«Αλυσίδα» κυνισμού

Θα συμφωνήσουμε με το μεγάλο βιβλιοπωλείο που ενοχλείται από τους άστεγους και που διαμαρτύρεται επειδή οι θυρωροί δεν φροντίζουν για την εικόνα μιας επιχείρησης η οποία αυτοπροσδιορίζεται Αλυσίδα Πολιτισμού και που ανάμεσα στα οράματά της έχει τη δημιουργία «ανθρωποκεντρικού περιβάλλοντος»…

Θα συμφωνήσουμε ότι «πρέπει να γίνει κάτι».

Αλλά εκείνο που θα γίνει πρέπει να είναι οριστικό και αμετάκλητο.

Αμετάκλητα νικηφόρο απέναντι στην απανθρωπιά που μεταμφιέζεται σε ελεημοσύνη φτιαγμένη στα χρηματιστήρια και στη συμπόνια που συχνάζει κρατώντας σαμπάνια στα σαλόνια και τα φιλανθρωπινά γκαλά, αλλά αποστρέφεται το δρόμο, τη λάσπη, τη μυρωδιά των ρούχων που δεν πλύθηκαν, την ασχήμια της φτώχειας και της εξαθλίωσης.

Οριστικά απορριπτικό προς όλους εκείνους που αντέχουν τους ανθρώπους μόνο όταν μετατρέπονται σε αντανακλάσεις και θλιβερές επιβεβαιώσεις της κυνικής μεγαλομανίας και αλαζονείας τους.

Αμετάκλητα αναστάσιμο, όπου ως Ανάσταση μπορεί να οριστεί μόνο η ύψωση του ανθρώπου στο μέγεθος της αξίας του.

Που σημαίνει ότι μόνο ένα βαθιά, άγρια, ληστρικά εκμεταλλευτικό σύστημα μπορεί να παράγει άστεγους και εξόριστους από τη ζωή ανθρώπους και μόνο εντός αυτού του συστήματος επωάζεται εκείνο το είδος της βαρβαρότητας η οποία κυκλοφορεί σε «πνευματικά» σαλόνια, αλλά αν τη γυρίσεις ανάποδα βρωμάει από σήψη.

Κρίμα, «κύριοι» και «κυρίες» και όσοι – ξέρετε εσείς – συντάξατε αυτό το αίσχος που ονομάζεται «επιστολή».

Κρίμα, γιατί αξίζει απείρως πιο πολύ το θαυμασμό μας η αντοχή ενός ανθρώπου που κοιμάται πάνω στην επίτηδες βρεγμένη μοκέτα του δρόμου, απ’ όσο τα «σπουδαία» σας έργα τέχνης και πολιτισμού. Είναι απείρως πιο αξιοπρεπής ο άστεγος, που ξαπλώνει εκεί που η …. πολιτισμένη επιχείρηση κατέβρεξε, από όλους εκείνους – ξέρουν αυτοί – που ξυνίζουν και σουφρώνουν τη μύτη μπροστά στη εξαθλίωση πίνοντας κοκτέιλ.

Ο άστεγος που στρώνει το υποτιθέμενο κρεβάτι του στο δρόμο και που τακτοποιεί προσεκτικά τα πράγματά του προσπαθώντας να δημιουργήσει μια αίσθηση, μια ιδέα, σπιτικής τάξης και ηρεμίας παράγει περισσότερο πολιτισμό.

Εκείνος ο άνθρωπος που έσκυψε και άφησε ένα κουλούρι και μια πορτοκαλάδα παράγει περισσότερο πολιτισμό.

Και πολιτισμός, τέχνη, ομορφιά και λόγος γεννιέται και υπάρχει μόνο εκεί που το κέντρο είναι ο Ανθρωπος.

Ολα τα υπόλοιπα είναι μονο business για «Αλυσίδες» εμπορίου, αλλά όχι Πολιτισμού.

 

Δήμητρα Μυρίλλα

Πηγή: imerodromos.gr