Σχεδόν σε όλα τα πράγματα στη ζωή η βιτρίνα είναι εκείνη που προσελκύει περισσότερο. Όμως, αν το εσωτερικό περιεχόμενο είναι μέτριο ή αν έχει μπόλικη σκαρταδούρα, η απογοήτευση θα επικρατήσει, το όποιο ενδιαφέρον θα ατονήσει, και στο τέλος θα χαθεί «πελατεία»... Στην Αγγλία διαχρονικά αντιμετωπίζουν το ποδόσφαιρο ως μία πολύ σοβαρή υπόθεση. Έτσι, δεν εστιάζουν μόνο στο τι λαμβάνει χώρα πάνω στα γρασίδια, αλλά μεριμνούν να επιτυγχάνεται και στα γύρω γύρω η μέγιστη δυνατή αποδοτικότητα. Στα συμπληρωματικά εκείνα στοιχεία, δηλαδή, που πρέπει να πληρούν κάποια στάνταρντς για να είναι προσηλωμένα τα διάφορα αγωνιστικά τμήματα στις ποδοσφαιρικές τους υποχρεώσεις και μόνο. Από τις γηπεδικές εγκαταστάσεις και τους χορηγούς έως την παραμικρή υλικοτεχνική ή ακόμα και ψυχολογικής υφής λεπτομέρεια...
Για κάθε αγγλική πόλη που έχει ομάδα στη συγκεκριμένη κατηγορία, αυτή η συνθήκη αποτελεί ένα αξιοσημείωτο σήμα κατατεθέν της: προβεβλημένο κομμάτι του εμπορικού σήματος, αλλά και του ευρύτερου εκτοπίσματος της κάθε αντίστοιχης περιοχής. Ακόμα και όταν αγωνίζονται παραπάνω ομάδες από την ίδια πόλη, η κάθε μία αντιπροσωπεύει ένα αναπόσπαστο μέρος, και οι δύο (ή και παραπάνω) μαζί το σύνολο της πολιτισμικής εντροπίας που αναδύεται. Εξάλλου, αν δεν δώσεις τέτοια χαρακτηριστικά στην ποδοσφαιρική παρουσία ενός club, υποθηκεύεις εξαρχής την όποια προσπάθεια για ευρύτερη λειτουργικότητα. Κατάσταση που θα οδηγήσει αργά ή γρήγορα σε ευρύτερες φθοροποιές διαδρομές...
Στην αγγλική Championship η λέξη κλειδί είναι το κίνητρο. Οι επίσημοι θεσμικοί ηγήτορες του αγγλικού επαγγελματικού ποδοσφαίρου συνειδητοποιούν με μεγάλη ακρίβεια την αξία του κινήτρου και φροντίζουν να παρέχουν αρκετά δέλεαρ στις ομάδες που συμμετέχουν στον προθάλαμο της θαυμαστής Premier League. Στο πλαίσιο αυτό δίνονται φερ' ειπείν πολλά χρήματα σε αυτούς που ανεβαίνουν από τη διαδικασία των play offs, ενώ βάζουν κάθε χρόνο στη διεκδίκηση της ανόδου έξι ομάδες. Οι δύο πρώτες προβιβάζονται απ' ευθείας, ενώ οι τέσσερις επόμενες διεκδικούν σε μία διαδικασία-γιορτή, μία θέση... Με τον τελικό να λαμβάνει χώρα στον ύψιστο ναό του αγγλικού football, το διάσημο Wembley Stadium. Αν δει κάποιος στο you tube φάσεις και γκολ από αγώνες που έκριναν την άνοδο στα play offs σε προηγούμενα έτη, το μόνο σίγουρο -αν σέβεται και θέλει να «ανατροφοδοτήσει» την ποδοσφαιρική του αξιοσύνη- είναι να αναρωτηθεί πότε θα ξεκινήσει η συγκεκριμένη διαδικασία στο τέλος και της φετινής αγωνιστικής περιόδου...
Τη στιγμή που γράφεται αυτό το κείμενο ο έκτος στη βαθμολογία της φετινής Championship, ο τελευταίος δηλαδή που δικαιούται συμμετοχή στα play offs, η Μίντλεσμπρο, έχει 55 βαθμούς. Μπορεί, όμως, να ισχυριστεί κάποιος πως είναι τελειωμένη υπόθεση η έκτη θέση για τη... δωδέκατη... Πρέστον, που έχει μόλις πέντε βαθμούς λιγότερους (αν και έχει δώσει πιο πολλούς αγώνες); Είτε περισσότερο, είτε λιγότερο, με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, αρχές Μαρτίου του 2022, και στην υπόθεση «άνοδος στην Premier League» εμπλέκονται δώδεκα ομάδες... Μην προσθέσουμε κιόλας άλλες δύο, τη Γουέστ Μπρόμιτς Άλμπιον των 49 βαθμών και τη Μπλάκπουλ των 48 βαθμών... Yπερβολές; Άμα το δεις επιφανειακά, μάλλον. Άμα, όμως, έχεις πάρει πρέφα τι εστί Championship, κοιτάς τη βαθμολογία και λίγο πιο κάτω. Έστω και για «τυπικούς» λόγους...
Τι είναι, όμως, αυτό που διακρίνει το συγκεκριμένο πρωτάθλημα όσον αφορά στα αγωνιστικά του δρώμενα; Τα βασικά στοιχεία, που διαπιστώνουν πολύ εύκολα όσοι παρακολουθήσουν έστω και λίγους αγώνες, είναι η μαχητικότητα και η διαρκής απόπειρα για διατήρηση ενός σχετικά υψηλού ρυθμού στις εντάσεις των τρεξιμάτων. Σε αυτά τα διακριτά στοιχεία, ίσως να κρύβεται και η αιτία -πέρα από τη σωστή νοοτροπία των μικρότερων ομάδων σε παρεμφερείς περιπτώσεις- για τις παραδοσιακά συχνές εκπλήξεις στο Κύπελλο Αγγλίας. Η τεχνική ποιότητα των ποδοσφαιριστών των ομάδων της Championship δεν σαγηνεύει τελείως, αλλά δεν πλήττεις, ούτε και τη στερείσαι. Ακόμα και εκεί που όλα δείχνουν ράθυμα, μπορεί να λάβει χώρα μία ποδοσφαιρική στιγμή-ενέργεια-έμπνευση απαράμιλλης ομορφιάς και να αφήσει άναυδους τους πάντες. Στο γενικό πλαίσιο, δεν είναι μόνο η συσσώρευση «ιστορικού πλούτου» και εμπειριών από την πρώτη κατηγορία που διακατέχει τις περισσότερες ομάδες της δεύτερης στην ιεραρχία κατηγορίας, που «κάνει μπαμ». Είναι η αυτοτέλειά της, η ποσοτική και ποιοτική αυτάρκειά της σε εύρος από τομείς, που την κάνουν ξεχωριστή και αγαπητή σε ένα σημαντικό αριθμό ποδοσφαιρόφιλων σε όλη τη Γη...
Η Lady Hope τόλμησε να κάνει για (πολύ) λίγο τις συγκρίσεις με την εγχώρια αντίστοιχη κατηγορία, τη Super League 2. Εκεί ο πασίγνωστος κυβερνητικός «δερβέναγας» του ελληνικού αθλητικού μικρόκοσμου κ. Λευτέρης Αυγενάκης έχει μαζέψει φέτος σχεδόν όλες τις ομάδες που παίζουν ποδόσφαιρο στην Ελλάδα και έχουν τα χρήματα να κάνουν ταξίδια για συνεχόμενους μήνες... Σύνολο 34 ομάδες... Παρόλα αυτά θα ανέβει απ΄ευθείας στη Super League 1 μονάχα μία και θα παίξει μπαράζ ανόδου άλλη μία... Ο μόνος τρόπος για να διατηρηθεί το ενδιαφέρον είναι -το σχεδόν άπιαστο ενδεχόμενο...- να μπορούν οι περισσότερες ομάδες να έχουν μέχρι τέλους αγωνιστικούς στόχους, αλλιώς ανοίγουν οι πύλες για διάφορα παρασιτικά φαινόμενα. Αλλά, σε ένα κείμενο για το αγγλικό ποδόσφαιρο, δεν «χωράει» -ούτε καν με το σταγονόμετρο...- η σημερινή ποδοσφαιρική Ελλάδα. Πολλοί λατρεύουν στα μέρη μας την αγγλική μενταλιτέ στο συγκεκριμένο άθλημα, αλλά ελάχιστοι παλεύουν πραγματικά για να «μπολιάσουν» λίγη αγγλική τεχνοτροπία στο ποδόσφαιρό μας.
Κώστας Μαρούντας
Πηγή: efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου