Το «shoefiti» έχει ταξιδέψει σε όλον τον κόσμο και έχει φτάσει μέχρι και στην Ελλάδα...
Περπατώντας τις προάλλες στα στενά της Καλλιθέας, αντίκρισα ένα παράξενο, αλλά όχι πρωτότυπο θέαμα.
Ένα ζευγάρι παπούτσια, γνωστού brand, κρεμασμένα στα καλώδια.
Περπατώντας τις προάλλες στα στενά της Καλλιθέας, αντίκρισα ένα παράξενο, αλλά όχι πρωτότυπο θέαμα.
Ένα ζευγάρι παπούτσια, γνωστού brand, κρεμασμένα στα καλώδια.
Την πρώτη φορά που το είχα δει, σκέφτηκα πως πρόκειται για ένα καινούργιο παιχνίδι για τα πιτσιρίκια της γειτονιάς, καθώς ουκ ολίγες φορές έχουν προκαλέσει βραχυκύκλωμα παίζοντας με τα καλώδια της ΔΕΗ.
Ωστόσο ένας φίλος, αρκετά ενημερωμένος όπως φάνηκε, φρόντισε να μου εξηγήσει πως πίσω από αυτά τα κρεμασμένα παπούτσια κρύβεται ένα ολόκληρο έθιμο ή αλλιώς ένα… underground κίνημα.
Shoefiti: Το κίνημα που ήρθε και στην Ελλάδα
Μιλώντας με παιδιά που αγαπούν τα γκράφιτι, θα σου πουν ότι πρόκειται περί ξενόφερτης τέχνης και έκφρασης, η οποία όμως ταιριάζει άριστα με το αστικό τοπίο του κέντρου.
Ο δημιουργός του όρου, Εd Kohler, είχε πάει ένα βήμα παραπέρα την εξήγηση του «φαινομένου».
Κατά τον ίδιο τα παπούτσια κρεμασμένα τα καλώδια αποτελούν έναν σύμβουλο διαδικτυακού marketing από τη Μινεάπολη των ΗΠΑ και συγκεκριμένη πρακτική συνήθως παρατηρείται σε υποβαθμισμένες περιοχές και αποτελεί ένα είδος καλλιτεχνικής υπογραφής.
Για πολλούς τα κρεμασμένα αθλητικά παπούτσια, γνωστών brand, στα καλώδια είναι ένα σημάδι της αστικής αποσύνθεσης, παρακμής και ερήμωσης μιας περιοχής.
Ειδικότερα το κίνημα αυτό για αυτούς δείχνει πως τα παπούτσια που φτιάχτηκαν για να μας προστατεύουν από την άσφαλτο, ξαφνικά χάνουν την ιδιότητά τους, κρέμονται από καλώδια ψηλά στον ουρανό και πλέον αχρηστεύονται.
Βέβαια το φαινόμενο που έκανε την εμφάνιση του στις ΗΠΑ του ’90 γρήγορα πήρε κι άλλες πιο underground ερμηνείες.
Οι εξηγήσεις, τα έθιμα, οι σκοτεινές πλευρές και οι παρατραβηγμένες ιστορίες
Στην Αμερική υπάρχει η εξήγηση ότι τα πρώτα παπούτσια κρεμάστηκαν από συμμορίες αγοριών που έκαναν μπούλινγκ σε παιδιά του σχολείου τους.
Τα ανάγκαζαν δηλαδή να βγάζουν τα παπούτσια και τους τα πετούσαν πάνω στα καλώδια για να γυρίσουν στο σπίτι ξυπόλυτα.
Άλλοι υποστηρίζουν ότι ήταν έθιμο των στρατιωτών.
Πετούσαν τα άρβυλα μόλις ολοκλήρωναν τη στρατιωτική τους θητεία.
Μία άλλη θεωρία είναι ότι τα πετάνε παρθένοι μετά την πρώτη τους σεξουαλική επαφή ή μαθητές, μετά την ολοκλήρωση της σχολικής χρονιάς. Και στις δυο περιπτώσεις είναι σημάδι απελευθέρωσης.
Άλλοι πιστεύουν ότι οι μαφιόζοι πετούσαν παπούτσια στα καλώδια, ώστε να «μαρκάρουν» την περιοχή τους. Έτσι, προειδοποιούσαν την αστυνομία να μην πλησιάζει στο έδαφός τους. Πρόκειται δηλαδή για μια άτυπη συμφωνία ανάμεσα στους εγκληματίες και τις αρχές.
Αλλοι Αμερικάνοι υποστηρίζουν ότι τα παπούτσια ανήκουν σε πρώην μέλη της σπείρας που δολοφονήθηκαν σε εκείνον τον δρόμο.
Για άλλους σημαίνει ότι στην περιοχή μπορεί κάποιος να βρει εύκολα ναρκωτικές ουσίες και ότι εκεί δρουν συμμορίες.
Μία φορά στο Λος Αντζελες
Χαρακτηριστική είναι η αναταραχή που προκλήθηκε το 2003 στο Λος Αντζελες λόγω των… παπουτσιών.
Συγκεκριμένα, τότε ο δήμαρχος του Λος Άντζελες Τζέιμς Χάιν, ανέφερε ότι έχει δεχτεί δεκάδες μηνύματα από κατοίκους του Λος Άντζελες που φοβόντουσαν για τη ζωή τους. Ο δήμαρχος έδωσε εντολή να αφαιρεθούν όλα τα παπούτσια από τα καλώδια της περιοχής. Όμως, πολλοί υποστήριξαν ότι ήταν ένας αστικός μύθος, ο οποίος δεν ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα….
Ωστόσο ακόμη και σήμερα κανένας δεν μπορεί να εξηγήσει με σιγουριά γιατί οι κάτοικοι αποφασίζουν να κρεμάσουν τα παπούτσια τους από τα σύρματα. Ο καθένας το κάνει για διαφορετικό λόγο, γι’ αυτό και υπάρχει πολλές διαφορετικές θεωρίες.
Το έθιμο εξαπλώνεται…
Πάντως αυτό το…έθιμο υπάρχει σε πολλές χώρες τελικά. Μπορεί δηλαδή κανείς να βρει παπούτσια κρεμασμένα σε καλώδια από την Ισπανία, τη Γερμανία και την Αγγλία, την Τσεχία και τη Γαλλία, έως την Αυστραλία, τις ΗΠΑ και τον Καναδά.
Βέβαια, αν και πολλοί το ερμηνεύουν αρνητικά… μερικοί σχεδιαστές παπουτσιών στην Αμερική το βρήκαν τόσο ωραία ιδέα που αποφάσισαν ακόμη και να παρουσιάσουν collection κατ΄αυτόν τον τρόπο.
Η μόνη λύση…
Εν τέλει όπως καταλαβαίνεις ξεκάθαρη εξήγηση δεν υπάρχει. Το σίγουρο είναι πως δύσκολα θα μάθεις ποια είναι η πραγματική ερμηνεία πίσω από αυτά τα κρεμασμένα παπούτσια που βλέπεις σε μικρά στενάκια της Αθήνας. Αυτό βέβαια που μπορείς να κάνεις είναι να δημιουργήσεις μία δική σου. Όπως καταλαβαίνεις… δεν θα είσαι ο μόνος.
Σοφία Χρήστου
Πηγή: in.gr
Ωστόσο ένας φίλος, αρκετά ενημερωμένος όπως φάνηκε, φρόντισε να μου εξηγήσει πως πίσω από αυτά τα κρεμασμένα παπούτσια κρύβεται ένα ολόκληρο έθιμο ή αλλιώς ένα… underground κίνημα.
Shoefiti: Το κίνημα που ήρθε και στην Ελλάδα
Μιλώντας με παιδιά που αγαπούν τα γκράφιτι, θα σου πουν ότι πρόκειται περί ξενόφερτης τέχνης και έκφρασης, η οποία όμως ταιριάζει άριστα με το αστικό τοπίο του κέντρου.
Ο δημιουργός του όρου, Εd Kohler, είχε πάει ένα βήμα παραπέρα την εξήγηση του «φαινομένου».
Κατά τον ίδιο τα παπούτσια κρεμασμένα τα καλώδια αποτελούν έναν σύμβουλο διαδικτυακού marketing από τη Μινεάπολη των ΗΠΑ και συγκεκριμένη πρακτική συνήθως παρατηρείται σε υποβαθμισμένες περιοχές και αποτελεί ένα είδος καλλιτεχνικής υπογραφής.
Για πολλούς τα κρεμασμένα αθλητικά παπούτσια, γνωστών brand, στα καλώδια είναι ένα σημάδι της αστικής αποσύνθεσης, παρακμής και ερήμωσης μιας περιοχής.
Ειδικότερα το κίνημα αυτό για αυτούς δείχνει πως τα παπούτσια που φτιάχτηκαν για να μας προστατεύουν από την άσφαλτο, ξαφνικά χάνουν την ιδιότητά τους, κρέμονται από καλώδια ψηλά στον ουρανό και πλέον αχρηστεύονται.
Βέβαια το φαινόμενο που έκανε την εμφάνιση του στις ΗΠΑ του ’90 γρήγορα πήρε κι άλλες πιο underground ερμηνείες.
Οι εξηγήσεις, τα έθιμα, οι σκοτεινές πλευρές και οι παρατραβηγμένες ιστορίες
Στην Αμερική υπάρχει η εξήγηση ότι τα πρώτα παπούτσια κρεμάστηκαν από συμμορίες αγοριών που έκαναν μπούλινγκ σε παιδιά του σχολείου τους.
Τα ανάγκαζαν δηλαδή να βγάζουν τα παπούτσια και τους τα πετούσαν πάνω στα καλώδια για να γυρίσουν στο σπίτι ξυπόλυτα.
Άλλοι υποστηρίζουν ότι ήταν έθιμο των στρατιωτών.
Πετούσαν τα άρβυλα μόλις ολοκλήρωναν τη στρατιωτική τους θητεία.
Μία άλλη θεωρία είναι ότι τα πετάνε παρθένοι μετά την πρώτη τους σεξουαλική επαφή ή μαθητές, μετά την ολοκλήρωση της σχολικής χρονιάς. Και στις δυο περιπτώσεις είναι σημάδι απελευθέρωσης.
Άλλοι πιστεύουν ότι οι μαφιόζοι πετούσαν παπούτσια στα καλώδια, ώστε να «μαρκάρουν» την περιοχή τους. Έτσι, προειδοποιούσαν την αστυνομία να μην πλησιάζει στο έδαφός τους. Πρόκειται δηλαδή για μια άτυπη συμφωνία ανάμεσα στους εγκληματίες και τις αρχές.
Αλλοι Αμερικάνοι υποστηρίζουν ότι τα παπούτσια ανήκουν σε πρώην μέλη της σπείρας που δολοφονήθηκαν σε εκείνον τον δρόμο.
Για άλλους σημαίνει ότι στην περιοχή μπορεί κάποιος να βρει εύκολα ναρκωτικές ουσίες και ότι εκεί δρουν συμμορίες.
Μία φορά στο Λος Αντζελες
Χαρακτηριστική είναι η αναταραχή που προκλήθηκε το 2003 στο Λος Αντζελες λόγω των… παπουτσιών.
Συγκεκριμένα, τότε ο δήμαρχος του Λος Άντζελες Τζέιμς Χάιν, ανέφερε ότι έχει δεχτεί δεκάδες μηνύματα από κατοίκους του Λος Άντζελες που φοβόντουσαν για τη ζωή τους. Ο δήμαρχος έδωσε εντολή να αφαιρεθούν όλα τα παπούτσια από τα καλώδια της περιοχής. Όμως, πολλοί υποστήριξαν ότι ήταν ένας αστικός μύθος, ο οποίος δεν ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα….
Ωστόσο ακόμη και σήμερα κανένας δεν μπορεί να εξηγήσει με σιγουριά γιατί οι κάτοικοι αποφασίζουν να κρεμάσουν τα παπούτσια τους από τα σύρματα. Ο καθένας το κάνει για διαφορετικό λόγο, γι’ αυτό και υπάρχει πολλές διαφορετικές θεωρίες.
Το έθιμο εξαπλώνεται…
Πάντως αυτό το…έθιμο υπάρχει σε πολλές χώρες τελικά. Μπορεί δηλαδή κανείς να βρει παπούτσια κρεμασμένα σε καλώδια από την Ισπανία, τη Γερμανία και την Αγγλία, την Τσεχία και τη Γαλλία, έως την Αυστραλία, τις ΗΠΑ και τον Καναδά.
Βέβαια, αν και πολλοί το ερμηνεύουν αρνητικά… μερικοί σχεδιαστές παπουτσιών στην Αμερική το βρήκαν τόσο ωραία ιδέα που αποφάσισαν ακόμη και να παρουσιάσουν collection κατ΄αυτόν τον τρόπο.
Η μόνη λύση…
Εν τέλει όπως καταλαβαίνεις ξεκάθαρη εξήγηση δεν υπάρχει. Το σίγουρο είναι πως δύσκολα θα μάθεις ποια είναι η πραγματική ερμηνεία πίσω από αυτά τα κρεμασμένα παπούτσια που βλέπεις σε μικρά στενάκια της Αθήνας. Αυτό βέβαια που μπορείς να κάνεις είναι να δημιουργήσεις μία δική σου. Όπως καταλαβαίνεις… δεν θα είσαι ο μόνος.
Σοφία Χρήστου
Πηγή: in.gr
Η «αμερικανιά» αυτή έφτασε και στην Πέλλα. Άσχετα αν το πιθανότερο στην περίπτωσή μας είναι ότι πρόκειται απλά για έναν ακόμη αυθόρμητο μιμητισμό μικρών παιδιών που αντιγράφουν τα πάντα στα παιχνίδια τους, χωρίς να επιδέχεται περαιτέρω ερμηνείες και συμβολισμούς, εντούτοις νομίζω θα συμφωνήσουμε όλοι, ότι η πιο ρεαλιστική ερμηνεία του φαινομένου, ως ένα σημάδι της αστικής αποσύνθεσης, παρακμής και ερήμωσης μιας περιοχής κι ενός τόπου, ταιριάζει γάντι και στο υποβαθμισμένο από κάθε άποψη χωριό μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου