«Και όμως, πεθαίνουν»

Οπως στην ιστορία έχει παραμείνει ως μύθος η φράση του Γαλιλαίου «και όμως, κινείται», αμέσως μετά την υποχώρησή του, έτσι και η δήλωση Τσιόδρα ισοδυναμεί με τη δική του επιστημονική τοποθέτηση: «και όμως, πεθαίνουν» - EUROKINISSI/ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΜΗΤΣΟΣ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ Ν.Δ.

Στη διαμάχη του Γαλιλαίου με την Ιερά Εξέταση, της επιστήμης με την αυταρχική εξουσία δηλαδή, εμπεριέχονται στοιχεία που διέπουν την τοξική σχέση πρωθυπουργού - καθηγητή Τσιόδρα, με αφορμή τη μελέτη για τις ΜΕΘ που εξακολουθεί να στοιχειώνει το μέγαρο Μαξίμου.

Η δημοσιοποίηση των στοιχείων της μελέτης των καθηγητών Λύτρα και Τσιόδρα εξακολουθεί να στοιχειώνει το μέγαρο Μαξίμου. Μετά από μια σειρά αντιφατικών τοποθετήσεων (που έχουν αναδείξει στην «Εφ.Συν.» η Ντάνι Βέργου και ο Γιάννης Μπασκάκης), τα κυβερνητικά στελέχη και ο ίδιος ο πρωθυπουργός δεν έχουν κατορθώσει να βρουν κάποια ικανοποιητική δικαιολογία για την αδιαφορία που επέδειξαν στα στοιχεία της μελέτης, κατά την κρίσιμη περίοδο του καλοκαιριού και του φθινοπώρου, που μας οδήγησαν στη σημερινή εκρηκτική αύξηση των θανάτων στα νοσοκομεία.

Βρέθηκε, μάλιστα, σε τόσο δύσκολη θέση ο κ. Μητσοτάκης, ώστε ακόμα κι αυτός που δεν διστάζει να επικαλεστεί από το βήμα της Βουλής κάθε λογής ανακρίβειες, σε μια σπάνια στιγμή αυτοκριτικής, αναγκάστηκε να παραδεχτεί προχτές ότι κατά την ομιλία του στις αρχές Δεκεμβρίου δεν χρησιμοποίησε «την καλύτερη δυνατή διατύπωση για τη διασωλήνωση εκτός ΜΕΘ»!

Βέβαια, δεν εγκατέλειψε τη γνωστή αλαζονική του στάση («δεν περίμενα καμία μελέτη κανενός καθηγητή για να ενισχύσω το σύστημα υγείας και αυξήσω τον αριθμό των ΜΕΘ»), ενώ αποκάλεσε «περιβόητη» τη μελέτη Τσιόδρα-Λύτρα και δεν δίστασε να πει ότι τα στοιχεία που περιλαμβάνει είναι «δεδομένα, τα οποία πρώτος εγώ επικαλούμαι εδώ και πολλούς μήνες».

Δεύτερη ομολογία

Στη συνέχεια, ο κ. Μητσοτάκης προχώρησε σε μια δεύτερη αποκαλυπτική ομολογία, αναφέροντας ότι η μελέτη είχε παραδοθεί «στην κυβέρνηση, όχι στο μέγαρο Μαξίμου, διότι τη μελέτη αυτή ουδέποτε την πήραμε εμείς στα χέρια μας». Αλλά αν το «επιτελικό» μέγαρο Μαξίμου δεν επικοινωνεί με την «κυβέρνηση», ποιος κυβερνά τελικά αυτόν τον τόπο;

Είναι πολύ άχαρο να προσπαθήσει κανείς να παρακολουθήσει την «κολοκυθιά» που παίζουν από την περασμένη Τετάρτη ο κ. Μητσοτάκης και οι εκπρόσωποί του, προσπαθώντας να υποδείξουν κάποιο άλλο κυβερνητικό στέλεχος ως αποδέκτη της μελέτης και να μετακυλίσουν σ’ αυτό την ευθύνη. Τελευταίος αποδιοπομπαίος τράγος ο γεν. γραμματέας του υπουργείου Υγείας, ο οποίος υποδείχτηκε από τα φιλοκυβερνητικά μέσα ως το πρόσωπο που υποτίθεται ότι παρέλαβε –και στη συνέχεια καταχώνιασε– τη μελέτη.

Ο κ. Πρεζεράκος, βέβαια, διαψεύδει την πληροφορία. Ας συνυπολογιστεί ότι την ίδια μέρα που ο κ. Λύτρας δημοσιοποίησε τα στοιχεία της μελέτης (14.12.2021), κυκλοφορούσε στα μέσα η είδηση ότι το Μαξίμου σχεδιάζει να τοποθετήσει νέο γεν. γραμματέα. Θεωρήθηκε, λοιπόν, αναλώσιμος ο κ. Πρεζεράκος και τώρα του ρίχνουν την ευθύνη για τη δική τους αδιαφορία.

Ωστόσο, εκείνο που δεν είναι δυνατόν να ξεπεραστεί είναι η αντίφαση μεταξύ της πολυδιαφημισμένης στενής συνεργασίας Τσιόδρα-Μητσοτάκη και της υποτιθέμενης άγνοιας του δεύτερου για τις κρίσιμες επιστημονικές διαπιστώσεις του πρώτου. Ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο υποχρεώθηκε ο κ. Τσιόδρας να προβεί την Πέμπτη στη γνωστή δήλωση περί «ομοψυχίας».

Τη δήλωση αυτή την παρουσίασε ο κ. Μητσοτάκης προχτές ως «απάντηση» του κ. Τσιόδρα «στη “σκόνη” η οποία σηκώθηκε γύρω από την περιβόητη μελέτη» και τη συνόψισε ως επανάληψη του βασικού συμπεράσματος της μελέτης «το οποίο δεν είναι άλλο από το ότι όσο πιέζεται το Εθνικό Σύστημα Υγείας τόσο αυξάνονται οι απώλειες και ότι το εμβόλιο είναι η μοναδική λύση».

Για κακή τύχη του κ. Μητσοτάκη, η μελέτη έχει πλέον δημοσιευτεί. Και μπορεί στη δήλωσή του ο κ. Τσιόδρας να αναφέρεται στην ανάγκη μαζικού εμβολιασμού, αλλά η μελέτη δεν περιλαμβάνει καν τη λέξη «εμβόλιο». Και δεν θα μπορούσε να το κάνει, εφόσον εξετάζει στοιχεία της περιόδου που μόλις είχαν ξεκινήσει οι εμβολιασμοί.

Ωστόσο, ακόμα και στη δήλωσή του αυτή, που αποθεώθηκε από τα μέσα της λίστας Πέτσα και από το μέγαρο Μαξίμου, ο κ. Τσιόδρας δεν υποκύπτει σε όσα θα ήθελε ο «στενός του συνεργάτης» και «φίλος» πρωθυπουργός. Λέει ρητά ότι η μελέτη «εστιάζει στην πίεση στις κλίνες ΜΕΘ, και την εξ αυτής προκαλούμενη αυξημένη θνητότητα» και βέβαια δεν διαψεύδει τον κ. Λύτρα και τις δικές του δηλώσεις για «ενημέρωση σε ανώτατο επίπεδο».

Ας μου συγχωρεθεί η υπερβολή, αλλά στην υπόθεση αυτή προβάλλει μια χτυπητή αναλογία της σύγκρουσης της αυταρχικής εξουσίας με την επιστήμη, η οποία έχει πάρει συμβολικές ιστορικές διαστάσεις από την περίοδο της διαμάχης του Γαλιλαίου με την Ιερά Εξέταση. Είναι γνωστό ότι μπροστά στον κίνδυνο να οδηγηθεί στην πυρά ως αιρετικός, ο Γαλιλαίος αναθεώρησε την επιστημονική του πεποίθηση για την κίνηση της Γης γύρω από τον Ηλιο.

Και όπως στην ιστορία έχει παραμείνει ως μύθος η φράση του Γαλιλαίου «και όμως, κινείται», αμέσως μετά την υποχώρησή του, έτσι και η δήλωση Τσιόδρα ισοδυναμεί με τη δική του επιστημονική τοποθέτηση: «και όμως, πεθαίνουν», λέει, όσο αυξάνεται η πίεση στις ΜΕΘ. Επαναλαμβάνει, δηλαδή, το συμπέρασμα που καταγράφει η «περιβόητη» κατά τον πρωθυπουργό μελέτη:

Θνητότητα πασχόντων

«Τα αποτελέσματά μας υποδεικνύουν ότι η ενδονοσοκομειακή θνητότητα των βαρέως πασχόντων ασθενών με Covid-19 επηρεάζεται αρνητικά από το υψηλό φορτίο ασθενών, ακόμη και χωρίς υπέρβαση της χωρητικότητας, καθώς και από περιφερειακές ανισότητες. Αυτό αναδεικνύει την ανάγκη για ουσιαστικότερη ενίσχυση των υπηρεσιών υγειονομικής περίθαλψης, με εστίαση στην ισότητα και την ποιότητα της περίθαλψης, εκτός από την αύξηση της χωρητικότητας».

Ασφαλώς δεν είναι ο κ. Τσιόδρας Γαλιλαίος, ούτε ο κ. Μητσοτάκης ιεροεξεταστής. Αλλά η χρήση των επιστημόνων ως άθυρμα της πολιτικής εξουσίας είναι μια σταθερά των αυταρχικών καθεστώτων. Γι’ αυτόν τον λόγο ο Μπρεχτ έγραψε το περίφημο θεατρικό έργο «Βίος του Γαλιλαίου» το 1938, τη χρονιά της κυριαρχίας του Χίτλερ, και όπως λέει στον πρόλογό του ο μεταφραστής του έργου Πέτρος Μάρκαρης, «ο Μπρεχτ έβλεπε ανάμεσα στην υποταγή του Γαλιλαίου στην Ιερή Εξέταση και την υποταγή των Γερμανών επιστημόνων στον Χίτλερ μια φανερή συγγένεια» (εκδ. «Κείμενα», Αθήνα, 1970, σ. ιγ’).

Από τη θλιβερή αυτή υποταγή, όμως, ο Μπρεχτ έστρεφε την προσοχή του και «στον παράνομο αγώνα που έκανε ο Γαλιλαίος σαν αιχμάλωτος της Ιερής Εξέτασης για να περάσει και να κυκλοφορήσει τα έργα του έξω από την Ιταλία».

Αυτή την υπόγεια προσπάθεια να επιβιώσουν τα επιστημονικά του συμπεράσματα διακρίνουμε και στη σιβυλλική δήλωση Τσιόδρα.

Το «και όμως, πεθαίνουν» που κρύβεται πίσω από τις γραμμές είναι μια αγωνιώδης επιβεβαίωση του προβλήματος. Αλλά κυρίως επιβεβαιώνει αυτό που πλέον γνωρίζουμε όλοι: ότι ο κ. Μητσοτάκης, για τους δικούς του λόγους, έχει αποφασίσει να απαλλαγεί από τους ενοχλητικούς επιστήμονες και τις υποδείξεις τους. Το κόστος αυτής της επιλογής το μετράμε κάθε μέρα σε απώλειες ανθρώπινων ζωών.

Δημήτρης Ψαρράς

Πηγή: efsyn.gr