Βαγγέλης Γιάγκος: «Μια διαδρομή στο τέρμα έφτασε...»

Νομοτελειακά και βιολογικά όλα κάποτε αρχίζουν και τελειώνουν! Έτσι και η διαιτητική καριέρα, δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση. Μετά από 18 ολόκληρα χρόνια διαιτησίας, ο Βαγγέλης Γιάγκος του Συνδέσμου Διαιτητών Πέλλας, αποσύρεται οριστικά από την ενεργό δράση. Διαβάστε όσα αναφέρει στην αποχαιρετιστήρια δήλωσή του.

«Μετά από συνολικά 18 χρόνια, ήρθε η ώρα να κατέβω από το «τρένο». Μια διαδρομή στο τέρμα έφτασε... Ήταν ένα ταξίδι ενδιαφέρον και όμορφο, με αρκετές δυσκολίες, με χαρές και λύπες. Νιώθω ευλογημένος για όσα κατάφερα να ζήσω στην διάρκειά του. Νιώθω ανακουφισμένος που ξεκίνησα και τελείωσα υγιής, χωρίς σοβαρούς τραυματισμούς και ατυχήματα. Δε θα πω αν ήμουν καλός, κακός ή μέτριος διαιτητής. Κριτής όταν εκτίθεσαι δημόσια από κάποια θέση είναι πάντα ο κόσμος, οι ομάδες, οι προπονητές, οι παράγοντες και τα ΜΜΕ σε κάποιες περιπτώσεις. Να μη ξεχνάμε ότι ο καλύτερος διαιτητής είναι αυτός που κάνει τα λιγότερα λάθη. Άνθρωπος και αλάνθαστος δεν υπάρχει... Να μην ξεχνάμε επίσης, ότι παγκόσμιοι τίτλοι κρίνονται από λάθη... διαιτητών, ποδοσφαιριστών, προπονητών, ακόμη και σήμερα που υπάρχει και η τεράστια βοήθεια της τεχνολογίας. Δεν είναι μόνο ο διαιτητής που λαθεύει, κι αυτό να το έχουν όλοι υπόψιν τους μέσα κι έξω από τα γήπεδα, για να βοηθήσουν το άθλημα να προοδεύσει. Αστοχίες στις επιλογές τους κάνουν και οι προπονητές και οι παίκτες και οι παράγοντες και οι φίλαθλοι. που μπορούν στοιχίσουν περισσότερο ή λιγότερο στις ομάδες τους. Η διαφορά είναι ότι ο διαιτητής είναι ο δικαστής της στιγμής και σαφώς και με περισσότερη ευκολία κρίνεται πιο αυστηρά και κάποιες φορές υπερβολικά, ως «αποδιοπομπαίος τράγος» για κάθε «στραβή» σε μια φάση, σ' έναν αγώνα, σε μια διοργάνωση. Και οι διαιτητές έχουν συναισθήματα, ενθαρρύνονται και απογοητεύονται, κολακεύονται και θίγονται, χαίρονται και λυπούνται όπως όλοι οι άλλοι άνθρωποι. Άσχετα αν προσπαθούν σε κάθε αγώνα να τα αφήσουν μέσα στα αποδυτήρια και να βγουν ανεπηρέαστοι και αντικειμενικοί μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Και κανείς δεν πρέπει να το ξεχνάει αυτό. Σε ελάχιστα ερασιτεχνικά ή επαγγελματικά γήπεδα και πολύ σπάνια, ακούς χειροκροτήματα και επευφημίες για διαιτητές. Κάποια δημόσια συγχαρητήρια από ποδοσφαιριστές, παράγοντες και ομάδες, μαζί με κάποια μετάλλια από συμμετοχές σε κορυφαίους ερασιτεχνικούς αγώνες, είναι τα μόνα τρόπαια για την προσωπική τροπαιοθήκη τους. Κι αυτοί όμως τα έχουν ανάγκη πολλές φορές, κι όσο πιο γρήγορα το καταλάβει όλη η αθλητική οικογένεια, τόσο το καλύτερο για το ποδόσφαιρο και την διαιτησία μας.

Κάνοντας τον απολογισμό, μόνο κερδισμένος αισθάνομαι από την ενασχόλησή μου με την διαιτησία και το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο. Έκανα πολλούς φίλους, γνώρισα και με γνώρισαν πολλοί ποδοσφαιριστές, προπονητές παράγοντες και φίλαθλοι σε κάθε άκρο του νομού μας, αλλά και των όμορων νομών που διηύθυνα κατά καιρούς αγώνες. Τεράστιο κέρδος για κάθε άνθρωπο! Στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο δεν κερδίζεις χρήματα, κερδίζεις γνωριμίες, κερδίζεις φιλίες, κερδίζεις σχέσεις. Μπορεί να μην είχα την αγωνιστική εξέλιξη που προσδοκούσα όταν ξεκινούσα την διαιτησία, αλλά μόνος υπεύθυνος είμαι εγώ και οι επιλογές μου γι' αυτό και κανείς άλλος. Σίγουρα είχα στην πορεία μου καλές, μέτριες και κακές διαιτησίες και καλές ευκαιρίες μεγαλύτερης εξέλιξης που δεν τις εκμεταλλεύτηκα και η ευθύνη και γι' αυτό βαραίνει μόνο εμένα. Δεν υπάρχει διαιτητής που να μην ξέρει με το σφύριγμα της λήξης ενός αγώνα, αν πήγε καλά ή όχι. Φυσικά τότε δεν μπορεί να διορθώσει τίποτα, δεν μπορεί να γυρίσει πίσω τον χρόνο και το μόνο που του απομένει, είναι να προσπαθήσει έχοντας την προηγούμενη δυσάρεστη εμπειρία, αναλαμβάνοντας τις ευθύνες του, να εμφανιστεί καλύτερος στο επόμενο παιχνίδι, διορθώνοντας το κατά δύναμην τα λάθη του. Καταλαβαίνω ότι κάποιες φορές δυσαρέστησα ομάδες, ποδοσφαιριστές, προπονητές, παράγοντες και φιλάθλους με την απόδοσή μου, αλλά τους διαβεβαιώ όλους ότι ποτέ δεν συνέβη με κακή πρόθεση. Και είμαι περήφανος γι' αυτό...

Χαραγμένη στην μνήμη μου θα μείνει για πάντα και η μεγαλύτερη προσωπική μου διάκριση, ως του κορυφαίου διαιτητή της ΕΠΣ Πέλλας την περίοδο 2016-2017 και η βράβευσή μου παρουσία εκατοντάδων επώνυμων και ανώνυμων ανθρώπων του ερασιτεχνικού και επαγγελματικού ποδοσφαίρου, από την Πέλλα και όλη την Ελλάδα. Κι αυτή η αναγνώριση εκτός της προσωπικής δικαίωσης και χαράς, σε κάνει να αισθάνεσαι ότι κάτι πρόσφερες κι εσύ στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο και την διαιτησία του νομού και της χώρας.
Ευχαριστώ από καρδιάς τις κατά καιρούς Επιτροπές Διαιτησίας, καθώς και τις διαχρονικά διοικήσεις της ΕΠΣ Πέλλας, όπως κι αυτές του Συνδέσμου Διαιτητών Πέλλας προεξέχοντος του σημερινού προέδρου, για την άψογη συνεργασία, την αμοιβαία εμπιστοσύνη και την δυνατή ανθρώπινη σχέση που αναπτύξαμε μέσα από το ποδόσφαιρο.
Θέλω να ευχαριστήσω κι όλους τους παλιούς και νέους συναδέλφους που αγωνιστήκαμε σε όλα τα γήπεδα που βρεθήκαμε μαζί, για την συνεργασία, την συναδελφικότητα και την αλληλεγγύη που επέδειξαν. Κάποιους φυσικά που δεθήκαμε και συγκυριακά περισσότερο, ιδιαίτερα. Τους εύχομαι να είναι δυνατοί στις νέες προκλήσεις και να καταφέρουν να ανεβάσουν την διαιτησία της Πέλλας ψηλότερα. Να πιστεύουν στον εαυτό τους, να σέβονται τις ομάδες, τους ποδοσφαιριστές, τους προπονητές, τους παράγοντες και τους φιλάθλους και να μη συμβιβάζονται. Ελπίζω και εύχομαι τα πράγματα και οι εξελίξεις στο ελληνικό ποδόσφαιρο να πάνε καλύτερα για όλους.

Ευχαριστώ ειλικρινά τους ποδοσφαιριστές, τους προπονητές, τους παράγοντες και τους αγνούς φιλάθλους όλων των ομάδων που συνάντησα και γνώρισα στην ζωή μου, για την συμπεριφορά και την στάση τους απέναντί μου και να θυμούνται όλοι, ότι ένας κρίκος αυτής της ερασιτεχνικής «αλυσίδας» να έλειπε, κανείς μας δεν θα μπορούσε να κάνει το χόμπι του. Ελάχιστες οι κακές εξαιρέσεις με τοξικούς και ακραίους ανθρώπους, που υπάρχουν σε κάθε έκφανση της ζωής μας. Αυτούς τους βάζουμε στο περιθώριο, δεν κάνουν καλό, δεν προσφέρουν τίποτα στο άθλημα και τον ερασιτεχνικό αθλητισμό.
Τέλος, το πιο σημαντικό και πιο μεγάλο ευχαριστώ το οφείλω στην οικογένειά μου και τους δικούς μου ανθρώπους που ήταν πάντα δίπλα μου σε αυτή τη πορεία μέχρι σήμερα, που με ανέχτηκαν και με στήριξαν αυτά τα 18 χρόνια, που με παρότρυναν να λειτουργώ και να συμπεριφέρομαι μέσα κι έξω από τους αγωνιστικούς χώρους με αξιοπρέπεια, σεβασμό και εντιμότητα.
Η ενασχόληση μου με την διαιτησία τελείωσε οριστικά και αμετάκλητα... Κρατάω μέσα στο μυαλό και την ψυχή μου όλες τις αναμνήσεις, κι από άλλο μετερίζι πλέον, αυτό του παράγοντα της ομάδας του χωριού μου, θα συνεχίσω με τις γνώσεις, την εμπειρία και όλες μου τις δυνάμεις, να προσφέρω στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο.»