«Τρεις το λάδι, τρεις το ξίδι, έξι το λαδόξιδο» λέγαμε στην Ελλάδα. Τα τελευταία τρία χρόνια η ακρίβεια των βασικών ειδών διατροφής πλήττει οριζόντια τις οικογένειες, τις πολυμελείς δε και τις ασθενέστερες οικονομικά τις εξουθενώνει.
Ο πληθωρισμός των τροφίμων θα διατηρηθεί σε υψηλά επίπεδα και το επόμενο διάστημα, σύμφωνα με την Ελληνική Στατιστική Αρχή, με αποτέλεσμα περισσότερες περικοπές των πολιτών (ή σφίξε κι άλλο το ζωνάρι), κάμψη των πωλήσεων αλλά παρ’ όλα αυτά σταθερή, έστω και μικρή, αύξηση του τζίρου στα σούπερ μάρκετ.
Και όχι μόνον.
Στην Ελλάδα που το ελαιόλαδο είναι κάτι σαν συνώνυμό της, το λάδι μετατρέπεται σε είδος πολυτελείας. Το κιβώτιο των 17 κιλών κόστιζε 85 ευρώ τον Φεβρουάριο (2023). Ο προμηθευτής μου, ελαιοπαραγωγός από τη Σπάρτη, τον Μάιο με ενημέρωσε ότι η τιμή έφτασε τα 110 ευρώ.
Πριν από μία εβδομάδα που αποφάσισα να παραγγείλω άκουσα την εκπληκτική τιμή των 150 ευρώ! «Γιατί;» ρώτησα. «Οι καύσωνες έπληξαν την ελαιοπαραγωγή στην Ισπανία και την Ιταλία, δεν έχουν καθόλου λάδι κι έτσι αυξάνεται η ζήτηση στην Ελλάδα» απάντησε. Και συνέχισε με το καλύτερο. «Από Σεπτέμβριο θα φτάσει 170 ευρώ»! Γέλια με το αγουρέλαιο της αισχροκέρδειας.
Είναι κανονικό αυτό ή συμβαίνει μόνο στη μικρή Ελλάδα; Οι ελαιοπαραγωγοί μπορεί να παίρνουν μια ανάσα με τις υψηλές τιμές που «πιάνουν» στο εξωτερικό, αφού τα κόστη καλλιέργειας έχουν εκτιναχτεί, αλλά η κυβέρνηση δεν οφείλει να παρέμβει για να διαμορφώσει τις τιμές στην εγχώρια αγορά;
Τελικά η ιδέα του Κυριάκου Μητσοτάκη να παράγουμε λάδι από τα ελαιόδεντρα των αρχαιολογικών χώρων και να το πουλάμε «ακριβά στους τουρίστες», χάραξε πορεία. Αλλά επειδή το project του ΟΔΑΠ «Χάρισμα Διός» -με ελαιόλαδο από την Αρχαία Ολυμπία σε μπουκαλάκι 250 ml έναντι 14 ευρώ- δεν πήγε καλά, αφού οι τουρίστες δεν αγοράζουν, σπεύδουμε στα πωλητήρια των μουσείων. Η ανάπτυξη συνεχίζεται.
Βασιλική Τζεβελέκου
Πηγή: efsyn.gr
Και όχι μόνον.
Στην Ελλάδα που το ελαιόλαδο είναι κάτι σαν συνώνυμό της, το λάδι μετατρέπεται σε είδος πολυτελείας. Το κιβώτιο των 17 κιλών κόστιζε 85 ευρώ τον Φεβρουάριο (2023). Ο προμηθευτής μου, ελαιοπαραγωγός από τη Σπάρτη, τον Μάιο με ενημέρωσε ότι η τιμή έφτασε τα 110 ευρώ.
Πριν από μία εβδομάδα που αποφάσισα να παραγγείλω άκουσα την εκπληκτική τιμή των 150 ευρώ! «Γιατί;» ρώτησα. «Οι καύσωνες έπληξαν την ελαιοπαραγωγή στην Ισπανία και την Ιταλία, δεν έχουν καθόλου λάδι κι έτσι αυξάνεται η ζήτηση στην Ελλάδα» απάντησε. Και συνέχισε με το καλύτερο. «Από Σεπτέμβριο θα φτάσει 170 ευρώ»! Γέλια με το αγουρέλαιο της αισχροκέρδειας.
Είναι κανονικό αυτό ή συμβαίνει μόνο στη μικρή Ελλάδα; Οι ελαιοπαραγωγοί μπορεί να παίρνουν μια ανάσα με τις υψηλές τιμές που «πιάνουν» στο εξωτερικό, αφού τα κόστη καλλιέργειας έχουν εκτιναχτεί, αλλά η κυβέρνηση δεν οφείλει να παρέμβει για να διαμορφώσει τις τιμές στην εγχώρια αγορά;
Τελικά η ιδέα του Κυριάκου Μητσοτάκη να παράγουμε λάδι από τα ελαιόδεντρα των αρχαιολογικών χώρων και να το πουλάμε «ακριβά στους τουρίστες», χάραξε πορεία. Αλλά επειδή το project του ΟΔΑΠ «Χάρισμα Διός» -με ελαιόλαδο από την Αρχαία Ολυμπία σε μπουκαλάκι 250 ml έναντι 14 ευρώ- δεν πήγε καλά, αφού οι τουρίστες δεν αγοράζουν, σπεύδουμε στα πωλητήρια των μουσείων. Η ανάπτυξη συνεχίζεται.
Βασιλική Τζεβελέκου
Πηγή: efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου