Η πορεία του Ερνέστο Τσε Γκεβάρα στα γήπεδα της Λατινικής Αμερικής

Φωτ.: Ο Τσε Γκεβάρα με τους παίκτες της Μαντουέιρα

Στις 9 Οκτωβρίου συμπληρώθηκαν 54 χρόνια από τη δολοφονία του Τσε Γκεβάρα. Στη πορεία του από την Αργεντινή μέχρι τα βουνά της Βολιβίας όπου βρήκε τραγικό θάνατο, ο Τσε έβρισκε πάντα χρόνο να παίξει λίγο ποδόσφαιρο που τόσο αγαπούσε.

«Είμαι από το Ροσάριο. Είμαι Ροσάριο Σεντράλ. Θα είμαι Σεντράλ μέχρι να πεθάνω», ήταν η απάντηση που έδινε ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα κάθε φορά που τον ρωτούσαν ποια ομάδα υποστηρίζει. Ο «Πελάδο» (όπως τον έλεγαν στα χρόνια του δημοτικού) γεννήθηκε στο νοσοκομείο Σεντενάριο του λιμανιού του Ροσάριο, γι’ αυτό και υποστήριζε την τοπική Σεντράλ και λάτρευε τον αριστεροπόδαρο μεσοεπιθετικό Ενρίκε «Τσουέκο» Γκαρσία, αν και φόρεσε τη φανέλα της Ροσάριο μόλις 2 χρόνια. Σήμερα 9 Οκτωβρίου συμπληρώνονται 54 χρόνια από τη δολοφονία του Τσε Γκεβάρα. Του ανθρώπου που έγινε σύμβολο της αέναης επανάστασης.

Στη πορεία του από την Αργεντινή μέχρι τα βουνά της Βολιβίας όπου βρήκε τραγικό θάνατο, ο Τσε έβρισκε πάντα χρόνο να παίξει λίγο ποδόσφαιρο που τόσο αγαπούσε. Παρ’ ότι τον βασάνιζε μόνιμο άσθμα, ο Ερνέστο από παιδί έπαιζε ποδόσφαιρο, ράγκμπι, τένις, γκολφ, αλλά και σκάκι όπου επιδείκνυε πνεύμα πειθαρχίας και αυτοελέγχου. Όταν τελείωνε το σχολείο, ο Ερνέστο λάμβανε μέρος σε ποδοσφαιρικούς αγώνες μεταξύ Χριστιανών και Άθεων, ωστόσο η «ομάδα» του έχανε πάντα γιατί οι παίκτες της ήταν λιγότεροι. Τις περισσότερες φορές που έπαιζε ποδόσφαιρο, ο Τσε επέλεγε να κάθεται στο τέρμα. «Έπαιζε τερματοφύλακας, διότι δεν μπορούσε να τρέξει πολύ εξαιτίας του άσθματος», θα πει ο Σέζαρ Ντίας.

Ποδόσφαιρο για παρηγοριά

Όταν σε ηλικία 23 ετών ο Ερνέστο και ο 30χρονος φίλος του Αλμπέρτο Γρανάδο αποφάσισαν να «καβαλήσουν» μια μοτοσικλέτα και να διασχίσουν τη Λατινική Αμερική, δεν ξέχασαν το ποδόσφαιρο.

Στο λεπροκομείο στο Σαν Πάμπλο του Περού έφτιαξαν ποδοσφαιρικές ομάδες. «Προσπαθήσαμε να εφαρμόσουμε την ψυχοθεραπεία και ψυχαγωγούσαμε τους λεπρούς. Φτιάξαμε με τους αρρώστους ποδοσφαιρική ομάδα και διοργανώσαμε αγώνες (σ.σ. μία ομάδα ήταν οι υγιείς, η άλλη οι ασθενείς). Η προσοχή μας και η συμπεριφορά μας σε αυτά τα δυστυχισμένα πλάσματα ανέβασαν κατακόρυφα τη διάθεσή τους», θα πει ο Αλμπέρτο Γρανάδο. Στη Λετίσια, ο Τσε και ο Αλμπέρτο προκειμένου να βρουν χρήματα πήγαν στη προπόνηση της Ιντεπεντιέντε Σπόρτινγκ και... αυτοπροτάθηκαν ως γνωστοί ποδοσφαιριστές της Αργεντινής. Αποτέλεσμα; Τους πήραν στην ομάδα τους. Γκεβάρα και Γρανάδο ανέλαβαν το ρόλο των προπονητών-παικτών, με αντάλλαγμα αεροπορική μεταφορά στην Μπογκοτά. Μάλιστα, ο Γρανάδο πήρε το παρατσούκλι «Πεδερνερίτα», διότι θεωρητικά ντρίμπλαρε σαν τον μεγάλο Αργεντίνο άσο της Ρίβερ Πλέιτ και 21 φορές διεθνή με τη φανέλα της «αλμπισελέστε». Τουλάχιστον έτσι τον έβλεπαν οι «πολύ κακοί», κατά τα λεγόμενα του Γκεβάρα, «συμπαίκτες» του.

Ο σύλλογος έφτασε στον τελικό του τοπικού πρωταθλήματος, το ματς έληξε 0-0, οδηγήθηκε στα πέναλτι, όπου μάλιστα ο τερματοφύλακας Ερνέστο Γκεβάρα απέκρουσε ένα πέναλτι, αλλά η Ιντεπεντιέντε Σπόρτινγκ γνώρισε την ήττα. Στο ημερολόγιό του ο Γρανάδο αναφέρει: «Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μας χρησιμοποιούσαμε το ποδόσφαιρο για να έρθουμε σε επαφή με τον κόσμο».

Η συνάντηση με τον Ντι Στέφανο

Όσο καιρό έμειναν στην Κολομβία και αναζητούσαν βίζα για την Βενεζουέλα δεν παρέλειπαν να παρακολουθούν ποδοσφαιρικούς αγώνες. Το καλοκαίρι του 1952, η Μιγιονάριος υποδέχθηκε τη Ρεάλ Μαδρίτης του Αλφρέντο Ντι Στέφανο. Στο βιβλίο «Τhe Blizzard – The Football Quarterly / Issue Seven» γίνεται γνωστό ότι οι δυο Αργεντινοί συνάντησαν τον Ντι Στέφανο σε ένα εστιατόριο, όπου ο διάσημος άσος των Μιγιονάριος και μετέπειτα της Ρεάλ Μαδρίτης τούς έδωσε δυο προσκλήσεις για τον αγώνα με τον Γκεβάρα να γράφει στη μητέρα του: «Αύριο θα δούμε Μιγιονάριος-Ρεάλ Μαδρίτης από τις πιο φτηνές θέσεις. Οι ποδοσφαιριστές συμπατριώτες μας είναι πιο δύσκολοι κι από υπουργό όταν τους κάνεις τράκα». Από την πλευρά του, ο Γρανάδο γράφει σχετικά στο ημερολόγιό του ότι συναντήθηκαν με τον Ντι Στέφανο στις 8 Ιουλίου 1952, ήπιαν ματέ, συζήτησαν για μπάλα, ιατρική και τα βουνά της Κόρδοβα και πήραν εισιτήρια για ακόμη ένα ματς.

Όταν βρέθηκαν στην Χιλή οι δυο φίλοι συνάντησαν εργάτες που έπαιζαν ποδόσφαιρο στο διάλλειμα από τη δουλειά τους. Ο Γρανάδο, που ήταν πολύ καλός ποδοσφαιριστής έβγαλε τα παπούτσια από το σακίδιό του και άρχισε να παίζει πολύ καλά. Έτσι, η ομάδα των εργατών τούς πήρε για το ματς της Κυριακής, ενώ τους έδωσαν λίγα χρήματα, μέρος για να κοιμηθούν και φαγητό. Ο αγώνας ήταν την Κυριακή. Η ομάδα του Τσε και του Αλμπέρτο νίκησε, ενώ ο Γρανάδο έφτιαξε και ψητό κατσίκι! Μέχρι και στην αρχαία πόλη του Μάτσου Πίτσου ακούμπησαν μπάλα: «Στα ερείπια βρήκαμε μία ομάδα που έπαιζε ποδόσφαιρο και είχα την ευκαιρία να επιδείξω με ταπεινοφροσύνη όσα είχα μάθει στο Μπουένος Άιρες μαζί με τον Αλμπέρτο, ο οποίος αγωνιζόταν στη μεσαία γραμμή», γράφει ο Ερνέστο Γκεβάρα.

Στην Κούβα, ο Ερνέστο Γκεβάρα πάντα ξέκλεβε χρόνο από το υπουργείο Βιομηχανίας για να δει κάποιο ποδοσφαιρικό ματς. «Βαριέμαι φριχτά. Κανένας εδώ δεν παίζει ράγκμπι ή ποδόσφαιρο και σιχαίνομαι το μπέιζμπολ», έγραφε στη μητέρα του. Το 1963, η βραζιλιάνικη ομάδα Μαντουρέιρα περιόδευσε στην Κούβα και ο Τσε παρακολούθησε το 5ο και τελευταίο ματς στην Αβάνα.

Πενήντα χρόνια μετά από αυτήν την ξεχωριστή στιγμή, το 2013, η βραζιλιάνικη ομάδα δημιούργησε μια φανέλα με το πρόσωπο του Τσε Γκεβάρα. Η ιδέα του Ζοζέ ντα Γκάμα, προέδρου της Μαντουρέιρα, αποδείχθηκε εξαιρετική, όχι μόνο επειδή τότε οι περιοδείες έφερναν πολλά έσοδα στην ομάδα, αλλά γιατί αυτό το ταξίδι στη Κούβα έκανε γνωστή στον πλανήτη τη Μαντουρέιρα.

Γράφει ο Μάκης Διόγος

Από τη στήλη Ιστορίες από τα γήπεδα στην Εποχή