Στο έσχατο αποκούμπι του αφηγήματος περί πολιτικής δίωξης και σκευωρίας επιχείρησαν να προσφύγουν, εντός της δικαστικής αίθουσας του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών, οι κατηγορούμενοι για το Ταμείο Αλληλοβοήθειας του υπουργείου Πολιτισμού, δηλαδή ο πρώην διευθυντής του Ταμείου Γιώργος Βλαντής, ο πρώην πρόεδρος Ιωάννης Τσακοπιάκος και τέσσερα μέλη τού τότε Δ.Σ..
Κατά τη χθεσινή συνεδρίαση του δικαστηρίου η προσπάθεια να αναδειχθεί η δήθεν σκευωρία ήταν εντονότερη και αυτό επειδή δεν υπήρχε άλλος τρόπος να αντικρουστεί η κατάθεση του πρώην υφυπουργού Πολιτισμού και Αθλητισμού του ΣΥΡΙΖΑ, Κώστα Στρατή, που ήταν αρμόδιος για το Ταμείο την περίοδο που αποκαλύφθηκε η διάπραξη κακουργημάτων.
Μέσα από τη λεπτομερέστατη κατάθεση του Κώστα Στρατή, η οποία απέδειξε ποιοι και γιατί είχαν συμφέρον να εξαφανίσουν τα βιβλία πρωτοκόλλου των ετών 2015-2016-2017και τα πρακτικά των αποφάσεων του Διοικητικού Συμβουλίου, το δικαστήριο έλαβε γνώση για μία από τις πιο αμαρτωλές υποθέσεις διαχείρισης δημόσιου χρήματος.
Ο μάρτυρας κατέδειξε ότι το Ταμείο Αλληλοβοήθειας ως δομή του υπουργείου διαχειριζόταν αποκλειστικά δημόσιο χρήμα, μόνο που αυτό στη συνέχεια μετατρεπόταν σε... ιδιωτικό και μάλιστα έχοντας επί πολλά χρόνια τον ίδιο άνθρωπο, τον Ιωάννη Τσακοπιάκο, εναλλασσόμενο σε τρεις καίριες θέσεις: πρόεδρος του Ταμείου Αλληλοβοήθειας, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Εργαζομένων και μέλος του Δ.Σ. του Ταμείου Αρχαιολογικών Πόρων.
«Ηταν μια νησίδα κακοδιαχείρισης δημόσιου χρήματος και μάλιστα εν μέσω μνημονίου», κατέθεσε ο Κ. Στρατής και απάντησε στο ζήτημα που θα κληθεί να αποφανθεί η πρόεδρος της δίκης, δηλαδή ποιοι και γιατί υπεξαίρεσαν τα βιβλία πρωτοκόλλου της περιόδου 2015-2017 και τα βιβλία πρακτικών.
«Δύο άνθρωποι για 15 χρόνια είναι οι ίδιοι πρόεδρος και διευθυντής του Ταμείου (σ.σ. Γ. Βλαντής και Ι. Τσακοπιάκος) και προσυπέγραφαν όλες τις αποφάσεις. Στόχος τους ήταν η ατιμωρησία διά της απόκρυψης στοιχείων». Τι ήθελαν να αποκρύψουν; Την κατασπατάληση δημόσιου χρήματος, ακόμα και με αιτήσεις δανείων που τάχα ζητούσαν εργαζόμενοι, χωρίς οι ίδιοι να το γνωρίζουν. Για το κακουργηματικό αυτό αδίκημα έχει σχηματιστεί ξεχωριστή δικογραφία και αναμένεται η απόφαση του Δικαστικού Συμβουλίου.
Παρελκυστική τακτική
Από πού συνάγεται ότι οι κατηγορούμενοι ήθελαν πάση θυσία να αποκρύψουν στοιχεία; Από την κλιμάκωση της αντίδρασής τους, την οποία περιέγραψε ο Κ. Στρατής: όταν η θητεία τους έληξε (με φυσικό τρόπο καθώς δεν άλλαξε η διοίκηση του Ταμείου όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε την εξουσία), ξεκίνησαν μια παρελκυστική πολιτική ως προς την παράδοση στοιχείων στη νέα διοίκηση, στη συνέχεια αρνήθηκαν να τα παραδώσουν, ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας απειλούσε δημόσια όσους ζητούσαν τα στοιχεία, ύστερα έκαναν κατάληψη για 39 μέρες και το επόμενο βήμα δεν ήταν άλλο από την υπεξαίρεση. Αλλωστε πρόσβαση στον χώρο του Ταμείου και χρόνος υπήρχαν· και κατά τη διάρκεια της κατάληψης και στη συνέχεια, που τα κλειδιά του Ταμείου είχε ο διευθυντής Γ. Βλαντής.
Ο τότε υφυπουργός Πολιτισμού είχε διατάξει ΕΔΕ για τα χαμένα βιβλία πρωτοκόλλου και στη συνέχεια απέστειλε όλα τα στοιχεία στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου. Ως άνθρωπος που είχε γνώση της υπόθεσης, κατέθεσε κατηγορηματικά ότι «βασική και κύρια ευθύνη για την κύρια υπόθεση και τα παρακλάδια της είχαν όσοι ήταν επί 15ετία εκεί. Οταν εγκρίνονται δάνεια σωρηδόν και κάποια στιγμή αποδεικνύεται ότι έχουν χαθεί τόσα λεφτά, όφειλαν να ζητήσουν τουλάχιστον μία συγγνώμη. Δεν ακούστηκε!»
Οπως ήταν αναμενόμενο, η κατάθεση του μάρτυρα προκάλεσε εκνευρισμό στην απέναντι πλευρά, με αποτέλεσμα να ακουστεί στο ακροατήριο η φράση «Δεν σας κάθισε η Novartis και πάτε να κάνετε άλλα...», «Η δίωξη έχει πολιτικό χαρακτήρα», με τον εισαγγελέα της έδρας να ζητάει να διαγραφεί η τελευταία φράση από τα πρακτικά λέγοντας: «Οι εισαγγελείς ασκούν ποινικές διώξεις, όχι πολιτικές».
Προηγήθηκε η κατάθεση της Ευανθίας Γιατρουδάκη, γενικής γραμματέως του Δ.Σ. του Ταμείου στη νέα διοίκηση, η οποία επίσης ανέδειξε την ύπαρξη άμεσου συμφέροντος των Βλαντή και Τσακοπιάκου που ηγούνταν της τότε διοίκησης στο να απολεσθούν τα έγγραφα καθώς οι δήθεν αιτήσεις δανείων από ανυποψίαστους υπαλλήλους του υπουργείου Πολιτισμού πρωτοκολλούνταν στα βιβλία που χάθηκαν.
Εξαφανισμένα αρχεία
Ακολούθησε η κατάθεση της Αναστασίας Κουτσή, διευθύντριας του Ταμείου από τον Μάιο του 2018, η οποία είπε: «Ενα μεγάλο μέρος του αρχείου έλειπε. Από όσα αρχεία βρέθηκαν διαπιστώθηκαν σοβαρές πράξεις που βρίσκονται τώρα στη Δικαιοσύνη. Ισως από τα εξαφανισμένα αρχεία να προέκυπταν ανάλογες ευθύνες».
Με βάση τα παραπάνω θα περίμενε κανείς ότι ανάμεσα στους μάρτυρες κατηγορίας θα ήταν ο εκκαθαριστής που ορίστηκε στο Ταμείο Αλληλοβοήθειας από την υπουργό Λίνα Μενδώνη, αλλά ήταν ο πρώτος μάρτυρας υπεράσπισης και μάλιστα, ούτε λίγο-ούτε πολύ, κατέθεσε ότι η εκκαθάριση οφείλεται στο ότι κάποιες αρμοδιότητες μεταφέρονται στο υπουργείο...
Οσο για την ανασύσταση των πρωτοκόλλων βιβλίων, που διατάχθηκε από την κυρία Μενδώνη σε μια σαφή κίνηση να κλείσει άρον άρον το θέμα, ο μάρτυρας είπε ότι έφτασε και σταμάτησε στο 85% σε σχέση με τα πρωτόκολλα ετών 2015-2017, ενώ σε σχέση με τα πρακτικά αποφάσεων Δ.Σ. απάντησε ότι δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, ενώ δεν κατάφερε να απαντήσει σχετικά με το ποιο νομικό πλαίσιο και ποιες διαδικασίες χρησιμοποίησε κατά την ανασύσταση, με ποιο κριτήριο έχει σταματήσει πρακτικά η ανασύσταση και γιατί δεν προσκόμισε τίποτα σχετικό με αυτήν στο δικαστήριο.
Στις επίμονες ερωτήσεις της Πολιτικής Αγωγής (Κωνσταντίνος Κοσμάτος, Χρήστος Λαμπάκης, Γεώργιος Σάρλης) ο μάρτυρας παραδέχτηκε ότι ως εκκαθαριστής απέλυσε τους 35 υπαλλήλους που είχε το Ταμείο και στη συνέχεια επαναπροσέλαβε τους 15 εξ αυτών, μεταξύ των οποίων ανθρώπους που πρόκειται να καταθέσουν ως μάρτυρες υπεράσπισης στην επόμενη δικάσιμο, ένας εκ των οποίων μάλιστα προσελήφθη ενώ διωκόταν για κακούργημα.
● Η δίκη θα συνεχιστεί στις 18 Φεβρουαρίου.
Γιώτα Τέσση
Πηγή: efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου