σχέδιο», την «προοπτική» και, φυσικά, τη «νέα σελίδα» ή τη «νέα ρότα» για τον δήμο μας, για τον «τόπο μας» και «τα παιδιά μας», με μπόλικη από «ευημερία για όλους», «μπροστά», «μαζί» και «αειφόρο ανάπτυξη».
Η μάχη του σταυρού έχει ξεκινήσει μήνες πριν κι επιστρατεύεται ολόκληρο το οικογενειακό δίκτυο - που ενίοτε διχάζεται ή προχωρά σε «μοιρασιά» των ψήφων, κάθε πιθανή και απίθανη γνωριμία, να πάρει αναρίθμητα τηλέφωνα και, φυσικά, να κάνει αμέτρητες επισκέψεις. Ετσι, γείτονες που μπορεί να μην είχαν πει ούτε μια «καλημέρα», ξαφνικά θυμούνται τους γείτονές τους, παλιοί συμμαθητές επανεμφανίζονται έπειτα από δεκαετίες, ξεχασμένα μετάλλια σε αγώνες στίβου ή διακρίσεις σε διαγωνισμούς ποίησης ανασύρονται από τα βάθη του χρόνου για να κοσμήσουν βιογραφικά, επιδόσεις στο επαγγελματικό πεδίο προβάλλονται για να αποδείξουν ικανότητες στη διοίκηση - «το τι μπορώ να κάνω αποδεικνύεται από όσα έχω καταφέρει στα 25 στρέμματα που καλλιεργώ», όπως γράφει και το φυλλάδιο ενός υποψηφίου.
Ο αθάνατος «Γκόρτσος» ζει και βασιλεύει, αλλά πια δεν γυρίζει μονάχα τα χωριά. Εχει και μέσα κοινωνικής δικτύωσης, φτιάχνει insta stories με τον υποψήφιο στις ομορφιές του τόπου μας (οι οποίες αναδεικνύονται αν ο υποψήφιος κατεβαίνει με τον νυν δήμαρχο ή είναι ξεχασμένες κι απ’ τον Θεό αν κατεβαίνει με τον αντίπαλό του), σκηνοθετεί βίντεο για το tiktok με υποψήφιους καβάλα σε μηχανάκια να φτιάχνουν κοκτέιλ για να αποδείξουν πόσες λακκούβες έχουν οι δρόμοι, άλλους δεμένους πισθάγκωνα σε υπόγεια όπου τους βασανίζουν οι πολιτικοί τους αντίπαλοι κι άλλους σε γραφεία τελετών να κυνηγάνε τον σταυρό στα... φέρετρα. Κορυφαίο για φέτος το «αυτοδημιούργητο βιντεάκι» του «αυτοδημιούργητου υποψήφιου» από τη Βόρεια Ελλάδα, που αγκαλιά με το σκυλάκι του αραδιάζει τα ονόματα της οικογένειας, των κουμπάρων και των κολλητών του.
Η πολιτική επικοινωνία ακολουθεί κατά πόδας τον κώδικα της κεντρικής πολιτικής σκηνής: ίδιες λέξεις, σε ίδιο περιτύλιγμα, ανάλογες καμπάνιες, σποτάκια με την απαραίτητη λήψη από drones, αιχμηρά ποσταρίσματα – όσο πιο πλούσιος ο επικεφαλής του συνδυασμού τόσο μεγαλύτερη η προβολή. Ωστόσο, πίσω από όλα αυτά οι εκλογές στους μικρούς τόπους έχουν κάτι από το άρωμα μιας εποχής που οι κάτοικοι της μητρόπολης έχουν ξεχάσει, χαμένοι μέσα στην ανωνυμία του μεγάλου πλήθους. Ετσι, μπορεί να δει κανείς καρτούλες υποψηφίων όπου εκτός από τα ονόματά τους αναγράφεται και το παρατσούκλι τους «Μπάμπης Ταδόπουλος - αλανιάρης».
Παρ’ όλο που η ψηφιακή εποχή τραβάει όλους τους υποψήφιους σε νέους τρόπους επικοινωνίας, όπως τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, οι περιοδείες στα χωριά και τα ταξίματα παραμένουν η καρδιά μιας προεκλογικής εκστρατείας. Στο εκλογομαγειρείο επιστρατεύονται μανάδες, πατεράδες κι αδέρφια, μετρώντας και ξαναμετρώντας ψήφια, ενώ οι υποψήφιοι λιώνουν παπούτσια σε γάμους, κηδείες, μνημόσυνα και πανηγύρια μήνες πριν. Πεσκέσια μικρά και ρουσφέτια μεγάλα γίνονται δόλωμα για την άγρα ψήφων, παλιές υποχρεώσεις αναβιώνουν αφού ο τάδε διόρισε τον γιο τού δείνα, μεγάλες υποσχέσεις για έργα και μικρές υποσχέσεις για μεταφορές και μετακινήσεις κάδων κοντά ή μακριά από την αυλή του ψηφοφόρου μοιράζονται αφειδώς προς πάσα κατεύθυνση. Ανυπερθέτως ο απερχόμενος άρχων παρουσιάζει το έργο του, ασκαρδαμυκτί ο διεκδικητής το αποδομεί. Ετσι και σήμερα, στην πλατεία του χωριού όπου βρισκόμαστε, ο διεκδικητής του δημαρχιακού θώκου ανεβαίνει στο βήμα εν μέσω... πυροτεχνημάτων και καπνογόνων.
Ο κόσμος έχει φτάσει από νωρίς ντυμένος με τα γιορτινά του, αφού οι εκλογές στην περιφέρεια είναι ένα αντάμωμα για όσους παραμένουν στον τόπο τους, αλλά και τους Αθήνησι χωριανούς που κατεβαίνουν για την ψήφο. Μοιάζει με γιορτή καθώς τα τραπέζια γεμίζουν μπίρες και ψητά. Ξεχωριστή θέση στην προεκλογική μάχη έχουν οι γέροντες κι οι γερόντισσσες – σε κάποιες δε περιπτώσεις ακόμα και υπεραιωνόβιοι κατεβαίνουν υποψήφιοι, σαν την ευσταλή 102χρονη στον Πειραιά ή τους κυριολεκτικά αιώνιους έφηβους 98χρονους στη Μεσσηνία.
«Το κυνήγι της γριάς έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό κι αύριο θα κορυφωθεί», μου εξηγεί ένας υποψήφιος που έχει χρεωθεί να οδηγήσει αχάραγα για να μην προλάβουν οι αντίπαλοι πέντε γιαγιάδες με το αγροτικό στην κάλπη. Επάνω στην εξέδρα, ο υποψήφιος ανεβάζει τους τόνους για τον αντίπαλό του και ο λαός αποκρίνεται. «Πες τα, Γιάννη!» του φωνάζουν. «Τα λέω, δεν τα λέω;» αποκρίνεται ο Γιάννης και οι λέξεις του χάνονται σε μια θύελλα χειροκροτημάτων.
Ο προεκλογικός μπαξές έχει από όλα. Σοβαρά προγράμματα και γονατογραφήματα, αιρετούς που άλλαξαν επί της ουσίας τον τόπο τους κι άλλους που έκαναν μονάχα έργα βιτρίνας, επαγγελματίες της πολιτικής που ξεχειλίζουν από φιλοδοξία αλλά και ανθρώπους που αγωνιούν κι αγωνίζονται ενάντια στην ερήμωση και τη φτωχοποίηση, τη γυναίκα του Γιώργη που μπήκε για να πιάσει το ψηφοδέλτιο την ποσόστωση ενώ κάνει τα κουμάντα ο σύζυγος και γυναίκες που δίνουν πραγματική μάχη αντιπαλεύοντας τα χίλια μύρια στερεότυπα, Χατζηαβάτες και ενεργούς πολίτες. Είναι ένας καθρέφτης κάθε φορά οι εκλογές: αντανακλά νοοτροπίες και ρεύματα, συσχετισμούς και κυρίαρχα επίδικα, υποψήφιους και κυρίαρχο λαό, πρωταγωνιστές και ψηφοφόρους, αλλά και εκείνους που απέχουν ζωγραφίζοντας τον χάρτη με τη σιωπή τους.
Ντίνα Δασκαλοπούλου
Πηγή: efsyn.gr
Η μεγάλη εξέδρα στη λιλιπούτεια πόλη όπου βρισκόμαστε έχει στηθεί από νωρίς, όπως και τα ογκώδη ηχεία γύρω γύρω στην πλατεία. Με σάουντρακ από τους «Πειρατές της Καραϊβικής» και τα απαραίτητα ιλουστρασιόν φυλλάδια, μια επαγγελματική ομάδα από ηχολήπτες, καμεραμάν, φωτογράφο κι ένα drone είναι πανέτοιμη για την κεντρική ομιλία του «παιδιού του τόπου μας» που θέλει να προσφέρει τις υπηρεσίες του στους δημότες. Η λέξη «προσφορά» είναι άλλωστε στα SOS κάθε υποψηφίου – απαραιτήτως μαζί με το «όραμα», το «σχέδιο», την «προοπτική» και, φυσικά, τη «νέα σελίδα» ή τη «νέα ρότα» για τον δήμο μας, για τον «τόπο μας» και «τα παιδιά μας», με μπόλικη από «ευημερία για όλους», «μπροστά», «μαζί» και «αειφόρο ανάπτυξη».
Η μάχη του σταυρού έχει ξεκινήσει μήνες πριν κι επιστρατεύεται ολόκληρο το οικογενειακό δίκτυο - που ενίοτε διχάζεται ή προχωρά σε «μοιρασιά» των ψήφων, κάθε πιθανή και απίθανη γνωριμία, να πάρει αναρίθμητα τηλέφωνα και, φυσικά, να κάνει αμέτρητες επισκέψεις. Ετσι, γείτονες που μπορεί να μην είχαν πει ούτε μια «καλημέρα», ξαφνικά θυμούνται τους γείτονές τους, παλιοί συμμαθητές επανεμφανίζονται έπειτα από δεκαετίες, ξεχασμένα μετάλλια σε αγώνες στίβου ή διακρίσεις σε διαγωνισμούς ποίησης ανασύρονται από τα βάθη του χρόνου για να κοσμήσουν βιογραφικά, επιδόσεις στο επαγγελματικό πεδίο προβάλλονται για να αποδείξουν ικανότητες στη διοίκηση - «το τι μπορώ να κάνω αποδεικνύεται από όσα έχω καταφέρει στα 25 στρέμματα που καλλιεργώ», όπως γράφει και το φυλλάδιο ενός υποψηφίου.
Η πολιτική επικοινωνία ακολουθεί κατά πόδας τον κώδικα της κεντρικής πολιτικής σκηνής: ίδιες λέξεις, σε ίδιο περιτύλιγμα, ανάλογες καμπάνιες, σποτάκια με την απαραίτητη λήψη από drones, αιχμηρά ποσταρίσματα – όσο πιο πλούσιος ο επικεφαλής του συνδυασμού τόσο μεγαλύτερη η προβολή. Ωστόσο, πίσω από όλα αυτά οι εκλογές στους μικρούς τόπους έχουν κάτι από το άρωμα μιας εποχής που οι κάτοικοι της μητρόπολης έχουν ξεχάσει, χαμένοι μέσα στην ανωνυμία του μεγάλου πλήθους. Ετσι, μπορεί να δει κανείς καρτούλες υποψηφίων όπου εκτός από τα ονόματά τους αναγράφεται και το παρατσούκλι τους «Μπάμπης Ταδόπουλος - αλανιάρης».
Παρ’ όλο που η ψηφιακή εποχή τραβάει όλους τους υποψήφιους σε νέους τρόπους επικοινωνίας, όπως τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, οι περιοδείες στα χωριά και τα ταξίματα παραμένουν η καρδιά μιας προεκλογικής εκστρατείας. Στο εκλογομαγειρείο επιστρατεύονται μανάδες, πατεράδες κι αδέρφια, μετρώντας και ξαναμετρώντας ψήφια, ενώ οι υποψήφιοι λιώνουν παπούτσια σε γάμους, κηδείες, μνημόσυνα και πανηγύρια μήνες πριν. Πεσκέσια μικρά και ρουσφέτια μεγάλα γίνονται δόλωμα για την άγρα ψήφων, παλιές υποχρεώσεις αναβιώνουν αφού ο τάδε διόρισε τον γιο τού δείνα, μεγάλες υποσχέσεις για έργα και μικρές υποσχέσεις για μεταφορές και μετακινήσεις κάδων κοντά ή μακριά από την αυλή του ψηφοφόρου μοιράζονται αφειδώς προς πάσα κατεύθυνση. Ανυπερθέτως ο απερχόμενος άρχων παρουσιάζει το έργο του, ασκαρδαμυκτί ο διεκδικητής το αποδομεί. Ετσι και σήμερα, στην πλατεία του χωριού όπου βρισκόμαστε, ο διεκδικητής του δημαρχιακού θώκου ανεβαίνει στο βήμα εν μέσω... πυροτεχνημάτων και καπνογόνων.
Ο κόσμος έχει φτάσει από νωρίς ντυμένος με τα γιορτινά του, αφού οι εκλογές στην περιφέρεια είναι ένα αντάμωμα για όσους παραμένουν στον τόπο τους, αλλά και τους Αθήνησι χωριανούς που κατεβαίνουν για την ψήφο. Μοιάζει με γιορτή καθώς τα τραπέζια γεμίζουν μπίρες και ψητά. Ξεχωριστή θέση στην προεκλογική μάχη έχουν οι γέροντες κι οι γερόντισσσες – σε κάποιες δε περιπτώσεις ακόμα και υπεραιωνόβιοι κατεβαίνουν υποψήφιοι, σαν την ευσταλή 102χρονη στον Πειραιά ή τους κυριολεκτικά αιώνιους έφηβους 98χρονους στη Μεσσηνία.
«Το κυνήγι της γριάς έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό κι αύριο θα κορυφωθεί», μου εξηγεί ένας υποψήφιος που έχει χρεωθεί να οδηγήσει αχάραγα για να μην προλάβουν οι αντίπαλοι πέντε γιαγιάδες με το αγροτικό στην κάλπη. Επάνω στην εξέδρα, ο υποψήφιος ανεβάζει τους τόνους για τον αντίπαλό του και ο λαός αποκρίνεται. «Πες τα, Γιάννη!» του φωνάζουν. «Τα λέω, δεν τα λέω;» αποκρίνεται ο Γιάννης και οι λέξεις του χάνονται σε μια θύελλα χειροκροτημάτων.
Ο προεκλογικός μπαξές έχει από όλα. Σοβαρά προγράμματα και γονατογραφήματα, αιρετούς που άλλαξαν επί της ουσίας τον τόπο τους κι άλλους που έκαναν μονάχα έργα βιτρίνας, επαγγελματίες της πολιτικής που ξεχειλίζουν από φιλοδοξία αλλά και ανθρώπους που αγωνιούν κι αγωνίζονται ενάντια στην ερήμωση και τη φτωχοποίηση, τη γυναίκα του Γιώργη που μπήκε για να πιάσει το ψηφοδέλτιο την ποσόστωση ενώ κάνει τα κουμάντα ο σύζυγος και γυναίκες που δίνουν πραγματική μάχη αντιπαλεύοντας τα χίλια μύρια στερεότυπα, Χατζηαβάτες και ενεργούς πολίτες. Είναι ένας καθρέφτης κάθε φορά οι εκλογές: αντανακλά νοοτροπίες και ρεύματα, συσχετισμούς και κυρίαρχα επίδικα, υποψήφιους και κυρίαρχο λαό, πρωταγωνιστές και ψηφοφόρους, αλλά και εκείνους που απέχουν ζωγραφίζοντας τον χάρτη με τη σιωπή τους.
Ντίνα Δασκαλοπούλου
Πηγή: efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου