Αγάπη μου, συρρίκνωσα το εισόδημα

Πριν από κάμποσα χρόνια κυκλοφόρησε η ταινία «Αγάπη μου, συρρίκνωσα τα παιδιά». Ο πρωταγωνιστής της είναι ένας επιστήμονας και εφευρέτης, ο Ζελίνσκι. Ολη του η ζωή οργανώνεται γύρω από την προσπάθεια να σουρώσει διάφορα αντικείμενα. Να μικρύνει το μέγεθός τους. Η εμμονή του όμως εξελίχθηκε σε μπούμερανγκ, το μόνο που κατάφερε ήταν να συρρικνώσει τα παιδιά του. Απέκτησαν σχεδόν μυρμηγκοειδές μέγεθος, μια αλλαγή που τους έβαλε σε τροχιά περιπετειών. Η ζωή τους άλλαξε, κίνδυνοι, αδιανόητοι ως τότε, εμφανίζονται που μετατρέπουν κάθε τους ενέργεια σε δαντική προσομοίωση.

Ο τίτλος της ταινίας έχει έκτοτε αποκτήσει παροιμιακή λειτουργία. Χρησιμοποιήθηκε ως τίτλος βιβλίου, δημοσιογραφικών άρθρων, πολιτικής δήλωσης. Θυμήθηκα την ταινία ακούγοντας και διαβάζοντας τις δηλώσεις για τις συνεχείς αυξήσεις στις τιμές. Δεν ήταν κάτι καινούργιο. Από τον Μάιο ακόμη, ίσως και νωρίτερα, τα σούπερ μάρκετ ανέβαζαν τις τιμές των προϊόντων. Πρόκειται για τις επιχειρήσεις που ευνοήθηκαν κατεξοχήν από την καραντίνα. Το ίδιο συνέβη και όλο το καλοκαίρι με πολλές επιχειρήσεις τουρισμού.

Ομως οι ανατιμήσεις απέκτησαν τον τελευταίο καιρό ενδημικό χαρακτήρα. Το ρεύμα πλέον έγινε πρωταθλητής στο άθλημα του επί κοντώ. Οι πολίτες νιώθουν πειραματόζωα του Ζελίνσκι. Συνεχώς συρρικνώνονται. Ο κόσμος γύρω τους, ο οικείος, μεταλλάσσεται. Γίνονται φοβικοί, ανασφαλείς για την επιβίωσή τους. Το κράτος νίπτει τας χείρας του και ως άλλος Ηρώδης παραδίδει τους πολίτες στην άναρχη, ψευδοφιλελεύθερη αγορά.

Ο Ζελίνσκι, άθελά του, έδωσε το έναυσμα. Να μεταφερθεί το πείραμά του στην οικονομία. Η Μέρκελ και η Γερμανία αντέγραψαν το πείραμά του συρρικνώνοντας την οικονομία και την κοινωνία της Ελλάδας, ακολουθώντας τη βούληση του δικού τους Ζελίνσκι, του Σόιμπλε. Ανοιξαν πληγές που συνεχίζουν να αιμορραγούν. Δέκα χρόνια μετά, την ώρα που αποχωρεί η Γερμανίδα καγκελάριος, θυμήθηκε τον Τέντζελ. Η δήλωσή της για τη δύσκολη ώρα της κατά τη συρρίκνωση της Ελλάδας γίνεται ο ήχος του νομίσματος, ώστε να συγχωρεθούν οι αμαρτίες της.

Και στη χώρα μας; Αμετανόητοι. Ολα συρρικνώνονται. Χωρίς να υπάρχει ακτίνα. Να ροδίζει ο ουρανός. Οι πολλοί συρρικνώνονται και οι λίγοι παχαίνουν. Μεταφέρονται χρήματα από τα χέρια των ανέργων, των συνταξιούχων, των μικροεπαγγελματιών, των μισθωτών στα θησαυροφυλάκια μεγαλοεπιχειρηματιών. Που παίρνουν τους δρόμους μπιρ παρά, για να εκτοξεύσουν στα ύψη τα διόδια. Το δημόσιο σύστημα υγείας, που με όλες τις αστοχίες του στάθηκε αρωγός της δημόσιας υγείας, προετοιμάζεται για να γίνει το καινούργιο σφάγιο. Η εκπαίδευση πηγαίνει χωρίς πυξίδα. Δεν ξέρουμε ακόμη τι χώρα θέλουμε να φτιάξουμε. Το μόνο που μας νοιάζει είναι η εκποίηση. Ολα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω.

Εχουν μαζευτεί πολλά σύννεφα στον ουρανό, που μαυρίζουν την ψυχή μας.

 

Ευάγγελος Αυδίκος 

Πηγή: efsyn.gr