Γιατί τώρα μια Αριστερή Πρωτοβουλία;

Από αριστερά: Κωστής Λαπαβίτσας, Βιβή Πασχάλη (συντονίστρια της εκδήλωσης), Γιάννης Κουζής, Γιώτα Σταθά

Η Αριστερή Πρωτοβουλία Διαλόγου και Δράσης παρουσιάστηκε στις 12 Ιουλίου στην πλατεία Αυδή στην Αθήνα. Η ανταπόκριση ήταν μεγάλη και θετική, αλλά από εκείνη την ημέρα ακούμε συχνά το ερώτημα, γιατί ξεκινήσαμε την προσπάθεια και ποιοι είναι οι στόχοι της. Οι κοινωνικοί και οικονομικοί λόγοι είναι προφανείς.

Η Ελλάδα βρίσκεται σε οικονομικό τέλμα, χωρίς προοπτική ανάπτυξης, με μεγάλες ανισότητες και σταδιακή φυγή της λιγοστής νεολαίας. Η πανδημία χτύπησε ακόμη σκληρότερα τον παραγωγικό ιστό και τον κόσμο της εργασίας. Οι κοινωνικές επιπτώσεις είναι βαθύτατες για τα λαϊκά στρώματα, αυξάνοντας τον κίνδυνο φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού.

Απέναντι στο οικονομικό και κοινωνικό αδιέξοδο δεν υπάρχει αντιπολιτευτικός λόγος που να μπορεί να πείσει τον ελληνικό λαό. Το πρώτο πράγμα, λοιπόν, που θα κάνει η Αριστερή Πρωτοβουλία Διαλόγου και Δράσης είναι να ανοίξει ειλικρινή διάλογο για τα καυτά ζητήματα της ελληνικής κοινωνίας. Οπως:

■ Η δημόσια υγεία και η εναλλακτική αντιμετώπιση της πανδημίας

■ Η προστασία των ατομικών δικαιωμάτων και της δημοκρατίας

■ Η οικονομική ανάπτυξη υπέρ των λαϊκών και εργατικών στρωμάτων

■ Η ψηφιοποίηση και η αλλαγή στον τρόπο δουλειάς

■ Η κλιματική κρίση και τα προβλήματα του περιβάλλοντος

■ Η κρίση της νεολαίας στην παιδεία και στην εργασία

■ Το χτύπημα που δέχτηκε ο χώρος του πολιτισμού από την κρίση

■ Η αντιμετώπιση των έμφυλων ζητημάτων

■ Τα γεωπολιτικά ζητήματα

■ Η μεταναστευτική πολιτική

Ανάμεσα στους ανθρώπους που συμμετέχουν στην Πρωτοβουλία υπάρχουν πολλοί με βαθιά γνώση, αλλά και δράση στα κινήματα, για τα ζητήματα αυτά. Στόχος μας είναι να έχουμε τεκμηριωμένες ριζοσπαστικές προτάσεις που θα απαντούν πειστικά στην κοινωνία.

Για την Πρωτοβουλία μας, όμως, είναι πρωταρχικό οι κοινές θέσεις να συμβαδίζουν με κοινή δράση στα σωματεία, τους ταξικούς και κοινωνικούς αγώνες. Μόνο έτσι θα υπάρξει πραγματικό περιθώριο για να δημιουργηθεί η μετωπική συμπαράταξη της Αριστεράς που θα μπορέσει να απευθυνθεί στον ελληνικό λαό δίνοντας απαντήσεις στα προβλήματά του.

Είναι πιθανόν κάποιοι να σκέφτονται ότι επαναλαμβάνουμε παλιές τακτικές σαν εκείνες που έφεραν στο προσκήνιο της πολιτικής ζωής τον ΣΥΡΙΖΑ, με την οικτρή στη συνέχεια κατάληξή του. Κάνουν μεγάλο λάθος. Εμείς θα απαντήσουμε όπως απαιτούν οι σημερινές κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες.

Το 2021 η παγκόσμια οικονομία και η ιδεολογική αντιπαράθεση που τη συνοδεύει δεν έχει καμία σχέση με το παρελθόν. Η κρίση του κορονοϊού έφερε βίαια το έθνος-κράτος στο προσκήνιο, με δημοσιονομικά και νομισματικά μέτρα χωρίς προηγούμενο. Φάνηκε ότι η παγκοσμιοποίηση και η χρηματιστικοποίηση του καπιταλισμού, που γιγαντώθηκαν τις προηγούμενες δεκαετίες, έχουν φτάσει στα ιστορικά τους όρια.

Η καθαρότερη έκφραση αυτής της εξέλιξης είναι η όξυνση της διαπάλης για την παγκόσμια ηγεμονία ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Κίνα που έχει μια πολύ διαφορετική μορφή καπιταλισμού. Αντιμέτωπη με την κινεζική απειλή, η αμερικανική ελίτ έκανε πρωτοφανή βήματα περιορίζοντας τον νεοφιλελευθερισμό.

Την ίδια στιγμή η ελληνική ελίτ βρίσκεται εκτός τόπου και χρόνου. Αντίθετα με ό,τι συμβαίνει στην καρδιά του καπιταλισμού, η κυβέρνηση της Ν.Δ. παίρνει τα πιο χοντροκομμένα μέτρα κατά της εργασίας και υπέρ του κεφαλαίου. Πιστεύει ότι με παρωχημένες νεοφιλελεύθερες ιδέες, όπως αυτές της Επιτροπής Πισσαρίδη, θα βάλει τη χώρα σε τροχιά ανάπτυξης.

Παράλληλα χτυπάει τα δημοκρατικά δικαιώματα στη διαμαρτυρία και φέρνει αυταρχισμό στα Πανεπιστήμια. Ελέγχει και χρηματοδοτεί τα ΜΜΕ. Προσπαθεί συστηματικά να καταστρέψει ότι κερδήθηκε στα χρόνια της Μεταπολίτευσης στον χώρο του πολιτισμού.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Ν.Δ. επιδιώκει την ιδεολογική ηγεμονία για τα χρόνια που έρχονται. Θέλει να επιβάλλει έναν νέο συντηρητισμό, έναν σκοταδισμό του μεγάλου κεφαλαίου. Η πολιτιστική εικόνα που έχει για τη χώρα είναι η άλλη πλευρά του νομίσματος της αδιέξοδης οικονομικής πολιτικής που ακολουθεί. Από τη μια η Ελλάδα γίνεται ένας φτωχός συγγενής στον παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας και, από την άλλη, παρηγοριέται με το κλέος των προγόνων της. Ακόμη κι αυτό το κλέος όμως, η Ν.Δ. το προβάλλει όπως το καταλάβαιναν οι Δυτικοευρωπαίοι τον δέκατο ένατο αιώνα, όχι όπως γίνεται παγκόσμια αντιληπτό σήμερα. Πλήρης οπισθοδρόμηση.

Απέναντι σε αυτές τις ιστορικές εξελίξεις η Αριστερά -μετά τις μεγάλες αποτυχίες της προηγούμενης δεκαετίας- βρίσκεται σε άτακτη υποχώρηση και δεν μπορεί να αρθρώσει πειστικό αντιπολιτευτικό λόγο. Η διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ αμαύρωσε την ιστορική αίγλη της Αριστεράς για τον ελληνικό λαό.

Παρ’ όλα αυτά, μέσα στη φουρτούνα της πανδημίας, φάνηκαν οι πρώτες αναλαμπές αντίστασης. Τα λαϊκά στρώματα έδειξαν ότι δεν θα δεχτούν όσα επιχειρεί να επιβάλλει η κυβέρνηση, αλλά θα αντιδράσουν. Ηταν μεγάλη επιτυχία η υποχώρηση της κυβέρνησης στο δικαίωμα της διαμαρτυρίας.

Επειτα από χρόνια οπισθοχώρησης και σύγχυσης, φάνηκε ότι υπάρχει δυνατότητα ανασύνταξης της ριζοσπαστικής και ανατρεπτικής Αριστεράς, που θα είναι θεμελιωμένη σε νέα βάση και θα μπορεί ξανά να κερδίσει την εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού.

Αυτός είναι ο λόγος που μια σειρά από οργανώσεις και πολλοί ανένταχτοι αγωνιστές και αγωνίστριες αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε την προσπάθεια. Να στηριχτούμε σε αυτά που μας ενώνουν και να δώσουμε απαντήσεις στα ζητήματα που καίνε την κοινωνία. Και απαντώντας με δράση να ανασυντάξουμε την Αριστερά που απαιτούν οι συνθήκες του σήμερα.

Είμαστε Πρωτοβουλία Διαλόγου και Δράσης. Θα προχωρήσουμε με αργά και σταθερά βήματα για να κερδίσουμε την αξιοπιστία. Δεν μας ενδιαφέρει μια εκλογική συγκόλληση, όπως τόσες φορές δοκιμάστηκε στο παρελθόν χωρίς επιτυχία. Η προσπάθειά μας είναι απολύτως ανοιχτή. Στέλνουμε πρόσκληση σε όλους να πάρουν μέρος στη συνδιαμόρφωση των θέσεων και του χαρακτήρα μας.

Τίποτε, όμως, από όλα αυτά δεν μπορεί να γίνει αν δεν διασφαλίσουμε τη δημοκρατική λειτουργία που απαιτείται και δεν μάθουμε να μιλάμε μια νέα γλώσσα που θα αγγίζει τον κόσμο σήμερα.

Για τον σκοπό αυτό θα προετοιμαστούμε για μια ανοιχτή συνέλευση στην Αθήνα τον Σεπτέμβριο, με διαδικτυακή πρόσβαση και από την επαρχία, ώστε να δρομολογηθεί η λύση στα προβλήματα της δημοκρατικής λειτουργίας μας και να δοθεί νομιμοποίηση στην προσπάθειά μας.

Ξέρουμε πόσο δύσκολη είναι η προσπάθεια που κάνουμε. Αλλά είναι ό,τι πιο ελπιδοφόρο έχει υπάρξει στην πολιτική ζωή της χώρας μας το τελευταίο διάστημα

Κώστας Λαπαβίτσας - Καθηγητής του Πανεπιστημίου του Λονδίνου

Πηγή: efsyn.gr