Καθημερινά διαπράττονται εκατοντάδες γυναικοκτονίες σε όλο τον κόσμο. Σπάνια, όμως, θα δούμε ή θα ακούσουμε αυτή την λέξη. Οι φόνοι βαφτίζονται «εγκλήματα πάθους», «εγκλήματα τιμής» ή και «οικογενειακές τραγωδίες». Στις περισσότερες χώρες του κόσμου, όπως και στην Ελλάδα, δεν υπάρχει νομική αναγνώριση του όρου γυναικοκτονία.
Την ίδια στιγμή, όμως, ο όρος «ανθρωποκτονία» δεν καλύπτει με επάρκεια τις κοινωνικές προεκτάσεις του εγκλήματος.
Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης δεν χρησιμοποιούν ούτε σωστά, ούτε συστηματικά τον όρο «γυναικοκτονία» και αυτό προκαλεί μία σειρά από προβλήματα. Όταν δεν λέμε τα πράγματα με το όνομά τους και δεν αναδεικνύουμε ένα φαινόμενο στην έκταση που του αναλογεί, αφήνουμε χώρο στη διαιώνιση νοσηρών αντιλήψεων. Κάπως έτσι, φτάνουμε στο σημείο να κατηγορείται για το έγκλημα το ίδιο το θύμα!
Μιλώντας στο Unpopular, η δικηγόρος και υποψήφια διδάκτωρ Ποινικού Δικαίου της Νομικής Αθηνών, Χαρά Χιόνη, η οποία εργάζεται στην νομική υπηρεσία του Κέντρου Γυναικείων Ερευνών και Μελετών Διοτίμα, εξηγεί την νομική και κοινωνική αναγκαιότητα της χρήσης του όρου «γυναικοκτονία», καθώς και τους τρόπους με τους οποίους μπορεί να στηριχθεί ένα άτομο που πέφτει θύμα έμφυλης βίας.
Της Τζένης Κριθαρά
Πηγή: imerodromos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου