Το παράδειγμα της κυβέρνησης Σημίτη είναι πρόσφατο και αποκαλυπτικό: μετά την κρίση των Ιμίων η κυβέρνηση των εκσυγχρονιστών Σημίτη- Πάγκαλου και… σία εκτέλεσαν το μεγαλύτερο εξοπλιστικό πρόγραμμα της χώρας (αν και πριν τα Ίμια ως υπουργοί της κυβέρνησης Παπανδρέου είχαν καταψηφίσει τις κατά πολύ χαμηλότερες δαπάνες του υπουργείου άμυνας στον προϋπολογισμό).
Σε λιγότερο από μια 20σαετία αποδείχτηκε ότι το μόνο που έμεινε απ’ την κολοσσιαία οικονομική θυσία της χώρας ήταν οι μίζες (δύο υπουργοί άμυνας εκείνων των κυβερνήσεων πέρασαν από τον Κορυδαλλό) σύγχρονα άρματα (γερμανικά leopard) που μέχρι το 2010 δεν είχαν κατάλληλα πυρομαχικά ενώ τώρα έχει έρθει η ώρα για την επιπρόσθετη δαπάνη του εκσυγχρονισμού τους, υποβρύχια που μέχρι να ενταχθούν επιχειρησιακά τα χρυσοπληρώσαμε και πάει λέγοντας.
Στις μέρες μας ο Τύπος αφιερώνει διθυράμβους για το εξοπλιστικό πρόγραμμα που υλοποιεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη αξιοποιώντας την υπαρκτή τουρκική απειλή. Ο τρόπος με τον οποίο, ωστόσο, υλοποιείται το εν λόγω πρόγραμμα, μοιάζει περισσότερο με την καταβολή του τιμήματος της «προστασίας» προς τις ισχυρές χώρες που συντηρούν πολεμικές βιομηχανίες αιχμής παρά ως ένας σχεδιασμός που στόχο έχει την διασφάλιση της αυτόνομης δράσης των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων για να επιτελέσουν το καθήκον τους.
Βασική κοινή παράμετρος της «λογικής» με την οποία οι ελληνικές κυβερνήσεις ρίχνουν δισεκατομμύρια στο απύθμενο πηγάδι των εξοπλισμών είναι η παντελής αποσύνδεση των εξοπλιστικών προμηθειών απ’ οποιαδήποτε δομή θα μπορούσε να στηρίξει την εγχώρια (συμ)παραγωγή.
Ένας δεύτερος κοινός παρανομαστής είναι ότι οι αγορές των όπλων γίνονται με γνώμονα τις τρέχουσες πολιτικές ανάγκες (προστασίας) των κυβερνήσεων και όχι των πραγματικών αναγκών της άμυνας της χώρας.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η πορεία της συζήτησης για τον εκσυγχρονισμό της Πολεμικής Αεροπορίας, η οποία ξεκίνησε με τον εκσυγχρονισμό των f16 επί ΣΥΡΙΖΑ, συνεχίστηκε με την αγορά των γαλλικών rafale και για να μην κακοκαρδιστούν οι Αμερικανικοί φτάνουμε στην αγορά και των αμερικανικών f 35…
Ανάλογη είναι η σπατάλη που εξελίσσεται και με τις δαπάνες στο πολεμικό ναυτικό όπου η κυβέρνηση μοιράζει δισ σε Γάλλους, Αμερικανούς, Ιταλούς, ενώ για τον στρατό ξηράς το κάτι τις τους έχει εξασφαλιστεί και για τους Γερμανούς.
Ισως μια επισκόπηση της ιστορίας των εξοπλιστικών προγραμμάτων των κυβερνήσεων του Σημίτη θα ήταν χρήσιμη για να μην τρέφουμε αυταπάτες περί της υποτιθέμενης «θωράκισής» μας.
Δημήτρης Μηλάκας
Πηγή: topontiki.gr
Σε λιγότερο από μια 20σαετία αποδείχτηκε ότι το μόνο που έμεινε απ’ την κολοσσιαία οικονομική θυσία της χώρας ήταν οι μίζες (δύο υπουργοί άμυνας εκείνων των κυβερνήσεων πέρασαν από τον Κορυδαλλό) σύγχρονα άρματα (γερμανικά leopard) που μέχρι το 2010 δεν είχαν κατάλληλα πυρομαχικά ενώ τώρα έχει έρθει η ώρα για την επιπρόσθετη δαπάνη του εκσυγχρονισμού τους, υποβρύχια που μέχρι να ενταχθούν επιχειρησιακά τα χρυσοπληρώσαμε και πάει λέγοντας.
Στις μέρες μας ο Τύπος αφιερώνει διθυράμβους για το εξοπλιστικό πρόγραμμα που υλοποιεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη αξιοποιώντας την υπαρκτή τουρκική απειλή. Ο τρόπος με τον οποίο, ωστόσο, υλοποιείται το εν λόγω πρόγραμμα, μοιάζει περισσότερο με την καταβολή του τιμήματος της «προστασίας» προς τις ισχυρές χώρες που συντηρούν πολεμικές βιομηχανίες αιχμής παρά ως ένας σχεδιασμός που στόχο έχει την διασφάλιση της αυτόνομης δράσης των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων για να επιτελέσουν το καθήκον τους.
Βασική κοινή παράμετρος της «λογικής» με την οποία οι ελληνικές κυβερνήσεις ρίχνουν δισεκατομμύρια στο απύθμενο πηγάδι των εξοπλισμών είναι η παντελής αποσύνδεση των εξοπλιστικών προμηθειών απ’ οποιαδήποτε δομή θα μπορούσε να στηρίξει την εγχώρια (συμ)παραγωγή.
Ένας δεύτερος κοινός παρανομαστής είναι ότι οι αγορές των όπλων γίνονται με γνώμονα τις τρέχουσες πολιτικές ανάγκες (προστασίας) των κυβερνήσεων και όχι των πραγματικών αναγκών της άμυνας της χώρας.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η πορεία της συζήτησης για τον εκσυγχρονισμό της Πολεμικής Αεροπορίας, η οποία ξεκίνησε με τον εκσυγχρονισμό των f16 επί ΣΥΡΙΖΑ, συνεχίστηκε με την αγορά των γαλλικών rafale και για να μην κακοκαρδιστούν οι Αμερικανικοί φτάνουμε στην αγορά και των αμερικανικών f 35…
Ανάλογη είναι η σπατάλη που εξελίσσεται και με τις δαπάνες στο πολεμικό ναυτικό όπου η κυβέρνηση μοιράζει δισ σε Γάλλους, Αμερικανούς, Ιταλούς, ενώ για τον στρατό ξηράς το κάτι τις τους έχει εξασφαλιστεί και για τους Γερμανούς.
Ισως μια επισκόπηση της ιστορίας των εξοπλιστικών προγραμμάτων των κυβερνήσεων του Σημίτη θα ήταν χρήσιμη για να μην τρέφουμε αυταπάτες περί της υποτιθέμενης «θωράκισής» μας.
Δημήτρης Μηλάκας
Πηγή: topontiki.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου