Υπόμνηση ευσυνειδησίας, ανθρωπιάς; Μα ναι, ακόμη κι αν ηχούν εκρήξεις-υπογραφές άκρατου συναισθηματισμού, ο οποίος αλήθεια συχνά… διώκεται σαν αναίτιο φολκλόρ στην ψηφιακή παραζάλη της εποχής μας, η πρόσφατη δήλωση-παρέμβαση του Ινδού Μπαϊσούγκ Μπουτία, κεντρικής φυσιογνωμίας του ποδοσφαίρου της Ινδίας, ηχεί ως αντίσταση του ευσυνείδητου, του ανθρώπινου! Την εβδομάδα που πέρασε η Παγκόσμια Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία (FIFA), διά του, μαχόμενου μέχρις εσχάτων για τον ίδιο στόχο, προέδρου της Τζάνι Ινφαντίνο έκανε την ύστατη προσπάθειά της να υλοποιηθεί η ιδέα του: διεξαγωγή του Παγκοσμίου Κυπέλλου ανά δύο χρόνια και όχι κάθε τετραετία όπως διδάσκει η σύγχρονη ποδοσφαιρική ιστορία (δεν είναι υπερβολική η ίδια έκφραση, η κορυφαία διοργάνωση-αυτοσκοπός είναι συνώνυμη της υπόστασης του ποδοσφαίρου).
«Κάθε δύο χρόνια ώστε να τονωθεί το παγκόσμιο ενδιαφέρον για την μπάλα», είπε καθαρά ο Ινφαντίνο και εμμέσως πλην σαφώς «να ενισχυθεί το δοκιμαζόμενο ταμείο» τής, διοικούμενης από τον ίδιο, παγκόσμιας ποδοσφαιρικής αρχής. Η Ευρωπαϊκή Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία (UEFA) διά στόματος του Σλοβένου προέδρου της Αλεξάντερ Τσεφέριν εξέφρασε και πάλι τη διαφωνία της με τη... μητέρα FIFA (και δεν είναι η πρώτη φορά). Η διοικητική αρχή της ηπείρου μας επιμένει, όχι και αυτή για λόγους ιδεαλιστικούς αλλά με όχημά της ανάλογου περιεχομένου ορθολογισμό, πως δεν χρειάζεται αλλαγή στο χρονικό διάστημα που θα χωρίζει τη μια διοργάνωση από την άλλη.
Η σχετική τηλεδιάσκεψη της προηγούμενης Δευτέρας αλήθεια ανέβασε τους τόνους, προειδοποιήσεις και με επιθετική διατύπωση ακούστηκαν και από τις δύο πλευρές. Αν ήδη σκεφθήκατε πως και σε αυτό το επίπεδο η πανδημία, αντί να γεννήσει αμοιβαιότητα στο όνομα της κοινής υγειονομικής απειλής, αντιθέτως είχε αποτελέσματα που αποδεικνύουν την αναξιότητα του ανεπίδεκτου μαθήσεως ανθρώπινου είδους που προτάσσει το ίδιον όφελος έναντι του κοινού ακόμη και σε παρόμοιες κρίσιμες περιόδους, δίκιο έχετε.
Εν όψει, λοιπόν, της διαφαινόμενης διαφωνίας των δύο διεθνών αρχών στην τηλεδιάσκεψη της προηγούμενης Δευτέρας γεννήθηκε αντίδραση-κλήση για επάνοδο της λογικής. Και έτσι δικαιούμαστε, με επιχείρημα τη συλλογιστική που ήδη αναφέραμε, να χαρακτηρίσουμε τα λόγια του Μπαϊσούγκ Μπουτία από την Ινδία. Πρόκειται για μη εν ενεργεία πλέον ποδοσφαιριστή και δεν συνιστά υπερβολή ο αρχικός χαρακτηρισμός μας («κεντρική φυσιογνωμία») για το πρόσωπό του. Είπε, λοιπόν, ότι «προκαλεί η αντιπαλότητα FIFA-UEFA για το Παγκόσμιο Κύπελλο, η μαζική σπορά θανάτου έχει αλλάξει τις προτεραιότητες σε κάθε επίπεδο στις μέρες μας και καλεί σε συναινέσεις τόσο τα πρόσωπα όσο και τους φορείς».
Αυτοσκοπός και άλλοθι
Η κριτική, παράλληλα και επίκληση, του Ινδού αγνοήθηκε βεβαίως από το κοσμικό φρόνημα των μεγαλόσχημων της παγκόσμιας ποδοσφαιρικής οικογένειας, όσων λαμβάνουν σοβαρά, σοβαρότατα υπόψη τους μόνο αιτιάσεις και κριτική μεγιστάνων του πλούτου ή έστω απλά κατόχων σεβαστής οικονομικής ισχύος που ασχολούνται με το ποδόσφαιρο. Οσο για ενστάσεις και αιτήματα ανθρωπιστικού χαρακτήρα προς τις δύο ποδοσφαιρικές αρχές; Κατά διαστήματα ικανοποιούνται ώστε να χρησιμεύουν ως άλλοθι και να θρέψουν την υστεροφημία τους. Περιστασιακές ενέργειες FIFA, UEFA για οικονομική ενίσχυση αδυνάτων, κατά του ρατσισμού και όχι μόνο, έχουν μόνο συμπληρωματικά-περιστασιακά ευεργετικά αποτελέσματα και δεν συνιστούν παράλληλη με την οργανωτική ευθύνη του ποδοσφαίρου τακτική-πολιτική τους.
Ο Μπουτία έτσι εκφράζεται, κυρίως μετά τη λήξη τής εν ενεργεία-ιστορικής διαδρομής του στα γήπεδα. Δεν υπερβάλλουμε. Ηταν ο πρώτος Ινδός ποδοσφαιριστής που έπαιξε σε ευρωπαϊκή ομάδα, το 1999 έστω και στην ταπεινή αγγλική Μπέρι. Μετά τη δική του παρουσία, στην αυγή του νέου αιώνα, ακολούθησε η άφιξη και άλλων Ινδών ποδοσφαιριστών στην Ευρώπη. Πρωτόγνωρο για την Ινδία. Εκεί, κατά παράδοση, το ποδόσφαιρο και κάθε άλλη αγωνιστική δραστηριότητα, με κριτήριο τη δημοφιλία, ηττάται κατά κράτος από το εθνικό άθλημα - αυτό είναι το κρίκετ, κληροδότημα και αυτό των Αγγλων στην ασιατική χώρα.
Κι όμως, ο Μπουτία έχει προσωπικό λάβαρο άλλη ενέργειά του από το παρελθόν. Ο υπογράφων, απεσταλμένος για την κάλυψη των Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου (2008) βεβαιώνω πως η γνωστή απόφασή του είχε συνταράξει την ίδια διοργάνωση, είχε προκαλέσει διεθνή διάλογο-αντιπαράθεση: Τότε στην Κίνα ήταν αυτός που είχε αρνηθεί να τρέξει με την ολυμπιακή φλόγα στα χέρια διαμαρτυρόμενος «για την απουσία ελευθερίας στο Θιβέτ». Συνιστά παρεμβατικό, άτυπο, υπουργό Εξωτερικών της Ινδίας από τότε έως σήμερα!
Σπύρος Τσάμης
Πηγή: efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου