Κι αν… αν λέμε… δεν ήταν μια παντόφλα το θαυματουργό κειμήλιο, αλλά μία κολοκύθα; Τότε η επίσημη εκκλησία θα καλούσε τους πιστούς να προσκυνήσουν την κολοκύθα;
Οι Μόντυ Πάϊθον στην ταινία “Η ζωή του Μπράϊαν” τα είπαν λίγο καλύτερα… Διότι αυτός ο δυστυχής Ιουδαίος προσπαθώντας να γλιτώσει από τους Ρωμαίους υποδύθηκε τον Μεσσία. Και όταν είδε ότι δεν διέτρεχε κίνδυνο και αποφάσισε να διακόψει αυτόν τον ρόλο… ο λαός είχε πειστεί ότι ήταν ο Μεσσίας. Τρέχοντας να ξεφύγει από το αλαφιασμένο πλήθος αφήνει πίσω του μία κολοκύθα την οποία είχε αγγίξει στο παζάρι και ένα σανδάλι… Κάποιοι από αυτούς, οι περισσότεροι, αναζητούν το σημάδι του θεού στο στραπατσαρισμένο σανδάλι, κάποια άλλοι – λιγότεροι στην κολοκύθα.
Τόσο απλά… Και τόσο απλά η επίσημη εκκλησία επενδύει στο σκοταδισμό. Τόσο απλά όσο το σατίρισαν οι Μόντυ Πάϊθον το 1979. Τότε που η ταινία απαγορεύτηκε στη Νορβηγία, την Ιρλανδία, σε πόλεις της Αγγλίας (από δημοτικά συμβούλια) και από το BBCκαι το ITV, για τον «φόβο προσβολής Χριστιανών της χώρας». Βέβαια, οι άνθρωποι δεν σατίριζαν το θρησκευτικό αίσθημα του λαού, αλλά την καπηλεία του, όταν ο μεσαιωνικός σκοταδισμός γίνεται το εργαλείο της υποδούλωσης του ανθρώπου.
Απολαύστε τον Μπράϊαν να χάνει το σανδάλι του… από το 4.33 κ.έ.
Τόσο απλά… Και τόσο απλά η επίσημη εκκλησία επενδύει στο σκοταδισμό. Τόσο απλά όσο το σατίρισαν οι Μόντυ Πάϊθον το 1979. Τότε που η ταινία απαγορεύτηκε στη Νορβηγία, την Ιρλανδία, σε πόλεις της Αγγλίας (από δημοτικά συμβούλια) και από το BBCκαι το ITV, για τον «φόβο προσβολής Χριστιανών της χώρας». Βέβαια, οι άνθρωποι δεν σατίριζαν το θρησκευτικό αίσθημα του λαού, αλλά την καπηλεία του, όταν ο μεσαιωνικός σκοταδισμός γίνεται το εργαλείο της υποδούλωσης του ανθρώπου.
Απολαύστε τον Μπράϊαν να χάνει το σανδάλι του… από το 4.33 κ.έ.
Πηγή: imerodromos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου