Το ΥΠΠΟΑ στο δελτίο τύπου που κοινοποίησε με την κατάθεση της τροπολογίας, κάνει λόγο για οριστική λύση σε ένα σε ένα πάγιο αίτημα των συμβασιούχων Αρχαιοφυλάκων που απασχολούνται σε αρχαιολογικούς χώρους, μουσεία και μνημεία.
Είναι όμως έτσι ή αντί για οριστική λύση που αφορά μόνο ορισμένους και μοιάζει εντελώς «φωτογραφική» αυτή η τροπολογία, δημιουργεί απείρως περισσότερα και σημαντικά προβλήματα στο σύνολο των συμβασιούχων πτυχιούχων ΙΕΚ του ΥΠΠΟΑ;
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή...
Ποιους ευνοεί αυτή η τροπολογία; Μα εμφανώς ακόμη και ο πιο αδαής με το θέμα αντιλαμβάνεται, ότι αφορά ξεκάθαρα και «φωτογραφικά» μόνο τους παλιούς συμβασιούχους και πολύ δε περισσότερο αυτούς, που είτε είχαν συμπληρώσει το 60μηνο και αναγκαστικά έμεναν άπαξ δια παντός εκτός εποχικών προκηρύξεων, είτε βρίσκονταν στο όριο να το συμπληρώσουν και να αποκλειστούν, κάτι που έχει συμβεί ήδη σε αρκετές χιλιάδες συμβασιούχους του Δημοσίου από το ΠΔ Παυλόπουλου κι έπειτα... Μπορεί αυτή η τροπολογία να μην τους εξασφαλίζει τουλάχιστον άμεσα την πολυπόθητη μόνιμη και σταθερή εργασία όπως αυτή εννοείται και στο δημόσιο, αλλά τους δίνει ένα σαφέστατο προβάδισμα λόγω αυξημένων μορίων της εμπειρίας, σε κάποια προσεχή προκήρυξη μονίμων είτε αυτή γίνει με γραπτό διαγωνισμό, είτε με κοινωνικά κριτήρια, να έχουν το πάνω χέρι, όπως επίσης που είναι και το βασικότερο, γιατί με το νέο σύστημα μόνιμων προσλήψεων, ο αριθμός προκηρυσσόμενων θέσεων και στο ΥΠΠΟΑ αναμένεται να μειωθεί σημαντικά (σε δυσμενή αντιστοιχία με τον αριθμητικό «κορεσμό» πτυχιούχων ΙΕΚ που αγγίζουν περίπου τους 3.000), τους δίνει ανεμπόδιστα πλέον την αδιαμφισβήτητη προοπτική της «μόνιμης» εποχικής 7μηνης απασχόλησής τους κάθε θερινή περίοδο και με το γράμμα του νόμου. Πρόκειται για συμβασιούχους -πρώιμη «φουρνιά» πτυχιούχων ΙΕΚ που δεν μονιμοποιήθηκαν με τις δύο τελευταίες προκηρύξεις, που έχουν «χτίσει» την απαραίτητη μοριοδότηση και βρίσκονται σχεδόν μόνιμα επί σειρά ετών στους πίνακες επιτυχόντων των εποχικών προκηρύξεων και εργάζονται ανελλιπώς τους 7 «έκτακτους», λόγω αυξημένων αναγκών σε φυλακτικό προσωπικό, θερινούς μήνες. Η μοναδική τροχοπέδη μη βολική για όλους τους παραπάνω, είναι η τελευταία φράση με την ρητή απαγόρευση της μετατροπής των συμβάσεων από ορισμένου σε αορίστου χρόνου. Αλλά υπάρχουν κι άλλοι γνωστοί διέξοδοι, ώστε να ξεπεραστεί με κάποιον τρόπο στο μέλλον κι αυτός ο «σκόπελος»...
Ας πάμε να δούμε όμως και ποιους δεν ευνοεί με κανέναν τρόπο αυτή η τροπολογία... Καταρχήν σίγουρα σχεδόν «καταδικάζει» όλους τους υπόλοιπους νεώτερους πτυχιούχους της άτυπης μεγάλης επετηρίδας των ΙΕΚ σε μακροχρόνια ανεργία, που δεν θα έχουν την δυνατότητα ούτε της εποχικής απασχόλησης, όπως δεν την έχουν και σήμερα βλέποντας επανειλημμένα κάθε καλοκαίρι, τους ίδιους πίνακες επιτυχόντων με την ίδια ή διαφορετική σειρά κατάταξης, αλλά και της προοπτικής μονιμοποίησης στις προκηρύξεις μονίμων, αφού θα ξεκινούν από πολύ μειονεκτική αφετηρία, μη διαθέτοντας την μεγάλη προσαύξηση της εμπειρίας των παλαιότερων, που θα αποτελεί ισχυρό εφόδιο για τις μόνιμες προσλήψεις όπως ορίζει το νέο σύστημα προσλήψεων. Προσωπικά από την μεγάλη μου εμπειρία στον χώρο, την θεωρώ «ταφόπλακα» για τους συγκεκριμένους συμβασιούχους, που θα πρέπει να προσανατολίζονται το συντομότερο σε άλλες επαγγελματικές παρεμφερείς του πτυχίου τους επιλογές, όπως το είχα επισημάνει περισσότερο εμπειρικά παρά «προφητικά» αρκετά χρόνια πριν, όταν δίναμε τους δικούς μας μακροχρόνιους αγώνες ως συμβασιούχοι, «πως τα χειρότερα έρχονται και οι μεγάλες δυσκολίες για όλους τους συμβασιούχους είναι μπροστά μας», σε συζητήσεις και αντιπαραθέσεις σε κοινωνικά φόρουμ και με «πιστοποιημένους συναδέλφους».
Την συγκεκριμένη τροπολογία όμως, την θεωρώ αργά ή γρήγορα οριστικό «λουκέτο» και για την ίδια την σχολή αυτής της ειδικότητας των ΙΕΚ, αφού κυρίως για τους άμεσα ενδιαφερόμενους απασχόλησης στο ΥΠΠΟΑ, δεν θα υπάρχει κανένα νόημα και επαγγελματική προοπτική παρακολούθησης του συγκεκριμένου τμήματος, αφού ο απελπιστικά αργός ρυθμός μόνιμων προσλήψεων (±200 κάθε 10 χρόνια!!!) και η ήδη τεράστια «δεξαμενή» πτυχιούχων (περίπου 3.000), λειτουργούν αποτρεπτικά για οποιαδήποτε αισιόδοξη προσέγγιση και ενδιαφέρον, ακόμη κι αν οι ρυθμοί μόνιμων προσλήψεων επιταχυνθούν, που δεν προβλέπεται τουλάχιστον άμεσα την τρέχουσα 10ετία. Η τροπολογία αυτή, που προήλθε, όπως «περήφανα» διαχέεται δημοσίως, μετά από μακροχρόνιους αγώνες, πιέσεις και πάγιο αίτημα των ίδιων των συμβασιούχων, έβγαλε από μια πολύ δυσάρεστη θέση τους πολιτικούς και το υπουργείο... Ήταν «το βούτυρο στο ψωμί τους», γι' αυτό και δεν δίστασαν στιγμή, να παρακάμψουν οποιαδήποτε απαγορευτική διάταξη ή νόμο, που μέχρι πρότινος ήταν τα «ευαγγέλια» και τα «αναχώματά» τους, για κάθε δίκαιη ή άδικη εργασιακή διεκδίκηση! Ο αριθμητικός κορεσμός των συμβασιούχων, όπως συμβαίνει εδώ και δεκαετίες, ήταν ένας μόνιμος πονοκέφαλος και μια ενοχλητική εξέλιξη για τα κόμματα, τους πολιτικούς και τις πολιτικές ηγεσίες όλων των υπουργείων, αλλά ειδικότερα του ΥΠΠΟΑ, που έχει βρεθεί μπροστά σε παρόμοιο πρόβλημα, ουκ ολίγες φορές τις προηγούμενες δεκαετίες. Κι επειδή είναι αποκλειστικό δημιούργημά τους το πρόβλημα, αφού περιοδικά γίνεται μια χαρά και η πολιτική και η υπηρεσιακή «δουλειά» τους, χωρίς όμως κανένα μελλοντικό σχέδιο και προγραμματισμό, δικαίως κατά καιρούς τα «θύματα» της υπόθεσης, οι συμβασιούχοι, ζητούν την επίλυση με πολιτικές αποφάσεις, οπότε οι πολιτικοί αναγκάζονται να παίρνουν όπως όλοι ξέρουμε, ξαφνικές δυσάρεστες αποφάσεις, βάζοντας προφάσεις, κωλύματα, κόφτες και ότι άλλο περίεργο θεμιτό ή αθέμιτο, σκαρφιστεί το «άρρωστο» πολιτικό μυαλό τους, προκειμένου να βγουν άμεσα από την δύσκολη θέση, έστω κι αν όλα αυτά προκαλούν την κάθε περίοδο, θύελλες διαμαρτυριών και αδικιών, αφήνοντας την συντριπτική πλειοψηφία των αναξιοπαθούντων συμβασιούχων «εκτός νυμφώνος», όπως το έχουμε ζήσει και το ζούμε εδώ και δεκαετίες!
Αυτή η τροπολογία και κυρίως το επιτακτικό αίτημα των ίδιων των συμβασιούχων γι' αυτή, για το συγκεκριμένο υπουργείο, είναι ένα ίσως ανέλπιστο διπλό «θείο δώρο», ένα ξεκούραστο ντάμπλ όπως θα λέγαμε στην ποδοσφαιρική διάλεκτο. Από την μία, με το αργά ή γρήγορα κλείσιμο του τμήματος, μπαίνει κόφτης, λουκέτο, στην νέα αυτή «βιομηχανία» συμβασιούχων, που ήδη υπερκαλύπτει τις απαιτήσεις ακόμη κι αν αύριο το ΥΠΠΟΑ αποφασίσει το ουτοπικό, να καλύψει όλες τις κενές θέσεις. Όλοι αντιλαμβάνονται ότι όσο περισσότεροι οι συμβασιούχοι, τόσο μεγαλύτερη και η πίεση στους πολιτικούς και το υπουργείο και μάλιστα με πολλές και διαφορετικές μορφές, ακόμη κι αν αφορά τους ίδιους συμβασιούχους. Κάτι που δεν θα ήθελε να συμβεί καμία κυβέρνηση, κανένας υπουργός, κανένας πολιτικός. Νομίζω οι περισσότεροι σχετικοί με το θέμα, καταλαβαίνουν εύκολα τι θέλω να πω... Από την άλλη κλείνει το «στόμα» στους άμεσους «μνηστήρες» μόνιμων θέσεων, που θα απαιτούσαν πολύ πιο έντονα σε κάθε άλλη περίπτωση μόνιμες προσλήψεις, αφού πλέον με την υλοποίηση του δικού τους πάγιου αιτήματος από την «ευσπλαχνία και μεγαλοκαρδία» της πολιτικής ηγεσίας, αυτοί θα απασχολούνται ανελλιπώς κάθε χρόνο, με τις σχεδόν «μόνιμες» εποχικές 7μήνες θερινές συμβάσεις, αφού δεν υπάρχει πλέον το 60μηνο κώλυμα. Και η πολιτική ηγεσία και το υπουργείο θα «βολεύονται» άριστα, καλύπτοντας στο έπακρο τις πιο αυξημένες θερινές ανάγκες τους σε προσωπικό, με φθηνότερη και λιγότερη χρονικά εργασία, χωρίς πολλές πολλές απαιτήσεις.
Στο δια ταύτα, με την τροπολογία ως έναν βαθμό, καλά κάνουν και «πανηγυρίζουν» οι περίπου 1.500 παλαιότεροι συμβασιούχοι που εργάζονται κάθε χρόνο, έστω κι αν αυτή «διαβάζεται» σε βάρος πολλών άλλων «συναγωνιστών» συναδέλφων που θα παραμείνουν για αρκετό καιρό ακόμη στο «ψυγείο», γιατί είχαν την «ατυχία» να πάρουν τις πιστοποιήσεις τους μεταγενέστερα, έστω κι αν έχουν ίδια ή και ίσως περισσότερα προσόντα εκτός της πολυπόθητης μακροχρόνιας εμπειρίας (η οποία παρεμπιπτόντως χλευάζονταν πριν μόλις μερικά χρόνια από τους σημερινούς ευεργετηθέντες). Η συγκεκριμένη τροπολογία εν προκειμένω, θα μπορούσε να έχει επισυναπτόμενη και την φωτογραφία τους, για να μην γίνονται και παρανοήσεις από τους πιο αδαείς. Καλά κάνει και επιχαίρει και το υπουργείο, όλα «βολικά» του ήρθαν, ίσως και καλύτερα απ' ότι θα περίμενε και εμφανίζεται μάλιστα στο τέλος και ως ο ευεργέτης και ο απόλυτος νικητής ηθικά και πολιτικά της ιστορίας. Τέλος για τους υπόλοιπους εν δυνάμει συναδέλφους που δεν εδέησαν μέχρι σήμερα να δουν κάποια σύμβαση, υπομονή και η παναγιά μαζί τους που έλεγε και μια ψυχή... Σίγουρα είναι ο μεγάλος χαμένος της υπόθεσης, ο «μουτζούρης» της παρέας. Από κοντά στην χασούρα και το τμήμα των ΙΕΚ, που είναι πλέον με βραχύβια ημερομηνία λήξης.
Οριστική λύση δίνει το ΥΠΠΟΑ στην απασχόληση αποφοίτων Ινστιτούτων Επαγγελματικής Κατάρτισης ειδικότητας Φυλάκων Μουσείων και Αρχαιολογικών ΧώρωνΗ τροπολογία όπως ψηφίστηκε:
Λύση σε ένα πάγιο αίτημα των συμβασιούχων αρχαιοφυλάκων που απασχολούνται σε αρχαιολογικούς χώρους, μουσεία και μνημεία, αρμοδιότητας του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, δίνει η τροπολογία, που εισηγήθηκε σήμερα στη Βουλή η Υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Λίνα Μενδώνη. Με την τροπολογία, δίνεται η δυνατότητα, η συνολική διάρκεια των συμβάσεων εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου, οι οποίες καταρτίζονται μεταξύ του ΥΠΠΟΑ και των αποφοίτων του Ινστιτούτου Επαγγελματικής Κατάρτισης ειδικότητας Φυλάκων Μουσείων και Αρχαιολογικών Χώρων, να υπερβαίνει το ανώτατο συνολικό χρονικό διάστημα των πέντε ετών, όπως σήμερα ισχύει.
Με την ρύθμιση αυτή επιλύεται οριστικά το ζήτημα που αντιμετώπιζε η συγκεκριμένη κατηγορία συμβασιούχων, οι οποίοι δεν είχαν δικαίωμα να θέσουν υποψηφιότητα σε καμία προκήρυξη με βάση το δίπλωμα ΙΕΚ, που διαθέτουν, επομένως και να επαναπροσληφθούν και να απασχοληθούν στο αντικείμενο, το οποίο έχουν επιλέξει ως μόνιμη απασχόληση.
Με τον τρόπο αυτό διασφαλίζεται ότι στη φύλαξη των αρχαιολογικών χώρων και των μουσείων αξιοποιούνται οι απόφοιτοι Ινστιτούτων Επαγγελματικής Κατάρτισης ειδικότητας Φυλάκων Μουσείων και Αρχαιολογικών Χώρων, οι οποίοι διαθέτουν σημαντική εμπειρία από την απασχόλησή τους τα προηγούμενα έτη.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή...
Ποιους ευνοεί αυτή η τροπολογία; Μα εμφανώς ακόμη και ο πιο αδαής με το θέμα αντιλαμβάνεται, ότι αφορά ξεκάθαρα και «φωτογραφικά» μόνο τους παλιούς συμβασιούχους και πολύ δε περισσότερο αυτούς, που είτε είχαν συμπληρώσει το 60μηνο και αναγκαστικά έμεναν άπαξ δια παντός εκτός εποχικών προκηρύξεων, είτε βρίσκονταν στο όριο να το συμπληρώσουν και να αποκλειστούν, κάτι που έχει συμβεί ήδη σε αρκετές χιλιάδες συμβασιούχους του Δημοσίου από το ΠΔ Παυλόπουλου κι έπειτα... Μπορεί αυτή η τροπολογία να μην τους εξασφαλίζει τουλάχιστον άμεσα την πολυπόθητη μόνιμη και σταθερή εργασία όπως αυτή εννοείται και στο δημόσιο, αλλά τους δίνει ένα σαφέστατο προβάδισμα λόγω αυξημένων μορίων της εμπειρίας, σε κάποια προσεχή προκήρυξη μονίμων είτε αυτή γίνει με γραπτό διαγωνισμό, είτε με κοινωνικά κριτήρια, να έχουν το πάνω χέρι, όπως επίσης που είναι και το βασικότερο, γιατί με το νέο σύστημα μόνιμων προσλήψεων, ο αριθμός προκηρυσσόμενων θέσεων και στο ΥΠΠΟΑ αναμένεται να μειωθεί σημαντικά (σε δυσμενή αντιστοιχία με τον αριθμητικό «κορεσμό» πτυχιούχων ΙΕΚ που αγγίζουν περίπου τους 3.000), τους δίνει ανεμπόδιστα πλέον την αδιαμφισβήτητη προοπτική της «μόνιμης» εποχικής 7μηνης απασχόλησής τους κάθε θερινή περίοδο και με το γράμμα του νόμου. Πρόκειται για συμβασιούχους -πρώιμη «φουρνιά» πτυχιούχων ΙΕΚ που δεν μονιμοποιήθηκαν με τις δύο τελευταίες προκηρύξεις, που έχουν «χτίσει» την απαραίτητη μοριοδότηση και βρίσκονται σχεδόν μόνιμα επί σειρά ετών στους πίνακες επιτυχόντων των εποχικών προκηρύξεων και εργάζονται ανελλιπώς τους 7 «έκτακτους», λόγω αυξημένων αναγκών σε φυλακτικό προσωπικό, θερινούς μήνες. Η μοναδική τροχοπέδη μη βολική για όλους τους παραπάνω, είναι η τελευταία φράση με την ρητή απαγόρευση της μετατροπής των συμβάσεων από ορισμένου σε αορίστου χρόνου. Αλλά υπάρχουν κι άλλοι γνωστοί διέξοδοι, ώστε να ξεπεραστεί με κάποιον τρόπο στο μέλλον κι αυτός ο «σκόπελος»...
Ας πάμε να δούμε όμως και ποιους δεν ευνοεί με κανέναν τρόπο αυτή η τροπολογία... Καταρχήν σίγουρα σχεδόν «καταδικάζει» όλους τους υπόλοιπους νεώτερους πτυχιούχους της άτυπης μεγάλης επετηρίδας των ΙΕΚ σε μακροχρόνια ανεργία, που δεν θα έχουν την δυνατότητα ούτε της εποχικής απασχόλησης, όπως δεν την έχουν και σήμερα βλέποντας επανειλημμένα κάθε καλοκαίρι, τους ίδιους πίνακες επιτυχόντων με την ίδια ή διαφορετική σειρά κατάταξης, αλλά και της προοπτικής μονιμοποίησης στις προκηρύξεις μονίμων, αφού θα ξεκινούν από πολύ μειονεκτική αφετηρία, μη διαθέτοντας την μεγάλη προσαύξηση της εμπειρίας των παλαιότερων, που θα αποτελεί ισχυρό εφόδιο για τις μόνιμες προσλήψεις όπως ορίζει το νέο σύστημα προσλήψεων. Προσωπικά από την μεγάλη μου εμπειρία στον χώρο, την θεωρώ «ταφόπλακα» για τους συγκεκριμένους συμβασιούχους, που θα πρέπει να προσανατολίζονται το συντομότερο σε άλλες επαγγελματικές παρεμφερείς του πτυχίου τους επιλογές, όπως το είχα επισημάνει περισσότερο εμπειρικά παρά «προφητικά» αρκετά χρόνια πριν, όταν δίναμε τους δικούς μας μακροχρόνιους αγώνες ως συμβασιούχοι, «πως τα χειρότερα έρχονται και οι μεγάλες δυσκολίες για όλους τους συμβασιούχους είναι μπροστά μας», σε συζητήσεις και αντιπαραθέσεις σε κοινωνικά φόρουμ και με «πιστοποιημένους συναδέλφους».
Την συγκεκριμένη τροπολογία όμως, την θεωρώ αργά ή γρήγορα οριστικό «λουκέτο» και για την ίδια την σχολή αυτής της ειδικότητας των ΙΕΚ, αφού κυρίως για τους άμεσα ενδιαφερόμενους απασχόλησης στο ΥΠΠΟΑ, δεν θα υπάρχει κανένα νόημα και επαγγελματική προοπτική παρακολούθησης του συγκεκριμένου τμήματος, αφού ο απελπιστικά αργός ρυθμός μόνιμων προσλήψεων (±200 κάθε 10 χρόνια!!!) και η ήδη τεράστια «δεξαμενή» πτυχιούχων (περίπου 3.000), λειτουργούν αποτρεπτικά για οποιαδήποτε αισιόδοξη προσέγγιση και ενδιαφέρον, ακόμη κι αν οι ρυθμοί μόνιμων προσλήψεων επιταχυνθούν, που δεν προβλέπεται τουλάχιστον άμεσα την τρέχουσα 10ετία. Η τροπολογία αυτή, που προήλθε, όπως «περήφανα» διαχέεται δημοσίως, μετά από μακροχρόνιους αγώνες, πιέσεις και πάγιο αίτημα των ίδιων των συμβασιούχων, έβγαλε από μια πολύ δυσάρεστη θέση τους πολιτικούς και το υπουργείο... Ήταν «το βούτυρο στο ψωμί τους», γι' αυτό και δεν δίστασαν στιγμή, να παρακάμψουν οποιαδήποτε απαγορευτική διάταξη ή νόμο, που μέχρι πρότινος ήταν τα «ευαγγέλια» και τα «αναχώματά» τους, για κάθε δίκαιη ή άδικη εργασιακή διεκδίκηση! Ο αριθμητικός κορεσμός των συμβασιούχων, όπως συμβαίνει εδώ και δεκαετίες, ήταν ένας μόνιμος πονοκέφαλος και μια ενοχλητική εξέλιξη για τα κόμματα, τους πολιτικούς και τις πολιτικές ηγεσίες όλων των υπουργείων, αλλά ειδικότερα του ΥΠΠΟΑ, που έχει βρεθεί μπροστά σε παρόμοιο πρόβλημα, ουκ ολίγες φορές τις προηγούμενες δεκαετίες. Κι επειδή είναι αποκλειστικό δημιούργημά τους το πρόβλημα, αφού περιοδικά γίνεται μια χαρά και η πολιτική και η υπηρεσιακή «δουλειά» τους, χωρίς όμως κανένα μελλοντικό σχέδιο και προγραμματισμό, δικαίως κατά καιρούς τα «θύματα» της υπόθεσης, οι συμβασιούχοι, ζητούν την επίλυση με πολιτικές αποφάσεις, οπότε οι πολιτικοί αναγκάζονται να παίρνουν όπως όλοι ξέρουμε, ξαφνικές δυσάρεστες αποφάσεις, βάζοντας προφάσεις, κωλύματα, κόφτες και ότι άλλο περίεργο θεμιτό ή αθέμιτο, σκαρφιστεί το «άρρωστο» πολιτικό μυαλό τους, προκειμένου να βγουν άμεσα από την δύσκολη θέση, έστω κι αν όλα αυτά προκαλούν την κάθε περίοδο, θύελλες διαμαρτυριών και αδικιών, αφήνοντας την συντριπτική πλειοψηφία των αναξιοπαθούντων συμβασιούχων «εκτός νυμφώνος», όπως το έχουμε ζήσει και το ζούμε εδώ και δεκαετίες!
Αυτή η τροπολογία και κυρίως το επιτακτικό αίτημα των ίδιων των συμβασιούχων γι' αυτή, για το συγκεκριμένο υπουργείο, είναι ένα ίσως ανέλπιστο διπλό «θείο δώρο», ένα ξεκούραστο ντάμπλ όπως θα λέγαμε στην ποδοσφαιρική διάλεκτο. Από την μία, με το αργά ή γρήγορα κλείσιμο του τμήματος, μπαίνει κόφτης, λουκέτο, στην νέα αυτή «βιομηχανία» συμβασιούχων, που ήδη υπερκαλύπτει τις απαιτήσεις ακόμη κι αν αύριο το ΥΠΠΟΑ αποφασίσει το ουτοπικό, να καλύψει όλες τις κενές θέσεις. Όλοι αντιλαμβάνονται ότι όσο περισσότεροι οι συμβασιούχοι, τόσο μεγαλύτερη και η πίεση στους πολιτικούς και το υπουργείο και μάλιστα με πολλές και διαφορετικές μορφές, ακόμη κι αν αφορά τους ίδιους συμβασιούχους. Κάτι που δεν θα ήθελε να συμβεί καμία κυβέρνηση, κανένας υπουργός, κανένας πολιτικός. Νομίζω οι περισσότεροι σχετικοί με το θέμα, καταλαβαίνουν εύκολα τι θέλω να πω... Από την άλλη κλείνει το «στόμα» στους άμεσους «μνηστήρες» μόνιμων θέσεων, που θα απαιτούσαν πολύ πιο έντονα σε κάθε άλλη περίπτωση μόνιμες προσλήψεις, αφού πλέον με την υλοποίηση του δικού τους πάγιου αιτήματος από την «ευσπλαχνία και μεγαλοκαρδία» της πολιτικής ηγεσίας, αυτοί θα απασχολούνται ανελλιπώς κάθε χρόνο, με τις σχεδόν «μόνιμες» εποχικές 7μήνες θερινές συμβάσεις, αφού δεν υπάρχει πλέον το 60μηνο κώλυμα. Και η πολιτική ηγεσία και το υπουργείο θα «βολεύονται» άριστα, καλύπτοντας στο έπακρο τις πιο αυξημένες θερινές ανάγκες τους σε προσωπικό, με φθηνότερη και λιγότερη χρονικά εργασία, χωρίς πολλές πολλές απαιτήσεις.
Στο δια ταύτα, με την τροπολογία ως έναν βαθμό, καλά κάνουν και «πανηγυρίζουν» οι περίπου 1.500 παλαιότεροι συμβασιούχοι που εργάζονται κάθε χρόνο, έστω κι αν αυτή «διαβάζεται» σε βάρος πολλών άλλων «συναγωνιστών» συναδέλφων που θα παραμείνουν για αρκετό καιρό ακόμη στο «ψυγείο», γιατί είχαν την «ατυχία» να πάρουν τις πιστοποιήσεις τους μεταγενέστερα, έστω κι αν έχουν ίδια ή και ίσως περισσότερα προσόντα εκτός της πολυπόθητης μακροχρόνιας εμπειρίας (η οποία παρεμπιπτόντως χλευάζονταν πριν μόλις μερικά χρόνια από τους σημερινούς ευεργετηθέντες). Η συγκεκριμένη τροπολογία εν προκειμένω, θα μπορούσε να έχει επισυναπτόμενη και την φωτογραφία τους, για να μην γίνονται και παρανοήσεις από τους πιο αδαείς. Καλά κάνει και επιχαίρει και το υπουργείο, όλα «βολικά» του ήρθαν, ίσως και καλύτερα απ' ότι θα περίμενε και εμφανίζεται μάλιστα στο τέλος και ως ο ευεργέτης και ο απόλυτος νικητής ηθικά και πολιτικά της ιστορίας. Τέλος για τους υπόλοιπους εν δυνάμει συναδέλφους που δεν εδέησαν μέχρι σήμερα να δουν κάποια σύμβαση, υπομονή και η παναγιά μαζί τους που έλεγε και μια ψυχή... Σίγουρα είναι ο μεγάλος χαμένος της υπόθεσης, ο «μουτζούρης» της παρέας. Από κοντά στην χασούρα και το τμήμα των ΙΕΚ, που είναι πλέον με βραχύβια ημερομηνία λήξης.
Κανένα κώλυμα, κανένας κόφτης και καμιά άλλη «άρρωστη» πολιτική συγκυριακή έμπνευση για το συνταγματικό δικαίωμα όλων μας στην μόνιμη και σταθερή εργασία. Το μεγαλύτερο πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί οριζόντια, είναι οι συμβάσεις αυτές καθ' αυτές, που στο ΥΠΠΟΑ «ευημερούν» με κάθε τους μορφή για δεκαετίες. Έτσι ευχή μου και μοναδικό διαχρονικό αίτημα που παραμένει πάντα επίκαιρο και πάγιο από το πρώτο μου μεροκάματο, είναι η μόνιμη και σταθερή εργασία για κάθε εργαζόμενο, σε κάθε δουλειά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου