Ούτε το ποδόσφαιρο

Το παγκόσμιο κύπελλο φέρνει κοντά όλους τους λαούς της γης. Φίλαθλοι από πλούσιες και φτωχές χώρες, από τον αναπτυγμένο και τον υπανάπτυκτο κόσμο, ανεξάρτητα από πολιτισμικές καταβολές και μορφωτικό επίπεδο, πέρα από ταξική καταγωγή και κοινωνικές εμπειρίες, ενώνονται στον ενθουσιασμό για το γκολ, στην απογοήτευση για την ήττα, στην προσδοκία της νίκης, στο πάθος για την ομάδα, στη χαρά του παιχνιδιού.

Η μπάλα υπάρχει για όλους. Σε αμμώδεις παραλίες και στο γήπεδο, σε αλάνες και σε γυμναστήρια, σε πάρκα και σε δάση. Αγόρια και άντρες που δεν έχουν τίποτα άλλο κοινό συναντιούνται στη σέντρα και στο σουτ. Κορίτσια και γυναίκες που δεν γνωρίζονται απολαμβάνουν ένα θέαμα μοναδικό που μπορεί να προσφέρει απίστευτη συγκίνηση, εύκολα και δωρεάν.
Όχι πια. Το Κατάρ και οι μεγαλοπαράγοντες που το επέλεξαν ως χώρο φιλοξενίας του Μουντιάλ κατάφερε να κάνει τη διοργάνωση απωθητική. Όχι μόνο λόγω του κιτς και της απροκάλυπτης κερδοσκοπίας αλλά και επειδή έγιναν εγκλήματα σε βάρος εργατών για να φτιαχτούν οι εγκαταστάσεις.
Ο καπιταλισμός έδειξε το πιο απεχθές πρόσωπό του. Διαφθορά, απληστία, αναλγησία, καταπίεση των "κάτω", αντιαισθητική, μεγαλομανία στο σκηνικό του Μουντιάλ που αγαπάμε. Πόσο κρίμα...

Θοδωρής Καραγιαννίδης
Πηγή: tvxs.com