Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, υπό το άγχος της μη επανεκλογής της, δίνει και τάζει μέχρι και την τελευταία στιγμή. Μολονότι οι οικονομικοί υπουργοί έχουν πει ουκ ολίγες φορές "δεν έχουμε άλλα να δώσουμε".
Στις προεκλογικές περιόδους είναι αδύνατο να γίνει μια στοιχειωδώς σοβαρή συζήτηση για την κατάσταση της χώρας και, κυρίως, για το τι θα έχουμε μπροστά μας μετά τις εκλογές. Διότι περισσεύουν οι υποσχέσεις.
Στις προεκλογικές περιόδους είναι αδύνατο να γίνει μια στοιχειωδώς σοβαρή συζήτηση για την κατάσταση της χώρας και, κυρίως, για το τι θα έχουμε μπροστά μας μετά τις εκλογές. Διότι περισσεύουν οι υποσχέσεις.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, υπό το άγχος της μη επανεκλογής της, δίνει και τάζει μέχρι και την τελευταία στιγμή. Μολονότι οι οικονομικοί υπουργοί έχουν πει ουκ ολίγες φορές «δεν έχουμε άλλα να δώσουμε», περιέργως την τελευταία στιγμή βρίσκουν κι άλλο «δημοσιονομικό χώρο», για κάποιες παροχές. Ταυτόχρονα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης υπόσχεται ξανά «περισσότερες καλύτερες δουλειές», «φτηνά» σπίτια σε νέους, μειώσεις φόρων και ό,τι άλλο τού ζητήσουν λαϊκιστές εκπομπάρχες, στους οποίους δίνει συνεντεύξεις, αυτός ο… πολέμιος του λαϊκισμού!
Από την άλλη, γιατί να υστερήσει η αντιπολίτευση, αφού η κυβέρνηση λέει ότι λεφτά υπάρχουν και θα τα μοιράσει στη νέα θητεία της; Η αντιπολιτευτική πλειοδοσία είναι αναμενόμενη, αφού η κυβέρνηση σέρνει το χορό.
Προλαβαίνω το εύλογο ερώτημα «και γιατί να μην το κάνουν, αφού η οικονομία σκίζει, έρχεται η επενδυτική βαθμίδα κτλ;». Η απάντηση είναι πολύ απλή. Η κυβέρνηση γνωρίζει ότι αυτή η εικόνα είναι εντελώς παραπλανητική, διότι υπάρχουν πολλοί σκελετοί στα ντουλάπια της οικονομίας. Και θα φανούν αμέσως μετά τις εκλογές, καθώς η σημερινή κυβέρνηση, αν επανεκλεγεί, θα αρχίσει να πατάει φρένα, αν δεν θέλει το οικονομικό τρένο να εκτροχιαστεί εντελώς. Και η αντιπολίτευση, αν πιστεύει πραγματικά ότι θα κυβερνήσει αυτή, θα έπρεπε να μην υπόσχεται τίποτα και να έχει ως δόγμα της το «θα δω τι θα παραλάβω και μετά θα σας πω».
Ας δούμε, λοιπόν, τι θα βρει μπροστά της η επόμενη κυβέρνηση, όποια κι αν είναι.
Πρώτον, η εικόνα που προβάλλεται είναι ψεύτικη. Η Ελλάδα έχει σταθερά τη δεύτερη υψηλότερη ανεργία την Ευρώπη και την πρώτη μεταξύ των νέων και των γυναικών. Οι αμοιβές των Ελλήνων είναι πολύ κάτω από το μέσο ευρωπαϊκό όρο. Και η αγοραστική δύναμη βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις, μόνο η Βουλγαρία μας περνάει σ’ αυτόν το δείκτη. Την ώρα που συμβαίνουν αυτά, η κυβέρνηση πανηγυρίζει για την «πτώση» του πληθωρισμού, όταν η ακρίβεια στα είδη πρώτης ανάγκης είναι στα ύψη και ο Άδωνις φτιάχνει «καλάθια».
Δεύτερον, επομένως οι συνεχείς αναφορές του νυν πρωθυπουργού στις «πολλές και καλές δουλειές», που αποτελεί «στοίχημα της δεύτερη τετραετίας» είναι απλώς έπεα πτερόεντα. Ήταν «στοίχημα» και της πρώτης τετραετίας και τέτοιο έμεινε.
Τρίτον, στο πλαίσιο αυτό, τα προεκλογικά πανηγύρια για τα «φτηνά» δάνεια σε νέους , προκειμένου να αποκτήσουν δικό τους σπίτι, είναι μια ξεγυρισμένη απάτη. Αλήθεια, ποιο νέο παιδί, που αμείβεται σήμερα με τον βασικό μισθό(665 ευρώ καθαρά), μπορεί να πάρει τέτοιο δάνειο και να πληρώνει μηνιαία δόση 300 ευρώ για 20 ή 30 χρόνια; Αν τύχει και στην πορεία χάσει τη δουλειά του, θα χάσει και το σπίτι. Γι’ αυτό ο ισχυρισμός του συναρμόδιου υπουργού Κ. Χατζηδάκη ότι η σημερινή κυβέρνηση είναι η πρώτη που εφαρμόζει μια «ολοκληρωμένη στεγαστική πολιτική» είναι για να γελάνε και τα τσιμέντα. Θα τρίζουν τα κόκαλα όσων έφτιαξαν τον Οργανισμό Εργατικής Κατοικίας, που έδωσε σπίτια σε χιλιάδες φτωχούς Έλληνες τις τελευταίες δεκαετίες.
Τέταρτον, στον τομέα των επενδύσεων, που τόσο προβάλλει η κυβερνητική προπαγάνδα, επικρατεί η εξής κατάσταση. Οι παραγωγικές επενδύσεις είναι ελάχιστες και έχουν μειωθεί τα τελευταία χρόνια. Όλα κινούνται γύρω από την αγορά ακινήτων. Ξένοι κεφαλαιούχοι αγοράζουν σπίτια, ξενοδοχεία και όσα άλλα ακίνητα φαίνονται συμφέροντα και μάλιστα χωρίς να βάζουν δικά τους λεφτά. Παίρνουν δάνεια από ελληνικές τράπεζες! Την κατάσταση αυτή περιέγραψε πρόσφατα ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, κάνοντας σκόνη το κυβερνητικό αφήγημα για «ανάπτυξη» και οικονομία που «σκίζει». Είπε ο Σημίτης: «Στις περισσότερες περιπτώσεις κυριαρχούν οι επενδύσεις στο real estate και τα deals κερδοσκοπικών funds, τα οποία μάλιστα συχνά χρηματοδοτούνται με δάνεια από τις ελληνικές τράπεζες! Δηλαδή, με τα εθνικά μας κεφάλαια, οι ξένοι αποκτούν τον έλεγχο της οικονομίας μας. Αυτό δεν λέγεται ξένη επένδυση, αλλά κερδοσκοπικός οπορτουνισμός»! Τι χρείαν έχομεν άλλων μαρτύρων;
Δεν θα χρειαζόταν να πούμε τίποτα άλλο. Αλλά υπάρχουν ακόμα δύο στοιχεία μαρτυρούν όχι μόνο την κατάσταση της οικονομίας, αλλά και προειδοποιούν για τα χειρότερα:
Από την άλλη, γιατί να υστερήσει η αντιπολίτευση, αφού η κυβέρνηση λέει ότι λεφτά υπάρχουν και θα τα μοιράσει στη νέα θητεία της; Η αντιπολιτευτική πλειοδοσία είναι αναμενόμενη, αφού η κυβέρνηση σέρνει το χορό.
Προλαβαίνω το εύλογο ερώτημα «και γιατί να μην το κάνουν, αφού η οικονομία σκίζει, έρχεται η επενδυτική βαθμίδα κτλ;». Η απάντηση είναι πολύ απλή. Η κυβέρνηση γνωρίζει ότι αυτή η εικόνα είναι εντελώς παραπλανητική, διότι υπάρχουν πολλοί σκελετοί στα ντουλάπια της οικονομίας. Και θα φανούν αμέσως μετά τις εκλογές, καθώς η σημερινή κυβέρνηση, αν επανεκλεγεί, θα αρχίσει να πατάει φρένα, αν δεν θέλει το οικονομικό τρένο να εκτροχιαστεί εντελώς. Και η αντιπολίτευση, αν πιστεύει πραγματικά ότι θα κυβερνήσει αυτή, θα έπρεπε να μην υπόσχεται τίποτα και να έχει ως δόγμα της το «θα δω τι θα παραλάβω και μετά θα σας πω».
Ας δούμε, λοιπόν, τι θα βρει μπροστά της η επόμενη κυβέρνηση, όποια κι αν είναι.
Πρώτον, η εικόνα που προβάλλεται είναι ψεύτικη. Η Ελλάδα έχει σταθερά τη δεύτερη υψηλότερη ανεργία την Ευρώπη και την πρώτη μεταξύ των νέων και των γυναικών. Οι αμοιβές των Ελλήνων είναι πολύ κάτω από το μέσο ευρωπαϊκό όρο. Και η αγοραστική δύναμη βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις, μόνο η Βουλγαρία μας περνάει σ’ αυτόν το δείκτη. Την ώρα που συμβαίνουν αυτά, η κυβέρνηση πανηγυρίζει για την «πτώση» του πληθωρισμού, όταν η ακρίβεια στα είδη πρώτης ανάγκης είναι στα ύψη και ο Άδωνις φτιάχνει «καλάθια».
Δεύτερον, επομένως οι συνεχείς αναφορές του νυν πρωθυπουργού στις «πολλές και καλές δουλειές», που αποτελεί «στοίχημα της δεύτερη τετραετίας» είναι απλώς έπεα πτερόεντα. Ήταν «στοίχημα» και της πρώτης τετραετίας και τέτοιο έμεινε.
Τρίτον, στο πλαίσιο αυτό, τα προεκλογικά πανηγύρια για τα «φτηνά» δάνεια σε νέους , προκειμένου να αποκτήσουν δικό τους σπίτι, είναι μια ξεγυρισμένη απάτη. Αλήθεια, ποιο νέο παιδί, που αμείβεται σήμερα με τον βασικό μισθό(665 ευρώ καθαρά), μπορεί να πάρει τέτοιο δάνειο και να πληρώνει μηνιαία δόση 300 ευρώ για 20 ή 30 χρόνια; Αν τύχει και στην πορεία χάσει τη δουλειά του, θα χάσει και το σπίτι. Γι’ αυτό ο ισχυρισμός του συναρμόδιου υπουργού Κ. Χατζηδάκη ότι η σημερινή κυβέρνηση είναι η πρώτη που εφαρμόζει μια «ολοκληρωμένη στεγαστική πολιτική» είναι για να γελάνε και τα τσιμέντα. Θα τρίζουν τα κόκαλα όσων έφτιαξαν τον Οργανισμό Εργατικής Κατοικίας, που έδωσε σπίτια σε χιλιάδες φτωχούς Έλληνες τις τελευταίες δεκαετίες.
Τέταρτον, στον τομέα των επενδύσεων, που τόσο προβάλλει η κυβερνητική προπαγάνδα, επικρατεί η εξής κατάσταση. Οι παραγωγικές επενδύσεις είναι ελάχιστες και έχουν μειωθεί τα τελευταία χρόνια. Όλα κινούνται γύρω από την αγορά ακινήτων. Ξένοι κεφαλαιούχοι αγοράζουν σπίτια, ξενοδοχεία και όσα άλλα ακίνητα φαίνονται συμφέροντα και μάλιστα χωρίς να βάζουν δικά τους λεφτά. Παίρνουν δάνεια από ελληνικές τράπεζες! Την κατάσταση αυτή περιέγραψε πρόσφατα ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, κάνοντας σκόνη το κυβερνητικό αφήγημα για «ανάπτυξη» και οικονομία που «σκίζει». Είπε ο Σημίτης: «Στις περισσότερες περιπτώσεις κυριαρχούν οι επενδύσεις στο real estate και τα deals κερδοσκοπικών funds, τα οποία μάλιστα συχνά χρηματοδοτούνται με δάνεια από τις ελληνικές τράπεζες! Δηλαδή, με τα εθνικά μας κεφάλαια, οι ξένοι αποκτούν τον έλεγχο της οικονομίας μας. Αυτό δεν λέγεται ξένη επένδυση, αλλά κερδοσκοπικός οπορτουνισμός»! Τι χρείαν έχομεν άλλων μαρτύρων;
Δεν θα χρειαζόταν να πούμε τίποτα άλλο. Αλλά υπάρχουν ακόμα δύο στοιχεία μαρτυρούν όχι μόνο την κατάσταση της οικονομίας, αλλά και προειδοποιούν για τα χειρότερα:
- Το Ισοζύγιο Τρεχουσών Συναλλαγών(Εισαγωγές-Εξαγωγές), εκεί δηλαδή που φαίνεται η υγεία μιας οικονομίας, πάει από το κακό στο χειρότερο. Έχει έλλειμμα περίπου 10%, σχεδόν 20 δισεκατομμύρια. Οι εισαγωγές καλπάζουν, οι εξαγωγές καρκινοβατούν. Και
- Τελευταίο, αλλά όχι έσχατο, το δημόσιο χρέος, το οποίο σχεδόν οι πάντες «ξεχνούν». Λόγω της αύξηση του ΑΕΠ(κυρίως από την κατανάλωση-μη υγιής εξέλιξη), το χρέος μειώνεται ως ποσοστό. Όμως, οι απόλυτοι αριθμοί τρομάζουν: έχει ξεπεράσει τα 400 δισεκατομμύρια, από 355 που ήταν το 2019. Δηλαδή, η κυβέρνηση Μητσοτάκη, που «εξυγιαίνει» κατά τα άλλα την οικονομία, πρόσθεσε στη θητεία της άλλα 45 δισεκατομμύρια στο δημόσιο χρέος. Αν συνυπολογίσουμε και τα περίπου 250 δισεκατομμύρια του ιδιωτικού χρέους, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε για να παρηγορηθούμε είναι να τραγουδήσουμε όλοι μαζί το γνωστό άσμα «οι ωραίοι έχουν χρέη»!
Επομένως, τα περί οικονομίας που «σκίζει» και θα «σκίσει» περισσότερο μόλις μας δώσουν την «επενδυτική βαθμίδα» είναι λόγια του αέρα για παραπλάνηση τω ψηφοφόρων. Η οποία θα φανεί στην πορεία πολύ περισσότερο αν έχουμε καμιά «στραβή» στην παγκόσμια οικονομία.
Γι’ αυτό, λίγο πριν από τις εκλογές καλό είναι να ξέρουμε ότι έχει μεγάλη σημασία η ρήση που αποδίδεται στον Φρανσουά Μιτεράν: «Οι υποσχέσεις δεν δεσμεύουν παρά μόνον εκείνους που τις δέχονται»…
Γιώργος Καρελιάς
Πηγή: news247.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου