Τα πρόσφατα καταστροφικά γεγονότα «προσομοιάζονται με ένα ευφάνταστο σενάριο κινηματογραφικής ταινίας, το οποίο θα έπρεπε να είχαμε προβλέψει, εάν θέλαμε να μειώσουμε τις κάθε είδους επιπτώσεις που προκλήθηκαν» αναφέρει ο γνωστός καθηγητής που «βλέποντας ψύχραιμα και με ηρεμία τα γεγονότα» παραθέτει τους κρίκους της αλυσίδας που συνθέτουν την κρίση, ως εξής:
- Ένας άρτιος Νόμος (4662/2020) που ψηφίστηκε από την Βουλή των Ελλήνων προ δύο ετών, δεν εφαρμόστηκε στο σύνολο του και κρίσιμες διατάξεις ανεστάλησαν, ενώ βρίσκονται σε εφαρμογή διατάξεις από το Νόμο του 2003. Αυτό, σε συνδυασμό με ένα δαιδαλώδες Θεσμικό Πλαίσιο, δημιουργεί την απόλυτη σύγχυση σε όλους τους εμπλεκόμενους φορείς, με αποτέλεσμα την απουσία διαλειτουργικότητας, γεγονός που άλλωστε τόνισε και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός.
- Η ανάλυση και η εκτίμηση των κινδύνων με κύρια στοιχεία: το μέγεθος, την ένταση, τον χρόνο και τη λεπτομερή χωρική ανάλυση, ο υπολογισμός τρωτότητας όλων των συστημάτων και ειδικότερα του ανθρώπινου δυναμικού, των υποδομών, των δικτύων και του εξοπλισμού και τελικά ο προσδιορισμός διακινδύνευσης, δηλαδή των αναμενόμενων επιπτώσεων σε κάθε επίπεδο, απουσίαζε εντελώς από κάθε σχεδιασμό.
- Η Κλιματική Κρίση μεταβάλει ταχύτατα τις υφιστάμενες συνθήκες με την εμφάνιση κινδύνων και νέων απειλών, με πιο συχνή εκδήλωση σε περιοχές που δεν απειλούντο μέχρι τώρα, με μεγαλύτερη έκταση προσβολής και με συνδυασμό εκδήλωσης πολλαπλών κινδύνων.
- Τα επιχειρησιακά σχέδια χωρίς τα ανωτέρω, ουσιαστικά καθίστανται σχέδια χωρίς καμία εφαρμογή, συνεπώς και χωρίς αποτελεσματικότητα.
- Η επιστημονική κοινότητα, οι επιχειρησιακοί φορείς και οι πολίτες οφείλουν να συμμετέχουν στην όλη διαδικασία της διαχείρισης των κινδύνων και των κρίσεων με βάση την ενημέρωση, την εκπαίδευση και την συμμετοχική διαδικασία σε ασκήσεις ετοιμότητας, οι οποίες επιτέλους θα πρέπει να πάψουν να είναι ασκήσεις προβολής και επίδειξης.
Η πρόσφατη κρίση, η οποία σηματοδοτήθηκε κυρίως από τα γεγονότα της Αττικής Οδού «χαρακτηρίζεται από αποτυχία διαχείρισης» σημειώνει ο κ. Λέκκας.
Μετά από λεπτομερή, επιτόπου, επιστημονική έρευνα παραθέτει περιληπτικά τους λόγους που οδήγησαν στην αποτυχία:
- Μεγάλη τρωτότητα των συστημάτων της Αττικής Οδού σε περιπτώσεις εμφάνισης υδρομετεωρολογικών και γεωδυναμικών φαινομένων , η οποία αφορά την απουσία διόδων παροχής βοήθειας και διαφυγής από τα κατακόρυφα σχεδόν πρανή εκατέρωθεν και για ένα διάστημα της τάξης των τριών έως πέντε χιλιομέτρων, όπου υπάρχουν έξοδοι
- Χαρακτηριστική καθυστέρηση στη λήψη αποφάσεων και συντονισμού μεταξύ των υπηρεσιών της εταιρείας.
- Η απουσία κατάλληλου τεχνολογικού εξοπλισμού και μηχανημάτων εκχιονισμού, απεγκλωβισμού και παροχής βοήθειας, στα οποία μάλιστα δεν είχε γίνει διασπορά σε κατάλληλα σημεία, ενέργεια κρίσιμη για τη διαχείριση.
- Η είσοδος των οχημάτων στην Αττική Οδό συνεχιζόταν τουλάχιστον μέχρι τις 16:00 το απόγευμα επιδεινώνοντας τραγικά το ήδη τεράστιο πρόβλημα, φανερώνοντας ότι υπήρχε άγνοια της κατάστασης.
- Παντελής έλλειψη ενημέρωσης των εγκλωβισμένων και αδυναμία παροχής οποιαδήποτε βοήθειας μέχρι την άφιξη των ενόπλων δυνάμεων.
Τα ανωτέρω «οδήγησαν νομοτελειακά στην κατάρρευση του συστήματος και στο χάος που δημιουργήθηκε», σημειώνει.
Καταθέτοντας την εμπειρία, την οποία ο ίδιος και η ομάδα του έχει αποκτήσει από 60 και πλέον επιστημονικές, τεχνικές, επιχειρησιακές και ανθρωπιστικές αποστολές σε όλο το κόσμο, θεωρεί ότι «οι επιπτώσεις που προκάλεσε η «Ελπίδα» στη χώρα μας θα μπορούσαν επιτέλους να αποτελέσουν μια νέα ευκαιρία για τη θωράκιση της χώρας μας από κινδύνους και κρίσεις».
Πηγή: efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου