Ηρθαν πάλι. Το είπαν στις βραδινές ειδήσεις. Κατέβηκαν στην πόλη, στο αστικό τοπίο. Αλλοι μοναχικοί κι άλλοι με έναν σύντροφο. Ψάχνουν τα σκουπίδια μας, μα δεν βρίσκουν κάτι να φάνε. Για κότες κι άλλα ζωντανά ούτε λόγος. Τους φαντάζομαι να αποστρέφουν ενοχλημένοι τη φοβερή μουσούδα τους, μακριά από τα αποφάγια μας, και να σκέφτονται: μα τι αηδίες τρώνε αυτοί οι άνθρωποι! Και ύστερα, το ξημέρωμα του αποκαλόκαιρου, την ώρα που όλοι κοιμούνται και ονειρεύονται, να περιδιαβαίνουν ανενόχλητοι την πόλη.
Ο ξενύχτης της ιστορίας μας νόμιζε πως είδε έναν μαύρο λύκο να στρίβει τη γωνία. Δεν μπορεί όμως, μονολογεί, σίγουρα τον γελούν τα μάτια του ή τον πείραξε το αλκοόλ. Ετσι κι αλλιώς ένας νοητός λύκος, όπως τον είδε κι ο Μάνος Ελευθερίου -που πολύ αγαπούσε τους λύκους- περπατάει συχνά δίπλα του, συχνά του ψιθυρίζει: «Οι πόλεις μοιάζουν με μηχανουργεία που αλέθουν τις ψυχές πριν τρελαθούν. Τι παρελθόν να σώσεις με μαγεία; Του λύκου η ώρα είναι ομολογία πως δήθεν τα κορμιά θα λυτρωθούν. Σαν επιτάφιοι μέσα σε σφαγεία. Ο νοητός ο λύκος είναι ο χρόνος. Των αισθημάτων πάντα κηπουρός. Ο έφεδρος της λύπης δολοφόνος. Ο νοητός ο λύκος είναι Κρόνος. Στα μέγαρα της νύχτας θυρωρός. Του στέμματος των όρκων πατροκτόνος».
Τι ψάχνει όμως τώρα τούτος ο ολοζώντανος μοναχικός λύκος πάνω στη σκληρή άσφαλτο των ανθρώπων; Τροφή ή συντροφιά; Γιατί και στα ομορφότερα δάση η μοναξιά μπορεί να τρομάξει και τα θεριά. Ο άνθρωπος αποφάσισε να ακολουθήσει αυτό που νόμισε πως είδε. Περιπλανήθηκε για ώρα μα δεν τον ξανασυνάντησε. Η μέρα χάραξε. Λύκος και άνθρωπος κρύφτηκαν. Ο πρώτος μάλλον σε ένα κοντινό μισοκαμένο δάσος και ο δεύτερος στην αγκαλιά του κυριακάτικου κρεβατιού του.
Το είπαν και στις πρωινές ειδήσεις. Ολο και περισσότερα άγρια ζώα κατεβαίνουν στις πόλεις. Αν πράγματι έρθει ο λύκος, καλό είναι να είμαστε έτοιμοι. Μη βγάλετε τα ρόπαλα, μην υψώσετε τις καραμπίνες. Βάλτε νερό και τροφή στις αυλές μπας και λίγο αλλάξει γνώμη το άγριο πλάσμα για το θεριό που λέγεται άνθρωπος. Το θεριό που έκαψε το σπίτι του και δηλητηρίασε το νερό του. Ενα ον είναι κι αυτό που περιφέρει τη μοναξιά του και απορεί για το πόσο περισσότερο άδικος μπορεί να γίνει αυτός ο κόσμος. Μη φοβηθείτε πως θα γίνει συχνός επισκέπτης, δεν σκέφτεται καν το ενδεχόμενο να γίνει κατοικίδιο. Αγαπάει πολύ την ελευθερία του και το ουρλιαχτό του.
Κυριακή Μπεϊόγλου
Πηγή: efsyn.gr
Τι ψάχνει όμως τώρα τούτος ο ολοζώντανος μοναχικός λύκος πάνω στη σκληρή άσφαλτο των ανθρώπων; Τροφή ή συντροφιά; Γιατί και στα ομορφότερα δάση η μοναξιά μπορεί να τρομάξει και τα θεριά. Ο άνθρωπος αποφάσισε να ακολουθήσει αυτό που νόμισε πως είδε. Περιπλανήθηκε για ώρα μα δεν τον ξανασυνάντησε. Η μέρα χάραξε. Λύκος και άνθρωπος κρύφτηκαν. Ο πρώτος μάλλον σε ένα κοντινό μισοκαμένο δάσος και ο δεύτερος στην αγκαλιά του κυριακάτικου κρεβατιού του.
Το είπαν και στις πρωινές ειδήσεις. Ολο και περισσότερα άγρια ζώα κατεβαίνουν στις πόλεις. Αν πράγματι έρθει ο λύκος, καλό είναι να είμαστε έτοιμοι. Μη βγάλετε τα ρόπαλα, μην υψώσετε τις καραμπίνες. Βάλτε νερό και τροφή στις αυλές μπας και λίγο αλλάξει γνώμη το άγριο πλάσμα για το θεριό που λέγεται άνθρωπος. Το θεριό που έκαψε το σπίτι του και δηλητηρίασε το νερό του. Ενα ον είναι κι αυτό που περιφέρει τη μοναξιά του και απορεί για το πόσο περισσότερο άδικος μπορεί να γίνει αυτός ο κόσμος. Μη φοβηθείτε πως θα γίνει συχνός επισκέπτης, δεν σκέφτεται καν το ενδεχόμενο να γίνει κατοικίδιο. Αγαπάει πολύ την ελευθερία του και το ουρλιαχτό του.
Κυριακή Μπεϊόγλου
Πηγή: efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου