Η μελέτη που πραγματοποιήθηκε με επικεφαλής τον δρα Τζιανφένγκ Φενγκ δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Neurology» της Αμερικανικής Ακαδημίας Νευρολογίας. Αναλύθηκαν στοιχεία για σχεδόν 463.000 ανθρώπους στη Βρετανία με μέση ηλικία 57 ετών στην αρχή της μελέτης, οι οποίοι παρακολουθήθηκαν επί περίπου 12 χρόνια. Από αυτούς, οι 41.886 (9%) θεωρήθηκαν κοινωνικά απομονωμένοι και οι 29.036 (6%) δήλωσαν ότι ένιωθαν μοναξιά.
Στη 12ετή διάρκεια της έρευνας σχεδόν 5.000 άτομα διαγνώστηκαν με άνοια και διαπιστώθηκε ότι υπήρχε σημαντική συσχέτιση ανάμεσα στην κοινωνική απομόνωση από συγγενείς και φίλους και στην πιθανότητα άνοιας. Αυτό δεν ίσχυε στον ίδιο βαθμό στην περίπτωση της μοναξιάς, καθώς σε ποσοστό 75% είναι η κατάθλιψη που συνοδεύει τη μοναξιά και μέσω αυτής τη σχέση μοναξιάς-άνοιας.
Άλλωστε, η μοναξιά αποτελεί υποκειμενικό αίσθημα απομόνωσης, ενώ η κοινωνική απομόνωση είναι μια αντικειμενική κατάσταση. Οι κοινωνικά απομονωμένοι βρέθηκαν να έχουν λιγότερη φαιά ουσία στις εγκεφαλικές περιοχές που εμπλέκονται στη μάθηση και στη σκέψη, κάτι που δείχνει ότι η κοινωνική απομόνωση αποτελεί παράγοντα κινδύνου για επερχόμενη άνοια.
Σύμφωνα με τον δρα Τζιανφένγκ Φενγκ, «η κοινωνική απομόνωση αποτελεί σοβαρό αλλά παραγνωρισμένο πρόβλημα δημόσιας υγείας, που συχνά σχετίζεται με τα γηρατειά. Εν μέσω της πανδημίας Covid-19, η κοινωνική απομόνωση, δηλαδή η αποκοπή από τα κοινωνικά δίκτυα, εντάθηκε. Είναι έτσι πιο σημαντικό από ποτέ να εντοπίζουμε τους ανθρώπους που είναι κοινωνικά απομονωμένοι και να τους βοηθάμε να συνδεθούν ξανά με την κοινότητά τους».
Και πρόσθεσε ότι οι άνθρωποι που αναφέρουν υψηλά επίπεδα κοινωνικής απομόνωσης, «έχουν σημαντικές διαφορές στον όγκο του εγκεφάλου τους, που σχετίζεται με τη γνωστική λειτουργία και την άνοια. Δεδομένων αυτών των ευρημάτων της μελέτης μας, η κοινωνική απομόνωση μπορεί να συνιστά πρώιμο δείκτη για αυξημένο κίνδυνο άνοιας».
Πηγή: efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου