Συναδέλφισσες Εργαζόμενες,
Συνάδελφοι Εργαζόμενοι
Τα χρόνια που πέρασαν και ιδιαίτερα τα τελευταία, τα « μνημονικά», πολλές φορές, βρεθήκαμε αντιμέτωποι με αντεργατικές και αντιλαϊκές πολιτικές. Με άγριες επιθέσεις σε βάρος των εργατικών και συνδικαλιστικών κατακτήσεων μας.
Όμως η επίθεση που δεχόμαστε αυτή τη φορά, χωρίς ίχνος υπερβολής, δεν έχει προηγούμενο ……
Ότι κατακτήθηκε με σκληρούς αγώνες των εργαζομένων στην χωρά από το 1917 οι κυβερνώντες, θέλουν να τα πάρουν πίσω όλα – και ακόμη περισσότερα…. Κι όταν λέω ότι θέλουν να τα πάρουν πίσω όλα, δεν εννοώ μόνο το επίπεδο ζωής των εργαζομένων. Εννοώ και τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις θεσμικές εγγυήσεις και τα κεκτημένα σε: ωράρια, αποζημιώσεις, άδειες, συνδικαλιστικές ελευθερίες, το δικαίωμα στην Απέργια, τα πάντα…»
Η αντιμεταρρύθμιση της κυβέρνησης μας γυρνά 135 χρόνια πίσω, στο ΣΙΚΑΓΟ, όταν ακόμα οι εργαζόμενοι πάλευαν για την κατάκτηση του 8ωρου.
Με οργή αλλά χωρίς καμιά έκπληξη παρακολουθούμε τις τελευταίες ημέρες ένα μπαράζ παραπληροφόρησης σε ΜΜΕ αλλά και μέσα στους χώρους εργασίας σχετικά με το περιεχόμενο του νομοσχεδίου για τα εργασιακά που μετατρέπει τη χώρα σε μια ειδική οικονομική ζώνη εφάμιλλη χωρών της Νοτιοανατολικής Ασίας.
Οι εργαζόμενοι γνωρίζουν τίνος είναι η φωνή που μιλάει με το στόμα του Υπουργού Εργασίας. Ποιος, δηλαδή, ουσιαστικά νομοθετεί για τον κόσμο της εργασίας.
Το ζήτησε ο ΣΕΒ και η ολιγαρχία που νέμεται τον πλούτο της χώρας, ΚΑΙ η κυβέρνηση το πραγματοποιεί με ανταλλάγματα την στήριξη των ελεγχόμενων ΜΜΕ και την άπλετη οικονομική ενίσχυση.
Άλλωστε, όπως συνέβη και στην πρώτη περίοδο των Μνημονίων, οι εργοδότες σκοπεύουν να φορτώσουν τα οικονομικά βάρη της υγειονομικής κρίσης ΠΟΥ ΑΛΛΟΥ : σε εμάς τους Εργαζομένους και τους συνταξιούχους .
Τότε η σφαγή των εργαζόμενων έγινε με την περιβόητη ΠΥΣ 6/2012 (2οι μνημόνιο ) που καταστρατήγησε κάθε διεθνή συνθήκη για την εργασία και τα ανθρώπινα δικαιώματα, με την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, με το καθορισμό του κατωτάτου μισθού με υπουργική απόφαση, με την κατά 40% μείωση του και την καθιέρωση του δουλικού υποκατώτατου για τους νέους.
Τώρα, η κυβέρνηση κάνει χειρότερα αλλά με έντεχνα καλυμμένο τρόπο.
Φέρνει ένα νομοσχέδιο που ούτε η πιο μνημονιακή κυβέρνηση δεν θα τολμούσε να παρουσιάσει. Περιγράφοντας το με απύθμενο θράσος με τον ψευδεπίγραφο τίτλο «Ρυθμίσεις για την προστασία της εργασίας», ενώ είναι νομοσχέδιο «προστασίας του εργοδότη» όχι του μικρομεσαίου,αλλά του μεγαλοεργοδοτη (αυτού του ΣΕΒ…) Νομοσχέδιο ύμνο στην ατομικότητα και μίσους στην συλλογικότητα.
εκτός από τις διατάξεις που αφορούν την κύρωση των Συμβάσεων 187 και 190 της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας, τις ρυθμίσεις για την παρενόχληση και τη βία στην εργασία και για τις σχετικές με την προστασία της οικογένειας άδειες, καθώς και την ενσωμάτωση της Οδηγίας (ΕΕ) 2019/1158 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, που περιλαμβάνουν θετικές διατάξεις και αποτελούν ούτως ή άλλως διεθνούς δικαίου υποχρεώσεις της χώρας, προωθείται για ψήφιση μια σειρά αντεργατικών μέτρων, που θίγουν θεμελιώδεις αρχές του Εργατικού Δικαίου, καταργούν εργατικά δικαιώματα και παραχωρούν εργαλεία στους εργοδότες, προκειμένου αυτοί να επιβάλλουν τους όρους εργασίας και αμοιβής που επιθυμούν.
Δεν μειώνει μισθούς με νόμο, αλλά έμμεσα, με την απελευθέρωση των απολύσεων, με την εισβολή της ατομικής σύμβασης από την πίσω πόρτα, με την κατάργηση κάθε ελέγχου στην αγορά εργασίας, με την καθοριστική αποδυνάμωση των συνδικαλιστικών ελευθεριών.
Άλλωστε ο πρωθυπουργός, δήλωνε ότι τα εργασιακά δικαιώματα είναι ξεπερασμένα. Αλήθεια Τι Είναι Ξεπερασμένο???
Το να αμείβεσαι για την εργασία που προσφέρεις είναι ξεπερασμένο ?
Είναι πρόοδος ο εργαζόμενος να δουλεύει δέκα ώρες χωρίς πρόσθετη αμοιβή και να «πληρώνεται» για τις επιπλέον ώρες με...ρεπό !
Ρεπό αντί για ευρώ, 10ωρο αντί 8ωρο!!!!!!!!!!
θα αναφερθώ μόνο σε κάποιες από τις πτυχές του νομοσχεδίου, που πλήττουν όλους τους εργαζόμενους, τόσο του ιδιωτικού, όσο και του δημόσιου τομέα, και ιδίως τη νέα γενιά, η οποία καταδικάζεται σε ένα μέλλον εργασιακής επισφάλειας, χωρίς δικαιώματα.
Ατομική σύμβαση: η δήθεν «ενδυνάμωση» των εργαζόμενων σημαίνει επί της ουσίας αντικατάσταση των συλλογικών συμβάσεων από την ατομική διευθέτηση, την «συμφωνία» (με το πιστόλι στον κρόταφο) εργοδότη-εργαζόμενου. Καταλαβαίνουμε όλοι ποιος είναι ο ισχυρός σε αυτή τη σχέση. Με την ανεργία να καλπάζει, η συζήτηση με τον εργοδότη έχει ολοκληρωθεί πριν ανοίξει.
Έτσι θα προκύψει τροποποίηση του ωραρίου, «εθελοντικές» υπερωρίες, δραματική μείωση μισθών .
Απολύσεις: η απόλυτη επιβράβευση που παραβατικού εργοδότη. Ακόμη κι αν έχει απλήρωτο τον εργαζόμενο, αν τον τρομοκρατεί, τον εκβιάζει, σε περίπτωση που ο εργαζόμενος προσφύγει στα αρμόδια όργανα για να καταγγείλει, ο εργοδότης τον απολύει. Μέχρι σήμερα μια τέτοια απόλυση κρινόταν καταχρηστική στα αστικά δικαστήρια και ο εργαζόμενος επέστρεφε στη δουλειά του λαμβάνοντας μισθούς υπερημερίας για το διάστημα που ήταν απολυμένος. Με το νόμο Χατζηδάκη έχουμε διπλό τζακ-ποτ για τον εργοδότη. Ούτε μισθούς υπερημερίας καταβάλλει, ούτε επαναπροσλαμβάνει ρύθμιση που μετατρέπει τους χώρους δουλειάς σε ζούγκλα ανομίας και εκμετάλλευσης.
• Αποδυνάμωση των συνδικαλιστικών ελευθεριών: τα ευρωπαϊκά συνδικάτα αποδέχονται – και ορθώς – τα ηλεκτρονικά μέσα συνδικαλιστικής δράσης αλλά σε εθελοντική βάση και ως συμπλήρωμα της δια ζώσης δράσης. Η κυβέρνηση σήμερα δεν πράττει αυτό. Προϋπόθεση για να μπορούν τα συνδικάτα να προκηρύσσουν απεργίες, όπως και να διαπραγματεύονται και να υπογράφουν ΣΣΕ, να αναπτύσσουν δηλαδή συνδικαλιστική δράση, είναι να αποδεχτούν το «φακέλωμά» τους στο Γενικό Μητρώο Συνδικαλιστικών Οργανώσεων Εργαζομένων (ΓΕΜΗΣΟΕ), το οποίο θα βρίσκεται στα χέρια του υπουργείου Εργασίας, προς «πάσαν χρήσιν» με απώτερο στόχο τη γνωστοποίηση των στοιχείων των συνδικαλιστών σε εργοδότες, τη στοχοποίηση και την απόλυσή τους. Μια απόλυση που πλέον είναι ελεύθερη, δήθεν με «βάσιμο» λόγο, μια θολή και ασαφή νομική ορολογία που μπορεί κάθε εργοδότης να τη χρησιμοποιήσει εύκολα κατά το δοκούν. Τέλος, οι απεργιακές κινητοποιήσεις καθίστανται σχεδόν απαγορευτικές. Απαγορεύεται η προκήρυξη απεργίας από τη συνέλευση ενός συνδικάτου, αν εκ των προτέρων δεν εξασφαλίζεται σε κάθε μέλος του η εξ αποστάσεως (ηλεκτρονικά, διαδικτυακά) συμμετοχή στη Γενική Συνέλευση, όπως και η εξ αποστάσεως συμμετοχή του στην ψηφοφορία. Δεν το κάνει η ΝΔ επειδή δήθεν κόπτεται για την ταλαιπωρία των πολιτών, αλλά διότι γνωρίζει ότι η εφαρμογή όσων ψηφίζει σήμερα θα προκαλέσει κοινωνική έκρηξη την οποία προκαταβολικά επιχειρεί να καταστείλει.
• Κατάργηση επί της ουσίας κάθε ελέγχου στους χώρους εργασίας: η κατάργηση της Επιθεώρησης Εργασίας, μοναδική στα διεθνή χρονικά καθώς σε καμιά χώρα δεν υπάρχει ελεγκτικός μηχανισμός εκτός κράτους, εκτός Υπουργείου Εργασίας. Η άθλια αυτή έμπνευση κλείνει το μάτι στους επιτήδειους εργοδότες να αρχίσει το πάρτι. Επιπλέον δίνει Το δικαίωμα στον εργοδότη να δηλώνει ακόμη και εκπρόθεσμα στο Πληροφοριακό Σύστημα ΕΡΓΑΝΗ την απασχόληση, την υπερωρία, την ύπαρξη εργασιακής αδήλωτης σύμβασης, καθώς και το δικαίωμά του να διορθώνει με τροποποιητική ηλεκτρονική δήλωση στοιχεία εντύπου που ήδη έχει υποβάλει, (είναι σαφές ότι ευνοεί την εργοδοτική ασυδοσία και παραβατικότητα) .
Η δε μετατροπή της Ε Ε σε …Ανεξάρτητη Αρχή προκαλεί γέλωτα στους ειδικούς τεχνοκράτες που γνωρίζουν πως, ακόμη και αν η κυβέρνηση είχε πρόθεση εκσυγχρονισμού των εποπτικών ελέγχων, η μεταφορά τεχνογνωσίας, πόρων, η πρόσληψη προσωπικού, η δημιουργία υποδομών, θα απαιτήσει χρόνια. Μέχρι τότε ποιος θα ελέγχει τους εργοδότες;
• Ουσιαστική κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, επιτίθεται στις οικογενειακές και μικρές επιχειρήσεις εξυπηρετώντας τους μεγάλους ομίλους.
Αυτά που θα διαβάσω ΠΑΡΑΚΑΤΩ δεν τα λέει η ΓΣΕΕ, οι συνδικαλιστές ή τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Τα λέει η Άννα Ευθυμίου, βουλευτής της ΝΔ και εργατολόγος:
«Γνωρίζουμε όλοι εμείς, που ασχολούμαστε εμπράκτως με το εργατικό δίκαιο, ότι δεν υπάρχει σχέση ισοτιμίας μεταξύ εργοδότη και εργαζόμενου. Υπάρχει σχέση εξάρτησης. Άρα, σε τυχόν κακόβουλες προθέσεις εργοδοτών, εμείς θα πρέπει να βάλουμε εκείνα τα εχέγγυα που να πούμε ότι ναι η διάταξη αυτή πρέπει να λειτουργήσει υπέρ των εργαζομένων. Κάτι ακόμα, πολύ σοβαρό είναι ότι δεν πρέπει να δώσουμε τη δυνατότητα στην απελευθέρωση των ατομικών συμβάσεων (…) ως προς το δικαίωμα της επιλογής μεταξύ απόλυσης, καταγγελίας και ακυρότητας της σύμβασης εργασίας ή το δικαίωμα να επιλέξω πρόσθετη αποζημίωση, απλά θέλω να πω ότι είναι θεμελιώδες εργασιακό δικαίωμα και θεμελιώδης λίθος του εργασιακού δικαίου, η επαναπρόσληψη. Τι θέλουμε δηλαδή σε έναν εργαζόμενο; Να του δώσουμε τη δυνατότητα να επαναπροσληφθεί. Άρα, εκεί θα πρέπει να προσέξουμε πραγματικά, έναντι κάποιας πρόσθετης αποζημίωσης, να μην καταστρατηγηθεί αυτό το δικαίωμα, να το προσέξουμε με κάποιες ασφαλιστικές δικλίδες. Ποιες θα είναι αυτές; Η δικιά μου πρόταση είναι να γίνεται με αίτημα μόνο του εργαζόμενου και όχι του εργοδότη».
Δεν ξέρουμε τι θα πράξει η Βουλευτής της ΝΔ στο όνομα της κομματικής πειθαρχίας. Δεν ξέρουμε τι θα κάνουν οι κυβερνητικοί βουλευτές Πέλλας στους οποίους Τα εργατικά κέντρα του νομού , στείλαμε ανοιχτή επιστολή αναλύοντας κατά άρθρο τις ενστάσεις μας για το νομοσχέδιο ζητώντας τους συμβάλουν κάνοντας το χρέος του μέσα από τις διαδικασίες της βουλής, να διορθωθούν αυτές οι διατάξεις ή να τις καταψηφίσουν … ………
Ωστόσο είναι πολύ σημαντικό ότι βρέθηκε ένας άνθρωπος της κυβερνητικής «όχθης» να πει όσα επιχειρούν να κρύψουν τα κανάλια της διαφθοράς και να διαστρεβλώσουν στους χώρους εργασίας οι εργοδότες και οι «άνθρωποί» τους. Ότι το παρόν νομοσχέδιο καθιστά τον εργαζόμενο έρμαιο των ορέξεων του εργοδότη και την εργασία σε ζοφερό τοπίο
Όλα όσα προβλέπει το νομοσχέδιο φτιάχνουν εργαζόμενο:
- Χωρίς δικαιώματα
- Χωρίς προστασία
- Που θα είναι λάστιχο όπως Για παράδειγμα οι άνθρωποι που δουλεύουν με μειωμένο ωράριο, που θα μπορούν να τους φωνάζουν να δουλεύουν δύο ώρες το πρωί, δύο ώρες το απόγευμα. Και θα τους παίρνουν να τους το πουν μισή ώρα πριν.
- Που θα φεύγει από το σπίτι του και δε θα ξέρει τι ώρα θα γυρίσει
- Που θα δουλεύει και (όπως ήδη γίνεται) δε θα πληρώνεται και δεν θα μπορεί να ζήσει.
Πολλοί θα πουν ότι αυτά συμβαίνουν ήδη... Το ότι συμβαίνει κάτι παράτυπα και παράνομα δεν σημαίνει όμως ότι πρέπει να το νομιμοποιήσουμε.... Αντί να κοιτάξουν να καταπολεμήσουμε τις παθογένειες.
Εργαζόμενες και εργαζόμενοι,
Νέες και νέοι,
Γνωρίζουμε την απογοήτευση πολλών από εσάς για μάχες που δεν δόθηκαν αλλά και μάχες που χάθηκαν.
Γνωρίζουμε πώς σκέπτεστε και πώς αισθάνεστε για στάσεις και συμπεριφορές
Όση όμως απογοήτευση και αν αισθάνεστε αυτή την κρίσιμη ώρα, σας καλούμε να την παραμερίσετε. Ο μεγαλύτερος σύμμαχος της κυβέρνησης στην προσπάθεια της να περάσει το νομοσχέδιο δεν είναι η πειστικότητα των επιχειρημάτων της. Είναι το αίσθημα παραίτησης, η πεποίθηση ότι τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει προς το καλύτερο για τον κόσμο της εργασίας.
Δεν είναι έτσι!
Σας καλούμε να πιστέψετε στη δύναμη της τάξης μας, Είναι εφικτό το νομοσχέδιο αυτό να μείνει απλά σχέδιο όταν κινούμαστε όλοι μαζί συντονισμένα, με σχέδιο και αποφασισμένοι, μπορούμε να νικήσουμε
Όπως νικήσαμε με το νομοσχέδιο Γιαννίτση, έτσι μπορούμε και τώρα.
Όμως με μια προϋπόθεση:
Όλες οι ταξικές και προοδευτικές δυνάμεις να οικοδομήσουμε μια νέα ενότητα που θα εδράζεται στη συμφωνία της διεκδίκησης του δικαιώματος μας για μια αξιοπρεπή ζωή.
ΟΧΙ στην κατάργηση του 8ωρου
ΟΧΙ στη διάλυση των εργασιακών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων
ΟΧΙ στη διάλυση των εργασιακών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων
Το δικαίωμα στην αξιοπρεπή εργασία και στην προσωπική και οικογενειακή ζωή είναι δικαίωμα όλων μας.
Η σημερινή ημέρα είναι ημέρα-σταθμός για τους εργαζόμενους, για τους πολίτες, για κάθε σκεπτόμενο Έλληνα. Είναι μια ημέρα που δίδεται η ευκαιρία να αποδείξουμε σε μια αλαζονική διακυβέρνηση ότι δεν θα επιτρέψουμε να διαλυθούν οι ζωές μας, τα δικαιώματά μας χωρίς μάχη.
Συνεχίζουμε τον αγώνα ώστε όλες οι αντεργατικές διατάξεις του νομοσχεδίου να μείνουν στα χαρτιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου