Η λογική αλληλουχία του παραλόγου που καταλήγει στο ότι όλα είναι «μπουζούκι», εξηγεί γλαφυρά την πηχτή ανοησία που παιρνιέται για μοναδική εξυπνάδα, πλην όμως αυτή τη φορά τα πράγματα είναι πολύ πιο σοβαρά.
Η απόφαση που πάει από χέρι σε χέρι στις χώρες της Ευρώπης των «αξιών» και θέλει να βυθίζεται στη σιωπή και την αφάνεια ό,τι προέρχεται από τον ρώσικο πολιτισμό δεν είναι μόνο αφόρητα γελοία, δεν είναι μόνο σοκαριστικά βλακώδης.
Δεν πρόκειται για αστόχαστες κινήσεις που λαμβάνονται υπό το κράτος έκτακτων συνθηκών.
Εδώ μιλάμε για κάτι χειρότερο. Μιλάμε για την επίθεση σε ό,τι πιο ευγενικό έχει παράξει ο άνθρωπος, δηλαδή ο λόγος και η σκέψη που μετουσιώνονται σε έργο τέχνης και μάλιστα επίθεση με όρους φυλής και καταγωγής! Το γεγονός ότι αυτή η επίθεση δεν εκδηλώνεται καίγοντας βιβλία, όπως οι Ναζί το 1933 μπροστά από το κτίριο της Οπερας του Βερολίνου ή με τα τσεκούρια των Ταλιμπάν, σημαίνει απλώς ότι οι κύριοι και κυρίες της Ευρώπης του ευρωπαϊκού κεκτημένου, μας οδηγούν πιο αργά και μεθοδικά στη φρίκη.
Θα ήταν αφελές να μην βλέπουμε ότι η απαράδεκτη εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία ήταν εκείνη ακριβώς η αφορμή που αναζητούσε ο δυτικός «πολιτισμός», δηλαδή κυβερνήσεις, πολιτικοί, επιχειρηματίες, παράσιτα των χρηματιστηρίων και των funds, επενδυτές, τράπεζες και ευυπόληπτοι απατεώνες ώστε να εφαρμόζουν την ακραία αυταρχική ατζέντα τους στους λαούς.
Η εισβολή του Πούτιν – και ανεξάρτητα από το τί θέση παίρνει καθένας σε αυτό – ήταν και θα εξακολουθεί να είναι το βολικό άλλοθι για τον πόλεμο, τον εκφασισμό και τον απόλυτο έλεγχο του δημόσιου και ιδιωτικού βίου που επεδίωκαν και που τελικά τους προσφέρθηκε στο πιάτο.
Και για να επιστρέψουμε στον Πολιτισμό…
Οι ηγέτες και γενικότερα όσοι κινούν τα νήματα της Ευρώπης των Αξιών είναι τραγικά ανάξιοι και μικροί μπροστά στο πραγματικό μέγεθος ακόμα και του πιο μικρού αντικειμένου, της πιο μικρής λέξης, της πιο σύντομης μελωδίας που έχει δημιουργήσει ο άνθρωπος. Αλλά όχι αθώοι…
Γνωρίζουν ότι ο πολιτισμός είναι γέφυρα ειρήνης και συνεννόησης μεταξύ των λαών.
Αυτή η ακριβώς τη γέφυρα θέλουν να ανατινάξουν.
Αν, κύριοι, θέλετε να κάνετε τους πολιτισμένους και ειρηνιστές (που δεν είστε ούτε το ένα ούτε το άλλο), βάλτε Τσαϊκόφσκι να ακούγεται από τα μεγάφωνα από άκρη σε άκρη της Ευρώπης… Αλλά δεν μπορείτε να το κάνετε.
Και δεν μπορείτε διότι το μέγεθος της ψυχής είναι ανάλογο του σθένους με το οποίο κανείς αγωνίζεται για τον Ανθρωπο. Εσείς τέτοια χαρακτηριστικά δεν διαθέτετε.
Και γι’ αυτό ουδέποτε πρόκειται να συλλάβετε ποια είναι εκείνη η κινητοποιός δύναμη που κάνει κάποιον να γράφει μία μεγαλειώδη, αριστουργηματική συμφωνία κάτω από τα κανόνια του πολέμου, όπως έκανε ο Σοστακόβιτς γράφοντας την 7η Συμφωνία, η αλλιώς τη Συμφωνία του Λένινγκραντ και τί μπορεί να κάνει έναν λαό, που πολιορκείται, αντιστέκεται και πεθαίνει να ακούει από μεγάφωνα μιας πολιορκημένης πόλης, έναν ύμνο στη ζωή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου