Δεν είναι αστείο, φάρσα ή ανέκδοτο, αλλά οι Ελληνες, σύμφωνα με όσα δήλωσε ο υπουργός Οικονομικών κ. Σταϊκούρας, το 2023 θα είμαστε πιο πλούσιοι από το 2004. Δηλαδή προέβλεψε ότι το ΑΕΠ της χώρας θα υπερβεί το 2023 τα 220 δισ. ευρώ, ενώ το 2004 το ΑΕΠ μας ήταν μόλις 194,90 δισ. ευρώ. Εάν νομίζετε ότι ξαφνικά θα αλλάξουν δραματικά καλύτερα οι ζωές μας, κάνετε λάθος αφού τη χρονιά που διανύουμε το ΑΕΠ μας θα είναι περίπου 190 δισ. ευρώ. Ολοι εμείς λοιπόν που ζούμε και αναπνέουμε στον ελλαδικό χώρο και αναπολούμε τις παλιές καλές χρυσές εποχές των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, μάλλον είμαστε μίζεροι γιατί οι αριθμοί μίλησαν: μόνο 3% φτωχύναμε.
Θα πει κανείς πως δεν έχουμε εισπράξει αυτόν τον πλούτο γιατί χρωστάμε και πληρώνουμε τα χρέη μας (ως χώρα), μειώνουμε το δημόσιο χρέος και πολλά άλλα σχετικά. Το 2004, της κακής διαχείρισης και του αναθεματισμένου ΠΑΣΟΚ από την πλειοψηφία των Ελλήνων, η χώρα χρωστούσε περίπου 183 δισ. ευρώ και οι δημόσιοι υπάλληλοι (αυτοί που πληρώνονται από την Γενική Κυβέρνηση) ήταν περίπου 477.000. Εάν δούμε την εικόνα του 2021, χρωστάμε 353 δισ. και έχουμε 567.000 δημοσίους υπαλλήλους. Θα τονίσουμε πως αυτά είναι επίσημα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ και δεν είναι προϊόντα φαντασίας.
Ας δούμε επιγραμματικά τι συμβαίνει στην πραγματική ζωή. Σήμερα το ιδιωτικό χρέος των πολιτών είναι υψηλότερο από ποτέ, αρκετοί συνάνθρωποί μας ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας, οι νέοι ψάχνουν προοπτική στο εξωτερικό. Πώς γίνονται όλα αυτά να συμβαίνουν όταν το ΑΕΠ μας αγγίζει τις χρυσές εποχές της δεκαετίας του 2000; Εάν ζούσαμε τότε με δανεικά και σήμερα χωρίς, γιατί το χρέος μας συνεχώς αυξάνεται και είναι μεγαλύτερο από τότε;
Υπάρχει απάντηση όμως στο γιατί η εθνική οικονομία μεγεθύνεται και οι περισσότεροι βιώνουμε οικονομικές δυσκολίες. Ξεκάθαρα είναι το μίγμα οικονομικής πολιτικής που ακολουθεί η χώρα και οδηγεί τα πολλά χρήματα σε λίγους. Οσο για το δημόσιο χρέος, αυτό αυξάνεται είτε γιατί κρατικοποιούμε τα χρέη των τραπεζών, είτε γιατί άλλοτε επιδοτούμε τους ολιγάρχες του ρεύματος. Για αυτό είναι αναγκαίο να υπάρξει ένα νέο εθνικό σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας, θωρακισμένο με δημοκρατικές διαδικασίες και έλεγχο. Θα ήταν βέβαια βέλτιστο να γινόταν με εθνική και διακομματική συνεννόηση, αλλά όπως έχουμε αντιληφθεί δεν είναι όλοι πραγματικοί εκπρόσωποι του λαού, αφού κάποιοι τάσσονται με τα συμφέροντα.
Παρακάτω θα αναφέρουμε μερικές κινήσεις για το πώς το κράτος θα δώσει τις απαραίτητες ανάσες στους κατοίκους του και τη χείρα βοηθείας να ανέλθουν από την υπάρχουσα καθημερινή μιζέρια. Ο βασικός μισθός να αυξηθεί ώς και τα 1.000€ ανά εργαζόμενο, κάτι που δείχνει να επιτρέπει η οικονομία μας (απαλύνοντας ταυτόχρονα το κύμα ακρίβειας). Τα χρήματα από ΕΣΠΑ και λοιπά χρηματοδοτικά εργαλεία να οδηγηθούν σε κλάδους όπως της τεχνολογίας, του αγροτικού τομέα, του τουρισμού και σε βιομηχανίες που σχετίζονται με τους ως άνω τομείς. Επιπρόσθετα να μοιραστούν αυτές οι επιδοτήσεις κατά 50% σε υφιστάμενες εταιρείες και το υπόλοιπο 50% να αφορά αποκλειστικά νέες και κυρίως μικρές επενδύσεις. Ολα αυτά να τα παντρέψουμε με ένα νέο συμβόλαιο με τον λαό που θα αφορά μειωμένο και σταθερό φορολογικό σύστημα για μισθωτούς και επιχειρήσεις, το οποίο να δεσμεύει όλες τις κυβερνήσεις.
Ετσι θα καταφέρουμε να ελαττώσουμε το μαύρο χρήμα, να εξασφαλίσουμε αξιοπρεπές βιοτικό επίπεδο σε μεγάλο μέρος του πληθυσμού, να ενισχύσουμε τον εγχώριο ανταγωνισμό, να μειώσουμε την ανεργία και το brain drain, δηλαδή να έχουμε πολλαπλασιαστικά οφέλη στο σύνολο της οικονομίας. Ας ελπίσουμε ότι υπάρχουν οι πολιτικοί που θα πράξουν το καθήκον τους υλοποιώντας αρκετά από τα παραπάνω, χωρίς να χρειαστεί να μιμηθούμε τον κυνικό Διογένη και να τους ψάξουμε με το φανάρι.
Αριστοτέλης (Αρης) Παναγόπουλος - επιχειρηματίας
Πηγή: efsyn.gr
Ας δούμε επιγραμματικά τι συμβαίνει στην πραγματική ζωή. Σήμερα το ιδιωτικό χρέος των πολιτών είναι υψηλότερο από ποτέ, αρκετοί συνάνθρωποί μας ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας, οι νέοι ψάχνουν προοπτική στο εξωτερικό. Πώς γίνονται όλα αυτά να συμβαίνουν όταν το ΑΕΠ μας αγγίζει τις χρυσές εποχές της δεκαετίας του 2000; Εάν ζούσαμε τότε με δανεικά και σήμερα χωρίς, γιατί το χρέος μας συνεχώς αυξάνεται και είναι μεγαλύτερο από τότε;
Υπάρχει απάντηση όμως στο γιατί η εθνική οικονομία μεγεθύνεται και οι περισσότεροι βιώνουμε οικονομικές δυσκολίες. Ξεκάθαρα είναι το μίγμα οικονομικής πολιτικής που ακολουθεί η χώρα και οδηγεί τα πολλά χρήματα σε λίγους. Οσο για το δημόσιο χρέος, αυτό αυξάνεται είτε γιατί κρατικοποιούμε τα χρέη των τραπεζών, είτε γιατί άλλοτε επιδοτούμε τους ολιγάρχες του ρεύματος. Για αυτό είναι αναγκαίο να υπάρξει ένα νέο εθνικό σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας, θωρακισμένο με δημοκρατικές διαδικασίες και έλεγχο. Θα ήταν βέβαια βέλτιστο να γινόταν με εθνική και διακομματική συνεννόηση, αλλά όπως έχουμε αντιληφθεί δεν είναι όλοι πραγματικοί εκπρόσωποι του λαού, αφού κάποιοι τάσσονται με τα συμφέροντα.
Παρακάτω θα αναφέρουμε μερικές κινήσεις για το πώς το κράτος θα δώσει τις απαραίτητες ανάσες στους κατοίκους του και τη χείρα βοηθείας να ανέλθουν από την υπάρχουσα καθημερινή μιζέρια. Ο βασικός μισθός να αυξηθεί ώς και τα 1.000€ ανά εργαζόμενο, κάτι που δείχνει να επιτρέπει η οικονομία μας (απαλύνοντας ταυτόχρονα το κύμα ακρίβειας). Τα χρήματα από ΕΣΠΑ και λοιπά χρηματοδοτικά εργαλεία να οδηγηθούν σε κλάδους όπως της τεχνολογίας, του αγροτικού τομέα, του τουρισμού και σε βιομηχανίες που σχετίζονται με τους ως άνω τομείς. Επιπρόσθετα να μοιραστούν αυτές οι επιδοτήσεις κατά 50% σε υφιστάμενες εταιρείες και το υπόλοιπο 50% να αφορά αποκλειστικά νέες και κυρίως μικρές επενδύσεις. Ολα αυτά να τα παντρέψουμε με ένα νέο συμβόλαιο με τον λαό που θα αφορά μειωμένο και σταθερό φορολογικό σύστημα για μισθωτούς και επιχειρήσεις, το οποίο να δεσμεύει όλες τις κυβερνήσεις.
Ετσι θα καταφέρουμε να ελαττώσουμε το μαύρο χρήμα, να εξασφαλίσουμε αξιοπρεπές βιοτικό επίπεδο σε μεγάλο μέρος του πληθυσμού, να ενισχύσουμε τον εγχώριο ανταγωνισμό, να μειώσουμε την ανεργία και το brain drain, δηλαδή να έχουμε πολλαπλασιαστικά οφέλη στο σύνολο της οικονομίας. Ας ελπίσουμε ότι υπάρχουν οι πολιτικοί που θα πράξουν το καθήκον τους υλοποιώντας αρκετά από τα παραπάνω, χωρίς να χρειαστεί να μιμηθούμε τον κυνικό Διογένη και να τους ψάξουμε με το φανάρι.
Αριστοτέλης (Αρης) Παναγόπουλος - επιχειρηματίας
Πηγή: efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου