Όταν το ποδόσφαιρο «νίκησε»... τον πόλεμο

Χριστούγεννα 1914. Ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος βρίσκεται σε έξαρση κι όμως, πάνω από 1 εκατομμύριο στρατιώτες σταμάτησαν να εκτελούν τις εντολές των ανωτέρων τους αποφασίζοντας να ανταλλάξουν δώρα με τους εχθρούς, να εγκαταλείψουν τα χαρακώματα και να παίξουν ποδόσφαιρο όλοι μαζί, στην πιο αυθόρμητη και συμβολική εκεχειρία.

Αγώνες διεξήχθησαν σε όλο το μήκος του Δυτικού Μετώπου (Το Δυτικό Μέτωπο ήταν το σημαντικότερο μέτωπο του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου) με μπάλες από άχυρο δεμένο με σπάγκο, ενώ τα τέρματα φτιάχτηκαν με ξύλο, χλαίνες και κράνη.

«Εκείνα τα Χριστούγεννα, κατάφεραν να κάνουν θανάσιμους εχθρούς, φίλους για μια στιγμή», ανέφερε ο ιστορικός Φράνσις Τοουντρόου, σύμφωνα με το BBC.

Συγκλονιστική είναι και η μαρτυρία του Άγγλου, Μπέρτι Φέλσταντ, στρατιώτη του Δυτικού Μετώπου, ο οποίος έως το τέλος της ζωής του θυμόταν λεπτομερώς εκείνη την ημέρα. «Τα όπλα σίγησαν και οι στρατιώτες άρχισαν να βγαίνουν από τα χαρακώματα τους. Αφήσαμε και εμείς τα όπλα και συναντήσαμε τον εχθρό. Απ’ όσο θυμάμαι, οι Γερμανοί βγήκαν πρώτοι και άρχισαν να έρχονται προς το μέρος μας. Τους αντιγράψαμε αυθόρμητα. Χαιρετηθήκαμε και αρκετοί από εμάς άρχισαν να παίζουν ποδόσφαιρο. Μην φαντάζεστε τίποτα οργανωμένο. Μια αυτοσχέδια μπάλα βρέθηκε από το πουθενά και περίπου 50 άτομα αλλάζαμε πάσες».

Τον σκληρότερο και φονικότερο πόλεμο που αντιμετώπισε ποτέ η ανθρωπότητα, τον σταμάτησε μονάχα το ποδόσφαιρο. «Αγκάλιαζα ανθρώπους που πριν λίγο στόχευα για να σκοτώσω», λέει μια άλλη μαρτυρία.

Δεν ξέρω τι άλλο να πω. Θέλω μόνο να πω πως, υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που χλευάζουν το ποδόσφαιρο γιατί είναι «22 μαντράχαλοι που κυνηγάνε μια μπάλα», άνθρωποι που κοροϊδεύουν το ποδόσφαιρο γιατί είναι «το όπιο του λαού» γιατί υποτίθεται πως κατευθύνει τις μάζες. Κανένας δεν μας έβαλε ποτέ το πιστόλι στον κρόταφο για να κάνουμε θρησκεία αυτό το άθλημα.

Ο Μπιλ Σάνκλι, ο θρύλος της Λίβερπουλ είπε πως το ποδόσφαιρο δεν είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. Είναι κάτι απείρως πιο σοβαρό.

Είναι έρωτας, είναι τέχνη, είναι 22 καλλιτέχνες που ο καθένας προσπαθεί να αφήσει το στίγμα του, είναι μια πάλη για να επιβιώσεις και μια μάχη με τον ίδιο σου τον εαυτό.

Θα σε αποθεώσει και θα σε ρίξει στα Τάρταρα.

Όποιος δεν μπορεί να το καταλάβει, μπορεί απλώς να μην ασχολείται με αυτό κι όχι να προσπαθεί να το μειώνει συγκριτικά με τις άλλες μορφές τέχνης. Η 10η τέχνη είναι το ποδόσφαιρο. Και είναι ρομαντικό αν σκεφτείς πως το νούμερο 10 σε αυτό το άθλημα συμβολίζει τη φινέτσα, την αισθητική, την ομορφιά. Το νούμερο 10 το φοράει αυτός που κάνει το παιχνίδι πιο όμορφο, αυτός που με μια του κίνηση αλλάζει τις ισορροπίες. Καλή χρονιά.

Του Ιωάννη Κυράπογλου

Πηγή: cult24.gr