Δυστυχώς έπρεπε να φτάσουμε στο σημείο να θρηνήσουμε κι άλλο θύμα προκειμένου να γίνει το αυτονόητο στα ελληνικά γήπεδα της προχειρότητας και της αδιαφορίας, ακόμη και για ζητήματα ζωής ή θανάτου.
Το βλέμμα και το ενδιαφέρον μας, στρέφονται κυρίως στις «φανταχτερές» κατηγορίες. Εκεί όπου παίζουν οι ομάδες με τη συντριπτική πλειοψηφία των φιλάθλων στην Ελλάδα. Λειτουργώντας με επαγγελματισμό και μια στρατιά ανθρώπων στα ιατρικά τιμ, διαρκείς προληπτικούς ελέγχους στους αθλητές. Οι οποίοι έτσι κι αλλιώς ως επαγγελματίες, έχουν την ανάλογη φυσική κατάσταση.
Το βλέμμα και το ενδιαφέρον μας, στρέφονται κυρίως στις «φανταχτερές» κατηγορίες. Εκεί όπου παίζουν οι ομάδες με τη συντριπτική πλειοψηφία των φιλάθλων στην Ελλάδα. Λειτουργώντας με επαγγελματισμό και μια στρατιά ανθρώπων στα ιατρικά τιμ, διαρκείς προληπτικούς ελέγχους στους αθλητές. Οι οποίοι έτσι κι αλλιώς ως επαγγελματίες, έχουν την ανάλογη φυσική κατάσταση.
Παίρνοντας την προσοχή μας απ’ τα προφανή, θα «σφιχτεί» η καρδιά μας. Έκφραση που χρησιμοποιείται για να δείξει το ψυχικό φόρτωμα και τη στεναχώρια. Παρακολουθώντας το τι γίνεται εκεί που αθλούνται και αγωνίζονται, χιλιάδες συνάνθρωποί μας. Γνωστοί, φίλοι, συγγενείς, μέλη της οικογένειάς μας. Πάνε να παίξουν ποδόσφαιρο ερασιτεχνικά. Με τυπικούς ιατρικούς ελέγχους όπως γνωρίζουμε οι περισσότεροι, οι οποίοι και δεν επαρκούν για να υπάρχει σιγουριά πως δε θα προκύψουν προβλήματα.
Πριν λίγες ημέρες, «πάγωσε» το αίμα όλων στο άκουσμα της είδησης του θανάτου ενός παιδιού 20 ετών στην Καρδίτσα. Τον πρόδωσε η καρδιά του ενώ έκανε αυτό που γούσταρε. Για να αθληθεί, για να είναι με τα φιλαράκια του, για να ξεδώσει απ’ την δύσκολη καθημερινότητα που αντιμετωπίζουν όλοι για διαφορετικούς λόγους.
Πριν ήταν ένας 13χρονος στην Ερέτρια, ένας 29χρονος στη Λαμία, ένας 22χρονος στην Ηλιούπολη. Παιδιά με όλο το μέλλον μπροστά τους «έσβησαν» επειδή ήθελαν να παίξουν ποδόσφαιρο, αφήνοντας οικογένειες να θρηνούν.
Φτάσαμε 17 Ιανουαρίου 2023 για να πάρει η ΕΠΟ την απόφαση να είναι υποχρεωτική η ύπαρξη απινιδωτή σε κάθε γήπεδο. Εδώ δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί το «κάλλιο αργά». Χάθηκαν ζωές. Το SDNA είχε θίξει το ζήτημα, από τον Ιούνιο του 2021. Με αφορμή την κατάρρευση του Έρικσεν στο Δανία-Φιλανδία του τελευταίου Euro. Σοκαρισμένοι παρακολουθούσαμε τις σκηνές. Τότε χτυπήσαμε το καμπανάκι, προειδοποιώντας πως είναι θέμα ζωής ή θανάτου το να υπάρχει υποχρεωτικά απινιδωτής σε κάθε γήπεδο.
Οι τραγικοί θάνατοι που προαναφέραμε, νέων ανθρώπων, δυστυχώς υπήρξαν μετά από εκείνη την ημερομηνία. Μέχρι να φτάσουμε στην τωρινή απόφαση της Ομοσπονδίας. Η διαφορά είναι πως εκείνες τις τραγικές εικόνες δεν τις παρακολουθήσαμε στις οθόνες μας. Στη Δανία τότε, υπήρχαν πλήρως εξοπλισμένοι γιατροί, ασθενοφόρα, εξοπλισμένο ιατρείο σε ένα υπερσύγχρονο γήπεδο. Έτσι σώθηκε η ζωή ενός επαγγελματία αθλητή.
Ποιος γονέας μπορεί να αισθανθεί ασφάλεια απλά για να στείλει το παιδί του να παίξει ποδόσφαιρο; Γήπεδα που δεν χρειάζεται να υπάρχουν ασθενοφόρα αν είναι απ’ την Γ’ Εθνική και κάτω. Απινιδωτές γίνεται ολόκληρο θέμα αρχές του 2023. Ασχολείται ο χώρος με χίλια δύο ανούσια πράγματα, τσακωμούς και διαφωνίες που δεν βοηθούν το παραμικρό.
Την ίδια ώρα, πας να παίξεις ποδόσφαιρο σε κοντινό γήπεδο της γειτονιάς σου, ή στο γήπεδο του χωριού σου και δεν ξέρεις τι θα συμβεί αν τραυματιστείς απλά. Κι όσο κι αν φωνάζεις ή το επισημαίνεις το πρόβλημα, θα πρέπει να μεσολαβήσουν αρκετά τραγικά περιστατικά μπας και ξυπνήσουν οι αρμόδιοι. Για να πράξουν το αυτονόητο με πολλά χρόνια καθυστέρηση.
Κάποτε γινόταν καμπάνια για να στραφεί ο κόσμος στον αθλητισμό, να κάνει καλύτερη ζωή, να μείνει μακριά από κακές συνήθειες. Κατάφεραν με τραγικό τρόπο να σκέφτονται οι οικογένειες αν πρέπει να προστατεύσουν τους δικούς τους ανθρώπους, απ’ την άθληση.
Θετική η απόφαση της ΕΠΟ για τους απινιδωτές. Το γιατί όμως, δε θα φύγει ποτέ απ’ τα χείλη. Γιατί έπρεπε να γίνει το 2023; Γιατί αφού χάθηκε ακόμη ένα παιδί 20 ετών; Ασφαλώς ισχύει το κάλλιο αργά παρά ποτέ. Κάποιος θα πει ότι η συγκεκριμένη διοίκηση μόλις τώρα, πριν 6 μήνες, ανέλαβε και σίγουρα πιστώνεται την εξαιρετική πρωτοβουλία. Στο μεταξύ όμως θρηνήσαμε θύματα.
Κι ενώ τόσο ξεκάθαρα, τόσο δυνατά, στεντόρεια, φωνάζαμε πρωτοσέλιδα στο editorial άρθρο του Βασίλη Παπαθεοδώρου, ακριβώς 1,5 χρόνο πριν: «Κανένας αγώνας ξανά στην Ελλάδα χωρίς απινιδωτή στο γήπεδο». Έστω κι αργά ας υλοποιηθεί. Κι ένας άνθρωπος να γλιτώσει, αξίζει τον κόπο και το κόστος!
Πριν λίγες ημέρες, «πάγωσε» το αίμα όλων στο άκουσμα της είδησης του θανάτου ενός παιδιού 20 ετών στην Καρδίτσα. Τον πρόδωσε η καρδιά του ενώ έκανε αυτό που γούσταρε. Για να αθληθεί, για να είναι με τα φιλαράκια του, για να ξεδώσει απ’ την δύσκολη καθημερινότητα που αντιμετωπίζουν όλοι για διαφορετικούς λόγους.
Πριν ήταν ένας 13χρονος στην Ερέτρια, ένας 29χρονος στη Λαμία, ένας 22χρονος στην Ηλιούπολη. Παιδιά με όλο το μέλλον μπροστά τους «έσβησαν» επειδή ήθελαν να παίξουν ποδόσφαιρο, αφήνοντας οικογένειες να θρηνούν.
Φτάσαμε 17 Ιανουαρίου 2023 για να πάρει η ΕΠΟ την απόφαση να είναι υποχρεωτική η ύπαρξη απινιδωτή σε κάθε γήπεδο. Εδώ δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί το «κάλλιο αργά». Χάθηκαν ζωές. Το SDNA είχε θίξει το ζήτημα, από τον Ιούνιο του 2021. Με αφορμή την κατάρρευση του Έρικσεν στο Δανία-Φιλανδία του τελευταίου Euro. Σοκαρισμένοι παρακολουθούσαμε τις σκηνές. Τότε χτυπήσαμε το καμπανάκι, προειδοποιώντας πως είναι θέμα ζωής ή θανάτου το να υπάρχει υποχρεωτικά απινιδωτής σε κάθε γήπεδο.
Οι τραγικοί θάνατοι που προαναφέραμε, νέων ανθρώπων, δυστυχώς υπήρξαν μετά από εκείνη την ημερομηνία. Μέχρι να φτάσουμε στην τωρινή απόφαση της Ομοσπονδίας. Η διαφορά είναι πως εκείνες τις τραγικές εικόνες δεν τις παρακολουθήσαμε στις οθόνες μας. Στη Δανία τότε, υπήρχαν πλήρως εξοπλισμένοι γιατροί, ασθενοφόρα, εξοπλισμένο ιατρείο σε ένα υπερσύγχρονο γήπεδο. Έτσι σώθηκε η ζωή ενός επαγγελματία αθλητή.
Ποιος γονέας μπορεί να αισθανθεί ασφάλεια απλά για να στείλει το παιδί του να παίξει ποδόσφαιρο; Γήπεδα που δεν χρειάζεται να υπάρχουν ασθενοφόρα αν είναι απ’ την Γ’ Εθνική και κάτω. Απινιδωτές γίνεται ολόκληρο θέμα αρχές του 2023. Ασχολείται ο χώρος με χίλια δύο ανούσια πράγματα, τσακωμούς και διαφωνίες που δεν βοηθούν το παραμικρό.
Την ίδια ώρα, πας να παίξεις ποδόσφαιρο σε κοντινό γήπεδο της γειτονιάς σου, ή στο γήπεδο του χωριού σου και δεν ξέρεις τι θα συμβεί αν τραυματιστείς απλά. Κι όσο κι αν φωνάζεις ή το επισημαίνεις το πρόβλημα, θα πρέπει να μεσολαβήσουν αρκετά τραγικά περιστατικά μπας και ξυπνήσουν οι αρμόδιοι. Για να πράξουν το αυτονόητο με πολλά χρόνια καθυστέρηση.
Κάποτε γινόταν καμπάνια για να στραφεί ο κόσμος στον αθλητισμό, να κάνει καλύτερη ζωή, να μείνει μακριά από κακές συνήθειες. Κατάφεραν με τραγικό τρόπο να σκέφτονται οι οικογένειες αν πρέπει να προστατεύσουν τους δικούς τους ανθρώπους, απ’ την άθληση.
Θετική η απόφαση της ΕΠΟ για τους απινιδωτές. Το γιατί όμως, δε θα φύγει ποτέ απ’ τα χείλη. Γιατί έπρεπε να γίνει το 2023; Γιατί αφού χάθηκε ακόμη ένα παιδί 20 ετών; Ασφαλώς ισχύει το κάλλιο αργά παρά ποτέ. Κάποιος θα πει ότι η συγκεκριμένη διοίκηση μόλις τώρα, πριν 6 μήνες, ανέλαβε και σίγουρα πιστώνεται την εξαιρετική πρωτοβουλία. Στο μεταξύ όμως θρηνήσαμε θύματα.
Κι ενώ τόσο ξεκάθαρα, τόσο δυνατά, στεντόρεια, φωνάζαμε πρωτοσέλιδα στο editorial άρθρο του Βασίλη Παπαθεοδώρου, ακριβώς 1,5 χρόνο πριν: «Κανένας αγώνας ξανά στην Ελλάδα χωρίς απινιδωτή στο γήπεδο». Έστω κι αργά ας υλοποιηθεί. Κι ένας άνθρωπος να γλιτώσει, αξίζει τον κόπο και το κόστος!
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου