Όπως και στην κρίση με σημείο εκκίνησης το 2008, έτσι και τώρα, η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι ο αδύναμος κρίκος των ισχυρών οικονομικών πόλων και αυτό αποτυπώνεται εύγλωττα στη ραγδαία αποδυνάμωση (υποτίμηση) του ευρώ.
Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ), «φρουρός» της νομισματικής σταθερότητας και εγγυητής της αξιοπιστίας του νομίσματος, δυσκολεύεται να διαχειριστεί τις αμφίπλευρες πιέσεις: από τη μία του πληθωρισμού και από την άλλη της ανόδου του κόστους δανεισμού για κράτη-μέλη, επιχειρήσεις και νοικοκυριά.
Τα κράτη-μέλη, σε ακόμη ένα ζήτημα, δεν έχουν κοινά συμφέροντα, αφού δεν είναι το ίδιο εκτεθειμένα στον εισαγόμενο πληθωρισμό, δεν δέχονται τις ίδιες πιέσεις στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, δεν έχουν το ίδιο οξύ πρόβλημα χρέους. Φοβούνται όμως εξίσου την ύφεση.
Συνισταμένη διαφορετικών συμφερόντων και αντιφατικών καθηκόντων, η πολιτική της ΕΚΤ είναι η επιτομή της αντιφατικότητας και τα αποτελέσματά της συνοψίζονται στη «βουτιά» του ευρώ.
Ομως ο νομισματικός πόλεμος ξεκίνησε, είναι παγκόσμιος και αμείλικτος. Και η Ελλάδα βρίσκεται ξανά στη δεινή θέση να είναι ο «αδύναμος κρίκος του αδύναμου κρίκου». Εδώ τα προβλήματα εμφανίζονται μεγεθυσμένα, ιδιαίτερα στον (εισαγόμενο, αλλά όχι μόνο) πληθωρισμό και το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών.
Ενα πρόβλημα χρηματοδότησης αναδύεται, που μπορεί, υπό προϋποθέσεις καθόλου απίθανες, να γίνει οξύ. Ιδιαίτερα οι τράπεζες και ευρύτερα ο ιδιωτικός επιχειρηματικός τομέας δεν απέχουν πολύ από μια κατάσταση πλήρους αδυναμίας να αντλήσουν ρευστότητα από τις αγορές. Σε αυτό πρέπει να προσθέσουμε τη διαφαινόμενη κατάσταση ασφυξίας για μεγάλο ποσοστό των νοικοκυριών εξαιτίας της ακρίβειας.
Σε τέτοιες συνθήκες, η κυβέρνηση του Κυρ. Μητσοτάκη φαίνεται να επαναπαύεται στη «βοήθεια» της ΕΚΤ, αλλά και στο «μαξιλάρι» ρευστότητας των 38 δισ. ευρώ που δίνει μεγάλες ανάσες στη διαχείριση του κρατικού χρέους –το «μαξιλάρι» που «αγαπούσε να μισεί» και τώρα τα στελέχη της παραδέχονται ιδιωτικώς πως «ευτυχώς που υπάρχει».
Ομως η οικονομία και η κοινωνία είναι ολότητες και τα προβλήματα μπορούν εύκολα να «εκραγούν», όταν μάλιστα αναμένεται πιθανότατα ο δυσκολότερος χειμώνας των τελευταίων χρόνων. Η διανθισμένη με ανεπαρκείς δόσεις επιδοματικής πολιτικής κυβερνητική απάθεια μπορεί να στοιχίσει ακριβά…
Πηγή: efsyn.gr
Τα κράτη-μέλη, σε ακόμη ένα ζήτημα, δεν έχουν κοινά συμφέροντα, αφού δεν είναι το ίδιο εκτεθειμένα στον εισαγόμενο πληθωρισμό, δεν δέχονται τις ίδιες πιέσεις στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, δεν έχουν το ίδιο οξύ πρόβλημα χρέους. Φοβούνται όμως εξίσου την ύφεση.
Συνισταμένη διαφορετικών συμφερόντων και αντιφατικών καθηκόντων, η πολιτική της ΕΚΤ είναι η επιτομή της αντιφατικότητας και τα αποτελέσματά της συνοψίζονται στη «βουτιά» του ευρώ.
Ομως ο νομισματικός πόλεμος ξεκίνησε, είναι παγκόσμιος και αμείλικτος. Και η Ελλάδα βρίσκεται ξανά στη δεινή θέση να είναι ο «αδύναμος κρίκος του αδύναμου κρίκου». Εδώ τα προβλήματα εμφανίζονται μεγεθυσμένα, ιδιαίτερα στον (εισαγόμενο, αλλά όχι μόνο) πληθωρισμό και το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών.
Ενα πρόβλημα χρηματοδότησης αναδύεται, που μπορεί, υπό προϋποθέσεις καθόλου απίθανες, να γίνει οξύ. Ιδιαίτερα οι τράπεζες και ευρύτερα ο ιδιωτικός επιχειρηματικός τομέας δεν απέχουν πολύ από μια κατάσταση πλήρους αδυναμίας να αντλήσουν ρευστότητα από τις αγορές. Σε αυτό πρέπει να προσθέσουμε τη διαφαινόμενη κατάσταση ασφυξίας για μεγάλο ποσοστό των νοικοκυριών εξαιτίας της ακρίβειας.
Σε τέτοιες συνθήκες, η κυβέρνηση του Κυρ. Μητσοτάκη φαίνεται να επαναπαύεται στη «βοήθεια» της ΕΚΤ, αλλά και στο «μαξιλάρι» ρευστότητας των 38 δισ. ευρώ που δίνει μεγάλες ανάσες στη διαχείριση του κρατικού χρέους –το «μαξιλάρι» που «αγαπούσε να μισεί» και τώρα τα στελέχη της παραδέχονται ιδιωτικώς πως «ευτυχώς που υπάρχει».
Ομως η οικονομία και η κοινωνία είναι ολότητες και τα προβλήματα μπορούν εύκολα να «εκραγούν», όταν μάλιστα αναμένεται πιθανότατα ο δυσκολότερος χειμώνας των τελευταίων χρόνων. Η διανθισμένη με ανεπαρκείς δόσεις επιδοματικής πολιτικής κυβερνητική απάθεια μπορεί να στοιχίσει ακριβά…
Πηγή: efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου