Ο δε εργαζόμενος θα ξέρει ότι ακόμη κι αν κριθεί δικαστικά καταχρηστική η απόλυσή του, δεν θα επιστρέψει στην εργασία του. Πρόκειται για ασφάλεια δικαίου που παρέχεται στην εργοδοσία ως ευθεία παρέμβαση στο εργατικό δίκαιο και εν γένει στον θεσμό της Δικαιοσύνης, που αντιμετωπίζει φιλεργατικά τις προσφυγές απολυμένων. Κι αυτή η παρέμβαση με οδηγεί να σας μεταφέρω στον παραλληλισμό που κάνει ένας από τους σπουδαιότερους νομικούς της εποχής μας, ο Alain Sioupot.
«Ημουν μια γέφυρα. Ημουν τεντωμένη, παγωμένη. Κρεμόμουν πάνω από τον γκρεμό. Δάγκωνα λυσσωδώς τον άργιλο που θρυμματιζόταν. Στο βάθος θορυβούσε το παγωμένο ποτάμι με τις πέστροφες. Κανένας διαβάτης δεν έφτανε στα απρόσιτα αυτά υψόμετρα. Ετσι απλωμένη περίμενα - έπρεπε να περιμένω: μια γέφυρα, έτσι και χτιστεί, δεν μπορεί να πάψει να είναι γέφυρα, εκτός κι αν γκρεμιστεί...» Στο κείμενο με τίτλο «Η γέφυρα» που έγραψε ο Φραντς Κάφκα, η γέφυρα, που είναι ο αφηγητής, μη μπορώντας να αντισταθεί στην πίεση που της ασκεί ένας απρόσμενος διαβάτης, γκρεμίζεται ξαφνικά στέλνοντας στο βάραθρο τον ανυποψίαστο άνθρωπο.
Αυτό το μικρό αριστούργημα δανείστηκε ο νομικός για να παραστήσει «τον ρόλο και τη θέση των θεσμών στη αναζήτηση ενός κοινού νοήματος που ο άνθρωπος δεν μπορεί να βρει μέσα από την επιστήμη». Κι όπως λέει, «οι θεσμοί είναι εκεί για να επιβάλουν ένα κοινό νόημα που από τη μια επιβάλλεται σε όλους και από την άλλη τους επιτρέπει να ζουν χωρίς βία». Αλλά η γέφυρα μπορεί να γκρεμιστεί και οι συνέπειες είναι ανυπολόγιστες. Kαι για τον διαβάτη και για τη γέφυρα.
Χριστίνα Κοψίνη
Πηγή: efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου