Το τι γίνεται φέτος στη Β' Εθνική δεν περιγράφεται. Ομάδες δεν κατεβαίνουν να παίξουν και προφασίζονται διάφορα, ενώ άλλες αποφασίζουν να φύγουν ενώ έχει ξεκινήσει ήδη ο αγώνας τους...
Aρχές 2023 και η βιτρίνα του ελληνικού επαγγελματικού ποδοσφαίρου έχει αρχίσει να ανανεώνεται κάπως. Και να γίνεται και πιο ωραία στο μάτι και πιο πλούσια σε ουσία. ΑΕΚ και Παναθηναϊκός έδωσαν την Κυριακή ένα ντέρμπι αντάξιο της ιστορίας τους (από άποψη ποδοσφαιρικού ενδιαφέροντος και όχι τόσο θεάματος), αλλά και της ενεστωτικής τους εντροπίας. ΠΑΟΚ και Ολυμπιακός δείχνουν να βρίσκουν τον (αγωνιστικό) δρόμο τους και η συνέχεια στην κορυφή προμηνύεται συναρπαστική. Η Lady Hope, όμως, δεν θέλει να «σπαταλήσει» τις σκέψεις της με τα θετικά. Γιατί τα αρνητικά πια έχουν καταλάβει μεγαλύτερο μερίδιο στην πίτα από όσο θα αντέχαμε...
Την ίδια ώρα που στη Super League 1 κόβονται πολλά εισιτήρια και προκύπτει (στα υψηλά πατώματα) αγωνιστικός ανταγωνισμός σπάνιος για τα ελληνικά μέτρα, στη Super League 2 (την πάλαι ποτέ Β΄ Εθνική) το ελληνικό ποδόσφαιρο δείχνει το πιο αποκρουστικό του πρόσωπο. Το τι γίνεται φέτος στη Β' Εθνική δεν περιγράφεται. Ίσως θα έπρεπε να μη τα λέμε, για να μην έρθουν σε επαφή -όσοι δεν γνωρίζουν ακόμα- με τα διάφορα πολυποίκιλα «θεάρεστα» και μας σιχαθούν όλους όσοι ασχολούμαστε με τη μπάλα. Όμως, η «εμβέλεια» των γεγονότων δεν επιτρέπει σιωπές.
Ομάδες αποσύρονται από τους αγώνες τους όπως ένας θεατής σε ένα θέατρο ή σε έναν κινηματογράφο βγαίνει από την αίθουσα, είτε για να πάει για την ανάγκη του, είτε για να πάρει κάτι φαγώσιμο... Ομάδες δεν κατεβαίνουν να παίξουν και προφασίζονται διάφορα, ενώ άλλες αποφασίζουν να φύγουν ενώ έχει ξεκινήσει ήδη ο αγώνας τους με πρόσχημα ένα διαιτητικό σφύριγμα (και τη στήριξη του οπαδικού τους «βαθέως κράτους»)...
Η ΕΠΟ είναι ένα λάφυρο για το οποίο οι δυνατοί πόλοι επιστρατεύουν τα πάντα και τους πάντες, ακόμα και ομάδες άλλων κατηγοριών. Θυσίες σε ένα βωμό, που πια πολλοί αναρωτιούνται τι νόημα έχει να του δίνουμε σημασία... Άλλοι αδυνατούν να πληρώσουν τις υποχρεώσεις τους, γιατί δεν έκαναν έγκαιρα τα σωστά κουμάντα... Και οι όποιες βοήθειες, οικονομικής υφής κυρίως, προκύπτουν, δεν αφορούν σε μία αναπτυξιακή λογική, αλλά αποτελούν μπαλώματα και πρόσκαιρες ανακουφίσεις, που δεν λύνουν, απλά μεταθέτουν στο χρόνο το κάθε πρόβλημα...
Εδώ, πια, δεν έχει και τόση αξία ούτε καν να ρίχνεις ευθύνες. Το έχουμε κάνει πολλάκις, άσε που ο καθένας «χρεώνει» μονάχα το βασικό του αντίπαλο και τους συμμάχους του... Φταίνε όλοι. Ο Αυγενάκης γιατί έβαλε πολλές ομάδες σε αυτή την κατηγορία δίχως κανένα ουσιαστικό εχέγγυο (αλλά αλήθεια, πόσα από αυτά που κάνει στον αθλητισμό ο συγκεκριμένος άνθρωπος μπορούν να θεωρηθούν πετυχημένα;), οι πρόεδροι των ΠΑΕ γιατί δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους και καταφεύγουν σε άλλα μέσα και σε ξένες πλάτες, ο κόσμος γιατί δεν δείχνει και καμία ιδιαίτερη πρεμούρα να αντιδράσει μπροστά σε αυτά τα χάλια. Γιατί ο αυτόματος πιλότος τα ρυθμίζει όλα και σχεδόν όλους...
Λύσεις; Σε θεωρητικό επίπεδο, πολλές. Φερ΄ειπείν, να δημιουργηθούν έσοδα και αξιοπιστία. Αυστηρότερα κριτήρια συμμετοχής, εφαρμογή του νόμου και συνεχής έλεγχος. Εισαγωγή της ουσιαστικής παραμέτρου της αποδεκτικότητας από τις τοπικές κοινωνίες... Μπορείς να συσπειρώνεις την πλειοψηφία του κόσμου της περιοχής σου, κόβοντας εισιτήρια και δημιουργώντας ζέση για πολύπλευρη συμμετοχή; Έχει καλώς. Αλλιώς, όταν σε αποδοκιμάζουν και σου γυρίζουν την πλάτη οι δικοί σου, πάει να πει πως δεν ακούνε καλά λόγια για αυτά που κάνεις (είτε στο φως, είτε στο σκοτάδι...).
Γιατί ο Έλληνας διψάει για μπάλα και θα ακολουθήσει όταν αποκατασταθεί η τάξη. Όταν, δηλαδή, δεν γίνονται τα διάφορα ποδοσφαιρικά δρώμενα αφορμή για πικρόχολα σχόλια, για κουτσομπολιά που επεκτείνονται σε διάφορους τομείς (ακόμα και των διαπροσωπικών σχέσεων), για ειρωνικά χαμόγελα, για πλάγιες τακτικές, για επίδειξη άσχημων «προτερημάτων»...
Εδώ στην Ελλάδα ζούμε με τους μύθους και τα πεπραγμένα μας. Δεν επιδιώκουμε να ζούμε με τους στόχους και τα οράματά μας. Γιατί οι πρώτοι είναι κοντόφθαλμοι και «ποτισμένοι» από μία φτηνή εκδοχή ατομικισμού. Τα δεύτερα τείνουν να εξαφανιστούν... Το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα μπορεί να παίρνει κάποιες ενέσεις από το επίπεδο του ανταγωνισμού στην κορυφή, αλλά αργοσβήνει στις χαμηλότερες κατηγορίες. Δυστυχώς, εκεί που μεριμνούν οι λίγοι (για το συμφέρον τους...) κάτι κουνιέται, εκεί που οι άλλοι και αυτοί οι λίγοι δείχνουν το πλήρες είναι τους, εκεί έχουμε τα χάλια μας...
Όσοι έχουν προλάβει καταστάσεις μέχρι το 2000 για τη Β΄ Εθνική έχουν να θυμούνται πολλά, αλλά και να νοσταλγούν ακόμα περισσότερα... Και τότε είχε «χαλασμένες» συνειδήσεις, και τότε είχε τραμπουκισμούς, και τότε είχε κακές διαιτησίες, και τότε είχε στημένα ματς, αλλά τα βασικά τα τηρούσαν σε μεγαλύτερο βαθμό από σήμερα σχεδόν οι πάντες. Κάθε υγιής ποδοσφαιρόφιλος, αρχές του 2023, ένα πράγμα πρέπει να βροντοφωνάξει προς κάθε κατεύθυνση τώρα που η Β΄Εθνική έχει ξωκείλει στα όρια της εσχατιάς: Σώστε το ποδόσφαιρο, σώστε τη Β΄ Εθνική. Ο καθένας όπως μπορεί, οι πιο ικανοί και οι πιο καλοπροαίρετοι να επιβάλλουν την κοινή βούληση, αν μπορέσει βέβαια ποτέ αυτή να γίνει αποδεκτή ως έννοια και στόχος... Σε διαφορετική περίπτωση, ας το κατεβάσουμε το παραβάν, γιατί καλό είναι να μη μας πολυπάρουν χαμπάρι οι υπόλοιποι άνθρωποι...
Ερωτήσεις κρίσεως: Το αθλητικό κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ σίγουρα ξέρει τι γίνεται, έχει όμως προετοιμάσει κάποια σοβαρή λύση για την άρση του αδιεξόδου; Οι σύνδεσμοι των οργανωμένων οπαδών των ομάδων της Β΄ Εθνικής κρίνουν σκόπιμο να συναντηθούν όλοι μαζί και να βγάλουν ένα κοινό ψήφισμα για την κατάσταση της κατηγορίας (έχοντας στο πίσω μέρος του κεφαλιού τους κοινές και συντονισμένες διαμαρτυρίες); Υπάρχουν άνθρωποι π.χ. του καθαρού, αποδοτικού και μη παρασιτικού επιχειρείν που αν άλλαζαν άρδην οι συνθήκες θα ενδιαφέρονταν να επενδύσουν στη συγκεκριμένη ποδοσφαιρική κατηγορία; Υπάρχουν, άραγε, άνθρωποι στην Ελλάδα που θα ήθελαν να ακούσουν τα παράπονα της συντριπτικής πλειοψηφίας των ποδοσφαιρόφιλων και σταδιακά να φροντίσουν να τα περιορίσουν;
Καλά κρασιά, είπατε; Εβίβα, προσθέτω κι εγώ...
Κώστας Μαρούντας
Πηγή: efsyn.gr
Την ίδια ώρα που στη Super League 1 κόβονται πολλά εισιτήρια και προκύπτει (στα υψηλά πατώματα) αγωνιστικός ανταγωνισμός σπάνιος για τα ελληνικά μέτρα, στη Super League 2 (την πάλαι ποτέ Β΄ Εθνική) το ελληνικό ποδόσφαιρο δείχνει το πιο αποκρουστικό του πρόσωπο. Το τι γίνεται φέτος στη Β' Εθνική δεν περιγράφεται. Ίσως θα έπρεπε να μη τα λέμε, για να μην έρθουν σε επαφή -όσοι δεν γνωρίζουν ακόμα- με τα διάφορα πολυποίκιλα «θεάρεστα» και μας σιχαθούν όλους όσοι ασχολούμαστε με τη μπάλα. Όμως, η «εμβέλεια» των γεγονότων δεν επιτρέπει σιωπές.
Ομάδες αποσύρονται από τους αγώνες τους όπως ένας θεατής σε ένα θέατρο ή σε έναν κινηματογράφο βγαίνει από την αίθουσα, είτε για να πάει για την ανάγκη του, είτε για να πάρει κάτι φαγώσιμο... Ομάδες δεν κατεβαίνουν να παίξουν και προφασίζονται διάφορα, ενώ άλλες αποφασίζουν να φύγουν ενώ έχει ξεκινήσει ήδη ο αγώνας τους με πρόσχημα ένα διαιτητικό σφύριγμα (και τη στήριξη του οπαδικού τους «βαθέως κράτους»)...
Η ΕΠΟ είναι ένα λάφυρο για το οποίο οι δυνατοί πόλοι επιστρατεύουν τα πάντα και τους πάντες, ακόμα και ομάδες άλλων κατηγοριών. Θυσίες σε ένα βωμό, που πια πολλοί αναρωτιούνται τι νόημα έχει να του δίνουμε σημασία... Άλλοι αδυνατούν να πληρώσουν τις υποχρεώσεις τους, γιατί δεν έκαναν έγκαιρα τα σωστά κουμάντα... Και οι όποιες βοήθειες, οικονομικής υφής κυρίως, προκύπτουν, δεν αφορούν σε μία αναπτυξιακή λογική, αλλά αποτελούν μπαλώματα και πρόσκαιρες ανακουφίσεις, που δεν λύνουν, απλά μεταθέτουν στο χρόνο το κάθε πρόβλημα...
Εδώ, πια, δεν έχει και τόση αξία ούτε καν να ρίχνεις ευθύνες. Το έχουμε κάνει πολλάκις, άσε που ο καθένας «χρεώνει» μονάχα το βασικό του αντίπαλο και τους συμμάχους του... Φταίνε όλοι. Ο Αυγενάκης γιατί έβαλε πολλές ομάδες σε αυτή την κατηγορία δίχως κανένα ουσιαστικό εχέγγυο (αλλά αλήθεια, πόσα από αυτά που κάνει στον αθλητισμό ο συγκεκριμένος άνθρωπος μπορούν να θεωρηθούν πετυχημένα;), οι πρόεδροι των ΠΑΕ γιατί δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους και καταφεύγουν σε άλλα μέσα και σε ξένες πλάτες, ο κόσμος γιατί δεν δείχνει και καμία ιδιαίτερη πρεμούρα να αντιδράσει μπροστά σε αυτά τα χάλια. Γιατί ο αυτόματος πιλότος τα ρυθμίζει όλα και σχεδόν όλους...
Λύσεις; Σε θεωρητικό επίπεδο, πολλές. Φερ΄ειπείν, να δημιουργηθούν έσοδα και αξιοπιστία. Αυστηρότερα κριτήρια συμμετοχής, εφαρμογή του νόμου και συνεχής έλεγχος. Εισαγωγή της ουσιαστικής παραμέτρου της αποδεκτικότητας από τις τοπικές κοινωνίες... Μπορείς να συσπειρώνεις την πλειοψηφία του κόσμου της περιοχής σου, κόβοντας εισιτήρια και δημιουργώντας ζέση για πολύπλευρη συμμετοχή; Έχει καλώς. Αλλιώς, όταν σε αποδοκιμάζουν και σου γυρίζουν την πλάτη οι δικοί σου, πάει να πει πως δεν ακούνε καλά λόγια για αυτά που κάνεις (είτε στο φως, είτε στο σκοτάδι...).
Γιατί ο Έλληνας διψάει για μπάλα και θα ακολουθήσει όταν αποκατασταθεί η τάξη. Όταν, δηλαδή, δεν γίνονται τα διάφορα ποδοσφαιρικά δρώμενα αφορμή για πικρόχολα σχόλια, για κουτσομπολιά που επεκτείνονται σε διάφορους τομείς (ακόμα και των διαπροσωπικών σχέσεων), για ειρωνικά χαμόγελα, για πλάγιες τακτικές, για επίδειξη άσχημων «προτερημάτων»...
Εδώ στην Ελλάδα ζούμε με τους μύθους και τα πεπραγμένα μας. Δεν επιδιώκουμε να ζούμε με τους στόχους και τα οράματά μας. Γιατί οι πρώτοι είναι κοντόφθαλμοι και «ποτισμένοι» από μία φτηνή εκδοχή ατομικισμού. Τα δεύτερα τείνουν να εξαφανιστούν... Το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα μπορεί να παίρνει κάποιες ενέσεις από το επίπεδο του ανταγωνισμού στην κορυφή, αλλά αργοσβήνει στις χαμηλότερες κατηγορίες. Δυστυχώς, εκεί που μεριμνούν οι λίγοι (για το συμφέρον τους...) κάτι κουνιέται, εκεί που οι άλλοι και αυτοί οι λίγοι δείχνουν το πλήρες είναι τους, εκεί έχουμε τα χάλια μας...
Όσοι έχουν προλάβει καταστάσεις μέχρι το 2000 για τη Β΄ Εθνική έχουν να θυμούνται πολλά, αλλά και να νοσταλγούν ακόμα περισσότερα... Και τότε είχε «χαλασμένες» συνειδήσεις, και τότε είχε τραμπουκισμούς, και τότε είχε κακές διαιτησίες, και τότε είχε στημένα ματς, αλλά τα βασικά τα τηρούσαν σε μεγαλύτερο βαθμό από σήμερα σχεδόν οι πάντες. Κάθε υγιής ποδοσφαιρόφιλος, αρχές του 2023, ένα πράγμα πρέπει να βροντοφωνάξει προς κάθε κατεύθυνση τώρα που η Β΄Εθνική έχει ξωκείλει στα όρια της εσχατιάς: Σώστε το ποδόσφαιρο, σώστε τη Β΄ Εθνική. Ο καθένας όπως μπορεί, οι πιο ικανοί και οι πιο καλοπροαίρετοι να επιβάλλουν την κοινή βούληση, αν μπορέσει βέβαια ποτέ αυτή να γίνει αποδεκτή ως έννοια και στόχος... Σε διαφορετική περίπτωση, ας το κατεβάσουμε το παραβάν, γιατί καλό είναι να μη μας πολυπάρουν χαμπάρι οι υπόλοιποι άνθρωποι...
Ερωτήσεις κρίσεως: Το αθλητικό κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ σίγουρα ξέρει τι γίνεται, έχει όμως προετοιμάσει κάποια σοβαρή λύση για την άρση του αδιεξόδου; Οι σύνδεσμοι των οργανωμένων οπαδών των ομάδων της Β΄ Εθνικής κρίνουν σκόπιμο να συναντηθούν όλοι μαζί και να βγάλουν ένα κοινό ψήφισμα για την κατάσταση της κατηγορίας (έχοντας στο πίσω μέρος του κεφαλιού τους κοινές και συντονισμένες διαμαρτυρίες); Υπάρχουν άνθρωποι π.χ. του καθαρού, αποδοτικού και μη παρασιτικού επιχειρείν που αν άλλαζαν άρδην οι συνθήκες θα ενδιαφέρονταν να επενδύσουν στη συγκεκριμένη ποδοσφαιρική κατηγορία; Υπάρχουν, άραγε, άνθρωποι στην Ελλάδα που θα ήθελαν να ακούσουν τα παράπονα της συντριπτικής πλειοψηφίας των ποδοσφαιρόφιλων και σταδιακά να φροντίσουν να τα περιορίσουν;
Καλά κρασιά, είπατε; Εβίβα, προσθέτω κι εγώ...
Κώστας Μαρούντας
Πηγή: efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου