Οι πόλεμοι του Οπίου στο πρώτο μισό του 19ου αιώνα με τους οποίους η Μεγάλη Βρετανία και άλλες δυνάμεις της Δύσης επέβαλαν τη νομιμοποίηση του εμπορίου οπίου στην Κίνα και το άνοιγμα των λιμανιών της είχαν, για παράδειγμα, σκοπό την προάσπιση των συμφερόντων της Βρετανικής Εταιρείας Ανατολικών Ινδιών -που έφερνε το όπιο στην πολυάνθρωπη χώρα από την Ινδία - και των υπόλοιπων Βρετανών εμπόρων.
Το έργο αυτό το ξαναβλέπουμε σήμερα στην ουκρανική κρίση. Είναι παραπάνω από εμφανές ότι πίσω από τη στρατηγική έντασης και κλιμάκωσης που ακολουθεί η Ουάσινγκτον στην ουκρανική κρίση υπάρχει και η προάσπιση των συμφερόντων των αμερικανικών εταιρειών παραγωγής υγροποιημένου φυσικού αερίου στην ευρωπαϊκή αγορά. Τα λεφτά που διακυβεύονται είναι πολλά. Η Γερμανία και η υπόλοιπη Ε.Ε. έχουν αποφασίσει να απεμπλακούν ώς το 2050 από τις ρυπογόνους πηγές ενέργειας και έχουν επιλέξει ως μεταβατικό καύσιμο το φυσικό αέριο.
Ο αγωγός Nord Stream 2 που εξυπηρετεί αυτόν τον σχεδιασμό και επρόκειτο να φέρνει το ρωσικό φυσικό αέριο στη Γερμανία και την υπόλοιπη Ε.Ε. αποτελεί όμως απειλή για το ακριβότερο υγροποιημένο προϊόν των αμερικανικών εταιρειών που φιλοδοξεί να φτάνει στην Ευρώπη με δεξαμενόπλοια. Η όξυνση της κρίσης και η ρητορική της έντασης συνιστούν επί της ουσίας ένα μήνυμα εκφοβισμού και πίεσης προς το Βερολίνο ότι, αν θέλει ησυχία και ασφάλεια στη γειτονιά του, οφείλει να βάλει βαθύτερα το χέρι στην τσέπη αγοράζοντας και το ακριβό αμερικανικό φυσικό αέριο. Παράλληλα συνιστά και ευκαιρία για αύξηση του αμυντικού προϋπολογισμού των ΗΠΑ και των υπόλοιπων χωρών του ΝΑΤΟ προς όφελος κυρίως της κραταιάς βιομηχανίας οπλικών συστημάτων της υπερδύναμης.
Μπάμπης Μιχάλης
Πηγή: efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου