Το «θεϊκό» σημάδι στάλθηκε, ήρθε, πέρασε, αλλά προς το παρόν δεν ακούμπησε...

Ακόμη μία Γενική Συνέλευση απέβη εντελώς άκαρπη, σε μια απόπειρα παρουσίας και προσέγγισης νέων προσώπων, που όπως είχαμε ενημερωθεί, είχαν ειδοποιηθεί και υπήρχε μια κάποια διάθεση να παραστούν, να ενημερωθούν και να συζητήσουν την πιθανότητα σύνθεσης και δημιουργίας νέας διοίκησης. Αυτό δεν κατέστη δυνατό, αφού μόνο το 33,3% αυτών, των οποίων και ήταν ήδη γνωστή από μέρες η διαθεσιμότητά τους, δήλωσε με φυσική παρουσία παρόν. Τρεις, ο... γνωστός τέταρτος πάλι και εκτάκτως ο Αζόρ! Αλλά ας το δούμε λίγο πιο ελαφριά, γιατί αλλιώς θα μας πιάσει κατάθλιψη με την κατάντια μας...  

Και μιας κι έγινε κουβέντα για πίστη σε κάποιο «θαύμα» σε προηγούμενη ανάρτηση, και για να συμβεί αυτό είναι απαραίτητη η «θεϊκή παρέμβαση» (αλλιώς τι «θαύμα» θα ήταν εδώ που τα λέμε), αυτή η «θεϊκή παρέμβαση» μάλλον έγινε... κι έκανε ξαφνικά την «εμφάνισή» της, περίπου στο δεκάλεπτο της αναμονής (μήπως και σκάσει μύτη κανένας και κάνουμε «χωριό»), από την διασταύρωση των οδών Ταβουλάρη και Μακεδονομάχων, περίπου 40-50 μέτρα από το δημαρχιακό μέγαρο όπου είχε προγραμματιστεί η Γενική Συνέλευση...

Ένα μαύρο σύγχρονο λεωφορείο με φιμέ τζάμια, που ακόμη και εξ επαφής δεν σου επέτρεπαν να διακρίνεις ούτε τα σχήματα ανθρώπων ή προσώπων εσωτερικά, πέρασε με πολύ χαμηλή ταχύτητα δίπλα από το δημαρχιακό μέγαρο διασχίζοντας την Μακεδομάχων με κατεύθυνση την Μεγάλου Αλεξάνδρου... 

Αρχικά οι πιο «παλιοί» από τους ελάχιστους και σήμερα παρόντες, υπέθεσαν λόγω της ανατολικής προέλευσης του οχήματος, ότι πρόκειται για «μαζική αποστολή διάσωσης» του συλλόγου, για κάποια διοικητική «χείρα βοηθείας», από τις ιστορικές κι άλλοτε κραταιές ομάδες της Μαύρης Χαράδρας και του Ολύμπου, αλλά στην πολύ «λογική» σκέψη ότι η κάθε ομάδα θα διέθετε το δικό της επανδρωμένο λεωφορείο για τόσο ιερό σκοπό, η εκδοχή εγκαταλείφθηκε χωρίς δεύτερη κουβέντα. 

Άλλοι πάλι, οι πιο «ψαγμένοι» και «πονηροί», λόγω της οδού και της πολύ κοντινής ημερομηνίας, αποπειράθηκαν να το συνδέσουν με κάποιους ίσως ξεχασμένους από το «παλλαϊκό» συλλαλητήριο της 6ης Ιουνίου του 2018 στην Πλατεία της Πέλλας, που πίστεψαν ότι εκείνα θα συνεχιστούν και ίσως με μεγαλύτερη ένταση και τα επόμενα χρόνια, μέχρι να νικήσουμε τους άλλους, τους ακατανόμαστους που τους δώσαμε γλώσσα, εθνότητα και όνομα, που τόσα χρόνια τα διατηρούσαμε σαν όσια και ιερά και τα κρατούσαμε πολύ καλά φυλαγμένα και δεν τα δίναμε με τίποτα, αλλά αφού δεν υπήρχαν σημαίες, πανό, ταμπούρλα και εμβατήρια, κι αυτή η εκδοχή πήγε γρήγορα περίπατο ως πολύ τραβηγμένη... 

Αυτή που απέμεινε ως η πιο «βάσιμη» εκδοχή και τα «σημάδια» συνηγόρησαν περισσότερο σ' αυτή, ήταν αυτών που είχαν κάποια στενή η μακρινή σχέση με τα «απόκοσμα» και τα «θεία», που το συνέδεσαν με κάποιο «θαύμα» και προσπάθησαν να ερμηνεύσουν τόσο την ιδιαίτερη και μυστικοπαθή εμφάνιση του λεωφορείου, όσο και τα αναγραφόμενα «άγια» ονόματα εξωτερικά στο πίσω τζάμι της γαλαρίας... Παναγιά Παραμυθία και Άγιος Εφραίμ! Αφού έγινε μεγάλη προσπάθεια να δοθεί εξήγηση και ερμηνεία στα «σημάδια», αυτό δεν κατέστη δυνατό, λόγω έλλειψης βασικών θρησκευτικών γνώσεων των παρισταμένων θεωρητικά πιο «πιστών». Κι επειδή η τεχνολογία πλέον «προσφέρει» και γνώσεις, ψάχνοντας, βρήκα τι «συμβολίζουν» και τι «προστατεύουν» τα δύο «άγια» ονόματα και το... λεωφορείο. Για το λεωφορείο λένε ότι είναι προάγγελος για γεγονότα και αλλαγές που θα έρθουν στη ζωή μας. Μακάρι... Αισιόδοξο ακούγεται, αν το δεις αυτό εκ πρώτης όψεως κι από την θετική ματιά των αλλαγών... Για τα «άγια» ονόματα τώρα, «θαυματουργές» οι επεμβάσεις και των δύο, «θαυματουργές» και οι εικόνες τους λέει η θρησκεία μας. Έστω κι αν μέχρι στιγμής τα «θαύματα» που ελπίζαμε δεν τα είδαμε... Η Παναγία Παραμυθία δηλαδή Παρηγορήτρια, «ξεκουράζει, αναπαύει, γαληνεύει και παρηγορεί τη ψυχή του ανθρώπου», είναι πράγματα που τα είχαμε και ανάγκη με όσα δύσκολα περάσαμε την περσινή περίοδο και περνάμε μέχρι σήμερα. Ο Άγιος Εφραίμ, ο Προστάτης και Θαυματουργός, ο Άγιος της προσευχής, «απαλύνει τον πόνο», που κι αυτό θεωρείται αναγκαίο με όσα τραβάμε και περνάμε το τελευταίο διάστημα... Ας ελπίσουμε το «θαύμα» να συμβεί τις αμέσως επόμενες ημέρες και στην τελευταία εβδομαδιαία διορία που δίνουμε στην εξεύρεση σοβαρής διοικητικής λύσης, κι ας τα βρουν μετά οι «άγιοι» μεταξύ τους για το ποιος το έκανε ή ποιος έβαλε περισσότερη από τη «θεία» δύναμή του για να συμβεί.

Μια εβδομάδα ακόμη λοιπόν διαβουλεύσεων, διεργασιών και επαφών μήπως προκύψει κάποιο ενδιαφέρον και 5-6 διαθεσιμότητες. Την αξίζει αυτή την τελευταία ευκαιρία και με το παραπάνω ο Π.Α.Σ. Μ.Α. Αλέξανδρος!