Η κυβέρνηση Μητσοτάκη μετά το ρεσιτάλ διαστρέβλωσης της αλήθειας στο οποίο επιδόθηκε από τις εκλογές του 2019 μέχρι σήμερα προκειμένου να στηρίξει την ατεκμηρίωτη επιστημονικά, αδικαιολόγητη τεχνικά, επιζήμια οικονομικά, ολέθρια κοινωνικά και καταστροφική πολιτιστικά επιλογή της να αλλάξει τον σχεδιασμό του έργου για να τεμαχίσει, να αποσπάσει και να απομακρύνει το σπουδαίο αρχαιολογικό σύμπλεγμα της Βενιζέλου, βρίσκεται ενώπιον της υποχρέωσής της να υλοποιήσει τις υποσχέσεις της και να αποδείξει ότι όσα έλεγε δεν ήταν αβάσιμα και προσχηματικά και δεν υποκινούνταν από μικροπολιτικά κίνητρα και οικονομικές σκοπιμότητες.
Τη στιγμή μάλιστα που υπήρχε τεχνική λύση για την κατασκευή του σταθμού με παραμονή των αρχαίων στη θέση τους και η οποία, αν δεν είχε διακοπεί, σήμερα η Θεσσαλονίκη θα είχε τους 12 από τους 13 σταθμούς του Μετρό σε κανονική λειτουργία.
Τη σκυτάλη της διαστρέβλωσης της αλήθειας έχει αναλάβει τελευταία, με όχι ιδιαίτερη επιτυχία στην παραπλάνηση, η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη. Η οποία πρόσφατα στην Ακρόπολη, όπως το ίδιο το γραφείο της ενημέρωσε, παραπληροφόρησε τον Αλέξη Τσίπρα για το ζήτημα αυτό.
Υποστηρίζοντας ανακριβώς ότι ο Decumanus που βρέθηκε στην Αγ. Σοφίας το 2011 αποσπάστηκε το 2017, επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή και όχι το 2012, ενόσω ήταν η ίδια γενική γραμματέας του υπουργείου Πολιτισμού, όπως είναι η αλήθεια.
Η σκοπιμότητα της παραπληροφόρησης προφανής. Αφενός ενοχοποιεί την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ για ακόμη μια δική της καταστροφική για τα Αρχαία επιλογή. Και αφετέρου αποκρύπτει την αλήθεια, ότι δηλαδή το 2017 διατηρήθηκε κατά χώρα μια μαρμαρόστρωτη πλατεία στη γωνία Πλάτωνος και Εγνατία, χάριν της οποίας η Αττικό Μετρό άλλαξε τον σχεδιασμό της βόρειας πρόσβασης του σταθμού της Αγ. Σοφίας.
Το ερώτημα για την παραποίηση της αλήθειας είναι αμείλικτο:
Είναι δυνατόν η σημερινή υπουργός Πολιτισμού, ενημερώνοντας τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, να μην γνωρίζει τις διοικητικές πράξεις που η ίδια είχε υπογράψει το 2012, ως γενική γραμματέας του υπουργείου;
Το ρεσιτάλ σκόπιμης διαστρέβλωσης της αλήθειας όμως από την υπουργό συνεχίστηκε πριν λίγες μέρες και στη Βουλή. Απαντώντας η κα Μενδώνη σε επίκαιρη ερώτηση του βουλευτή του ΚΙΝ.ΑΛΛ Χάρη Καστανίδη, στήριξε την επιχειρηματολογία της σε απολύτως ανακριβή και αβάσιμα στοιχεία, τα οποία μάλιστα έχουν κατ’ επανάληψη διαψευστεί με πλήρη τεκμηρίωση δημοσίως και υπευθύνως.
ΖΗΤΗΜΑ 1ον: Η υπουργός επανέφερε ατυχώς, για μια ακόμη φορά το ανακριβές, αβάσιμο και κατ΄ επανάληψη διαψευσθέν επιχείρημα, ότι δήθεν δεν βρέθηκε μελέτη για τον σταθμό Βενιζέλου με τα αρχαία κατά χώρα, που να πληροί τις περί μελετών προδιαγραφές. Κι ακόμη, ότι δεν έγινε τίποτε για το σταθμό Βενιζέλου το διάστημα 2017 – 2019.
Η σκοπίμως ανακριβής, απολύτως αβάσιμη και εντελώς ανυπόστατη αυτή πληροφορία έχει διαψευστεί επανειλημμένως και κατά σειρά από:
Την Εφημερίδα των Συντακτών, που δημοσίευσε την τελική στατική μελέτη του υπόγειου σταθμού, όπως υποβλήθηκε στην Αττικό Μετρό τον Ιούλιο 2019.
Τον γράφοντα, ως πρώην πρόεδρο της Αττικό Μετρό το επίμαχο διάστημα 2016 – 2019, ο οποίος σε Τεχνική Έκθεση που κατέθεσε στο ΣτΕ, περιέλαβε κατάλογο των 18 συνολικά μελετών που υποβλήθηκαν για τον σταθμό Βενιζέλου με τα αρχαία αμετακίνητα, οι οποίες ελέγχθηκαν, εγκρίθηκαν, πληρώθηκαν και είχαν αρχίσει να υλοποιούνται από την Αττικό Μετρό στη Βενιζέλου πριν τις εκλογές του 2019, με μια δαπάνη ύψους 5 εκ. Ευρώ. Κι ακόμη κατατέθηκε και το φύλλο αξιολόγησης της 19ης και τελευταίας στατικής μελέτης για το σταθμό Βενιζέλου, όπου φαίνεται καθαρά ότι η μελέτη δεν απορρίφθηκε, όπως ψευδώς ισχυρίζονται, αλλά επιστράφηκε στον μελετητή με παρατηρήσεις, οι οποίες αφού απαντήθηκαν, αυτή επανυποβλήθηκε όπως ο νόμος προβλέπει.
Τον μελετητή του έργου Π. Βέττα, ο οποίος κατ’ επανάληψη σε δημόσιες δηλώσεις του έχει διαβεβαιώσει ότι και πλήρη στατική μελέτη κατέθεσε και ανταποκρίθηκε στη συνέχεια, απαντώντας σε όλες τις παρατηρήσεις της Αττικό Μετρό και επανυπέβαλε σε σύντομο διάστημα τη μελέτη διορθωμένη. Η εκπόνηση της οποίας όμως διακόπηκε, με απόφαση του ΔΣ της εταιρείας τον Οκτώβριο 2019, για πολιτικούς, όπως διευκρίνισε, λόγους.
Τον Σύλλογο Ελλήνων Αρχαιολόγων, που κατέθεσε πλήρη φάκελο όλων των διοικητικών πράξεων για το σταθμό Βενιζέλου κατά το διάστημα 2017 - 2019, όπου συμπεριλαμβάνεται το σύνολο των πράξεων που εκτελέστηκαν και των μελετών που υποβλήθηκαν και εγκρίθηκαν για την κατασκευή του σταθμού Βενιζέλου, με τα αρχαία αμετακίνητα.
ΖΗΤΗΜΑ 2ον: Η υπουργός επανέλαβε το αστήρικτο και εντελώς αβάσιμο επιχείρημα ότι δήθεν το 2017, η μελέτη που υποβλήθηκε στο ΚΑΣ για την κατασκευή του σταθμού Βενιζέλου με τα αρχαία αμετακίνητα ήταν «ιδέες» και όχι μελέτη. Κι ακόμη, η μελέτη αυτή δεν ήταν έγκυρη γιατί, λέει, δεν ήταν… ενυπόγραφη.
Εδώ, παρακάμπτοντας το πραγματικό γεγονός που η υπουργός παραποιεί, ότι δηλαδή η μελέτη που είχε υποβληθεί τότε στο ΚΑΣ είχε εγκριθεί, υπογραφεί και διαβιβαστεί από το ΔΣ της Αττικό Μετρό, η εγκυρότητα των όσων ισχυρίζεται ελέγχεται και εκ του αποτελέσματος, από το γεγονός δηλαδή της έγκυρης και νόμιμης υπουργικής απόφασης που εκδόθηκε από την τότε υπουργό. Διότι:
- Ακόμη κι αν υποτεθεί ότι τα μέλη του ΚΑΣ τότε ήταν όλοι άσχετοι και δεν αντιλήφθηκαν αυτό που τώρα ισχυρίζεται η υπουργός,
- Ακόμη και αν υποτεθεί ότι οι διευθύνσεις του υπουργείου που επεξεργάστηκαν τα πρακτικά του ΚΑΣ και την εισήγηση προς την υπουργό δεν ήξεραν τι τους γίνεται μετά από δεκαετίες στο υπουργείο και δεν πρόσεξαν αυτά τα… φοβερά που μόνο η σημερινή υπουργός πρόσεξε,
- Ακόμη και αν υποτεθεί ότι και οι σύμβουλοι, αλλά και η ίδια η τότε υπουργός ήταν εντελώς άσχετοι για να υποπέσουν σε τέτοιο… ατόπημα, υπάρχει μια νόμιμη υπουργική απόφαση της Λυδίας Κονιόρδου για την κατασκευή του σταθμού Βενιζέλου με τα αρχαία αμετακίνητα του Φεβρουαρίου του 2017, η οποία είναι απολύτως έγκυρη, μια και δεν προσβλήθηκε ποτέ από κανέναν. Όπως σε αντίθεση συνέβη με την απόφαση για την απόσπαση των αρχαιοτήτων που εξέδωσε η υπουργός Μενδώνη, η οποία αμφισβητήθηκε πολλαπλά και εναντίον της οποίας ασκήθηκε σειρά προσφυγών.
Η υπουργός λοιπόν όφειλε να γνωρίζει ότι η επικύρωση των διοικητικών πράξεων γίνεται με υπουργικές αποφάσεις, οι οποίες είναι έγκυρες και εφαρμοστέες, εκτός και αν προσβληθεί η νομιμότητά τους. Το να επαναφέρει η κα Μενδώνη σήμερα, 4 χρόνια μετά, ένα ζήτημα δήθεν απουσίας μιας υπογραφής σε ένα σχέδιο, τη στιγμή κατά την οποία η διοικητική διαδικασία των ελέγχων και της έκδοσης της υπουργικής απόφασης ολοκληρώθηκε τότε επιτυχώς, νομίμως και χωρίς καμία αμφισβήτηση από κανέναν ή προσφυγή, δεν είναι ούτε αληθοφανές, ούτε έξυπνο ως επιχείρημα από την πλευρά της.
Κι ακόμη, η υπουργός χαρακτηρίζοντας την τότε μελέτη ως «ιδέες», πρέπει να γνωρίζει ότι στα τεχνικά έργα δεν έχει την παραμικρή σημασία η πληρότητα της προκαταρκτικής μελέτης που υποβάλλεται για έγκριση στα πρώιμα στάδια ενός έργου. Η οποία δεν οφείλει, ως εκ του χαρακτηρισμού της ως προκαταρκτικής, να είναι πλήρης και λεπτομερής όσον αφορά σε υπολογισμούς. Οι αναλυτικοί υπολογισμοί και οι διαστασιολογήσεις των δομικών στοιχείων γίνονται κατόπιν, στις προμελέτες και ιδίως τις οριστικές τεχνικές μελέτες, που εκπονούνται βάσει των παραδοχών της προκαταρκτικής. 18 τέτοιες μελέτες αποδεδειγμένα εκπονήθηκαν, εγκρίθηκαν και πληρώθηκαν από το δημόσιο και είχαν αρχίσει μάλιστα και να υλοποιούνται, σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουν μέχρι τώρα κατατεθεί με πλήρη τεκμηρίωση. Ενώ η τελευταία, η 19η στη σειρά στατική μελέτη, αν και υποβλήθηκε και διορθώθηκε κανονικά από τον μελετητή, διακόπηκε η εκτέλεσή της για πολιτικούς λόγους από το ΔΣ της Αττικό Μετρό.
ΖΗΤΗΜΑ 3ον: Η υπουργός επανέφερε, ατυχώς γι’ αυτήν, το ζήτημα της εφικτότητας της κατασκευής του σταθμού Βενιζέλου με τα αρχαία αμετακίνητα. Ένα επιστημονικό και τεχνικό ζήτημα που η ίδια, λόγω ειδικότητας, δεν μπορεί να γνωρίζει. Για το οποίο όμως έχουν εκφραστεί κατ’ επανάληψη κορυφαίοι επιστήμονες, καθηγητές Πολυτεχνείων στο ειδικό αντικείμενο της Γεωτεχνικής Μηχανικής και των Υπογείων Έργων, όπως οι Καββαδάς του ΕΜΠ και Αναγνωστόπουλος του ΑΠΘ, καθώς και μελετητές με μακρόχρονη εμπειρία, με πιο πρόσφατη την επιστολή 12 Πολιτικών Μηχανικών ειδικών στο αντικείμενο της αναστήλωσης Μνημείων.
Οι ειδικοί αυτοί επιστήμονες, όλοι ανεξαιρέτως, διαβεβαιώνουν υπεύθυνα και ενυπόγραφα, (μια και οι υπογραφές αρέσουν στην κα υπουργό), με τεχνικές τους εκθέσεις ότι τόσο η σχετική μελέτη είναι πλήρης και άρτια, όσο και η μέθοδος κατασκευής του σταθμού είναι επιστημονικά αποδεκτή και τεχνικά εφαρμόσιμη. Η ίδια τεχνική λύση άλλωστε έχει εφαρμοστεί στο παρελθόν από την Αττικό Μετρό για την κατασκευή του σταθμού Μοναστηράκι.
Σε ποιους επιστήμονες στηρίζεται, αλήθεια, η υπουργός όταν υποστηρίζει αντιεπιστημονικές και ανυπόστατες θεωρίες συνωμοσίας;
Στο ΣτΕ πάντως, ενώ οι προσφυγές υποστηρίχθηκαν από 5 Τεχνικές Εκθέσεις ειδικών επιστημόνων, η κυβερνητική άποψη υποστηρίχθηκε μόνο από κυβερνητικά και κομματικά στελέχη, χωρίς καμία ειδική επιστημονική γνώση και τεχνική εμπειρία.
Και είναι πρωτοφανές στην ιστορία της Αττικό Μετρό ΑΕ ότι για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα, δεν βρέθηκε ούτε ένας επιστημονικός ή τεχνικός σύμβουλος να διακινδυνεύσει το κύρος του, επιβεβαιώνοντας τις ανυπόστατες και αντιεπιστημονικές θεωρίες που η κυβέρνηση υποστηρίζει.
Αυτό που η υπουργός, αν και αρχαιολόγος η ίδια, δείχνει να μην αντιλαμβάνεται είναι ότι ακόμη και αν δεν υπήρχε η τεχνική λύση που εφαρμόζονταν ήδη το 2019 για την κατασκευή του σταθμού με τα Αρχαία αμετακίνητα, η κυβέρνηση όφειλε να την αναζητήσει, έχοντας την ευθύνη της διατήρησης και προστασίας των μνημείων του Πολιτισμού και της ιστορικής κληρονομιάς, αλλά και προς όφελος του χρόνου και του κόστους του έργου.
ΖΗΤΗΜΑ 4ον: Η υπουργός υποστήριξε στη Βουλή μια απολύτως ανυπόστατη και αστήρικτη νομικά θεωρία για την απόφαση του ΣτΕ, στην προσπάθειά της να μεταφέρει τις δικές της ευθύνες αλλού. Είπε ανακριβώς ότι το δικαστήριο υποχρεώνει τη διοίκηση να εφαρμόσει την απόσπαση των αρχαιοτήτων.
Η αλήθεια είναι ότι το ΣτΕ απαντά σε αιτήματα ακυρότητας διοικητικών πράξεων, λόγω μη νομιμότητας. Αυτό λοιπόν που το ΣτΕ έκρινε με την οριακή απόφασή του 13 – 12, είναι ότι η απόσπαση δεν είναι μη νόμιμη πράξη.
Η πολιτική επιλογή της απόσπασης δεν μπορεί να ανήκει σε κανένα δικαστήριο, παρά μόνο στην κυβέρνηση, που είναι η μόνη αρμόδια να λαμβάνει παρόμοιες αποφάσεις.
ΖΗΤΗΜΑ 5ον: Το τελευταίο σημείο που εντυπωσίασε και συγκέντρωσε τα πυρά όλων στην ομιλία της υπουργού στη Βουλή, ήταν η μετάθεση της καταληκτικής ημερομηνίας του έργου κατά 2 ολόκληρα χρόνια και συγκεκριμένα τον Απρίλιο του 2025.
Η παράταση του έργου εκθέτει την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό, οι οποίοι είχαν υποσχεθεί αβάσιμα και ανυπόστατα, όπως τώρα αποδεικνύεται, ότι το έργο θα ήταν έτοιμο και λειτουργικό ολόκληρο, συμπεριλαμβανομένου δηλαδή και του σταθμού Βενιζέλου, τον Απρίλιο του 2023.
Παραδέχονται σήμερα ότι άλλαξαν τον σχεδιασμό του Μετρό Θεσσαλονίκης, το οποίο θα ολοκληρώνονταν στο τέλος του 2020 όσον αφορά στους 12 σταθμούς και το 2023 όσον αφορά στη Βενιζέλου, προκειμένου να εφαρμόσουν την καταστροφική για τις αρχαιότητες λύση της απόσπασης και μεταφοράς τους αλλού, με μόνο πρόσχημα ότι αυτή η λύση θα ήταν πιο σύντομη και πιο οικονομική.
Και τώρα, μετά από 2 χρόνια που το έργο παραμένει σταματημένο και μετά από 19,5 εκ. Ευρώ που έχουν δοθεί στον ανάδοχο ως αποζημιώσεις για τις καθυστερήσεις που η κυβέρνηση προκάλεσε, ανακοινώνουν ότι το έργο δεν θα ολοκληρωθεί ούτε τον Απρίλιο του 2023, όπως αρχικά ο πρωθυπουργός είχε υποσχεθεί, αλλά το 2025!
Η Διαχειριστική Αρχή του ΕΣΠΑ και οι Ευρωπαίοι χρηματοδότες του έργου γνωρίζουν, άραγε, αυτή τη διετή διολίσθηση στην καταληκτική ημερομηνία του έργου;
Και αν έτσι έχουν τα πράγματα και υπάρχει διολίσθηση στην ημερομηνία ολοκλήρωσης, γιατί η κυβέρνηση παραπλάνησε το ΣτΕ, υποστηρίζοντας ότι αν το έργο δεν τελειώσει στο τέλος του 2023, θα πρέπει να επιστραφεί η Ευρωπαϊκή συμμετοχή στην κατασκευή του;
Η κυβέρνηση μετά την απόφαση του ΣτΕ, η οποία αναγνωρίζει την απόσπαση των αρχαιοτήτων στη Βενιζέλου ως νόμιμη πράξη, είναι υπόλογη απέναντι στον ελληνικό λαό και οφείλει να δώσει απαντήσεις σε 3 εξόχως σημαντικά ερωτήματα:
- Γιατί μεταξύ δυο νόμιμων και εφικτών λύσεων για το Μετρό και τα Αρχαία επιλέγει εκείνη που καταστρέφει ένα ανυπολόγιστης αξίας μνημείο και εκθέτει την Ελλάδα διεθνώς;
- Γιατί μεταξύ δύο νόμιμων και εφικτών λύσεων επιλέγει εκείνη που καθυστερεί το έργο 4 ολόκληρα χρόνια περισσότερο, όπως διαβεβαίωσε προχτές η υπουργός Πολιτισμού;
- Γιατί μεταξύ δυο νόμιμων και εφικτών λύσεων επιλέγει εκείνη που κοστίζει περισσότερο στο ελληνικό δημόσιο;
Ούτε η τύχη των μνημείων του Πολιτισμού μας μπορεί να στηρίζεται σε ανακρίβειες και ψέματα, ούτε τα μεγάλα έργα υποδομής κατασκευάζονται με λόγια, με ανεκπλήρωτες υποσχέσεις και με θεωρίες συνωμοσίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου