Ο φόβος (της Covid-19) φυλάει τα έρμα…

Θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε μια άλλη φράση για αρχή, «τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε», ωστόσο εδώ η απάντηση είναι προφανής: Τα άτυχα «έρμα» είναι κατά κανόνα ανεμβολίαστα και ως εκ τούτου η ευθύνη των δεινών τους δεν μπορεί εύκολα να μετατεθεί αλλού.

Υπάρχουν, ωστόσο, ευθύνες που έχουν ονοματεπώνυμο και περιγράφονται από τον προφανή φόβο και τις παλινωδίες με τις οποίες η κυβέρνηση αντιμετωπίζει την τρέχουσα έξαρση της πανδημίας.

Κατ’ αρχήν ο φόβος. Πρόκειται για τον φόβο του οικονομικού κόστους που συνεπάγεται η λήψη περιοριστικών μέτρων για την αποτροπή εξάπλωσης του ιού που πυροδοτεί η μετάλλαξη Όμικρον, η οποία είναι δέκα φορές περισσότερο μεταδοτική από το στέλεχος Άλφα κατά την αρχή της πανδημίας. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε τι έγινε κατά την εμφάνιση του πρώτου κύματος…

Μετά οι παλινωδίες: Μπροστά την κυβερνητική ανάγκη να κρατηθεί ανοιχτή η αγορά υπήρξαν τα πισωγυρίσματα με μέτρα που θα ίσχυαν την μια μετά την Πρωτοχρονιά, την άλλη από πριν…

Και τέλος το πραγματικό (πολιτικό) κόστος. Αυτό έχει να κάνει με τον μαγικό αριθμό των κάπου κοντά 730 κρεβατιών ΜΕΘ. Πλησιάζοντας αυτόν τον αριθμό σε κατειλημμένες κλίνες ΜΕΘ, το Εθνικό Σύστημα Υγείας τινάζεται στον αέρα.

Δεδομένης της υπερμεταδοτικότητας της μετάλλαξης Όμικρον σε συνδυασμό με τον μεγάλο αριθμό (πάνω από 600.000) ανεμβολίαστων στις κρίσιμες ηλικίες (50-60 και άνω), η κυβέρνηση βρίσκεται πραγματικά αντιμέτωπη με ένα τεράστιο πολιτικό κόστος που συνεπάγεται η εικόνα να πεθαίνουν οι ασθενείς στους διαδρόμους των νοσοκομείων ή να μην προλαβαίνουν να φτάσουν εκεί.

Οι επιλογές, τελικά, πληρώνονται. Η κυβέρνηση είχε επιλέξει να ρισκάρει για χάρη της λειτουργίας της αγοράς, χωρίς ωστόσο να φροντίσει να ενισχύσει το Εθνικό Σύστημα Υγείας, θεωρώντας κάτι τέτοιο πολυτέλεια. Στις αποτυχίες τις κυβέρνησης θα πρέπει να χρεωθεί και το γεγονός της χαμηλής εμβολιαστικής κάλυψης, ειδικά των επικίνδυνων ηλικιακών ομάδων, καθώς δεν ασχολήθηκε ιδιαίτερα για να βρει το απαραίτητο μείγμα πειθαναγκασμού που θα τους οδηγούσε στα εμβολιαστικά κέντρα.

Κάπως έτσι, με τα «όσα έρθουν κι όσα πάνε» της κυβέρνησης, ξεκινά το 2022. Και αν υπάρχει κάτι θετικό σε όλη αυτή την κατάσταση, είναι ο «φόβος» που μπορεί «να (προ)φυλάξει τα έρμα».

Στην προκειμένη περίπτωση, εγκαταλειμμένοι από τη… μέριμνα των αρίστων και έρημοι μέσα στο χάος και τον θόρυβο των απόψεων των ειδικών, η μόνη μας άμυνα είναι ο φόβος: εμβολιαζόμαστε και προσέχουμε, δεν είναι πλάκα…

Δημήτρης Μηλάκας

Πηγή: toponiki.gr