Η πιο πρόσφατη ήρθε στο προσκήνιο μόλις ανακοινώθηκαν οι βάσεις για τις ανώτατες σχολές και χιλιάδες υποψήφιοι και οι οικογένειές τους συνειδητοποίησαν ότι βρίσκονται προ αδιεξόδου, τουλάχιστον όσοι δεν έχουν την οικονομική ευχέρεια να σπουδάσουν στο εξωτερικό ή δεν είχαν ως εναλλακτική λύση τα ΙΕΚ.
Είναι τόσο στρεβλό το σύστημα που εισήγαγε η κυρία Κεραμέως, που αφήνει εκτός πανεπιστημίων παιδιά με υψηλή βαθμολογία, ακόμα και αριστούχους. Οι δύο «κόφτες», που θέτει το νέο σύστημα, εκεί οδηγεί και υπάρχουν συγκεκριμένα παραδείγματα ακραίων αδικιών.
Βεβαίως, η κυβέρνηση μπορεί να επικαλεσθεί ότι είχε δεσμευθεί ως αντιπολίτευση ότι θα επιφέρει αλλαγές στο σύστημα εισαγωγής και θα καθιερώσει ελάχιστη βάση. Εδώ, όμως υπάρχουν τρεις ενστάσεις.
Πρώτον, σχεδόν κάθε υπουργός Παιδείας θέλει να συνδέσει το όνομά του με αλλαγές στην εκπαίδευση. Περιέργως οι περισσότεροι αρχίζουν από την κορυφή (ανώτατες σχολές) και όχι από τη βάση (δημοτικό-γυμνάσιο-λύκειο).
Δεύτερον, λόγω της ευαισθησίας του θέματος, οι αλλαγές δεν εφαρμόζονται αμέσως. Σχεδόν όλοι οι έως τώρα υπουργοί Παιδείας φρόντιζαν να εφαρμοστούν από την επομένη ή και τη μεθεπομένη σχολική χρονιά. Το νομοσχέδιο Κεραμέως ψηφίστηκε τον Φεβρουάριο και εφαρμόστηκε τον Ιούνιο του 2021, φέτος δηλαδή, αναστατώνοντας τον προγραμματισμό και την ζωή χιλιάδων οικογενειών.
Και, τρίτον, η υπουργός ουδέποτε είχε πει καθαρά ότι η αλλαγή που επέφερε (Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής και οι δύο κόφτες που έβαλε) θα άφηναν εκτός ανώτατων σχολών δεκάδες χιλιάδες παιδιά.
Είναι πολύ αμφίβολο αν ισχύει ο ισχυρισμός της υπουργού ότι αυτοί οι χιλιάδες αποκλεισθέντες μπορούν να απορροφηθούν αξιοπρεπώς στα δημόσια ΙΕΚ, οπότε για πολλούς ο δρόμος των ιδιωτικών είναι μονόδρομος. Θα τρίβουν τα χέρια τους οι σχολάρχες με τη μεγάλη πελατεία που εξασφάλισαν. Οι γονείς που θα πληρώνουν-και πώς- δεν ξέρω τι λένε.
Αυτής της «μεταρρύθμισης»-καρμανιόλα, όπως αποδεικνύεται, προηγήθηκε ο νόμος του άλλου ρέκτη υπουργού, της Εργασίας Κωστή Χατζηδάκη. Ο οποίος, ανίδεος ων για την πραγματική κατάσταση που επικρατεί στη εργασιακή ζούγκλα, μας παρουσίασε σαν …μέγιστη μεταρρύθμιση τη διάταξη που επιτρέπει στους εργοδότες να πληρώνουν τις υπερωρίες με ρεπό! Έτσι- ας δώσουμε ένα απλό παράδειγμα- ένας εργαζόμενος που εργάζεται με τον κατώτατο (κολοσσιαίο…) μισθό των 650 ευρώ και προσδοκούσε με λίγες υπερωρίες να τον κάνει 750, με τον ούλτρα μεταρρυθμιστικό νόμο Χατζηδάκη, θα μείνει με τα 650, που φτάνουν δεν φτάνουν για νοίκι (αν δεν έχει δικό του σπίτι την έβαψε) και μετά ό,τι άλλο προλάβει να πληρώσει.
Αν στην προηγούμενη περίπτωση ευνοημένοι θα είναι οι σχολάρχες, που θα δουν την πελατεία τους να πληθύνεται, στην περίπτωση του νέου εργασιακού νόμου, οι εργοδότες, και πρωτίστως ο… χειμαζόμενος ΣΕΒ- θα τρέξει να ανάψει μια λαμπάδα ίσα με τον μπόι του, θεοσεβούμενου άλλωστε, μεγάλου μεταρρυθμιστή Χατζηδάκη.
Και αυτό, όπως και τις αλλαγές στα πανεπιστήμια είχαν εξαγγείλει εγκαίρως οι σημερινοί κυβερνώντες από τότε που αντιπολιτεύονταν. Μόνο που τα περισσότερα θύματά τους τώρα αρχίζουν να συνειδητοποιούν τι σήμαιναν. Και όσοι μεν συνειδητά το αποδέχτηκαν, τότε δια της ψήφου τους στις 7 Ιουλίου 2019 και τα βλέπουν σήμερα όλα καλά, ουδέν πρόβλημα. Όσοι αργά το κατάλαβαν, η απάντηση είναι η κλασική: «Ουδέν λάθος αναγνωρίζεται μετά την απομάκρυνσιν εκ του ταμείου» (εδώ κάλπη). Για τους περίφημους «κοψοχέρηδες»- σημερινούς και αυριανούς- ισχύει πολύ απλά το «ήθελές τα κι έπαθές τα». Ο ψηφοφόρος δεν είναι σχεδόν ποτέ άμοιρος άμοιρος των ευθυνών του…
Γιώργος Καρελιάς
Πηγή: news247.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου