Τα κρανία των επιβλητικών ζώων έμοιαζαν με εκείνα των κροκοδείλων, που τους διευκόλυναν στο κυνήγι τόσο στη στεριά όσο και στο νερό.
Και τα δύο είδη έφταναν τα 9,144 μέτρα σε μήκος, τα 3,048 μέτρα σε ύψος και ζύγιζαν περίπου πέντε τόνους.
Θεωρούνται «στενοί συγγενείς» με τον γιγάντιο Σπινόσαυρο - τον μεγαλύτερο επίγειο κρεατοφάγο δεινόσαυρο που έζησε ποτέ.
Το ένα έχει ονομαστεί «Ceratosuchops inferodios» -το οποίο μεταφράζεται ως «κροκόδειλος με κέρατο, ερωδιός κόλασης».
Το φρύδι του είχε μια σειρά από χαμηλά κέρατα και χτυπήματα – για να μπορεί να καταδιώκει όπως οι σημερινοί ερωδιοί, τα σαρκοφάγα πτηνά, που τρέφονται σε υδροβιότοπους με ψάρια ή έντομα-κατά κύριο λόγο.
Το δεύτερο ονομάστηκε «Riparovenator milnerae» που σημαίνει «κυνηγός της όχθης του ποταμού Μίλνερ» - σύμφωνα με έναν Βρετανό παλαιοντολόγο.
Ανήκαν σε μια ομάδα σαρκοφάγων που ονομάζονταν σπινοσαυρίδια. Η θέση της νήσου Γουάιτ εκείνη την εποχή ήταν περίπου εκεί που βρίσκεται σήμερα το Γιβραλτάρ.
Έχει ονομαστεί «Νησί δεινοσαύρων». Περισσότερα οστά δεινοσαύρων έχουν βρεθεί εκεί από οπουδήποτε αλλού στην Ευρώπη.
Η μεταφορά οστών ανακαλύφθηκε στην παραλία κοντά στον κόλπο Μπράϊτστόουν στη νοτιοδυτική ακτή για μια περίοδο αρκετών ετών.
Οι συλλέκτες απολιθωμάτων με έντονα μάτια βρήκαν αρχικά τμήματα δύο κρανίων. Ένα πλήρωμα από το Μουσείο Νησιού Δεινοσαύρων στο Σάνταουν ανακάλυψε ένα μεγάλο μέρος μιας ουράς.
Συνολικά, πάνω από 50 οστά έχουν εκσκαφεί από βράχους που έχουν θαφτεί πάνω από 125 εκατομμύρια χρόνια πριν, κατά την Πρώιμη Κρητιδική περίοδο.
Ο μόνος σκελετός σπινοσαυρίδων που ανακαλύφθηκε προηγουμένως στο Ηνωμένο Βασίλειο ανήκε στο Baryonyx - που ανακαλύφθηκε το 1983 σε λατομείο στο Σάρρεϋ.
Άλλα ευρήματα έκτοτε ήταν δόντια και μεμονωμένα οστά.
Η μελέτη στις Επιστημονικές Εκθέσεις διαπίστωσε ότι μόνο τα κρανία είχαν μήκος σχεδόν ένα μέτρο.
Η ανάλυση δείχνει επίσης ότι τα σπινοσαυρίδια εξελίχθηκαν στην Ευρώπη - και στη συνέχεια διασκορπίστηκαν στην Ασία, την Αφρική και τη Νότια Αμερική.
Το πιο φριχτό ήταν ο Σπινόσαυρος ή «σπειροειδές ερπετό», το οποίο είχε μήκος 15,240 μέτρα με ένα «πανί» στην πλάτη του - δημιουργημένο από σπονδυλικές στήλες.
Ο Ντέιβιντ Χόουν ερευνητής από το Πανεπιστήμιο Κουίν Μέρι του Λονδίνου, δήλωσε: «Μπορεί να ακούγεται παράξενο να υπάρχουν δύο παρόμοια και στενά συνδεδεμένα σαρκοφάγα ζώα σε ένα οικοσύστημα. Αλλά αυτό συμβαίνει τόσο με τους δεινοσαύρους όσο και με πολλά ζωντανά οικοσυστήματα».
Ο ερασιτέχνης συλλέκτης απολιθωμάτων Μπράιαν Φόστερ, από το Γιορκσάιρ, δήλωσε: «Αυτό είναι το πιο σπάνιο και πιο συναρπαστικό εύρημα που έχω εντοπίσει εδώ και 30 χρόνια».
Ενώ είναι γενικά ήρεμοι, οι δασικές πυρκαγιές καταστρέφουν περιστασιακά το τοπίο - τα υπολείμματα καμένου ξύλου είναι πλέον εμφανή σε όλους τους γκρεμούς.
Ο συνάδελφος συλλέκτης Τζέρεμι Λόκγουντ, ο οποίος ζει στη νήσο της Αγγλίας και ανακάλυψε πολλά οστά, δήλωσε: «Συνειδητοποιήσαμε ότι αφού βρέθηκαν τα δύο ρύγχη, αυτό θα ήταν κάτι σπάνιο και ασυνήθιστο. Τότε άρχισε να γίνεται όλο και πιο εκπληκτικό καθώς αρκετοί συλλέκτες βρήκαν και δώρισαν άλλα μέρη αυτού του τεράστιου παζλ ‘δεινοσαύρων’ στο μουσείο».
Ένας μεγάλος ποταμός και άλλα υδάτινα σώματα προσέλκυσαν δεινόσαυρους και στέγαζαν διάφορα ψάρια, καρχαρίες και κροκόδειλους.
Ο βιότοπος παρείχε στους σπινοσαυρίδες πολλές ευκαιρίες κυνηγιού.
Ο επόπτης του έργου Νέιλ Γκόστλινγκ, επίσης από το Σαουθάμπτον, δήλωσε: «Αυτή η έρευνα συγκέντρωσε πανεπιστήμια, το Μουσείο Νησιού Δεινοσαύρων και το κοινό προκειμένου να φέρει στην επιφάνεια τους εκπληκτικούς δεινόσαυρους και την απίστευτα διαφορετική οικολογία της νότιας ακτής της Αγγλίας πριν από 125 εκατομμύρια χρόνια».
Τα απολιθώματα πρόκειται να εκτεθούν στο Μουσείο Νησιού Δεινοσαύρων.
Ο επιμελητής Μάρτιν Μουντ συνεχάρη τους συλλέκτες και τους επιστήμονες για τα «εκπληκτικά τους ευρήματα».
Πηγή: efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου