«Ναυάγιο» η πρώτη συνάντηση, «μουράγιο» ο... αποχαιρετιστήριος φιλικός αγώνας

Όχι ότι υπήρχε καμιά βάσιμη αισιοδοξία ότι θα προέκυπτε καμιά σοβαρή συνάντηση-συζήτηση για το παρόν και το μέλλον του ποδοσφαιρικού συλλόγου, αλλά όταν αυτή όλοι γνωρίζουν ότι δεν θα είναι επ' ουδενί δεσμευτική, ούτε πρόκειται να παράξει κάτι νομοτελειακό, «συμβολαιογραφικό» και απαραβίαστο. Κι όταν μάλιστα χαρακτηρίζεται εκ των προτέρων «καφενειακή», για να μην τρομάξει κανείς στην ιδέα ότι η παρουσία του θα θεωρηθεί συναίνεση ή εμπλοκή του σε μια νέα διοίκηση, ελπίζεις να συναντήσεις τουλάχιστον 4-5 ανθρώπους που έχουν περάσει και προσφέρει διαχρονικά διοικητικά και σε πολύ δύσκολες περιόδους στον σύλλογο, να δεις 4-5 γονείς ή κηδεμόνες νεαρών που ήδη αγωνίζονται, κι άλλους τόσους παιδιών που έρχονται σήμερα-αύριο από πίσω και προφανώς θα ψάξουν να βρουν μια ποδοσφαιρική «στέγη» αργά ή γρήγορα να κάνουν ερασιτεχνικά με τους φίλους, τους γνωστούς και την παρέα τους χωρίς ταλαιπωρία και περιττά έξοδα το αγαπημένο χόμπι τους ή ακόμη και να αναζητήσουν την επαγγελματική ποδοσφαιρικά εξέλιξή τους αν έχουν το ταλέντο, τις δυνατότητες και τις ευκαιρίες, κοντά σε όλους αυτούς και κάποιοι ενδιαφερόμενοι φίλοι, φίλαθλοι ή ακόμη και κάποιοι ελαφρώς πιο ευαισθητοποιημένοι παλαίμαχοι, δείχνοντας όλοι τους ένα μικρό έστω ενδιαφέρον, καταθέτοντας την θετική, την ουδέτερη ή την αρνητική τους άποψη. Με τη μία ή την άλλη «ιδιότητα», ο ελάχιστος αριθμός των ανθρώπων που μπορούν να συγκεντρωθούν, όχι μόνο υπερκαλύπτει την λειψανδρία, τις ανάγκες και τις φιλοδοξίες ενός συλλόγου, αλλά δίνουν μια άλλη δυναμική και μια χρόνια απροβλημάτιστη βιωσιμότητα. Έτσι απλά υπομένεις σκεπτόμενος ότι δεν μπορεί να είσαι ο μοναδικός που το βλέπεις έτσι, δεν μπορεί να μην διακρίνεις τις όποιες «σκοτεινές» πλευρές του που οι άλλοι προφανώς διακρίνουν αποφεύγοντάς το επιμελώς, κι ελπίζεις απλά ίσως στην επόμενη, μήπως τελικά μια πάλι κακή συγκυρία το έφερε έτσι και δεν μας «έκατσε» μια τέτοια συνάντηση... 

Δυστυχώς δεν κουνήθηκε «φύλλο» ούτε αυτή τη φορά, δεν αφιερώθηκε καθόλου χρόνος από κανέναν, ούτε λεπτό, ούτε δευτερόλεπτο... Ούτε στιγμή δεν «σπαταλήθηκε» για μια έστω απέλπιδα προσπάθεια μήπως σωθεί τελικά αυτό που φαίνεται με πιο ξεκάθαρο και με αρκετά μεγάλο χρονικό ορίζοντα, τόσο πολύ υγιές και εύκολα σχετικά βιώσιμο, που μόνο θετικά όσο κυνικά, αδιάφορα και απαξιωτικά κι αν το βλέπεις έχει να προσφέρει στην μικρή μας τοπική κοινωνία, άμεσα στην δημόσια υγεία και τον αθλητισμό της, έμμεσα στην κοινωνία και τον πολιτισμό της με τις ανάλογες δράσεις και πρωτοβουλίες που λογικά έχουν ρόλο να αναλαμβάνει κάθε σύλλογος και φυσικά οριζόντια που είναι και η βασική στόχευση, τις καλύτερες υπηρεσίες και επιλογές στα παιδιά, τους εφήβους και τους νέους της!Και δεν είναι λίγοι σας διαβεβαιώνω... Και το «οξύμωρο», το «παράπονο», ένας άλλος σύλλογος σχεδόν με βίο παράλληλο με τον ποδοσφαιρικό ο πολιτιστικός, λίγα μόλις μέτρα πιο πέρα, επαναλάμβανε με τους ανθρώπους του για 25η χρονιά, μια δράση με εντελώς διαφορετικό χαρακτήρα και νόημα, αλλά με μεγάλη επιτυχία για ακόμη μία φορά και την τοπική κοινωνία να ανταποκρίνεται και να στηρίζει είτε ενεργά, είτε συμβολικά...

Κι ότι γκρεμίζεται, πολύ δύσκολα ξαναχτίζεται, όλοι το αντιλαμβάνονται αυτό... Αυτό που δεν δείχνουν να αντιλαμβάνονται όμως γιατί προφανώς δεν το γνωρίζουν, είναι ότι με τις σημερινές αλλά και τις αυριανές συνθήκες όπως αυτές έχουν διαμορφωθεί και εξελίσσονται και στον ερασιτεχνικό αθλητισμό και στους ερασιτεχνικούς συλλόγους, πόσο μάλλον τους ποδοσφαιρικούς, με όλα τα γραφειοκρατικά που έχουν προκύψει με τις προϋποθέσεις, τις απαιτήσεις και την κείμενη νομοθεσία που τους καθιστούν λίγο-πολύ μικρές και απαιτητικές «επιχειρήσεις» και με την υπαρκτή και δεδομένη αδυναμία πολλών χωριών της επικράτειας να διαθέτουν ικανό αριθμό παιδιών, εφήβων και νέων για να τους στελεχώσουν, η επανίδρυση και επαναλειτουργία ενός ποδοσφαιρικού συλλόγου μετά από μια μικρή ή μεγάλη διακοπή λειτουργίας του, μάλλον καθίσταται σε  μικρά χωριά σχεδόν αδύνατη. Κι αν ακόμη συμβεί, αυτό θα προϋποθέτει πολλαπλάσιο και ανυπολόγιστο οικονομικό κόστος τόσο γραφειοκρατικά, όσο και αγωνιστικά αλλά και πολλαπλάσιο αριθμητικά ανθρώπινο δυναμικό και δεν θα είναι υπόθεση, πρωτοβουλία ή απόφαση μόνο λίγων ανθρώπων όπως συνέβαινε μέχρι χθες, κι όπως σχετικά εύκολα μπορεί να συμβεί στην παρούσα φάση, μ' έναν ενεργό, καθ' όλα οργανωμένο και ενήμερο γραφειοκρατικά σχεδόν σε κάθε τομέα σύλλογο! Τα «πέτρινα χρόνια» της προηγούμενης τραυματικής εμπειρίας της μικρής σχετικά χρονικά αναστολής λειτουργίας του συλλόγου πριν περίπου μια 20ετία, θα μοιάζουν μια πολύ μικρή αναμνηστικά κακή παρένθεση μέσα στην «αιωνιότητα» του συλλόγου, μπροστά σ' αυτό το καταστροφικό που έρχεται, αν συμβεί σήμερα το «μοιραίο»... Την επόμενη Κυριακή 15/5 η δεύτερη ευκαιρία συνάντησης, στον ίδιο τόπο, την ίδια περίπου ώρα.

Φιλικός Αγώνας: Π.Α.Σ. Μ.Α. Πέλλας - Κεραυνός Μεσιανού (4-1)4-4

Είναι πολύ καλό και πλούσιο παραγωγικά φιλικό αγώνα είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν, οι λιγοστοί φίλαθλοι που βρέθηκαν στο γήπεδο της Πέλλας. Πολύ καλός ρυθμός, με ωραίες ομαδικές και ατομικές ενέργειες και αρκετό θέαμα κατά διαστήματα, με πολλές ευκαιρίες, δοκάρια και γκολ, είναι είναι ότι μπορεί να ζητήσει κανείς από ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι και ευτυχής συγκυρία και λόγω εποχής που το απολαύσαμε χθες. Από ένα ημίχρονο οι δύο ομάδες, με τους γηπεδούχους στο πρώτο να κυριαρχούν και να δικαιούνται ακόμη περισσότερα τέρματα (4-1) και τους φιλοξενούμενους στο δεύτερο να παίρνουν τα ηνία και όχι μόνο να ισοφαρίζουν (4-4), αλλά να δικαιούνται ακόμη και την ολική ανατροπή! Σκόραραν για την Πέλλα οι Παναγιωτέλης (2), Μήτκας και Μακρίδης, ενώ για το Μεσιανό που φέτος θα αγωνίζεται άξια και δικαιωματικά στην Α' Ερασιτεχνική, οι Κοσκινόπουλος (2), Πανταζίδης Α., Σεραφειμίδης. Τρία τα φετινά φιλικά ανάμεσα στις δύο ομάδες, με απολογισμό δύο ισοπαλίες και μια νίκη για τους φιλοξενούμενους να καταγράφονται στα αποτελέσματα.

Απίστευτη και πολύ ευχάριστη η προσέλευση, παρουσία και συμμετοχή των ποδοσφαιριστών μετά από έναν μήνα σχεδόν πλήρους αγωνιστικής αδράνειας, σε μια «κανονική» όμως εποχή που το ποδόσφαιρο θα έπρεπε να παίζεται στην μεσογειακή χώρα μας τουλάχιστον στα ερασιτεχνικά και όχι μέσα στην «λασπουριά» και τις παγωνιές στο καταχείμωνο...

Για την Πέλλα αγωνίστηκαν οι Βασιλάς, Σαββουλίδης, Γουργούνης, Πιτσάρης, Αλμπάνης, Καμπούρης, Τζιότζιος, Κούμπους, Μήτκας, Παναγιωτέλης, Μακρίδης, Μπρατσούδης Χ., Κωνσταντινίδης, Ζηματίκας, Ηλιάδης, Γιαλατζής Α., Νινιατσούδης Γ., Αλευρούδης Μ.. Παρόντες στον πάγκο χωρίς χρόνο συμμετοχής οι Λαμπρούδης, Μπουράκης, Στάγκος και Κατσαμακτσής, ενώ απουσίαζαν για διάφορους λόγους Βογιατζής, Πλιόγκας, Καραμούζας, Καρκαμάνης, Γιαλατζής Π. και Βουδούρης.