Από την παρουσίαση της ποιητικής συλλογής "Βίος Ανέφελος, Βίος Ανώφελος" του Λάζαρου Γκέτσιου

Πριν μια βδομάδα είχα την τιμή να παραβρεθώ ύστερα από προσωπική του πρόσκληση, στον πολύ φιλικό χώρο και για πολιτιστικές δράσεις του Cafe Prestige στα Γιαννιτσά, με την ιδιότητα πρωτευόντως του καλού φίλου και δευτερευόντως του στενού συγγενή, στην παρουσίαση της πρώτης ποιητικής του συλλογής "Βίος Ανέφελος, Βίος Ανώφελος", του πολυτάλαντου και πολυσχιδoύς καλλιτεχνικά, Λάζαρου Γκέτσιου. 

Στην παρουσίαση όλα ήταν τέλεια στα δικά μου μάτια, και κάθε σχόλιο μου ως σχετικά αδαή με το αντικείμενο, περιττεύει. Άλλωστε το έχει κάνει απόλυτα επιτυχημένα για δουλειές άλλων, είναι βέβαιο δεν θα «αδικούσε» ποτέ τον εαυτό του σ' αυτό το κομμάτι... Η μεγάλη μου έκπληξη όμως είχε να κάνει λίγο νωρίτερα, όταν δέχθηκα την πρόσκληση γι' αυτή την παρουσίαση. Όχι ότι δεν περίμενα ο Λάζαρος «να γράψει», αυτό το θεωρούσα δεδομένο με όλη του την πορεία ως στιχουργού, αλλά και γενικότερα γνωρίζοντας τις ανησυχίες και την επιμονή του να αποτυπώνει και να εκφράζει λογοτεχνικά, ποιητικά ή μουσικά με κάθε πρόσφορο τρόπο, ότι θεωρούσε ιδιαίτερα ενδιαφέρον και σημαντικό, πρώτα απ' όλα προσωπικά για τον εαυτό του, κι έπειτα για το «κοινό» που προφανώς ως καλλιτέχνης, «σεμνά και ταπεινά» όπως ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία, το ήθος και τον χαρακτήρα του, θα απευθυνόταν... 

Η πολύ ευχάριστη έκπληξη μου λοιπόν είχε να κάνει, όταν έλαβα την πρόσκληση για την παρουσίαση της πρώτης ποιητικής του συλλογής, που την κοιτούσα και την παρατηρούσα σε κάθε της λεπτομέρεια έκθαμβος και συγκινημένος, ως μια διαχρονική δικαίωση αυτού του ανθρώπου, ως ένα «θείο δώρο», που η ζωή, που όπως λέει κατά κάποιον τρόπο στην αφιέρωσή του μέσα στο βιβλίο και ο ίδιος "πήρε πίσω μετά την δύσκολη περιπέτεια με τον Covid-19", του το χρωστούσε! Πήρε «σάρκα και οστά», δημόσια υπόσταση, κι άρχισε το ατέλειωτο ταξίδι στον χρόνο, ένα έργο, μια αγαπημένη πνευματική ανησυχία και δουλειά ενός νέου και πολυτάλαντου ανθρώπου, κι αυτό από μόνο του είναι ένα επίτευγμα, ένα μεγαλείο! Φυσικά με την βοήθεια και την στήριξη, όπως αναγνωρίζει και ο ίδιος με την φυσική του ειλικρίνεια, αγαπημένων προσώπων που πίστεψαν και πιστεύουν σ' αυτόν...

Συγχαρητήρια Λάζαρε, καλοτάξιδο το νέο σου πνευματικό «δημιούργημα», είμαι σίγουρος ότι θα το αγαπήσουν όσοι θα έχουν την τύχη να το διαβάσουν, θα βρουν όλοι οι αναγνώστες του, άλλος περισσότερο, κι άλλος λιγότερο, μικρά ή μεγάλα κομμάτια από το «παζλ» του εαυτού, της σκέψης και της ζωής τους μέσα...  

Πλάνα από την παρουσίαση της ποιητικής συλλογής, με τον φωτογραφικό φακό του Δημήτρη Μυλωνά.