Να γραφτεί και η τελευταία πράξη του δράματος...

Τα πράγματα δεν εξελίσσονται καλά για τον ποδοσφαιρικό μας σύλλογο, παρά την αρχικά διαφαινόμενη κάπως πιο αισιόδοξη προοπτική των τελευταίων ημερών, σύλλογος που από απαραίτητος, αναγκαίος και αγαπημένος, τείνει να γίνει αχρείαστος, παρείσακτος και αποδιοπομπαίος! Κανείς δεν ασχολείται, κανείς δεν νοιάζεται, κανείς δεν ενδιαφέρεται. Κρίμα για τους νέους μας, κρίμα για όλους μας, κρίμα για το χωριό μας, που δεν ήμαστε ικανοί και άξιοι να κρατήσουμε ενεργό και ζωντανό, έναν υγιέστατο, οργανωμένο, δυναμικό και για αρκετά ακόμη χρόνια βιώσιμο αθλητικό σύλλογο. Όταν δεν μπορούμε, δεν θέλουμε να διατηρήσουμε και να συντηρήσουμε κάτι χειροπιαστό, δεδομένο και ρεαλιστικό, μην προσδοκάμε και ελπίζουμε στα ανέφικτα και τα ουτοπικά για τον τόπο μας...

Απαιτούμε τα πάντα δικαίως ή αδίκως από άλλους, τα βάζουμε με όλους βγάζοντας την ουρά μας απ' έξω και δεν κάνουμε τα αυτονόητα, τα ελάχιστα που είναι στο χέρι και την ευθύνη μας και δεν αφορά μόνο το σύλλογο αυτό. Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρουμε ή δεν θέλουμε να ξέρουμε τι ακριβώς θέλουμε, τι μας είναι χρήσιμο, θετικό και ωφέλιμο για το σπίτι μας, την γειτονιά μας και το χωριό μας, φανταζόμαστε πράγματα φέρνοντας τα στα μέτρα και τα επιχειρήματά μας, κι έτσι φτιάχνουμε το αφήγημά μας, απόλυτα προσαρμοσμένο στην δική μας ξεχωριστή εικονική πραγματικότητα. Αλλά δυστυχώς έρχεται ο καιρός αργά ή γρήγορα, που η πραγματικότητα μας διαψεύδει, μας «χαστουκίζει», μας τιμωρεί, αλλά και πάλι βρίσκουμε την «εύκολη» διέξοδο, φορτώνοντας χωρίς ενοχές, ευθύνες που δεν πήραμε εμείς σε άλλους, αναθέματα και αδιέξοδα που υπό φυσιολογικές συνθήκες θα έπρεπε να ήταν η αυτοκριτική μας για την δική μας αδιαφορία και αδράνεια, για τις δικές μας λανθασμένες επιλογές και στάσεις, στις πλάτες όλων των άλλων αλλά και των επόμενων γενεών... Μέρα με τη μέρα, χρόνο με τον χρόνο, χάνουμε αναγκαία πράγματα για την λειτουργία και την διαδραστικότητα του συνόλου και δεν μας «καίγεται καρφί», αντιμετωπίζοντας όλες τις απώλειες ως αναγκαίο κακό, ως νομοτελειακή πορεία και εξέλιξη, απαλλάσσοντας τους εαυτούς μας, με «φθηνά» άλλοθι και «βολικές» δικαιολογίες...

Αύριο Κυριακή 12/6 στις 11 το πρωί, η επαναληπτική και τελευταία Γ.Σ., μάλλον μόνο για το τυπικό της υπόθεσης, αφού περισσότερο αυτή θα προσομοιάζει με μια ακόμη απέλπιδα προσπάθεια και απόπειρα εξεύρεσης διοικητικής λύσης, μια ακόμη ευκαιρία συνάντησης και διαβούλευσης, παρά με πραγματική Γ.Σ. με έγκυρα και χειροπιαστά αποτελέσματα, δεδομένου ότι δεν γινόταν να κληθεί έτσι στο άσχετο ούτε δικαστικός (όπως συνέβη και στην πρώτη την προηγούμενη Κυριακή), αφού η υποχρεωτική παρουσία του πρωτίστως θα προϋπέθετε κι ένα 9μελές σχήμα σχεδόν ολοκληρωμένο, προετοιμασμένο και συνειδητοποιημένο και μια διαδικασία δρομολογημένη, αλλά επίσης θα επιβάρυνε τον σύλλογο ασκόπως και χωρίς αποτέλεσμα μ' ένα αρκετά σημαντικό οικονομικό κόστος που δεν διαθέτει. Όπως προειδοποίησα σε όλους τους τόνους και σε κάθε ευκαιρία όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα από την λήξη της αγωνιστικής περιόδου μέχρι και σήμερα (δύο σχεδόν μήνες μεσολάβησαν), χωρίς να υπάρχει καμία πρότερη ουσιαστική και οργανωμένη διαβούλευση και διεργασία, δεν θα μπορούσε να γίνει ποτέ ούτε μια «κανονική» Γ.Σ., ούτε φυσικά που είναι και το βασικό ζητούμενο, θα προέκυπτε κάποιο βιώσιμο και σοβαρό διοικητικό σχήμα.

Στις προσπάθειες, προσεγγίσεις και επαφές που προηγήθηκαν αυτό το δίμηνο, κάποιοι έδειξαν ειλικρινές και πραγματικό ενδιαφέρον (δυστυχώς ελάχιστοι), κάποιοι μόνο φιλολογικό, κάποιοι εντελώς υποκριτικό και ιδιοτελές, ενώ το πιο τραγικό, αρκετοί αν και είχαν φυσιολογικά άμεσο ή έμμεσο συμφέρον, γύρισαν αδιάφορα την «πλάτη», επικαλούμενοι διάφορες αστείες και έωλες δικαιολογίες, με γελοία επιχειρήματα και κοντόφθαλμες λογικές που δεν πείθουν κανέναν. Προτιμούν να τα ρίξουν όλα αόριστα στην τύχη, παρά να την αναλάβουν με σχετική ευκολία οι ίδιοι. Θα παραστώ αύριο στην Γ.Σ. όπως οφείλω στον εαυτό μου, στα παιδιά και τον σύλλογο ως ένα απλό μέλος και τίποτα περισσότερο, μη αναλαμβάνοντας όμως καμία περαιτέρω πρωτοβουλία, κι αποσύροντας με θλίψη, πίκρα και απογοήτευση την διαθεσιμότητα και το ενδιαφέρον μου. Δεν πιστεύω σε θαύματα, αλλά αν κάποιοι πιστεύουν θα είμαι εκεί να τους στηρίξω.