Αυτή είναι η αξία του πτυχίου μου: ένα χαρτί πεταμένο πάνω στον σωρό. Το πέταξαν οι κλέφτες όταν έψαχναν το υπνοδωμάτιο για αντικείμενα αξίας, δηλαδή χρυσαφικά και χρήματα. Δεν τους ένοιαζε αν έγραφε «πτυχίο ιατρικής», αν φυσικά ήξεραν γράμματα. Γιατί άλλωστε να τους νοιάξει; Ηταν τόσο υγιείς που άνοιξαν το σπίτι σε 3 λεπτά. Σίγουρα δεν χρειάζονται γιατρό, ίσως παιδαγωγό. Ομως, μόνο οι κλέφτες πετάνε τα πτυχία στον σωρό; Οι πολιτικοί δεν τα πετάνε πάνω σε σωρούς από νόμους και αποφάσεις που μας ξεφτιλίζουν με τους μισθούς που παίρνουμε, τα ωράρια που κάνουμε, τις συνθήκες που δουλεύουμε; Είναι το σημείο όπου η παραβατικότητα συναντιέται με τη νομιμότητα.
Οταν αντίκρισα το θέαμα ενός χάους με ένα πτυχίο από πάνω, κατάλαβα ποιος είμαι στην Ελλάδα του 2022 - ένας ναυαγός. Μου θύμισε τα λόγια του Μονταίνι όταν στα 1585 έγραφε, «αυτό που χρειάζεται ο άνθρωπος είναι ό,τι μπορεί να πάρει μαζί του μετά από ένα ναυάγιο». Τελικά δεν έχω τίποτα δικό μου παρά μόνο μια ενστικτώδη δύναμη να προχωρήσω μπροστά.
Με τη γυναίκα μου, νοσηλεύτρια σε νοσοκομείο του Πειραιά, αρχίσαμε να μαζεύουμε ένα σπίτι που ο καθένας μπορεί να παραβιάσει. Αλλος με κατσαβίδια και λοστούς και άλλος με χρέη και λογαριασμούς. Δεν ήξερα ποιον να λυπηθώ: εμάς και τα δυο μικρά μας παιδιά που, στη θέα του σπιτιού, τους λέγαμε ότι τακτοποιούμε καλύτερα το σπίτι, τους κλέφτες που ποιος ξέρει σε τι οικογένεια μεγάλωσαν και τι ηθικούς κώδικες έχουν, το φτωχό κράτος που στέλνει φτωχούς αστυνομικούς να φυλάνε σπίτια πολιτικών, δημοσιογράφων και επιχειρηματιών, όπως είπε η αξιωματικός στην οποία δήλωσα την κλοπή;
«Συναγερμό να βάλεις» είπε η Βάσω από το διπλανό σπίτι που την έκλεψαν πριν από δύο χρόνια. «Κάγκελα να βάλεις» είπε ο 80χρονος Λευτέρης απέναντι που τον έκλεψαν δύο φορές φέτος και θυμήθηκα το τραγούδι του αξεπέραστου Τζίμη Πανούση.
Μας χτυπάνε τα κύματα μιας μονίμως βυθιζόμενης χώρας. Εμείς, ως νομοταγείς πολίτες, αναζητάμε με πάθος τον καλό καπετάνιο που θα μας βγάλει με ασφάλεια στο λιμάνι. Μόνοι τελικά, ο καθένας μόνος του, όπως πάντα. Στα ναυάγια, άλλοι σώζονται, όπως η γνωστή τραγουδίστρια Μόνικα. Αλλοι πνίγονται, όπως ο μικρός Αϊλάν, που τον ξέβρασε το κύμα στις ακτές της Αλικαρνασσού το 2015.
Η παραβατικότητα και η νομιμότητα παρα-βιάζουν οικίες, αξιοπρέπεια, ψυχές. Εχουν την ίδια αρχή, τη βία. Εμείς, ανυπεράσπιστοι, κοιτάμε τα πτυχία μας και τους σωρούς από πράγματα πεταμένα στο σπίτι, ή τους σωρούς από λογαριασμούς, και σκεφτόμαστε ότι πιθανά δεν θα παραδώσουμε στα παιδιά μας έναν καλύτερο κόσμο. Ισως τα διδάξουμε ότι η ψυχική δύναμη πρέπει να είναι το μόνο αναγκαίο προσόν τους. Αυτό δηλαδή που μπορούν να πάρουν μαζί τους σε μια Ελλάδα που βουλιάζει στην παραβατικότητα του κλεφτοκοτά και τη νομιμότητα του διεφθαρμένου.
Αχιλλέας Κούμπος - πτυχιούχος – θύμα κλοπής
Πηγή: efsyn.gr
Με τη γυναίκα μου, νοσηλεύτρια σε νοσοκομείο του Πειραιά, αρχίσαμε να μαζεύουμε ένα σπίτι που ο καθένας μπορεί να παραβιάσει. Αλλος με κατσαβίδια και λοστούς και άλλος με χρέη και λογαριασμούς. Δεν ήξερα ποιον να λυπηθώ: εμάς και τα δυο μικρά μας παιδιά που, στη θέα του σπιτιού, τους λέγαμε ότι τακτοποιούμε καλύτερα το σπίτι, τους κλέφτες που ποιος ξέρει σε τι οικογένεια μεγάλωσαν και τι ηθικούς κώδικες έχουν, το φτωχό κράτος που στέλνει φτωχούς αστυνομικούς να φυλάνε σπίτια πολιτικών, δημοσιογράφων και επιχειρηματιών, όπως είπε η αξιωματικός στην οποία δήλωσα την κλοπή;
«Συναγερμό να βάλεις» είπε η Βάσω από το διπλανό σπίτι που την έκλεψαν πριν από δύο χρόνια. «Κάγκελα να βάλεις» είπε ο 80χρονος Λευτέρης απέναντι που τον έκλεψαν δύο φορές φέτος και θυμήθηκα το τραγούδι του αξεπέραστου Τζίμη Πανούση.
Μας χτυπάνε τα κύματα μιας μονίμως βυθιζόμενης χώρας. Εμείς, ως νομοταγείς πολίτες, αναζητάμε με πάθος τον καλό καπετάνιο που θα μας βγάλει με ασφάλεια στο λιμάνι. Μόνοι τελικά, ο καθένας μόνος του, όπως πάντα. Στα ναυάγια, άλλοι σώζονται, όπως η γνωστή τραγουδίστρια Μόνικα. Αλλοι πνίγονται, όπως ο μικρός Αϊλάν, που τον ξέβρασε το κύμα στις ακτές της Αλικαρνασσού το 2015.
Η παραβατικότητα και η νομιμότητα παρα-βιάζουν οικίες, αξιοπρέπεια, ψυχές. Εχουν την ίδια αρχή, τη βία. Εμείς, ανυπεράσπιστοι, κοιτάμε τα πτυχία μας και τους σωρούς από πράγματα πεταμένα στο σπίτι, ή τους σωρούς από λογαριασμούς, και σκεφτόμαστε ότι πιθανά δεν θα παραδώσουμε στα παιδιά μας έναν καλύτερο κόσμο. Ισως τα διδάξουμε ότι η ψυχική δύναμη πρέπει να είναι το μόνο αναγκαίο προσόν τους. Αυτό δηλαδή που μπορούν να πάρουν μαζί τους σε μια Ελλάδα που βουλιάζει στην παραβατικότητα του κλεφτοκοτά και τη νομιμότητα του διεφθαρμένου.
Αχιλλέας Κούμπος - πτυχιούχος – θύμα κλοπής
Πηγή: efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου