 |
| Οι σύγχρονοι «Μόρλοκ»! |
Αν κάτι μ' αρέσει σ' αυτή την κυβέρνηση είναι πως οι σταθερές και οι αξίες της είναι γραμμένες στον πυρήνα της ιδεολογίας της σαν σε μάρμαρο: Στάχτη και μπούρμπερη τα δάση (βλέπε Κόρινθο - τσιμέντο θα γίνει), τσιμέντα στα μνημεία (μη δεις Ακρόπολη, σε ξορκίζω!), φράχτες στα σύνορα (χάρμα οφθαλμών η Σακελλαροπούλου στον Εβρο! Μα πώς της πάει το λευκό της αγνότητας, βρε παιδί μου, όμως - φτου σκόρδα!), τσιμεντόλιθα στα θέατρα (εκεί κοίτα όσο θες, μπας και δεν ξεχάσεις), και οι νεκροί νεκροί... Οσο για το τι μ' αρέσει σ' αυτή τη χώρα, αυτό πια δεν χρειάζεται καν να το πω. Αλλά θα το πω. Μωρέ βρέξει-χιονίσει, θα το πιει το καφεδάκι της. Ενώ παράλληλα ψηφίζει ξανά και ξανά αυτούς που, βρέξει-χιονίσει, τον ίδιο καφέ θα πιουν, μα στο Ντα Κάπο.
Κάπως σημαντικό το νιώθω που έχουν κατασταλάξει μέσα μου τα όσα μ' αρέσουν. Κάπως καλύτερα κοιμάμαι τα βράδια, κάπως φρεσκαδούρα ξυπνάω τα πρωινά, κάπως γραμμένους διακριτικά αδιακρίτως έχω όλους όσοι λένε και λένε και λένε... Και τι λένε δηλαδή; Για δικαιώματα και αγώνες και οράματα (άκου τώρα λέξη που θυμήθηκαν!) και δημοκρατία και λευτεριά. Και μόνο να ξεστομίσεις αυτές τις λέξεις, θες δέκα λεξοτανίλ για να ηρεμήσεις. Να σου περάσουν το μαλακτικό με ένεση στη φλέβα για να σταματήσει το καρδιοχτύπι -αυτό θες! Να σε ψάλουν τρεις αρχιεπισκόποι για να ξεταραχτείς!... Είμαστε για τέτοια τώρα;
Κάποιοι είναι. Και είναι και ήταν. Ο συγκεκριμένος μάλιστα ήταν και σοσιαλιστής και πασιφιστής. Αλλο και τούτο πάλι: Και σοσιαλιστής και πασιφιστής; Ενώ ο δικός μας ο Λοβέρδος, ο Ανδρέας, ο εκ Πατρών εκπορευόμενος, ο συν Πατρί και Υιώ Μητσοτάκη συμπορευόμενος, αυτός δηλώνει μεν σοσιαλιστής αλλά ήθελε να ρίξει κι ένα καλό μπερντάκι στον Τσίπρα. Οχι ειρηνιστής και κολοκύθια τούμπανα σαν τον άλλο...
Αυτός ο άλλος, το λοιπόν, από εργατική οικογένεια καταγόταν. Κηπουρός ο πατέρας του, υπηρέτρια η μάνα του. Στα μέσα του 19ου αιώνα γεννήθηκε, σχεδόν συγκαιρινός του Ιουλίου Βερν ήταν, με τη διαφορά πως τούτος εδώ ήτο Αγγλος. Κάποια στιγμή έπεσε και τσακίστηκε. Εσπασε το πόδι του και μεις την πληρώσαμε τελικά. Εξαιτίας της δικής του στραβομάρας -καλά, μπροστά του δεν έβλεπε;- εμάς βάλθηκε να ξεστραβώσει.
Κλινήρης ως ήταν, άρχισε να διαβάζει. Και να γράφει. Και πριν όλα τούτα, να φαντάζεται! (Φαντασία! Αλλη μια λέξη που, μαζί με τη δημοκρατία και τη λευτεριά, πρέπει να καταργηθεί). Από τις πολλές φαντασίες, έφτασε στις επινοήσεις. Και δημιούργησε την πρώτη του χρόνου μηχανή!
Στα γραπτά τη δημιούργησε ο Χέρμπερτ Τζορτζ Γουέλς, γνωστός και ως «Μπέρτι». Απίστευτος συγγραφέας ο Μπέρτι, τον έχει κλέψει σχεδόν τον τίτλο του «πατέρα της Επιστημονικής Φαντασίας» από τον Ιούλιο. Πολιτικό σχολιασμό έκανε μέσα απ' τις φαντασίες του. Στο «Η Μηχανή του Χρόνου» έβαλε έναν τρελοεπιστήμονα να την ανακαλύψει. Κάτι νύστα τον έπιασε τον επιστήμονα, κάτι ντουβρουτζάς του ήρθε, δεν θυμάμαι καλά, πάντως πάνω στον μοχλό έπεσε και τσουπ, στο βαθύ βαθύ μέλλον έφτασε. Οπου το ανθρώπινο είδος, σου λέει, είχε χωριστεί στα δύο: στους μαλθακούς και καλοσυνάτους Ιλόι και στους μοχθηρούς και σαρκοφάγους Μόρλοκ. Οι δεύτεροι για πρωινό τούς είχαν τους πρώτους. Κανονικά. Και με τον νόμο. Τη σάρκα τούς έτρωγαν, το αίμα τούς έπιναν.
Καλά, είναι πράγματα αυτά που φαντάζονταν τότες, στη χαραυγή του 20ού αιώνα; Μα, γίνονται αυτά;
Εδώ που ζω, στο 2021, εγώ θα σ' το πω: Γίνονται.
Νόρα Ράλλη
Πηγή: efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου