Αυτοί οι αλγόριθμοι Υπολογιστικής Νοημοσύνης «διάβασαν» το περιεχόμενο των αναρτημένων μηνυμάτων, προχώρησαν σε αναγνώριση και ταξινόμησή τους σχετικά με το αν τοποθετούνται υπέρ ή κατά του συζητούμενου νομοσχεδίου και τα συνέκριναν και μεταξύ τους. Αποκαλύφθηκε ότι σε ένα συντριπτικό ποσοστό τα μηνύματα υπέρ του νομοσχεδίου ήταν απλή αντιγραφή κάποιων πρωτογενών μηνυμάτων, χωρίς κάποια διαφοροποίηση. Κάτι που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ενδέχεται να αποτελούν προϊόν μηχανικής αναπαραγωγής με χρήση ειδικών αλγόριθμων που απλά προγραμματίζουν έναν υπολογιστή να αναρτά ξανά και ξανά το ίδιο μήνυμα, σε τακτά χρονικά διαστήματα, σε πολλαπλά ψηφιακά αντίγραφα.
Αν ισχύει αυτό, πρόκειται για συνειδητή νόθευση της διαβούλευσης, για εξόφθαλμη διαστρέβλωση του πρωτογενούς λόγου διενέργειας της διαβούλευσης. Συνεπώς, η αμεσοδημοκρατική διαδικασία της διαβούλευσης προσκρούει στην παράλληλη ανάπτυξη ομάδων και την οργανωμένη συσπείρωση συμφερόντων που χρησιμοποιούν τη δυνατότητα της δημόσιας συμμετοχής σε μια διαβούλευση για να νοθεύσουν τόσο τη διαδικασία, όσο και το αποτέλεσμά της. Πολύ δε περισσότερο που, για τη συγκεκριμένη περίπτωση, ο αρμόδιος υπουργός Δικαιοσύνης κ. Τσιάρας στην εισήγησή του υπέρ του νομοσχεδίου της υποχρεωτικής συνεπιμέλειας χρησιμοποίησε ως καταλυτικό επιχείρημα ότι η πλειονότητα των αναρτήσεων στη δημόσια διαβούλευση ήταν υπέρ του νομοσχεδίου που ο ίδιος εισηγούνταν την ψήφισή του. Πολύ βολική σύμπτωση για τον κ. υπουργό.
Ας γίνει λοιπόν κατανοητό ότι στο συγκεκριμένο τεχνικό πλαίσιο που διενεργείται η δημόσια διαβούλευση, επιτρέπεται, άρα υποθάλπεται έστω και ακούσια, η δυνατότητα νόθευσης και παραχάραξης της λαϊκής βούλησης. Αρκεί μια ολιγομελής ομάδα και κάποιος ικανός προγραμματιστής να συντάξει έναν σύντομο κώδικα εντολών που θα αναρτά συνεχώς το ίδιο μήνυμα στη σελίδα της διαβούλευσης.
Αλλωστε αυτό δήλωσε ξεκάθαρα η βουλευτής (σημειωτέον, της συμπολίτευσης) Μαριέττα Γιαννάκου: τάχθηκε κατά του νομοσχεδίου, αναφέρθηκε σε επαγγελματικά οργανωμένη καμπάνια υπέρ του νομοσχεδίου από συγκεκριμένες ομάδες και συμφέροντα και επισήμανε την πληθώρα πανομοιότυπων μηνυμάτων που στέλνονταν και μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου (e-mail). Σε αυτό το σημείο ας θυμηθούμε ότι προ δεκαπενταετίας, τέτοιον καιρό το 2006, όταν η κ. Γιαννάκου ως υπουργός Παιδείας τάχθηκε υπέρ των ιδιωτικών πανεπιστημίων και κατά του πανεπιστημιακού ασύλου, μέσα σε λίγες ώρες η αναζήτηση στο διαδίκτυο (π.χ. στο google) με το όνομά της, αντί να εμφανίζει το δικό της βιογραφικό ή κάποια φωτογραφία της, έβγαζε τη φωτογραφία μιας άσχετης, ανυποψίαστης και ολίγον απορημένης κατσίκας. Τόσο εύκολο είναι.
Αδάμ Αδαμόπουλος - (Ph.D.)2, αναπληρωτής καθηγητής Ιατρικής Φυσικής - Υπολογιστικής Ιατρικής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης
Πηγή: efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου