Εκτός από όσους αγωνίζονται, σε όλες τις κατηγορίες επαγγελματικές ή ερασιτεχνικές, τους παράγοντες, τους φορείς {ΕΠΟ και ενώσεις Super League 1 και 2) και τους φανατικούς οπαδούς, όλοι οι υπόλοιποι, δηλαδή η πλειοψηφία των φιλάθλων, εδώ και χρόνια έχει γυρίσει τη πλάτη στο εγχώριο ποδόσφαιρο.
Αρκεί κάποιος (αν έχει την υπομονή ή είναι ολίγον μαζοχιστής), να ανατρέξει σε δημοσιεύματα του παρελθόντος, για να διαπιστώσει πως όχι μόνο δεν έχει αλλάξει κάτι ουσιαστικό, αλλά έχουν γίνει βήματα πίσω (ή άλματα αν γίνει σύγκριση με τις εξελίξεις στο διεθνές ποδοσφαιρικό γίγνεσθαι), αναφορικά με τις παθογένειες και τον τρόπο που (δεν) αντιμετωπίζονται.
Αφορμή για όλα αυτά το η αναβολή έναρξης της Super league 1 για πολλοστή φορά και το κακόγουστο καλοκαιριάτικο σίριαλ με τα τηλεοπτικά δικαιώματα. Κανονικά σύμφωνα με την κλήρωση και τον προγραμματισμό, σήμερα (Σάββατο 21/8/21) θα ξεκινούσε το πρωτάθλημα της Α΄Εθνικής. Να σημειωθεί πως όλα τα Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα έχουν ήδη ξεκινήσει.
Διαβάστε εδώ
Το δικό μας λοιπόν πιθανότατα θα αρχίσει το επόμενο Σαβ/κο 28-29 Αυγούστου, αν πάλι δεν συμβεί κάτι, καθώς φαίνεται πως δίνεται λύση στο θέμα με τα τηλεοπτικά δικαιώματα των ομάδων της Super League.
Διαβάστε εδώ
Με απλά λόγια αφού η κάθε ομάδα εξασφάλισε όσα περισσότερα χρήματα μπορούσε από την τηλεόραση, αίφνης λύθηκαν όλα τα προβλήματα και το πρωτάθλημα μπορεί να ξεκινήσει.
Πλέον δεν έχει σημασία ο άνισος ανταγωνισμός, οι τραγικές γηπεδικές εγκαταστάσεις, η βία και οι άδειες κερκίδες στα περισσότερα ματς, οι πολεμικές δηλώσεις παραγόντων πριν ή μετά τους αγώνες, η απόλυτη καχυποψία στημένων αγώνων για στοιχηματικούς λόγους, η συσσώρευση δεκάδων ξένων παικτών αμφιβόλου αξίας, που καθιστά τους γηγενείς ως είδος προς εξαφάνιση και προστασία.
Δος ημίν σήμερον δηλαδή, του χρόνου βλέποντας και κάνοντας, άσε που το 2023 που υποτίθεται πως μπορεί να εφαρμοστεί η κεντρική διαχείριση, είναι πολύ... μακρινό.
Το Ελληνικό ποδόσφαιρο βυθίζεται στην κατάταξη (ranking) της UEFA οι σύλλογοι και της FIFA η Εθνική ομάδα, καθιστώντας την συμμετοχή μας σε μεγάλα τουρνουά ή την διάκριση σε διασυλλογικές διοργανώσεις εξαιρετικά δύσκολη χρόνο με το χρόνο.
Οι φίλοι του ποδοσφαίρου γνωρίζουν τι ακριβώς συμβαίνει και γι’ αυτό απέχουν από τα γήπεδα, ωστόσο για ακόμη μία φορά θέτουν ερωτήματα προς απάντηση, αλλά ξέροντας ότι κανείς υπεύθυνος δεν θέλει να δώσει σοβαρές απαντήσεις και κυρίως να πράξει τα δέοντα για να αλλάξει κάτι.
Όσο κι αν είναι πληκτικό ας θέσουμε και πάλι κάποια βασικά ζητήματα:
Ο πανταχού παρών (όπου κι όταν τον συμφέρει) υφ. Αθλητισμού Λ. Αυγενάκης, που είναι τόσο καιρό; Γιατί δεν θέτει ζήτημα νομοθετικής κατοχύρωσης της κεντρικής διαχείρισης των τηλεοπτικών δικαιωμάτων, που είναι από τα βασικά σημεία της ολιστικής μελέτης των διεθνών ομοσπονδιών που τόσο προτάσσει στην επιχειρηματολογία του; Ως πότε θα κρύβεται, αναλόγως με το τι τον εξυπηρετεί, πίσω από το αυτοδιοίκητο της ΕΠΟ;
Ο πρόεδρος της ΕΠΟ Θ. Ζαγοράκης δήλωσε με αφορμή την αναβολή της έναρξης του πρωταθλήματος πως «έτσι δεν πάμε πουθενά». Παραθέτουμε ολόκληρη τη δήλωση του θυμίζοντας του πως δεν είναι ένας απλός θεατής, αλλά ο επικεφαλής του Ελληνικού ποδοσφαίρου.
«Είναι απογοητευτικό να μιλάμε για μπάλα και αυτή να μην κυλάει στο χορτάρι. Προερχόμαστε από δύο σεζόν που τις σημάδεψαν πρωτοφανείς καταστάσεις κι ενώ όλοι ψάχνουν λύσεις για να βγουν από όσα προβλήματα προκάλεσε η πανδημία, εμείς δημιουργούμε και άλλα. Έτσι δεν μπορούμε να πάμε πουθενά ως εθνικό ποδόσφαιρο.
Δεν υπάρχουν πλέον απλές ενδείξεις ότι αρμενίζουμε στραβά και χρειάζεται να αλλάξουμε ρότα. Υπάρχουν αδιάσειστες αποδείξεις, όπως η θέση μας στη διεθνή βαθμολογία. Πραγματικά είναι αδιανόητο να μην υπάρχει συνεννόηση σε στοιχειώδη ζητήματα για να σταματήσει αυτή η κατηφόρα. Ελπίζω να βρεθεί η στοιχειώδης λογική και να δοθεί μια λύση σύντομα».
Μάλιστα! Δηλαδή απλώς ελπίζει ο Θοδωρής Ζαγοράκης!! Κουβέντα για πρωτοβουλίες, αποφάσεις, πράξεις.
Συνεπώς ο έχων την «ιδιοκτησία» του ποδοσφαίρου (ΕΠΟ) και ο υφ. Αθλητισμού μπορούν να συνεχίσουν τις διακοπές τους οχυρωμένοι πίσω από αναρμοδιότητα, επειδή όλα αυτά είναι θέματα του επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Άλλωστε πως να πάνε κόντρα στους μεγάλους ιδιοκτήτες-παράγοντες όταν έμμεσα ή άμεσα σ’ αυτούς οφείλουν την καρέκλα τους;
Ειδικά για τον Ζαγοράκη, θα περιμέναμε περισσότερο θάρρος και συγκρούσεις για το καλό του ποδοσφαίρου, για να μην μουτζουρώσει την εικόνα του εμβληματικού αρχηγού των πρωταθλητών Ευρώπης.
Για τους ιδιοκτήτες των ΠΑΕ δεν υπάρχει κάτι νέο να πει κάποιος, ποτέ δεν έκαναν κάτι για την συνολική αναβάθμιση του «προϊόντος», το μόνο που τους νοιάζει είναι η «ομαδάρα μας να κερδάει», αδυνατώντας να κατανοήσουν ότι όσο καλύτερο και ανταγωνιστικό γίνεται το εγχώριο πρωτάθλημα, τόσο ισχυρότερες θα γίνουν οι ομάδες τους και ειδικά αυτές που έχουν Ευρωπαϊκές φιλοδοξίες.
Αν οι μεγιστάνες ιδιοκτήτες των ΠΑΕ εφάρμοζαν στις ποδοσφαιρικές εταιρείες τους, το 10% αυτών που κάνουν στις άλλες χρυσοφόρες επαγγελματικές τους ενασχολήσεις, σε επίπεδο διαχείρισης, ανάπτυξης, μάνατζμεντ, μάρκετινγκ, στελέχωσης κλπ, τότε προφανώς θα μιλάγαμε για άλλο ποδόσφαιρο.
Έλα όμως που τα κίνητρα τους δεν είναι η αγάπη για τον αθλητισμό, αλλά η οπαδική πώρωση και η μέσω του ποδοσφαίρου κατάκτηση άλλων στόχων (ΜΜΕ, κρατικά έργα κλπ), χρησιμοποιώντας τη δύναμη που τους δίνει η δημοσιότητα και ο στρατός των αφιονισμένων που ακολουθούν κυρίως τις μεγάλες ομάδες.
Τέλος ένα ερώτημα προς τα κανάλια, συνδρομητικά ή ελεύθερα, που ποτέ δεν έχει απαντηθεί επαγγελματικά και με όρους αγοράς.
Με βάση ποια στοιχεία ένα τόσο υποβαθμισμένο προϊόν όπως το Ελληνικό ποδόσφαιρο, κοστίζει τόσα εκατομμύρια που μοιράζονται στις ομάδες; Προφανώς μία απλοϊκή απάντηση είναι οι συνδρομές που φέρνουν οι μεταδόσεις αγώνων και τα διαφημιστικά έσοδα.
Αν είναι έτσι φαίνεται πως και τα κανάλια ενδιαφέρονται απλώς για κάποια κέρδη (αν όντως υπάρχουν) και δεν έχουν βλέψεις για περισσότερα, μέσω της ανάπτυξης του ποδοσφαίρου.
Θα πει κάποιος: μα είναι δουλειά της τηλεόρασης η αναβάθμιση του αθλήματος; Κανονικά θα έπρεπε γιατί θα μπορούσαν να έχουν αυστηρότερες ρήτρες στις ομάδες (για θέματα βίας, τήρησης του προγραμματισμού, βελτίωση των εγκαταστάσεων άρα και της εικόνας που θα μεταδίδεται κλπ).
Έτσι θα προσδοκούσαν βάσιμα σε μελλοντική αύξηση των κερδών τους, σε προστασία των χορηγών και των διαφημιζομένων (δυσφημείται μία εταιρεία που διαφημίζεται σε ένα ματς αν το θέαμα είναι χάλια, αν οι κερκίδες είναι άδειες, αν υπάρχει βία και οχετός από ύβρεις). Το παράδειγμα των τελικών του κυπέλλου Ελλάδος είναι τρανή απόδειξη των ανωτέρω.
Τέλος μία ρητορική ερώτηση: Έχει ενδιαφερθεί άλλη χώρα για αγορά των τηλεοπτικών δικαιωμάτων του Ελληνικού πρωταθλήματος;; Εντάξει λέμε και κανένα αστείο…
Σπύρος Μπουλής
Πηγή: tvxs.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου